خانه
سایر منابع:
با دوستان خود به اشتراک بگذارید
می پسندم
0
سایر خبرها
استاد شیرمحمد اسپندار: تنهای تنهای تنها!
تلاش می کرد نماینده شایسته برای کشور ایران باشد. به هر حال من کسی نیستم که بخواهم بجنگم من فقط می دانم که باید سر جای خودم بنشینم و از هیچ کسی هم انتظار نداشته باشم که شاید اتفاق خاصی بیفتد. من این روزها فقط و فقط برای همه ایرانیان اعم از شیعه و سنی آرزوی سال خوب و پر از شادی و مهربانی دارم و بر خود لازم می دانم به جای این روایت های تلخ از زندگی یک هنرمندی که به روزگار پیری رسیده آرزومند وحدت و شادی ...
جبالبارز شمالی گنجینه ای بهشتی با جاذبه های گردشگری+تصاویر
خارج نکنند، اما در کمترین زمان ممکن به دل طبیعت وارد شوند و در مکانی مناسب روز خوبی را در کنار خانواده سپری کنند. روستای گروه روستای زیبای گروه، یکی دیگر از جاذبه های گردشگری شهر جبالبارز است، روستایی با آب و هوایی دلپذیر که درختان مرکبات، گردو و نخل خرما به صورت مسالمت آمیز با یکدیگر رشد و ثمره می دهند، این تنوع درختان جذابیت خاصی را به این روستا افزوده است. در ...
سه روز بهاری بدون خودرو
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان ؛طرح گذر نوروز از ساعت یک بامداد نهم فروردین تا ساعت 24 یازدهم فروردین ماه در حدفاصل سبزه میدان و چهارراه انقلاب برگزار می شود. این طرح با هدف معرفی ظرفیت ها و جاذبه های گردشگری زنجان و افزایش مدت ماندگاری مسافران نوروزی برگزار می شود که در کنار آن برنامه های مختلف و متنوع دیگری نیز برگزار خواهد شد. شهرداری زنجان امسال بر اساس ...
در دید و بازدیدهای نوروزی چه کنیم؟
به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، متن یادداشت حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده با عنوان پیام نوروزی به شرح ذیل است: همراه با نو شدن طبیعت و بهار زیبائیها، از محضر استاد معظم حاج آقای قرائتی، نکات جالب و مفیدی دریافت نمودم که حیفم آمد دیگران را بی بهره گذارم. همواره در ایام نوروز، به بهانه فرا رسیدن بهاری دیگر، بازار خوش و بش ها و تبریک گوئی ها رونقی ویژه می یابد، اما ...
اسکناس های نو در جیب کیست؟!
باشگاه خبرنگاران: "عیدی" واژه ای است که شاید بیشتر از همه، ذهن کوچکترها را درگیر خود کند؛ کوچکترهایی که با رخت و لباس نو، به همراه پدر و مادرهایشان وارد خانه اقوام می شوند و بعد از تناول انواع خوردنی ها از جمله آجیل که معمولا علاقه فراوانی هم نسبت به بزرگترها به آن دارند، منتظر زمان خداحافظی می شوند، چرا که از نظر آنها یک اتفاق جالب و البته پیش بینی شده، در انتظار آنهاست. اما اگر ...
144 هزار بروشور و نقشه اردبیل ویژه گردشگران نوروزی توزیع شد
کریم حاجی زاده روز یکشنبه گفت: این بروشورها و نقشه ها با همکاری تعدادی از دستگاه های عضو ستاد اجرایی خدمات سفر استان از جمله هلال احمر ، شهرداری ، جوامع و انجمن های صنفی تاسیسات گردشگری ، بخش خصوصی و دبیرخانه ستاد چاپ با هدف اطلاع رسانی و معرفی جاذبه های گردشگری استان تهیه و توزیع شد. وی همچنین گفت: 21 نقشه استانی ، شهرستانی و مراکز شهرستان تهیه و حدود یک هزار و 200 مختصات جغرافیایی تمام ...
جشنواره "روز طبیعت" در اردبیل برگزار می شود
اللهیان با بیان اینکه این طرح تا پایان روز طبیعت ادامه خواهد داشت، تصریح کرد: در راستای آشنایی مسافران نوروزی با اماکن دیدنی و تاریخی شهرستان اردبیل شهرداری اردبیل اقدام به برپایی تور رایگان اردبیل گردی در سطح شهر کرده است. شهردار اردبیل با بیان اینکه جشنواره های مختلفی در ایام نوروز از قبیل جشنواره هفت سین برگزار شده است، گفت: شهرداری اردبیل در نظر دارد در روز طبیعت جشنواره ای را باعنوان جشن طبیعت با هدف آموزش کودکان در حفظ طبیعت و تاکید بر اهمیت محیط زیست برگزار کند که در این جشن به کودکانی که بیشترین تلاش را در حفظ طبیعت خواهند کرد جوایزی اهدا خواهد شد. ...
