سایر منابع:
سایر خبرها
سفر روحانی به اسلام آباد، بهار روابط ایران و پاکستان
ما در این زمینه هر اقدامی که باشد از آن دریغ نخواهیم کرد. ** آماده همکاری با پاکستان برای کمک به صلح افغانستان هستیم رئیس جمهوری اسلامی ایران در این نشست خبری، در پاسخ به سوال ایرنا، با بیان اینکه همواره موضوعات گوناگون بین ایران و پاکستان برای همکاری مورد بحث و تبادل نظر قرار داشته است گفت: در سفر جاری نیز موضوع کمک به روند صلح افغانستان در دیدار با نخست وزیر پاکستان مطرح شد و ...
ناگفته های رضا رشیدپور مجری تبریزی از دوران مجری گری اش+ تصاویر
که احتمالا می دانید، نشد اما آن 30 درصدی که محقق شد، چیست؟ اینکه چند جوان با امکانات ساده فنی در خیابان جردن تهران می توانند برنامه ای بسازند که مورد توجه مردم قرار بگیرد و حامی مالی جذب کند. این، آن 30 درصد نتیجه ای است که ما به آن رسیدیم و البته در آن زمان یک نقد کاملا پرکتیکال و عملگرایانه به سازمان صدا و سیما بود؛ تقابل سازمانی با 38 هزار و 500 نفر پرسنل و این همه امکانات فنی، این طرف هم پنج ...
وزیر مهاجرین: از اخراج اجباری پناهجویان افغان جلوگیری شده است
...: "مذاکرات و جلسات پیهم ما باعث شد تا اتحادیۀ اروپا متقاعد گردد که وارد مذاکرات شود و پناهجویان افغان را به شکل اجباری اخراج نکنند... در حال حاضر، از اخراج اجباری جلوگیری شده است." بلخی گفت که دولت افغانستان، به برگشت داوطلبانه پناهجویان تاکید دارد؛ اما در برابر هرنوع تبعیض علیه پناهجویان خاموش نخواهد بود. بنا بر معلومات وزیر امور مهاجرین، تا آخر سال گذشته میلادی، بیش از 250 هزار ...
کار روی تفاهمنامه برگشت داوطلبانه مهاجرین ادامه دارد
کنون حدود 6 میلیون نفر از مهاجران افغانستانی٬ از کشورهای دیگر بازگشت کرده اند اما هنوز حدود 7 میلیون مهاجر افغان در کشورهای خارجی به سر میبرند. او گفت٬ حدود 3 میلیون از این افراد در پاکستان با مدرک یا فاقد مدرک٬ 2.4 میلیون نفر در جمهوری اسلامی ایران با مدرک یا فاقد مدرک٬ 6 صد هزار نفر در کشورهای منطقه و 3 صد هزار نفر دیگر در اروپا و استرالیا هستند. وزیر امور مهاجرین اما در ...
احتمال عدم پذیرش 40 درصد از پناهجویان افغان در اروپا
به گزارش دفتر منطقه ای خبرگزاری تسنیم ، سید حسین عالمی بلخی وزیر امور مهاجرین دولت افغانستان برای پاسخگویی به پرسشهای اعضای سنای این کشور در این مجلس حاضر شد. وی در سنای افغانستان اظهارداشت: در یک سال اخیر بیش از 250 هزار نفر از مردم افغانستان به کشورهای اروپایی در خواست پناهندگی داده اند. عالمی خاطرنشان کرد: این احتمال وجود دارد حدود 40 درصد از پناهندگانی که به اروپا رفته ...
تلاش ایران و پاکستان برای گسترش روابط اقتصادی سرخط روزنامه های افغانستان/9 فروردین
پالمیرا نشانه موفق بودن استراتژی سوریه و متحدانش است - تدابیر جدید وزارت کشور افغانستان برای مبارزه با جرایم سازمان یافته - اروپا مهاجران افغان را اخراج می کند، اما کابل تمایلی به پذیرش آنها ندارد آساق*291* 1610**1488 **1392
همراه با ظریف از جاکارتا تا سیدنی+عکس
شعارسال : محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در اولین سفر آسیایی و اقیانوسیه اش پس از اجرایی شدن برجام، شنبه شب 15 اسفند ماه 1394 راهی آسیا کهن ترین و پهناورترین قاره جهان شد و در اولین مقصد این سفر، وارد اندونزی بزرگ ترین مجمع الجزایر جهان در جنوب شرق آسیا و چهارمین کشور پر جمعیت و پر جمعیت ترین کشور مسلمان شد تا به نمایندگی از دولت جمهوری اسلامی ایران در پنجمین نشست سران سازمان ...
جهان در اولین هفته فروردین 95
...> یک فروند کشتی حامل ذخایر پلوتونیوم- که برای تولید 50 بمب اتمی کافی بوده- امروز سه شنبه بندری در ژاپن را به مقصد آمریکا ترک کرده است. اولاند خواستار نشست فوری امنیتی درباره انفجارهای بروکسل شد مرزهای بلژیک و فرانسه مسدود شد نشست پنهانی سران اتحادیه اروپا/ زمینه سازی برای اخراج 80هزار پناهجو از اروپا یک روزنامه انگلیسی با افشای نشست پنهانی سران اتحادیه ...
