...، وَکاشِفَ کُلِ کُرْبَةٍ... طبق روایتی از امام رضا علیه السلام بیست و پنجم ماه ذی القعده، روز دحوالأرض است. در آغاز تمام کره زمین را آب فرا گرفته بود، تدریجاً آبها در گودال های زمین قرار گرفت، خشکی ها سر بر آورد و گسترده شد، که از آن تعبیر به دحو الارض می شود. بهانه ای دیگر برای رفتن به زیارت امام رضا(ع) به نقلی روز دحو الارض را روز زیارت حضرت علی بن موسی ...
م عتقد است: از ابتدای ت اری خ ت اک ن ون ، بشر س ه ان ق لاب ب زرگ ک ش اورز ی ، ص ن ع ت ی و ان ف ورم ات ی ک را پ ش ت س رگ ذ اش ت ه است. و ی می گوید : ه م ان طور ک ه ان ق لاب ص ن ع ت ی ، س اخ ت ار ه ا ی ع ص ر ک ش اورز ی ر ا وی ر ان نمود، ان ق لاب ان ف ورم ات ی ک نیز ب ن ی اد ه ا ی زن دگ ی ص ن ع ت ی ر ا، ن اب ود ک رده و ی ا در ح ال ن اب ود ی آن اس ت . ه ر چ ن د از ن گ اه ت اف ل ر 'د ام ن ...
کودک بودم که شب بیست و پنجم ذی القعده با پدرم در خدمت امام رضا(ع) شام خوردیم. آن گاه آن حضرت فرمود: امشب حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسی(ع) متولّد شده اند و زمین از زیر کعبه پهن شده است، پس هر که روزش را روزه بدارد، چنان است که شصت ماه را روزه داشته است. از حضرت علی(ع) روایت است که فرمود: نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و پنجم ماه ذی القعده، روز دحوالارض بوده است. و هرکس ...
بیست و پنجم ماه ذی القعده، روز دحوالارض بوده است. و هرکس این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت صد ساله رسیده است؛ عبادت صد ساله ای که روز های آن را به روزه و شب های آن را به عبادت گذرانیده است. و هر جماعتی که در این روز گِرد هم آیند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده نخواهند شد مگر آنکه خواسته های آنان برآورده خواهد شد و در این روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می شود ...
روز بیست و پنجم ذی القعده، روزی است که نخستین خشکی ها (که خانه کعبه می باشد) از زیر آب سر برآورد، و سپس گسترش یافت. شب دحوالارض هم از لیالی شریف و شبی بسیار عظیم است. شب ظهور و تولّد انبیاء بزرگ؛ حضرت ابراهیم علیه السّلام و حضرت عیسی بن مریم علیه السّلام و شب عنایات خاصّه ی الهی به اهل عبادت و خلوت است. شبی است که رحمت خدا در آن نازل می شود و قیام به عبادت در آن اجر بسیار دارد. ...
به گزارش جهان نیوز ، دحو الارض مطابق با بیست و پنجم ماه ذی القعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید، از این روز، بخش هایی از کره زمین که سراسر از آب بود شروع به خشک شدن کرد تا کم کم به شکل یک چهارم خشکی های امروزی درآمد. به نظر برخی مفسران، آیه 30 سوره نازعات وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ، به همین واقعه اشاره دارد، گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز ...
به گزارش ایکنا از لرستان، 25 ذی القعده روز دحو الارض است که زمین از مکه و محل خانه خدا از زیر آب به بیرون سر زده یعنی اولین خشکی برروی زمین هویدا شد.شب دحوالارض از لیالی شریفه ای است که رحمت خدا در آن نازل می شود و قیام به عبادت در آن اجر بسیاری دارد در روایتی از حسن بن علی وشا آمده است: من کودک بودم که با پدرم در خدمت امام رضا(ع) شام خوردیم و امام(ع) فرمودند: امشب حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسی(ع ...
تعلق می گیرد. و روز دحوالارض یکی از روزهائی است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است. "دحو" از لحاظ لغوی به معنای، بسط دادن و گستراندن است.[1] و دحو الارض یعنی گستراندن زمین و کشیدن زمین، و نیز به چیزی که گسترده و همچنین کشیده شود (دحو الشیء) گفته می شود. یعنی گسترده شد.[2] آیه قرآن که می فرماید: و الارض بعد ذلک دحها[3] اشاره به این معنی دارد. یعنی و زمین را بعد از ...
ان ف ورم ات ی ک نیز ب ن ی اد ه ا ی زن دگ ی ص ن ع ت ی ر ا ن اب ود ک رده و ی ا در ح ال ن اب ود ی آن اس ت . ه ر چ ن د از ن گ اه ت اف ل ر د ام ن ه ام و اج ای ن ت ح ولات از غ رب ب ه ش رق ن ی ز، ک ش ی ده ش ده ام ا ن ب ای د از ن ظر دور د اش ت ک ه در ای ر ان ، آم ی زه ا ی از اخ لاق ی ات ای ن س ه م وج تحول وج ود د ارد. ب ه ع ب ارت دق ی ق ت ر، در ای ر ان چ ون دور ان گ ذ ار از ای ن ام و اج س ی ر ...
وعلیه السلام) است و روزی است که زمین از زیر کعبه گسترده شده است.” و نیز گفته اند که در چنین روزی حضرت آدم (علی نبیناوآله وعلیه السلام) به زمین هبوط کرده است. اعمال شب و روز دحو الارض روزه: روز دحوالارض از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه گرفتن، ممتاز است و در روایتی آمده است که روزه اش مثل روزه هفتاد سال است؛ و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است و ...
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا ، نبأ ؛ روز بیست و پنجم ذی القعده(فردا؛ برابر با 17 مرداد) روز دحوالارض یعنی پدیدارشدن خشکی از زیر آب است پس از آنکه همه زمین را آب گرفته بود. علامه شعرانی در کتاب نثر طوبی ذیل واژه دحو می آورد: دحو: گستردن . وَ الأرضَ بَعدَ ذَلِکَ دَحَئَهَا؛ زمین را پس از آن بگسترد. چنان که در لغت ارض گذشتّ مراد از آن کره زمین نیست، بلکه سطح خشکی است مقابل دریا و کوه ...
خانه
