صادر شده است. خود او فرمود: الرَّحْمَنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ؛[4] [خدای] رحمان، قرآن را یاد داد . خدا در قرآن به تو می گوید: دوست دارم . از اول تا آخر این کتاب، حامل پیام دوستی است. لذا بعضی از اولیای الهی، از جمله حضرت امام به این کلمه علاقه مند هستند: نامه ی دوست . بسم الله الرحمن الرحیم ابراز محبت خداوند و دعوت به مهر و گشایش باب دوستی است. قرآن یک رفیق، جلیس، انیس و دوست همیشگی به ما ...
حجّت [بن الحسن] در میان مردم است. پس از استقرار یافتن معرفت در دل های مؤمنان که او خود حسین است، مرگ امام دوازدهم که حجّت است فرا رسد و همان امام حسین است که او را غسل می دهد و کفن می کند و حنوط می نماید و به خاک می سپارد، و متصدی تجهیز جنازۀ وصی نشود جز وصی و امام. 4. و نیز می فرماید: و یملک أمیر المؤمنین فی کرّته أربعة و اربعین ألف سنة؛ (حلی، 1421: 167) و امیرالمؤمنین در رجعت خود ...
قَالَ إِبْرَاهِیمُ فَإِنَّ اللَّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿بقره/258﴾” آیا از (حال ) آن کس که چون خدا به او پادشاهی داده بود (و بدان می نازید، و) در باره پروردگار خود با ابراهیم محاجّه (می )کرد، خبر نیافتی ؟ آنکاه که ابراهیم گفت : (پروردگار من همان کسی است که زنده می کند و می میراند ...
...: و انّ لکُم فی الانعامِ لعبرةً نُسقیکُم ممّا فی بُطونِه مِن بین فَرثِ و دمِ لبناَ خالصا سائغا للشاربین؛ و قطعاً در دام ها عبرتی برای شما هست. از آنچه در شکم آنهاست، از میان غذا های هضم شده و خون، شیری خالص به شما می نوشانیم که برای نوشندگان گواراست . همچنین در آیه 21 سوره مؤمنون می خوانیم: إنّ لکم فی الأنعام لعبرۀ نّسقیکم مّمّا فی بطونها و لکم فیها منافع کثیرۀ و منها تأکُلونَ؛ و قطعاً در ...
نه به لحاظ اخلاقی بلکه به لحاظ اجتماعی؛ توجه شما را به ابتدای مرگ فروشنده آرتور میلر جلب می کنم. میلر، نیویورکی را توصیف می کند که با یک سرعت غیر قابل باوری درحال تغییر است و ساختمانهای قدیمی خراب می شوند و دنیای مدرنی درحال ساخته شدن است و از طرف دیگر طبقه ای از اجتماع را نشان می دهد که نمی تواند خودش را از زیر این چرخ دنده های مدرن شدن نجات دهد و قربانی می شوند. این توصیف میلر برای آن سالهای ...
شما نیست (جمعی از محققان، 1428ق، ج 1، ص226). گرچه مطابق آیه 67 سوره انفال، گرفتن اسیر قبل از اثخان، معصیت تلقی می شود، اما اگر در این زمان اسیر گرفته شد، به اسیر بعد از اثخان ملحق است و نمی توان وی را در مقام مقابله به مثل کشت (اسکندری، 1379، ص310) که سخن تفصیلی در خصوص آن خارج از موضوع این مقاله است. علاوه بر این آیات، بر اساس نظری که نهی از اعتداء در آیه 190 سوره بقره را شامل ...
خانه