هفت میلیون از اتباع افغانستان در خارج از کشور مهاجر هستند
همچنین 2.4 میلیون نفر با مدرک یا بدون مدرک در جمهوری اسلامی ایران زندگی می کنند و در 600 هزار نفر در سایر کشورهای منطقه و 300 صد هزار نفر دیگر از اتباع افغانستان در کشور های اروپایی و استرالیا مهاجرت کرده اند. وزیر امور مهاجرین در مورد افغانهای مقیم اروپا٬ استرالیا و امریکا گف که حدود 700 صد هزار افغان در این کشورها سند تابعیت اخذ کرده اند. به وزیر امور مهاجرین تا پایان سال ...
برخی جاها مواد مخدر و سلاح را می شد مثل نان خرید
چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل [...] چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل مشرق – در قسمت قبل این نوشتار (که ترجمه ای است از سفرنامه ی فهمی هویدی به افغانستان طالبان در سال 1377 شمی با عنوان طالبان، سپاهیان خدا در نبردی اشتباهی! ) ماجرای چگونگی آغاز سفر نویسنده به افغانستان را خواندیم و ایراداتی که به او گرفته می شد تا از این سفر منصرف شود را مرور کردیم. همچنین دیدیم که نویسنده چطور خود را به پاکستان رساند و از آنجا چطور برای وارد شدن به افغانستان به سمت مرز حرکت کرد. ماجرای مواجه با اولین نیروی طالبان و آخرین نیروی طالبان هم ذکر شد. بخش دوم این خاطرات را با هم می خوانیم: حالا ما داخل یک دولت، در دلِ دولت پاکستان هستیم. روی نقشه اگر بخواهی حساب کنی، هنوز از پاکستان بیرون نرفته ایم، و هنوز داخل مرزهای آن هستیم. اما در حقیقت امر، داستان طور دیگری است. این نقطه که حدودا 55 کیلومتر را در بر می گیرد، در اصل تحت سلطه ی حقیقی حکومت پاکستان قرار ندارد. یک جورهایی می توانی بگویی یک منطقه آزاد است. مسئولین این منطقه و اداره کنندگان امورش، شیوخ مشهور قبایل باتان هستند که در دوطرف مرز (یعنی هم در پاکستان و هم در افغانستان) پراکنده اند و حضور دارند. از آنجا که این منطقه، منطقه ی آزاد است، به همین دلیل هرچه در پاکستان ممنوع است، در اینجا مجاز است. از تجارت سلاح گرفته تا تجارت مواد مخدر. از این بگذریم که اینجا، ایستگاه اصلی قاچاق به هر دو کشور است. این اطلاعات برای من تازه نبود، بیست سال پیش هم که در سفرم به افغانستان از اینجا دیدن کردم، مواد مخدر در پیاده رو هم فروخته می شد. سلاح هم –که بخشی از آن در همان منطقه تولید می شد- مثل نان در کنار جاده ها در دسترس بود! از همان جهت که این منطقه منطقه ای آزاد است، در طول سال های گذشته جریان برق را به صورت مجانی از حکومت پاکستان دریافت می کرد، آبش را هم از چاه های همان منطقه به دست می آورد. به دلیل فشار بحران اقتصادی ای که کشور به آن دچار بود، حکومت اسلام آباد تصمیم گرفت برای برقی که به این منطقه می داد، مبلغی را تعیین کند. این چیزی بود که موجب تحریک شیوخ قبائل بر علیه حکومت و اعلام شورش آنها شد. و بستن و حمله به راه های تجاری این منطقه یکی از نشانه های این شورش است و همین، چیزی بود که موجب شد نیروهای حکومتی در پیشاور، دیروز به ما اجازه عبور به طورخان را ندهند. در آن ساعات اولیه صبح، با وجود هیبت و هراس انگیز بودن کوه ها[ی سر به فلک کشیده]، جاده، آباد و آرامش بخش به نظر می رسید. شدت حرکت در آن زیاد بود و کاروان ماشین های پر از کالا، با سرعت کم و احتیاط از لبه های کوه در حرکت بودند. البته می ترسم کلمه پر ، نتواند منظور مرا برساند، چون ماشین های باری ای که من می دیدم در اصل در حکم یک سری تپه و کوه متحرک بودند، از بس که جنس در آن گذاشته بودند و ابعاد ماشین را (طولی و عرضی و ارتفاعی) بزرگ کرده بودند! دلیل مسئله این بود که هر کالای صنعتی و تولیدی ای که افغانستان چند میلیون نفری (که حالا بیش از بیست میلیون نفر جمعیت داشت) لازم داشت از طریق پاکستان وارد می شد، حالا یا خود پاکستان هم از خارج وارد کرده بود یا ساخت پاکستان بود. این مطلب نشانگر میزان سودی بود که اقتصاد پاکستان از ادامه ی به هم ریختگی اوضاع در افغانستان و توقف ماشین تولید (در همه ی زمینه ها) در آن کشور می برد. این مطلب تقریبا می توانست تأییدی باشد بر حرف برخی آدم های خبیث که می گویند سودی که پاکستان از