شاهنامه افزود که بیشتر در گله و انتقاد از محمود و تلخ کامی سراینده از اوضاع زمانه بوده است. فردوسی در روزهای پایانی زندگی، خود را 80 ساله و جای دیگر 76 ساله خوانده است. وی را در شهر طوس، در باغی که متعلق به خودش بود، به خاک سپردند. از زمان خاکسپاری فردوسی، آرامگاه او چندین بار ویران شد. در سال 1302 به دستور میرزا عبدالوهاب خان شیرازی ، والی خراسان، محل آرامگاه را تعیین کردند و ...
از از دفن وی در قبرستان توس ممانعت شد؛ زیرا در آن زمان دفن مسلمانان شیعه را در این قبرستان ممنوع کرده بودند. سرانجام فردوسی را در حیاط خانه خودش دفن کردند و یکی از حاکمان محلی غزنویان، بنایی در محل مقبره فردوسی ساخت. در طول زمان این آرامگاه رو به ویرانی می رفت، تا زمان حکومت پهلوی که به دستور رضا شاه بنای آرامگاه فردوسی بازسازی شد. در سال 1348، هوشنگ سیحون، معمار برجسته ایرانی، طراحی آرامگاه را ...
دیگر هفتاد و شش ساله خوانده است. تاریخ وفات فردوسی را بعضی 411 و برخی 416 هجری قمری نوشته اند. وی را در شهر طوس، در باغی که متعلق به خودش بود، به خاک سپردند. از شاهنامه و زندگینامه فردوسی این گونه برداشت کرده اند که فردوسی با زبان عربی و دیوان های شاعران عرب و نیز با زبان پهلوی آشنا بوده است. از زمان دفن فردوسی، آرامگاه او چندین بار ویران شد. در سال 1302 قمری به دستور میرزا عبدالوهاب خان شیرازی ، والی خراسان، محل آرامگاه را تعیین کردند و ساختمانی آجری در آنجا ساختند. ...
خانه
