شبه زمینی قابل سکونت در منظومه آلفا قنطورس در فاصله 40 تریلیون کیلومتری از زمین (4٫37 سال نوری) انجام شود. محققان اکنون در حال کار بر روی چالش چگونگی حفاظت از فضاپیما در برابر تابش شدید میان ستاره ای هستند. نتایج تحقیقات جدید دانشمندان ناسا و موسسه علوم فناوری کره جنوبی نشان داده که تراشه های سیلیکونی خود ترمیم شونده می توانند بهترین راه حل باشند. ویژگی های ریز 20 نانومتری ...
به گزارش مهر به نقل از نیواطلس، با توجه به سطح فناوری کنونی انسان، 18 هزار سال طول می کشد تا فضاپیمای معمولی بتواند به نزدیک ترین ستاره نسبت به زمین برسد. اما محاسبات نشان می دهد یک فضاپیمای نانو که از تراشه های سیلیکونی ساخته شده و با یک پنجم سرعت نور حرکت می کند، مدت زمان این سفر را به 20 سال کاهش می دهد. مشکل اصلی آنجاست که چنین فضاپیمایی نمی تواند از اشعه های قدرتمند و تغییرات شدید ...
پروژه بسیار پیچیده و در ظاهر دور از دسترس خواهد بود اما ناسا پذیرفته است که برای حل مشکلات موجود، با نهادهایی که روی آن کار می کنند همکاری کند. یکی از مشکلات این است که برای رسیدن به سرعت 134 میلیون مایل در ساعت، فضاپیما باید پروزن باشد اما هم زمان مشکل تشعشعات بین ستاره ای وجود دارد که می تواند تمامی تراشه های الکترونیکی فضاپیما را خیلی زود نابود کند. آنچه مسلم است برای رسیدن به وزن مناسب، نمی توان ...
خود مسیر حرکت تراشه در فضا را مشخص کنند. البته این موضوع هم مشکلات خاص خود همچون افزایش زمان سفر و حوادث غیر متقربه را دارد و نمی توان اعتماد چندانی به آن داشت. نانو فضاپیمای جدید ناسا زمان سفر به ستاره قنطورس را از 18 هزار سال به 20 سال می رساند روش سوم که در این مطالعه تمرکز اصلی روی آن قرار داده شده است به طراحی مداری با توانایی دفع تابش های فضایی مربوط می شود. برای ساخت ...
... استفان هاوکینگ اعلام کرد که در ماه آوریل به تیم موسسه کره ای علم صنعت برای پروژه starshot پیوسته است. وی افزود: اینکه این پروژه موفقیت آمیز خواهد بود یا نه، نیازمند یک زمان 20ساله است. به گفته محققان ناسا اشعه های پرانرژی در فضا میتواند مانعی بر سر راه این سفر 20ساله باشد. ناسا تعدادی پیشنهاد برای توسعه مراحل این پرژه ارائه کرده است که آنها را در نشست بین المللی تجهیزات الکترونیکی در هفته اتی در سان فرانسیسکو معرفی خواهد کرد. ...
خانه