جنگ در افغانستان می برد کمتر از استفاده ای که می خواهد در سایه ی صلح به آن برسد، نیست. این نکته هم از چشم آدم مخفی نمی ماند که وانت هایی که به افغانستان می رفتند جنس های صنعتی یا کنسرو بود، اما ماشین هایی که داشت از افغانستان برمی گشت یا آدم سوار کرده بود یا مواد خام بار زده بودند (یا چوب یا تولیدات کشاورزی، از قبیل انگور و سیب و انار) یا آنکه خالی بودند و آمده بودند تا از نو جنس بار زده و به افغانستان ببرند. *** وقتی چشم مان افتاد به لشگری از مگس ها که در هوا می چرخیدند، و سر و صدا و هیاهوی بلندی به گوشمان رسید، و حجم انبوهی از افراد پیاده را دیدیم، و پلیس لاغری را که داشت با عصایی بلند دختربچه ای را به جلو می راند، و دستفروش هایی که در دو طرف راه هرچه خوردنی و نوشیدنی که ممکن بود می فروختند، و ارزفروش هایی که برای جلب نظر، پشت میزهای چوبی بلندی نشسته بودند، دیگر آن موقع لازم نبود کسی خبرمان کند که حاجت روا شده و به طورخان رسیده ایم، دروازه ی ما برای ورود به امارت اسلامی افغانستان . در بین این چیزها، هیچ کدام برای من جدید به نظر نمی رسید. من خودم اهل کشوری بودم که با این قبیل تصاویر مأنوس بود، از مگس ها گرفته تا سر و صدای مردم و جمعیت عظیم آدم های پیاده، و حتی چوب پلیس و فحش هایش. چیزی که بیش از همه ی اینها در آن صحنه نظرم را جلب کرد، چیز دیگری بود که برای اولین بار در زندگی ام می دیدم: صف طولانی ای از بچه های کوچک به چشم می خورد که از پنجره ی ماشین، شبیه صف مورچه هایی بود که در سکوت روی زمین راه می رفتند و اول صف، که داخل خاک افغانستان بود (پشت پست بازرسی ای که چیزی نبود جز یک سری آهن که راه را قطع کرده بود) دیده نمی شد. آخر صف هم با حرکتی یکنواخت و آرام، جلوی چشم همه به سمت عمق اراضی پاکستان پیش می رفت. هر بچه ای روی دوشش یک تکه آهن گرفته بود. برخی آهن ها بزرگ تر یا بلندتر بودند و آنها را دو بچه، هن هن کنان و عرق ریزان، حمل می کردند. پرسیدم داستان چیست، گفتند این بچه ها برای برخی تاجران اجناس اسقاطی و قراضه کار می کنند. می گفتند این تاجرها توانسته بودند از طریق تجارت با بقایای سلاح های روسی خراب که بی صاحب در تمام افغانستان ریخته شده بود، ثروت های هنگفتی به جیب بزنند. چون جا به جایی صدها تانک و توپ سنگین سخت بود، این تجار تصمیم گرفته بودند آنها را به تکه های کوچک تقسیم کرده و بعد به داخل پاکستان قاچاق کنند و بعد آنها را بفروشند. این تکه ها در پاکستان ذوب، و برای مصارف دیگر به کار گرفته می شد. تعجبم وقتی بیشتر شد که فهمیدم این صف ها، از اوایل دهه ی نود میلادی به صورت منظم و مستمر ادامه دارد، چون حجم عظیمی از سلاح های شوروی خراب شده در خاک افغانستان وجود دارد. ممکن نبود به ذهن کسی خطور کند که آخر کار سلاح های شوروی که برای به زانو درآوردن و سرکوب افغان ها به آن کشور فرستاده شده بود به اینجا بکشد، هر چند این سرنوشت، بعد از سرنوشتی که خود اتحاد شوروی به آن دچار شد و ممکن نبود به ذهن بشری خطور کند، دیگر چندان عجیب به نظر نمی رسید. با نیشگون همراهم به خودم آمدم، تذکر داد نیامده ایم اینجا که بمانیم، آمده ایم که از اینجا رد شویم و داخل افغانستان برویم. حرفش را پذیرفتم. جلو راه افتاد و رفتیم به ساختمانی که در آن چند پلیس پاکستانی با هیکل های قشنگ و قامت های بلندشان نشسته بودند. کاری که باید می کردیم را انجام دادیم و بعد از پله پایین رفتیم و وارد اتاق دیگری شدیم. در آن اتاق خلایقی را دیدم که انگار ریش را با ترازو به مساوات بینشان تقسیم کرده بودند، و از چهره شان سرسختی و تندی پیدا بود. نمی توانستم در بینشان رئیس را از مرئوس تشخیص دهم، کما اینکه نمی توانستم کارمند را از ارباب رجوع تشخیص دهم. همراهم که متوجه حیرتم شده بود در گوشم گفت: اینها جماعت طالبان اند! آمدن از یک طبقه به طبقه ی دیگر، شبیه رفتن از عصری و زمانی به عصر و زمان دیگری بود. سریعا به کسانی که نشسته بودند سلام کرد، با تعجب نظرشان به سمتم جلب شد. خطوط چهره شان وقتی گذرنامه ام را دیدند و فهمیدند عرب و مسلمانم باز شد. سریعا آمدند به سمتم و با خوشحالی