سازنده است (البته در این ترکیب انضمامی هم اجزاء باید در جای مناسب قرار گیرند تا وحدت حاصل شود) ولی اجتماع انسانی مجموعه اجزاء و ترکیب انضمامی نیست. ترکیب جامعه اتحادی است و همه اجزاء و شئون در جای خاص و در نسبت با اجزاء دیگر قرار دارند یعنی تفکر و هنر و فرهنگ و علم و تدبیر و کار و رفتار و اخلاق در نسبت با یکدیگر تعیّن خاص یافته اند، هر چند که در ظاهر هر یک از اجزاء وجود مستقل دارند و به نظر می رسد ...
. آزادی بروز عقاید دینی یا برابری نژادی تنها دو وجه از مبانی ایست که زندگی مسلمانانی نظیر ما را در این جامعه امکان پذیر می کند. زیرا عقاید ما هم محدوده ی شخصی زندگی مان (مثل نماز و روزه و غذای حلال) را در بر می گیرد و هم بروز اجتماعی (مثل حجاب و مناسک دسته جمعی) دارد. آموزش درست و غلط های اخلاقی، مسائلی مثل مذموم بودن دروغ گویی، ظلم کردن، بی عدالتی، ضایع کردن حقوق بقیه ی اعضای جامعه، یا ارزش بودن ...
پرهیزکاری مورد نظر است، هر چند که به برخی ساحت های اجتماعی آن نیز توجه می شود؛ به تعبیر علامه طباطبایی، عدالت فقهی، هیئتی نفسانی است که انسان را از انجام گناهان بازمی دارد و در دانش اخلاق، ملکه ا ی است که به حقیقت در وجود انسان، راسخ و استوار است که انسان را از گناه باز می دارد.( طباطبایی1417، ج6 :206 ) در عدل اعتقادی نیز این بحث مطرح است که فرد به آن چه که حق است، باور داشته باشد. ( طباطبایی1417 ...
خانه