جهان در اولین هفته فروردین 95؛ از پیروزی های ارتش سوریه تا انفجار در قلب سیاسی اروپا
...، نام فرد انتحاری محمد اوزترک و اهل شهر غازی عینتاب است و با هویت جعلی مراد اوزالپ تردد می کرده است. براساس اطلاعات ارائه شده وی از سال 2013 میلادی از خانه خود خارج شده و خبری از وی در دست نبوده است و حتی خانواده اش موضوع ناپدید شدن وی را به پلیس اعلام کرده اند. تاکید السبسی بر ادامه مبارزه با تروریسم الباجی قائد السبسی رئیس جمهوری تونس در سخنانی به مناسبت سالروز استقلال ...
عضو شورای شهر کرج از رؤیاهایش می گوید
. رؤیاهایم آن قدر برایم زیبا و عزیز بود که حسشان می کردم. هر شب و هر روز می خواستمشان. مال من بودند. مال من شدند. بهنام محمودیِ والیبالیستِ سال های پیش و عضو شورای شهر کرج این روزها، یک مرد رؤیاپرداز منطقی است. خودش می گوید او و رؤیاهایش دست هم را گرفته اند و به اینجا رسیده اند. به جایی که هر روزش پر از رؤیاست. پر از رؤیاهای منطقی و واقعی. هیچ وقت فکر نمی کردم ورزشکار شوم. اصلاً در ذات خانواده ...
چهره ها در شبکه های اجتماعی (232)
...> نادر سلیمانی در بین آتشفشانی از محبت در بین مردم عزیز سیستان و بلوچستان. الهام حمیدی هم با بهار دوباره از نو شکفت! آرزوی سلامتی استاد اسکندری برای اکبر عبدی. سلفی امیرحسین رستمی و محمدرضا هدایتی در برنامه خندوانه همراه با رامبد همیشه جوان. بهشاد مختاری همراه با مونا فرجاد و فاطمه هاشمی در ست فیلم برداری سریال شهر گمشده. ما هم به نوبه خود قدم ...
اتحاد اقوام ایرانی در نوروز باستانی
...، دید و بازدیدهای سال نو و برپایی مراسم سیزده بدر از مهمترین رسم های مشترک در میان بسیاری از قومیت های ایران زمین به شمار می رود. محمد اسماعیل شفیعی فومنی به مناسبت فرا رسیدن نوروز درباره نکته های مشترک میان اقوام ایرانی در برگزاری این جشن گفت: آنچه که میان تمام اقوام ایرانی مشترک محسوب می شود، شاخص های فرهنگی و نمادهایی به شمار می رود که در باور این مردم وجود دارد و برپایه آن، نقطه های ...
دستگیری 9 توزیع کننده مواد مخدر در شهر ایلام /کشف 26فقره سرقت درایلام
بدون دغدغه را برای مردم به ارمغان بیاوریم. فرمانده انتظامی شهرستان ایوان تصریح کرد: به همین منظور با استقرار چهار ایستگاه نوروزی و افزایش گشتهای محسوس و نامحسوس تدارک ویژه ای را برای نوروز 95 در نظر گرفته ایم. وی با اشاره به هماهنگی های انجام شده با دیگر نهادهای امدادی و خدمات رسان گفت: بالا بردن احساس امنیت و جلب مشارکت مردم ، هدف اصلی اجرای طرح های نوروزی پلیس خواهد بود. ...
فالگیران و گدایان جاذبه سیاه شیراز در نوروز
مهمانان نوروزی کمپ هایی با تعداد بالای کانکس فراهم کرده است. این کانکس ها که امکاناتی چون سرویس بهداشتی و حمام دارند هر سال در نوروز مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال این خانواده ارومیه ای می گویند به خاطر ناکافی بودن اطلاع رسانی ها از وجود این کمپ ها با خبر نشده اند. پدر خانواده چکامه هم که از استان آذربایجان غربی به فارس سفر کرده اند، می گوید: ما برای تماشای تخت جمشید به شیراز آمدیم. شیراز ...
رویاهای دم صبح را نجوا کن-شکوفه جباری*
0 عرق سرد روی پیشانیم و تمام تنم می نشیند و خدا خدا می کنم یکی تکانم دهد و سپیده دم چهل سال پیرترم . انگار اسکویی بود، گفت: پیر شده ام و همه ی چین و چروک ها هجوم می آورند. از خانه بیرون می زنم و روی نیمکت پارک می نشینم. به این فکر می کنم دختری که روی نیمکت سرد پاییزی خوابیده است و در دستش شکوفه های بهار نارنج نفس می کشند همان دختر کبریت فروشی ست که نام خوشبختی را نشنیده بود و رویاهایش ...
آنها که رفتند/ کدام چهره های هنری در سال 94 رخ در نقاب خاک کشیدند؟
افرا امیری: در سال 94 آدم های مهمی چشم از جهان فروبستند. آدم هایی که نبودن شان نشان داد چه تاثیری بر حوزه کاری خود داشته اند و حالا با جای خالی خود چیزی از فرهنگ و هنر این مملکت گم شده که پیدا شدن و جایگزین شدنش شاید سال های سال طول بکشد. این گزارش نگاهی به کوچ چهره هایی دارد که سال 94 درگذشتند. نام تمام مردگان یحیی است محمدعلی سپانلو بهار در تهران جا خوش کرده بود که ...