آشکاری شروع کردند به خوشامدگویی و دست دادن، انگار دوستانی باشیم که بعد از مدت ها دوری باز همدیگر را ببینیم. ناگهان با جوان های طالبان رو در رو شده بودم و این، باعث شوک و حیرتم شده بود، جوان هایی که از وقتی در افق افغانستان ظاهر شدند همه ی دنیا را به خود مشغول و مردم را حیران کرده اند. البته تعجب و شوکم خیلی طولانی شد، چون بعد از آنکه گذرنامه ی مرا مهر کردند یکی شان گذرنامه را به دستم داد و به فارسی گفت: خداحافظ حالا باید سریع می رفتیم سوار ماشین مان می شدیم تا به کابل برویم. انسان کلی عذاب می کشد تا به کابل برسد. وقتی هم به آنجا می رسد، شوکه می شود. و خیلی خوش شانس خواهد بود اگر بعد از مدتی ماندن در آنجا افسردگی نگیرد! به دلیل اینکه فرودگاه کابل تعطیل، و در تیررس سلاح های احمد شاه مسعود –فرمانده مخالف طالبان که در پایگاهی در 25 کیلومتری پایتخت مستقر است- قرار دارد، کسانی که می خواهند به کابل بیایند راهی ندارند جز آنکه از ماشین و راه های زمینی استفاده کنند. مشکل اینجاست که ماشین در دسترس است ولی آنچه راه خوانده می شود، اصلا اینطور نیست! اینکه یک راهی روی نقشه ترسیم شده باشد، لزوما به این معنی نیست که الان در عالم واقع هم بر روی زمین وجود داشته باشد! بله، در افغانستان، راه هایی قبل از سالهای جنگ داخلی وجود داشت، اما به طول انجامیدن 20 ساله ی جنگ موجب شد که دو طرف درگیر یعنی هم کمونیست ها و هم مجاهدین [1]، راه ها را اهدافی نظامی در نظر بگیرند که می شد با نابود کردن آنها جلوی حرکت دشمن را گرفت یا محاصره اش کرد. هیچ کدام از طرف های درگیری هم در انجام این کار کوتاهی نکردند! من گواهی می دهم که در این مأموریتشان پیروزی بزرگی به دست آوردند، شاید اصلا این نابود کردن راه های مواصلاتی، بزرگترین پیروزی طرف های درگیر بوده باشد! ضمنا به این دلیل که جریان بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! مسئله به همین جا ختم نمی شود، چرا که قسمت هایی از راه ها که از سر تصادف از آسیب خمپاره باران جسته، باران ها و سیل ها به سروقتش آمده و این هم همراه شده با اهمال و عدم صیانت از راه ها، از همین رو آنجا ها هم خود به خود و در سکوت، به سریال حفره های خمپاره باران ها پیوسته است! با توجه به مجموعه این دلایل، حالا راه ها هیچ نقشی ندارند جز آنکه به ماشین ها نشان دهند که در صحراهای وسیع افغانستان باید به کدام سمت برانند. در این وضعیت، عاقل کسی است که به جای حرکت بر روی این جاده، از کنارش حرکت کند و حرکت بر روی کوه و تپه ها را بر حرکت بر روی این جاده ترجیح دهد. بدشانس کسی که باور کند که این جاده است و از روی آن حرکت کند یا اینکه در برخی اوقات مجبور بشود از روی آن حرکت کند. البته در هر حال، هر دویشان قربانی این وضعیت اند. چون سفری که قاعدتا باید دو ساعت یا سه ساعت طول بکشد، حالا هشت یا حتی نُه ساعت به طول می انجامد. چون ماشین ها در این مسیر با سرعت متوسط بیست کیلومتر یا حتی احیانا ده یا حتی پنج کیلومتر در ساعت می رانند. حالا اگر این ماشین، یک وانت یا کامیون حامل اجناس باشد که دیگر باید با نهایت آهستگی و احتیاط و لاک پشتی حرکت کند! روی همین حساب، رسیدن از یک شهر به شهر دیگر، با مسافتی که بینشان هست سنجیده نمی شود [مثلا گفته نمی شود بین این شهر تا آن شهر 50 کیلومتر فاصله است] بلکه با ساعت هایی که مسافر باید بین این دو شهر در راه باشد سنجیده می شود. [مثلا گفته می شود از این شهر تا آن شهر 5 ساعت راه است!] مثلا فاصله بین طورخان (در مرز با پاکستان) تا کابل 300 کیلومتر است و در شرایط عادی، می تواند حداکثر طی سه ساعت طی شود، ولی در آن اوضاع که ما می خواستیم مسیر را طی کنیم، 12 ساعت طول کشید! و مجبور شدیم در بین راه، شب را در جلال آباد توقف کنیم و فردا صبحش باز به مسیرمان ادامه دهیم. عذاب راه فقط در سختی هایش و ساعت های طولانی که آدم باید در جاده باشد خلاصه نمی شود، بلکه خستگی و کوفتگی ای که آدم (از کثرت بالا و پایین رفتن ماشین و گیر کردنش و تکان های شدیدش در طول مسیر) به آن دچار می شود هم هست. مسئله ای که باعث می شود آدم وقتی به مقصد