سایر خبرها
ابیات را سروده بود: خروج امام لا محالة خارج یقوم علی اسم الله و البرکات/ یمیّز فینا کلّ حقّ و باطل ویجزی علی النعماء و النقمات. امام(ع)، پس از شنیدن این ابیات، به شدت گریست، و پس از لحظاتی سر خود را بالا آورد و به دعبل فرمود: ای خزاعی! روح القدس از زبان تو این دو بیت را سرود و سخن گفت. آیا می دانی آن امام کیست و در چه زمانی قیام می کند؟ دعبل جواب داد: خیر ای سرورم، جز اینکه شنیده ام امامی ...
باران در باغ, لاله می رویاند نه در شورزار, چنان که پیامبر(ص) و امام صادق(ع) فرمودند: ((ما اخلص عبد لله عزوجل اربعین صباحا الا جرت ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه;(22) هر بنده ای که تنها برای خدا چهل روز اخلاص ورزد, خداوند چشمه های حکمت را از قلبش به زبانش جاری سازد.)) آئینه شو جمال پری طلعتان طلب جاروب کن تو خانه سپس میهمان طلب نیز روایت شده: شخصی از لقمان پرسید: این همه ...
مناسبی می کردند و در این جلسات حضور پر شوری می یافتند. درباره یکی از این مناظرات ابو حمزه ثمالی از أبو الربیع نقل می کند در همان سالی که هشام بن عبد الملک (لعنةالله علیه) قصد سفر حج کرد، همراه با امام باقر به حج رفتم و شخصی به نام نافع همراه هشام بود. او به هشام گفت: حتماً نزد او (امام باقر) می روم و پرسش هایی می کنم که جز نبی یا وصیّ نبی آن را نداند. هشام گفت: نزد او برو که شاید شرمنده ...
مقابل نگاه تاریخ انگاری قرار می دهیم- بفهمم آن را در پرتو قدرت می فهمم. این لزوما نگاه هستی شناسانه دین و قدرت نیست بلکه نگاه معرفت شناسی هم هست. اینجاست که بیان می کند که من ذات اسلام را یعنی نگاه هستی شناسانه اسلام را همان تاریخ اسلام می فهمم. در مقابل این نگاه، نگاهی هست که می گوید: نخیر؛ تاریخ، امری عارضی است. چرا خود آقای سروش در بحث تجربه نبوی بسیاری از امور را عرضی دین می داند؟ حتی عربیت را ...
حقیقی تبدیل خواهد شد که در نتیجه، همان جمله امیرالمومنین (ع) را یادآور می شود که فرمود: سوگند به خدا، این کفش وصله دار در نزد من محبوب تر از زمامداری بر شماست، مگر اینکه حقی را بر پا دارم یا باطلی را از میان بردارم. عدالت در رفتار با خودی و غیرخودی، تخصیص عادلانه امکانات به خودی و غیرخودی، تریبون دادن به صاحبان اندیشه؛ چه خودی باشد و چه غیرخودی، برخورد مناسب قضایی با خودی و غیر خودی و ...
همان اصل فوق است. روشن است همه این آیات در قالب اوامر ارشادی ، بیانگر لزوم توکل بر خدا هستند و هر یک رویکردی به صفتی از صفات پروردگار است وگرنه حقیقت توکل وابسته به شناخت او و رسیدن بنده به درجه عین الیقین از ایمان است [93] ، چنان که در آیاتی مانند 122، 160 و 173 سوره آل عمران و 11 سوره مائده ، مؤمنان به آراسته شدن به صفت توکل مأمور گشته اند. توکل نادرست ...
الَّذِی أَنْتَ فِیهِ مِنْ عَلِیّ (علیه السلام) فَقُلْتُ فُرْقُبِیٌّ اشْتَرَیْتُهُ بِدِینَار وَ کَانَ عَلِیٌّ (علیه السلام) فِی زَمَان یَسْتَقِیمُ لَهُ مَا لَبِسَ فِیهِ وَ لَوْ لَبِسْتُ مِثْلَ ذَلِکَ اللِّبَاسِ فِی زَمَانِنَا لَقَالَ النَّاسُ هَذَا مُرَاء مِثْلُ عَبَّاد .( [455]) شنیدم از امام صادق(علیه السلام) می فرمود: در حالیکه من طواف خانه خدا را انجام می دام مردی لباس مرا کشید ناگهان دیدم ...