غرضی:از کسانی که برایم جوک ساختند تشکر می کنم
روز نو : سراغ هر شهروندی که می روی، بیش از هر چیز محمد غرضی را به عنوان نامزد انتخابات سال 92 می شناسد. انگار نه انگار که او از چند دهه پیش از آن انتخابات، در این کشور کار سیاسی کرده و به مقام هایی مانند وزارت رسیده است. همه می گویند غرضی آدم باحالی است ! از او دعوت کردیم به تحریریه شرق بیاید و به سؤالات مخاطبان ما پاسخ دهد. به سرعت می پذیرد. گویی برنامه خاصی برای انتخابات مجلس ...
کاخ 166 ساله " سلطان صاحب قران" نوروز 96 آماده می شود
سید رحمت الله رئوف در گفت وگو با تسنیم، با اشاره به تأکیدات ویژه رئیس سازمان میراث فرهنگی در جهت بازسازی کاخ صاحبقرانیه و همچنین مجموعه "حوضخانه" اظهار داشت: در صورت تخصیص اعتبارات لازم، مرمت کاخ صاحبقرانیه تا پایان سال 95 به اتمام می رسد و برای نوروز 96 آماده بازدید خواهد شد. سید رحمت الله رئوف مدیر مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران در این رابطه مدیر مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران ...
برخی جاها مواد مخدر و سلاح را می شد مثل نان خرید
چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل [...] چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل مشرق – در قسمت قبل این نوشتار (که ترجمه ای است از سفرنامه ی فهمی هویدی به افغانستان طالبان در سال 1377 شمی با عنوان طالبان، سپاهیان خدا در نبردی اشتباهی! ) ماجرای چگونگی آغاز سفر نویسنده به افغانستان را خواندیم و ایراداتی که به او گرفته می شد تا از این سفر منصرف شود را مرور کردیم. همچنین دیدیم که نویسنده چطور خود را به پاکستان رساند و از آنجا چطور برای وارد شدن به افغانستان به سمت مرز حرکت کرد. ماجرای مواجه با اولین نیروی طالبان و آخرین نیروی طالبان هم ذکر شد. بخش دوم این خاطرات را با هم می خوانیم: حالا ما داخل یک دولت، در دلِ دولت پاکستان هستیم. روی نقشه اگر بخواهی حساب کنی، هنوز از پاکستان بیرون نرفته ایم، و هنوز داخل مرزهای آن هستیم. اما در حقیقت امر، داستان طور دیگری است. این نقطه که حدودا 55 کیلومتر را در بر می گیرد، در اصل تحت سلطه ی حقیقی حکومت پاکستان قرار ندارد. یک جورهایی می توانی بگویی یک منطقه آزاد است. مسئولین این منطقه و اداره کنندگان امورش، شیوخ مشهور قبایل باتان هستند که در دوطرف مرز (یعنی هم در پاکستان و هم در افغانستان) پراکنده اند و حضور دارند. از آنجا که این منطقه، منطقه ی آزاد است، به همین دلیل هرچه در پاکستان ممنوع است، در اینجا مجاز است. از تجارت سلاح گرفته تا تجارت مواد مخدر. از این بگذریم که اینجا، ایستگاه اصلی قاچاق به هر دو کشور است. این اطلاعات برای من تازه نبود، بیست سال پیش هم که در سفرم به افغانستان از اینجا دیدن کردم، مواد مخدر در پیاده رو هم فروخته می شد. سلاح هم –که بخشی از آن در همان منطقه تولید می شد- مثل نان در کنار جاده ها در دسترس بود! از همان جهت که این منطقه منطقه ای آزاد است، در طول سال های گذشته جریان برق را به صورت مجانی از حکومت پاکستان دریافت می کرد، آبش را هم از چاه های همان منطقه به دست می آورد. به دلیل فشار بحران اقتصادی ای که کشور به آن دچار بود، حکومت اسلام آباد تصمیم گرفت برای برقی که به این منطقه می داد، مبلغی را تعیین کند. این چیزی بود که موجب تحریک شیوخ قبائل بر علیه حکومت و اعلام شورش آنها شد. و بستن و حمله به راه های تجاری این منطقه یکی از نشانه های این شورش است و همین، چیزی بود که موجب شد نیروهای حکومتی در پیشاور، دیروز به ما اجازه عبور به طورخان را ندهند. در آن ساعات اولیه صبح، با وجود هیبت و هراس انگیز بودن کوه ها[ی سر به فلک کشیده]، جاده، آباد و آرامش بخش به نظر می رسید. شدت حرکت در آن زیاد بود و کاروان ماشین های پر از کالا، با سرعت کم و احتیاط از لبه های کوه در حرکت بودند. البته می ترسم کلمه پر ، نتواند منظور مرا برساند، چون ماشین های باری ای که من می دیدم در اصل در حکم یک سری تپه و کوه متحرک بودند، از بس که جنس در آن گذاشته بودند و ابعاد ماشین را (طولی و عرضی و ارتفاعی) بزرگ کرده بودند! دلیل مسئله این بود که هر کالای صنعتی و تولیدی ای که افغانستان چند میلیون نفری (که حالا بیش از بیست میلیون نفر جمعیت داشت) لازم داشت از طریق پاکستان وارد می شد، حالا یا خود پاکستان هم از خارج وارد کرده بود یا ساخت پاکستان بود. این مطلب نشانگر میزان سودی بود که اقتصاد پاکستان از ادامه ی به هم ریختگی اوضاع در افغانستان و توقف ماشین تولید (در همه ی زمینه ها) در آن کشور می برد. این مطلب تقریبا می توانست تأییدی باشد بر حرف برخی آدم های خبیث که می گویند سودی که پاکستان از جنگ در افغانستان می برد کمتر از استفاده ای که می خواهد در سایه ی صلح به آن برسد، نیست. این نکته هم از چشم آدم مخفی نمی ماند که وانت هایی که به افغانستان می رفتند جنس های صنعتی یا کنسرو بود، اما ماشین هایی که داشت از افغانستان برمی گشت یا آدم سوار کرده بود یا مواد خام بار زده بودند (یا چوب یا تولیدات کشاورزی، از قبیل انگور و سیب و انار) یا آنکه خالی بودند و آمده بودند تا از نو جنس بار زده و به افغانستان ببرند. *** وقتی چشم مان افتاد به لشگری از مگس ها که در هوا می چرخیدند، و سر و صدا و هیاهوی بلندی به گوشمان رسید، و حجم انبوهی از افراد پیاده را دیدیم، و پلیس لاغری را که داشت با عصایی بلند دختربچه ای را به جلو می راند، و دستفروش هایی که در دو طرف راه هرچه خوردنی و نوشیدنی که ممکن بود می فروختند، و ارزفروش هایی که برای جلب نظر، پشت میزهای چوبی بلندی نشسته بودند، دیگر آن موقع لازم نبود کسی خبرمان کند که حاجت روا شده و به طورخان رسیده ایم، دروازه ی ما برای ورود به امارت اسلامی افغانستان . در بین این چیزها، هیچ کدام برای من جدید به نظر نمی رسید. من خودم اهل کشوری بودم که با این قبیل تصاویر مأنوس بود، از مگس ها گرفته تا سر و صدای مردم و جمعیت عظیم آدم های پیاده، و حتی چوب پلیس و فحش هایش. چیزی که بیش از همه ی اینها در آن صحنه نظرم را جلب کرد، چیز دیگری بود که برای اولین بار در زندگی ام می دیدم: صف طولانی ای از بچه های کوچک به چشم می خورد که از پنجره ی ماشین، شبیه صف مورچه هایی بود که در سکوت روی زمین راه می رفتند و اول صف، که داخل خاک افغانستان بود (پشت پست بازرسی ای که چیزی نبود جز یک سری آهن که راه را قطع کرده بود) دیده نمی شد. آخر صف هم با حرکتی یکنواخت و آرام، جلوی چشم همه به سمت عمق اراضی پاکستان پیش می رفت. هر بچه ای روی دوشش یک تکه آهن گرفته بود. برخی آهن ها بزرگ تر یا بلندتر بودند و آنها را دو بچه، هن هن کنان و عرق ریزان، حمل می کردند. پرسیدم داستان چیست، گفتند این بچه ها برای برخی تاجران اجناس اسقاطی و قراضه کار می کنند. می گفتند این تاجرها توانسته بودند از طریق تجارت با بقایای سلاح های روسی خراب که بی صاحب در تمام افغانستان ریخته شده بود، ثروت های هنگفتی به جیب بزنند. چون جا به جایی صدها تانک و توپ سنگین سخت بود، این تجار تصمیم گرفته بودند آنها را به تکه های کوچک تقسیم کرده و بعد به داخل پاکستان قاچاق کنند و بعد آنها را بفروشند. این تکه ها در پاکستان ذوب، و برای مصارف دیگر به کار گرفته می شد. تعجبم وقتی بیشتر شد که فهمیدم این صف ها، از اوایل دهه ی نود میلادی به صورت منظم و مستمر ادامه دارد، چون حجم عظیمی از سلاح های شوروی خراب شده در خاک افغانستان وجود دارد. ممکن نبود به ذهن کسی خطور کند که آخر کار سلاح های شوروی که برای به زانو درآوردن و سرکوب افغان ها به آن کشور فرستاده شده بود به اینجا بکشد، هر چند این سرنوشت، بعد از سرنوشتی که خود اتحاد شوروی به آن دچار شد و ممکن نبود به ذهن بشری خطور کند، دیگر چندان عجیب به نظر نمی رسید. با نیشگون همراهم به خودم آمدم، تذکر داد نیامده ایم اینجا که بمانیم، آمده ایم که از اینجا رد شویم و داخل افغانستان برویم. حرفش را پذیرفتم. جلو راه افتاد و رفتیم به ساختمانی که در آن چند پلیس پاکستانی با هیکل های قشنگ و قامت های بلندشان نشسته بودند. کاری که باید می کردیم را انجام دادیم و بعد از پله پایین رفتیم و وارد اتاق دیگری شدیم. در آن اتاق خلایقی را دیدم که انگار ریش را با ترازو به مساوات بینشان تقسیم کرده بودند، و از چهره شان سرسختی و تندی پیدا بود. نمی توانستم در بینشان رئیس را از مرئوس تشخیص دهم، کما اینکه نمی توانستم کارمند را از ارباب رجوع تشخیص دهم. همراهم که متوجه حیرتم شده بود