مورد نظرش می رسد بیشتر شبیه جسدی بی جان باشد! ممکن نیست بتوانی سختی راه و رنج هایش را بفهمی مگر اینکه اوضاع جغرافیایی افغانستان را بشناسی. شمال افغانستان منطقه ای دشتی است که عبارت است از دامنه ی کوه های پامیر و هندوکش. در جنوب غربی افغانستان هم منطقه ای دشتی که البته رود هلمند که از کوه های هندوکش جاری است به آن نفوذ می کند. اما وسط این دو، منطقه ای پر از بلندی هاست که دوسوم وسعت کشور را در بر می گیرد و امتداد بلندی های پامیر محسوب می شود که جغرافی دانان، آن را سقف دنیا نامیده اند و کوه های مشهور هیمالیا از آن منشعب می شود. شاخصه ی اساسی آن هم کوه های سر به فلک کشیده ی هندوکش است و شاخه های آن. ممکن نیست کسی بتواند این کوه ها را تخیل و تصور کند مگر وقتی که خودش با چشم آنها را ببیند و شدت هیبت و سرسختی ای که دارد را درک کند، کوه هایی که در برخی موارد ارتفاعشان به 7620 متر می رسد! تقدیرمان این بود که همین منطقه ی مرکزی کشور محل مورد نظر ما و هدف اولمان باشد. پایتخت کشور و مقر حکومت، کابل، در قلب همین منطقه واقع شده است، اگرچه قندهار (محل استقرار رهبر طالبان که به او امیرالمومنین می گویند) در ارتفاعات جنوبی واقع شده است. چیزی که در راه مابین پیشاور و طورخان دیده بودیم را باز در مسیرمان در فاصله ی طورخان و جلال آباد و حتی کابل مشاهده کردیم. ماشین های باری پُر و ماشین های سواری [اتوبوس یا مینی بوس های] رنگارنگ با پرچم های سیاهشان که خیال می کردند با آنها چشم زخم را از خود دور می کند، در برخی موارد هم راننده، یک میمون کوچک (که به آن نسناس میگویند) بالای ماشینش بسته است، شاید معتقد است خوش شانسی می آورد. البته تصویری که در این موضوع در افغانستان دیدیم از سه جهت با تصویری که در پاکستان دیدیم فرق دارد: جهت اول اوضاع بسیار وحشتناک و بد جاده هاست که به آن اشاره کردیم. دوم اینکه جاده های افغانستان هنوز در بین صحنه های نبرد قرار دارد و تانک ها و توپ های سوخته، بالای صخره ها و شن ها دیده می شوند و اتاقک ماشین ها در جای جای مسیر افتاده است. البته ساکنین و مسافران هم با این مسئله سازگاری پیدا کرده اند و مثلا اتاقک ماشین ها تبدیل شده به سایه بان هایی که در پناه آن در سایه بنشینند و گاهی هم این اتاقک ها تبدیل شده به مغازه های کوچکی که به ساکنین چادرها[ی آوارگان] جنس می فروشد. در مورد بقایای تانک ها و توپ ها هم بچه ها را می دیدم که رویش می پرند یا پشتش مخفی می شوند، آن هم در بین گله های بز و گوسفند که آنها هم در حرکت و پریدن روی این وسایل با بچه ها همراهی می کنند! سومین تفاوت بین مسیر در افغانستان و پاکستان هم خود را در شکل محل های استقرار آوارگان نشان می دهد. در طول سال های جنگ اوضاع شهرهای اصلی افغانستان به کلی بهم ریخت و برخی از ساکنین آنها ترجیح دادند برای پناه جویی به جنوب کشور بروند و سازمان های بین المللی در آغاز برای سرپناه یافتن آنها چادرهایی برپا کردند که در ادامه تبدیل شدند به خانه های فقیرانه ی آنها که بیشتر شبیه جعبه های گلی چیده شده کنار هم به نظر می رسند. این خانه ها بعد از آنکه ساکنینش به دیار خود برگشتند همچنان باقی ماند و تا الان هم برجاست و شاهدی است از آن دوره. تا وقتی به ورودی کابل نرسیده بودیم برخوردی با نیروهای طالبان نداشتیم. آنها، پنج تایشان برای استراحت کنار جاده نشسته بودند و چای سبز می نوشیدند و پشتشان یک وانت دوکابینه بود که پشتش مسلسل سبک کارگذاشته بودند. چون ماشین گرد و خاک گرفته بود و به جای اینکه پلاک داشته باشد، سلاح داشت، راننده سریعا فهمید که ماشین، ماشین حکومت است، فلذا به محض دیدنش ضبط ماشین را خاموش کرد و نوار کاست را به آرامی در جیبش گذاشت. آن موقع داشتیم به آوازهای زیبایی از یکی از مشهورترین خوانندگان زن افغان به نام نغمه گوش می کردیم که بعد از وارد شدن طالبان به کابل و ممنوع شدن آواز و موسیقی توسط آنان به پاکستان رفته بود. برایم تعریف کردند که صدای شیرین او و خواننده ی محبوب پشتون عبدالله مقری با نوار کاست هنوز در همه ی خانه ها پخش می شود، نوارهای کاست این دو هم در حجم عظیم از پاکستان