برای محسن چاوشی، باب مارلی و همه آن صداهای ابدی

[ سیامک رحمانی - روزنامه نگار ] یک- خیلی خسته ام. احساس می کنم دیگر دارم به آخر می رسم.... دکتر آسیلز هم گفته که دیگر امیدی نیست. اما ... مگر می شود؟ امیدی هست. می دانم که هست. ما زنده ایم. حتماً بعدش هم می میریم. اما زندگیمان ابدی خواهد بود. من دارم جوانی ام را می دهم. به کی؟ .. ... ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)