در گوشم گفت: اینها جماعت طالبان اند! آمدن از یک طبقه به طبقه ی دیگر، شبیه رفتن از عصری و زمانی به عصر و زمان دیگری بود. سریعا به کسانی که نشسته بودند سلام کرد، با تعجب نظرشان به سمتم جلب شد. خطوط چهره شان وقتی گذرنامه ام را دیدند و فهمیدند عرب و مسلمانم باز شد. سریعا آمدند به سمتم و با خوشحالی آشکاری شروع کردند به خوشامدگویی و دست دادن، انگار دوستانی باشیم که بعد از مدت ها دوری باز همدیگر را ببینیم. ناگهان با جوان های طالبان رو در رو شده بودم و این، باعث شوک و حیرتم شده بود، جوان هایی که از وقتی در افق افغانستان ظاهر شدند همه ی دنیا را به خود مشغول و مردم را حیران کرده اند. البته تعجب و شوکم خیلی طولانی شد، چون بعد از آنکه گذرنامه ی مرا مهر کردند یکی شان گذرنامه را به دستم داد و به فارسی گفت: خداحافظ حالا باید سریع می رفتیم سوار ماشین مان می شدیم تا به کابل برویم. انسان کلی عذاب می کشد تا به کابل برسد. وقتی هم به آنجا می رسد، شوکه می شود. و خیلی خوش شانس خواهد بود اگر بعد از مدتی ماندن در آنجا افسردگی نگیرد! به دلیل اینکه فرودگاه کابل تعطیل، و در تیررس سلاح های احمد شاه مسعود –فرمانده مخالف طالبان که در پایگاهی در 25 کیلومتری پایتخت مستقر است- قرار دارد، کسانی که می خواهند به کابل بیایند راهی ندارند جز آنکه از ماشین و راه های زمینی استفاده کنند. مشکل اینجاست که ماشین در دسترس است ولی آنچه راه خوانده می شود، اصلا اینطور نیست! اینکه یک راهی روی نقشه ترسیم شده باشد، لزوما به این معنی نیست که الان در عالم واقع هم بر روی زمین وجود داشته باشد! بله، در افغانستان، راه هایی قبل از سالهای جنگ داخلی وجود داشت، اما به طول انجامیدن 20 ساله ی جنگ موجب شد که دو طرف درگیر یعنی هم کمونیست ها و هم مجاهدین [1]، راه ها را اهدافی نظامی در نظر بگیرند که می شد با نابود کردن آنها جلوی حرکت دشمن را گرفت یا محاصره اش کرد. هیچ کدام از طرف های درگیری هم در انجام این کار کوتاهی نکردند! من گواهی می دهم که در این مأموریتشان پیروزی بزرگی به دست آوردند، شاید اصلا این نابود کردن راه های مواصلاتی، بزرگترین پیروزی طرف های درگیر بوده باشد! ضمنا به این دلیل که جریان بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! مسئله به همین جا ختم نمی شود، چرا که قسمت هایی از راه ها که از سر تصادف از آسیب خمپاره باران جسته، باران ها و سیل ها به سروقتش آمده و این هم همراه شده با اهمال و عدم صیانت از راه ها، از همین رو آنجا ها هم خود به خود و در سکوت، به سریال حفره های خمپاره باران ها پیوسته است! با توجه به مجموعه این دلایل، حالا راه ها هیچ نقشی ندارند جز آنکه به ماشین ها نشان دهند که در صحراهای وسیع افغانستان باید به کدام سمت برانند. در این وضعیت، عاقل کسی است که به جای حرکت بر روی این جاده، از کنارش حرکت کند و حرکت بر روی کوه و تپه ها را بر حرکت بر روی این جاده ترجیح دهد. بدشانس کسی که باور کند که این جاده است و از روی آن حرکت کند یا اینکه در برخی اوقات مجبور بشود از روی آن حرکت کند. البته در هر حال، هر دویشان قربانی این وضعیت اند. چون سفری که قاعدتا باید دو ساعت یا سه ساعت طول بکشد، حالا هشت یا حتی نُه ساعت به طول می انجامد. چون ماشین ها در این مسیر با سرعت متوسط بیست کیلومتر یا حتی احیانا ده یا حتی پنج کیلومتر در ساعت می رانند. حالا اگر این ماشین، یک وانت یا کامیون حامل اجناس باشد که دیگر باید با نهایت آهستگی و احتیاط و لاک پشتی حرکت کند! روی همین حساب، رسیدن از یک شهر به شهر دیگر، با مسافتی که بینشان هست سنجیده نمی شود [مثلا گفته نمی شود بین این شهر تا آن شهر 50 کیلومتر فاصله است] بلکه با ساعت هایی که مسافر باید بین این دو شهر در راه باشد سنجیده می شود. [مثلا گفته می شود از این شهر تا آن شهر 5 ساعت راه است!] مثلا فاصله بین طورخان (در مرز با پاکستان) تا کابل 300 کیلومتر است و در شرایط عادی، می تواند حداکثر طی سه ساعت طی شود، ولی در آن اوضاع که ما می خواستیم مسیر را طی کنیم، 12 ساعت طول کشید! و مجبور شدیم در بین راه، شب را در جلال آباد توقف کنیم و فردا صبحش باز به مسیرمان ادامه دهیم. عذاب راه فقط در سختی هایش و ساعت های طولانی که آدم باید