به افغانستان قاچاق می شود. آواز نغمه که گوش می کردیم می گفت: آقای ملای من، به دادم برس. معشوقم تب کرده و منتظر دعایی است که تو برایش بنویسی، شاید جان را به تنش برگرداند! صحنه خالی از پارادوکس هم نبود، نغمه داشت با آواز مخاطب خودش ملا را صدا می کرد، و کمی بعد چند نفر از ملاهای طالبان در جاده پیدا شدند! [در زبان افغان ها، به نیروهای طالبان ملا هم گفته می شود.] ادامه دارد ... پی نوشت ها: 1- مجاهدین ، به نیروهای اسلام گرایی گفته می شد که با گرایش های سیاسی و بینشی مختلف، در دوران حکومت کمونیستی و حضور شبه اشغالگرانه ی ارتش سرخ شوروی در خاک افغانستان (از اواخر دهه ی 50 شمسی)، به عنوان جهاد ، شروع به جنگ با آنان کردند. در بین این نیروها، هم نیروهای دارای گرایش های بازترسیاسی دیده می شد و هم نیروهای اسلام گرای سنتی و هم برخی نیروهای سلفی. مجاهدین از احزاب و گروه های مختلفی تشکیل شده بود که پس از پیروزی بر کمونیست ها و اخراج شوروی از افغانستان در سال 92 نتوانستند بین خود به توافق برسند و جنگ داخلی بین خود آنان آغاز شد که در نهایت موجب به وجود آمدن حرکت طالبان و شکست همه ی مجاهدین از این حرکت تازه تأسیس گردید. از سران مجاهدین می توان به احمد شاه مسعود، برهان الدین ربانی، گلبدین حکمتیار، عبدرب الرسول سیاف و شهید عبدالعلی مزاری نام برد. قسمت های قبل: مقدمه قسمت 1 Let’s block ads! (Why?) منبع: مشرق کد مطلب : سایر اخبار ...
پیامدهای حمایت کابل از ریاض در جنگ یمن/ بازگشت تروریسم سازمان یافته به افغانستان و نارضایتی همسایگان
دهد و دولت افغانستان را که با مشکلاتی مانند اصلاح نظام انتخاباتی، برگزاری مجلس قانون اساسی و تعدیل این قانون و مهاجرت های گسترده جوانان و مشکلات اقتصادی طاقت فرسا مواجه است در داخل با اختلاف ها و مشکلات تازه مواجه سازد. این کارشناسی سیاسی افغان تصریح کرد که در چنین شرایطی نباید دولت افغانستان برای خود دردسرهای تازه ای را ایجاد کند و در کنار آنانی قرار بگیرد که تروریسم و افراط گرایی را به ...
به جوانان برگشته از اروپا قرضه های کوچک داده می شود
از دوصد هزار تن از شهروندان افغان به دلیل فرار از ناامنی ها و نبود فرصت های کاری افغانستان را برای رسیدن به کشورهای اروپایی ترک کردند. بخش اعظم مهاجرین افغان به آلمان رفته و این کشور نیز تصمیم گرفته تا تعداد بیشتری از مهاجرین افغان را بازگرداند. هم چنین اخیرا مقام های اتحادیه اروپا نیز تصمیم گرفتند تا نزدیک به هشتاد هزار تن از پناهجویان افغان را از کشورهای اروپایی اخراج کنند. به دنبال ...
اروپا و سالِ مهاجران
کرد که نه تنها میزان مهاجرت کاهش نیافته است بلکه روزانه بین 2 تا سه هزار پناهجو به یونان وارد می شوند. آمار و اطلاعات منتشر شده حاکی است شمار پناهجویانی که در سال 2015 میلادی (1394 خورشیدی) به کشورهای اروپایی مهاجرت کردند در همسنجی با سال پیش از آن رشدی 2 برابری را تجربه کرده و به 1.2 میلیون تن رسیده است. بر پایه اطلاعات کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان (UNHCR) تنها در 24 روز از دی ماه ...
دانستی های جذاب از کشورهای میزبان نوروز
مراسم دیگر نوروز در این کشور است. البته جالب است بدانید فیض الله محتاج از کارشناسان فرهنگی افغان معتقد است بزرگترین جشن های آریایی در بلخ باستان، سرزمینی که امروز افغانستان نامیده می شود، برگزار می شد. بر اساس نظر این کارشناس، طبق اسطوره های ملی، 5 هزار سال پیش و در عهد یما جشن باستانی نوروز توسط کیومرث نخستین فرمانروای آریایی بنیان نهاده شده و خاستگاه این جشن باستانی شهر بلخ است. ...
هشدار رهبر انقلاب به عربستان/ فرجام برجام
ملل متحد و همچنین گفت وگوهای دو جانبه با تعدادی از سران شرکت کننده در نشست مجمع عمومی سازمان ملل از دیگر برنامه های رئیس جمهور در این سفر بود. وقوع فاجعه جانگداز منا 2 مهرماه و در روز عید قربان اتفاقی تلخ و جانسوز در موسم حج و در سرزمین منا رخ داد و به خاطر بی کفایتی آل سعود در پی ازدحام جمعیت در مراسم رمی جمرات، بیش از 6 هزار نفر از حاجیان از جمله حدود 700 زائر ایرانی جان خود ...
روحانی: علاقمند به ادامه تنش با عربستان نیستیم
ایران به عنوان دو کشور مهاجر پذیر از افغانستان و هم مرز با این کشور اهمیت فوق العاده ای دارد. رئیس جمهوری افزود: بنابراین هر کاری که بتوانیم برای صلح، ثبات و امنیت در افغانستان انجام دهیم دریغ نخواهیم کرد و در گذشته هم همواره با مقامات دولت افغانستان گفت وگوی سازنده داشته ایم. من چند وقت پیش با اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان به صورت تلفنی صحبت کردم و ما همواره رابطه بسیار خوبی با دولت ...
انگلیس در سال 1394؛از انتخابات ماه 'می' تا بمباران سوریه و توافق با بروکسل(2)
70 کشور جهان از جمله ایران در لندن گشایش می یافت، انگلیس وعده داد یک میلیارد و 200 میلیون پوند اضافی به آسیب دیدگان جنگ سوریه کمک کند. آنگلا مرکل' صدراعظم آلمان، 'بان کی مون' دبیر کل سازمان ملل، 'دونالد توسک' رییس شورای اروپا، 'چارلز میشل' نخست وزیر بلژیک، 'جان کری' وزیر خارجه آمریکا و نمایندگانی از روسیه و چین از جمله شخصیت هایی بودند که در این نشست یک روزه شرکت داشتند محمد جواد ظریف ...
انگلیس در سال 94؛آب شدن یخ روابط لندن - تهران بازگشایی سفارتخانه ها و دیدار مقامات (1)
...> در هشتم آذرماه 1390 به دنبال ورود تعدادی از معترضان به سفارت انگلیس در تهران و نیز اقامت گاه دیپلماتیک و مرکز فرهنگی انگلیس در باغ قلهک، لندن روابط سیاسی و دیپلماتیک خود را با کشورمان قطع و از دیپلمات های ایرانی نیز خواست خاک این کشور را ترک کنند. اما به دنبال دیدار وزیران امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و انگلستان در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ اول مهرماه 1392 و متعاقب دیدارهای ...
تقویم مراودات خارجی وزیر ارتباطات/ کارنامه دیپلماتیک واعظی
بازنگری در تعرفه ها توسط طرف افغان مورد بررسی قرار گیرد. وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در حاشیه کنفرانس جهانی تلکام 2015 بوداپست، با میکلوش شستاک وزیر توسعه ملی مجارستان و نیز پیتر سیارتو وزیر امور خارجه و تجارت مجارستان، نیز مذاکره کرد. همچنین پس از بازگشت واعظی از مجارستان، تفاهمنامه همکاری اقتصادی مشترک ایران و آذربایجان با حضور وزیر ارتباطات کشورمان و وزیر اقتصاد و صنعت جمهوری آذربایجان ...
از کودتا در دربار سعودی تا ماجراجویی های "دو محمد"
در حمله نظامی این کشور به یمن و موضعگیری های تند آن بویژه درباره بحران سوریه مشاهده کرد. عملکرد ریاض بویژه در مورد یمن نشان داد این نوع سیاست ها بیشتر جنبه عاطفی دارد و ناشی از خشم و بلندپروازی و فاقد حکمت و درایت و عقلانیت است. *مشابه اینگونه عملکردهای عاطفی را می توان در موضعگیری های مقامات سعودی در قبال مسائل سوریه، عراق، لبنان و دیگر کشورهای منطقه جست وجو کرد اما چارچوب کلی سیاست ...
9 نکته درباره انفجارهای بروکسل
روند به صورت موقت در چند هفته و چند ماه بعد از حملات مسلحانه در پاریس به ویژه به هنگام میزبانی نشست بین المللی تغییرات آب و هوا روی داد. تجمعات و تظاهرات ممنوع شد و شمار زیادی از رهبران معترضان زیست محیطی نیز به صورت موقت در بازداشت خانگی قرار گرفتند. ادامه این روند اروپای غربی را از ارزش هایی که به آنها شهرت یافته و مدعی آنهاست دور می کند. همچنین در صورت ادامه شرایط فوق العاده ...
انتقاد از آنگلا مرکل و متهم کردن وی به خیانت علیه ملت آلمان
قبال مهاجرین انتقاد کرده است. با وجود سیل عظیمی از اعتراض علیه صدراعظم آلمان در مساله قبول صدها هزار مهاجر، آنگلا مرکل از سیاست های خود نه تنها دفاع ، بلکه معترضین خود را هم به انتقاد گرفته است. مرکل در گفتگو با شبکه خبری اس و ار گفته که اتخاذ سیاست درهای بسته و اعمال محدودیت در پذیرش پناهجویان و حتی اخراج شماری از آنان در چارچوب سیاست های اروپا در مواجه با بحران پناهجویان نیست. ...