در جاده باشد خلاصه نمی شود، بلکه خستگی و کوفتگی ای که آدم (از کثرت بالا و پایین رفتن ماشین و گیر کردنش و تکان های شدیدش در طول مسیر) به آن دچار می شود هم هست. مسئله ای که باعث می شود آدم وقتی به مقصد مورد نظرش می رسد بیشتر شبیه جسدی بی جان باشد! ممکن نیست بتوانی سختی راه و رنج هایش را بفهمی مگر اینکه اوضاع جغرافیایی افغانستان را بشناسی. شمال افغانستان منطقه ای دشتی است که عبارت است از دامنه ی کوه های پامیر و هندوکش. در جنوب غربی افغانستان هم منطقه ای دشتی که البته رود هلمند که از کوه های هندوکش جاری است به آن نفوذ می کند. اما وسط این دو، منطقه ای پر از بلندی هاست که دوسوم وسعت کشور را در بر می گیرد و امتداد بلندی های پامیر محسوب می شود که جغرافی دانان، آن را سقف دنیا نامیده اند و کوه های مشهور هیمالیا از آن منشعب می شود. شاخصه ی اساسی آن هم کوه های سر به فلک کشیده ی هندوکش است و شاخه های آن. ممکن نیست کسی بتواند این کوه ها را تخیل و تصور کند مگر وقتی که خودش با چشم آنها را ببیند و شدت هیبت و سرسختی ای که دارد را درک کند، کوه هایی که در برخی موارد ارتفاعشان به 7620 متر می رسد! تقدیرمان این بود که همین منطقه ی مرکزی کشور محل مورد نظر ما و هدف اولمان باشد. پایتخت کشور و مقر حکومت، کابل، در قلب همین منطقه واقع شده است، اگرچه قندهار (محل استقرار رهبر طالبان که به او امیرالمومنین می گویند) در ارتفاعات جنوبی واقع شده است. چیزی که در راه مابین پیشاور و طورخان دیده بودیم را باز در مسیرمان در فاصله ی طورخان و جلال آباد و حتی کابل مشاهده کردیم. ماشین های باری پُر و ماشین های سواری [اتوبوس یا مینی بوس های] رنگارنگ با پرچم های سیاهشان که خیال می کردند با آنها چشم زخم را از خود دور می کند، در برخی موارد هم راننده، یک میمون کوچک (که به آن نسناس میگویند) بالای ماشینش بسته است، شاید معتقد است خوش شانسی می آورد. البته تصویری که در این موضوع در افغانستان دیدیم از سه جهت با تصویری که در پاکستان دیدیم فرق دارد: جهت اول اوضاع بسیار وحشتناک و بد جاده هاست که به آن اشاره کردیم. دوم اینکه جاده های افغانستان هنوز در بین صحنه های نبرد قرار دارد و تانک ها و توپ های سوخته، بالای صخره ها و شن ها دیده می شوند و اتاقک ماشین ها در جای جای مسیر افتاده است. البته ساکنین و مسافران هم با این مسئله سازگاری پیدا کرده اند و مثلا اتاقک ماشین ها تبدیل شده به سایه بان هایی که در پناه آن در سایه بنشینند و گاهی هم این اتاقک ها تبدیل شده به مغازه های کوچکی که به ساکنین چادرها[ی آوارگان] جنس می فروشد. در مورد بقایای تانک ها و توپ ها هم بچه ها را می دیدم که رویش می پرند یا پشتش مخفی می شوند، آن هم در بین گله های بز و گوسفند که آنها هم در حرکت و پریدن روی این وسایل با بچه ها همراهی می کنند! سومین تفاوت بین مسیر در افغانستان و پاکستان هم خود را در شکل محل های استقرار آوارگان نشان می دهد. در طول سال های جنگ اوضاع شهرهای اصلی افغانستان به کلی بهم ریخت و برخی از ساکنین آنها ترجیح دادند برای پناه جویی به جنوب کشور بروند و سازمان های بین المللی در آغاز برای سرپناه یافتن آنها چادرهایی برپا کردند که در ادامه تبدیل شدند به خانه های فقیرانه ی آنها که بیشتر شبیه جعبه های گلی چیده شده کنار هم به نظر می رسند. این خانه ها بعد از آنکه ساکنینش به دیار خود برگشتند همچنان باقی ماند و تا الان هم برجاست و شاهدی است از آن دوره. تا وقتی به ورودی کابل نرسیده بودیم برخوردی با نیروهای طالبان نداشتیم. آنها، پنج تایشان برای استراحت کنار جاده نشسته بودند و چای سبز می نوشیدند و پشتشان یک وانت دوکابینه بود که پشتش مسلسل سبک کارگذاشته بودند. چون ماشین گرد و خاک گرفته بود و به جای اینکه پلاک داشته باشد، سلاح داشت، راننده سریعا فهمید که ماشین، ماشین حکومت است، فلذا به محض دیدنش ضبط ماشین را خاموش کرد و نوار کاست را به آرامی در جیبش گذاشت. آن موقع داشتیم به آوازهای زیبایی از یکی از مشهورترین خوانندگان زن افغان به نام نغمه گوش می کردیم که بعد از وارد شدن طالبان به کابل و ممنوع شدن آواز و موسیقی توسط آنان به پاکستان رفته بود. برایم تعریف کردند که صدای شیرین او و خواننده ی محبوب