وزیر امور خارجه افغانستان استیضاح می شود
به گزارش دفتر منطقه ای خبرگزاری تسنیم ، پارلمان افغانستان وزرای امور خارجه و مهاجرین این کشور را در مورد مشکلات پناهجویان افغان در نشست امروز خود به محل این مجلس فراخوانده بود، اما به علت عدم حضور وزیر خارجه افغانستان این نشست بدون نتیجه پایان یافت و تصمیم پارلمان افغانستان بر آن شد که صلاح الدین ربانی استیضاح شود. در ابتدای نشست امروز پارلمان افغانستان، غلام نبی فراهی وزیر دولت ...
مرغ ها به لانه باز می گردند
القاعده فراهم کرده است. اسامه بن لادن که روزی " قهرمان ضد-شوروی " لقب گرفته بود که "ارتشش را در مسیر صلح قرار داده"، نهایتا در یازده سپتامبر به صحنه سیاست غرب بازگشت. انفجارهای تروریستی چند روز پیش در بروکسل بلژیک دوباره جامعه جهانی و بخصوص مردم اروپا را پریشان کرد. بمانند حوادث فرانسه، داعش مسئولیت این حملات را بر عهده گرفت. در واکنش به این حملات، جریان های دست راستی اروپا فعال ...
گزارشی از بیش از 300 مذاکره خارجی 'شیخ دیپلمات'
نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد 4 مهر سخنرانی در اولین اجلاس عمومی سازمان ملل درباره خلع صلاح هسته ای دیدار با رئیس جمهور فرانسه ، ترکیه ، پاکستان ، تونس ، سریلانکا و لبنان و نخست وزیران ایتالیا ، اسپانیا و ژاپن و و زیر خارجه آلمان ، رئیس شورای اتحادیه اروپا ، دبیرکل سازمان ملل ، رهبران مذهبی و شخصیت های اندیشکده های آمریکایی و نماینده سازمان ملل در امور سوریه ...
مخالفان قدرت تصمیم گیری ندارند/ تداوم نبرد بی امان علیه تروریسم
در خصوص بازگشت سوریه به اتحادیه عرب گفت: از این که از اتحادیه عرب اخراج شده ایم، ناراحت نیستیم اما همواره از مشارکت در نشست های اتحادیه عرب که مصوبات آن ضد ملت ها بود، ناراحت بودیم . وی توضیح داد که در نخستین حضور خود در نشست سران اتحادیه عرب متوجه شدم که این اتحادیه از بیرون مدیریت می شود و هدف آن ناکام ساختن هر اقدامی است که به منافع عربی خدمت می کند، در سال 2000 میلادی به جای تایید ...
94 ؛ سال پرسفر آقای رییس جمهور
، ایتالیا، ژاپن، ترکیه و رییس هیأت اجرایی افغانستان در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل با بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل و دونالد تاسک، رییس شورای اروپا نیز دیدار و گفت وگو داشت. علاوه بر این ها روحانی با مدیران ارشد و مجریان رسانه های آمریکا و ایرانیان مقیم ایالات متحده دیدار کرد و از ایرانیان خارج از کشور خواست که برای سرمایه گذاری در ایران اقدام کنند . سخنرانی رییس جمهور در هفتادمین ...
روحانی: علاقمند به ادامه تنش با عربستان نیستیم
بود و مورد توافق ما قرار گرفت. ما سه کشور به طور سه جانبه می توانیم برای امنیت افغانستان تلاش کنیم و امنیت افغانستان برای خود مردم این کشور و همچنین پاکستان و ایران به عنوان دو کشور مهاجر پذیر از افغانستان و هم مرز با این کشور اهمیت فوق العاده ای دارد. رئیس جمهوری افزود: بنابراین هر کاری که بتوانیم برای صلح، ثبات و امنیت در افغانستان انجام دهیم دریغ نخواهیم کرد و در گذشته هم همواره با ...
دریم ورکس؛ از انیمیشن های مهم جهان تا توصیه پرز به تأثیر بر مخاطب کودک
که روی صحنه رفت، آن را تغییر داد. همچنین نشریه سینمایی ورایتی ضمن انعکاس تمامی سخنان پرز، بیش از همه این بخش از سخنان او که درباره تاثیر هالیوود بر کودکان بود را مورد توجه قرار داد. البته شیمون پرز چند ماه پیش از دیدن از کمپانی دریم ورکس میزبان هیأتی 50 نفره از مقامات هالیوود بود که در آن نشست نیز بر این نکته تأکید کرده بود که هالیوودی ها نه تنها در عرصه سینما و تلویزیون ...
دورنمای صلح سرخط روزنامه های افغانستان/7 فروردین
**8 صبح ظهور هژمونی داعش و دورنمای صلح آغاز عملیات گسترده برای بازپس گیری موصل حضور کشورهای جنگ زده در چهارمین نشست جی هفت در کابل سواد و تروریسم چه رابطه ای دارد؟ **افغانستان سازمان عفو بین الملل نسبت به اخراج افغان های مهاجر از ترکیه ابراز نگرانی کرد کشورهای درحال جنگ، مشکلات و راه حل ها یک حمله تروریستی در فرانسه در مراحل پایانی خنثی شد ...