پشتون عبدالله مقری با نوار کاست هنوز در همه ی خانه ها پخش می شود، نوارهای کاست این دو هم در حجم عظیم از پاکستان به افغانستان قاچاق می شود. آواز نغمه که گوش می کردیم می گفت: آقای ملای من، به دادم برس. معشوقم تب کرده و منتظر دعایی است که تو برایش بنویسی، شاید جان را به تنش برگرداند! صحنه خالی از پارادوکس هم نبود، نغمه داشت با آواز مخاطب خودش ملا را صدا می کرد، و کمی بعد چند نفر از ملاهای طالبان در جاده پیدا شدند! [در زبان افغان ها، به نیروهای طالبان ملا هم گفته می شود.] ادامه دارد ... پی نوشت ها: 1- مجاهدین ، به نیروهای اسلام گرایی گفته می شد که با گرایش های سیاسی و بینشی مختلف، در دوران حکومت کمونیستی و حضور شبه اشغالگرانه ی ارتش سرخ شوروی در خاک افغانستان (از اواخر دهه ی 50 شمسی)، به عنوان جهاد ، شروع به جنگ با آنان کردند. در بین این نیروها، هم نیروهای دارای گرایش های بازترسیاسی دیده می شد و هم نیروهای اسلام گرای سنتی و هم برخی نیروهای سلفی. مجاهدین از احزاب و گروه های مختلفی تشکیل شده بود که پس از پیروزی بر کمونیست ها و اخراج شوروی از افغانستان در سال 92 نتوانستند بین خود به توافق برسند و جنگ داخلی بین خود آنان آغاز شد که در نهایت موجب به وجود آمدن حرکت طالبان و شکست همه ی مجاهدین از این حرکت تازه تأسیس گردید. از سران مجاهدین می توان به احمد شاه مسعود، برهان الدین ربانی، گلبدین حکمتیار، عبدرب الرسول سیاف و شهید عبدالعلی مزاری نام برد. قسمت های قبل: مقدمه قسمت 1 Let’s block ads! (Why?) منبع: مشرق کد مطلب : سایر اخبار ...
خرم آباد از معبر به مقصد گردشگری ارتقا یافته است
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از سفیرافلاک، علی جهان آرا ضمن تبریک سال نو سالی سرشار از موفقیت و پیروزی برای هموطنان عزیز آرزو کرد و گفت: با توجه به ریشه قرآنی اهمیت سفر وگردشگری در کسب تجارب و افزایش دانش و روحیه انسان ها، بهار و عید نوروز یکی از بهترین زمان ها برای مسافرت است چرا که باعث می شود خستگی حاصل از یکسال کار و تلاش را پشت سر نهاده و با روحیه عالی تری به پیش باز سال نو ...
تکرار سرقت های سریالی آثار تاریخی در تهران
... سرقت کاشی های سردر روزنامه ملی طوفان شرق وابسته به جمعیت نگهبانان اسلام و ایران و انجمن سخن سنج فردوسی – عکس سعید روشن سرقتهایی که بیم آن می رود، در ایام تعطیلات نوروز و عدم رسیدگی و واکنش مدیران به خبرهای فوق، شدت گرفته و پس از ایام تعطیلات نو با شهری آری از آثار تاریخی روبرو شویم. طبق اخبار موثق، چندین عمارت قاجاری تاریخی توسط برخی از بساز بفروشهای دارای سابقه تخریب آثار ...
نوروز فرصتی است برای مهربانی
...> نوروز روز نو شدن است؛ نوروز که در راه است همه خوشحالند و به استقبال قدوم مبارک نوروز کارها و اقدامات بسیاری صورت می پذیرد. خانه ها را تمیز می کنند و رخت و لباس های نو می شوند. اسباب پدیرایی از میهمان فراهم می شود، رسوم کهن زنده می شوند و زیبایی نوروز و بهار همه چیز را دربر می گیرد. ای کاش همه ما انسان ها این نعمت خدادادی را پاس بداریم و از این فرصت مهربانی و مهربان شدن بهره خود را برداریم ...
هیچ خبری از المان های نوروزی در شهر نیست
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از پایگاه خبری آشخانه ؛ این روزها که بیش از 6 روز از آغاز سال نو می گذرد و مسافران زیادی به قصد زیارت حرم امام رضا (ع) و یا سفر به مناطق شمالی کشوراز شهرستان مانه و سملقان می گذرند .گذری به شهر زدیم تا از حال و هوای شهر جویا شویم. در این گردش شهری در آشخانه جای بسی تعجب بود که نشانی از نوروز را نمی توانستی در شهر ببینی مگر به واسطه کثرت تردد ...
چشم اندازهای طبیعی فارس به روی میهمانان نوروزی آغوش گشوده است
نوروزی گفت: نوروز امسال را با حس دوستی با طبیعت آغاز خواهیم کرد ، گشت های ویژه پایش مناطق زیست محیطی ، اجرای برنامه های آموزش عمومی و میزبانی طبیعت از گردشگران بسته های خدماتی محیط زیست در نوروز امسال است. مدیر کل حفاظت میط زیست استان فارس همزمان با سال نو ، میهمانان نوروزی را به حفاظت بیشتر از مواهب طبیعی فرا خواند و اظهار داشت : پاسداشت ارزشهای زیست محیطی و حفظ طبیعت تاکید و توصیه اولیای ...
بازیگری که اولین عیدی خود را قورت داد
صفا آقاجانی، بازیگر، گوینده پیشکسوت سینما و رادیو، تلویزیون به بهانه فرا رسیدن ایام نوروز در گفتگو با خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ از خاطرات کودکی و حال و هوای خود در عیدانه 95 گفت: 4 سال سن داشتم که اولین عیدی ام را برای اینکه گمش نکنم، در دهانم گذاشتم، که ناگهان شوکه شدم و عیدی ام را قورت دادم. برای من که آن سکه را با تمام ذوق و شوق گرفتم و در جا قورت دادم ...
پادشاهی که در دیگ به احترامش برخاست/ تلاش شاه عباس برای صادرات قالی و منسوجات به اروپا
این سال ها حکومت اسمی خراسان به او تعلق داشت. او در این دورهٔ پر افت و خیز بازیچهٔ دست رؤسای قبایل رقیب بود که هر یک تلاش می کردند زمینه را برای کسب قدرت خود هموار کنند. از جمله رقبا، علی قلی خان شاملو، حاکم هرات و مرشدقلی خان استاجلو، حاکم مشهد بودند که در نظر داشتند با سوء استفاده از موقعیت ویژه عباسی میرزا خود را به بالاترین درجات برسانند و شاه عباسی ناچار بود در ید قدرت این سرداران باشد و ...
فلسفه عید نوروز یا ایل بایرامی در ادبیات آذربایجان
...، ترنّم موسیقی، رقصهای آیینی، کشتی گرفتن و زورآزمایی جوانان، تخم مرغ شکستن و آغاز دوره ای تازه از زندگی همراه با دوره ای جدید از حیات طبیعت فرا می رسد. همة این آداب و رسوم که در طول زمان برخی از آنها مانند صحنه های جالب نمایش مارال از میان رفته و برخی دیگر مانند نمایش کوسا کوسا به شکلی تغییر یافته اند، حکایت از دورانی دارد که زندگی انسان بیشتر از آنکه امروزه دیده می شود با طبیعت، اساطیر و نیروهای معنوی پیوند داشته است سرانجام نظر غالب بر این است که نوروز در باور مردم آذربایجان یک مفهوم دینی نداشته بلکه یک آیین برای بزرگداشت بهار و در ارتباط با تولید، کشاورزی، باروری و برکت بوده است. ...
مسابقه عکس سلفی خانه موزه علی مسیو در تبریز
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از تبریز بیدار مسئولان این موزه نیز در ابتکاری جالب از مسافران نوروزی می خواهند تا با گرفتن عکس سلفی در کنار المان های این موزه حضورشان را در انجمن غیب مشروطه با لبخندی ثبت کنند. مهمانان نوروزی تبریز که از شمال و جنوب و شرق و غرب کشورمان و علیرغم سردی هوای تبریز در این شهر کوهستانی حضور یافته اند از این طرح بسیار استقبال کرده و همه در کنار ...
گرمی پذیرای 20 هزار مسافر در دور اول تعطیلات نوروزی/افزایش 30 درصدی مهمانان نوروزی
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از سیفار ، شهرستان گرمی در آستانه عید نوروز و فصل بهار اکنون لباس سبز خود رابرتن کرده تا میزبانی شایسته برای مسافران نوروزی باشد. وجود کوه ها و چشمه های فراوان، طبیعت بکر و زیبا و چهار فصلش و از همه مهمتر مردم مهربان و باصفایش به یقین میزبانی شایسته برای مسافران نوروزی است. سید روح الله محمدی، رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و ...
گردشگران تماشای ماسوله خوزستان را از دست ندهند
دشت سوسن در 30 کیلومتری شهرستان ایذه واقع شده و به دلیل اینکه رودخانه کارون از بین این دشت بزرگ و زیبا گذر کرده به 2 بخش غربی و شرقی تقسیم شده است. این دشت دارای درختان و باغات انار، بلوط، انجیر و دیگر گونه های گیاهی است. بهار دشت پهناور سوسن بسیار زیبا بوده بطوری که در ایام نوروز همه ساله گردشگران بسیاری به این منطقه سفر می کنند تا از زیبایی چشم نواز و طبیعت این روستا بهره مند شوند ...
تا زمانی که صدایم درآید، گزارش می کنم/ بدون فوتبال می میرم
فضای اجرا و تلویزیون را بیشتر شناختم. شرکت در تمام مسابقات ورزشی وی با اشاره به اینکه نه تنها در مسابقات اطلاعات ورزشی بلکه در تمام رشته ها و گروه ها شرکت می کرد: افزود: در گروه های جغرافیا، تاریخ، سینما و عکاسی حضور داشتم و در این مسابقه نفر اول بودم. همان سال ها معلم هم بودم و با حضور در کلاس و در مسابقات، تجربه رفتن جلوی دوربین و حرف زدن در جمع را پیدا کردم. سال 67 وقتی در ...
