أَنَا ابْنُ مَنْ عَلِمْتَ ذَرْ هَؤُلَاءِ الْقَوْمَ وَ کُنْ مَعِی فَإِنَّهُ أَقْرَبُ لَکَ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی فَقَالَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ أَخَافُ أَنْ یُهْدَمَ دَارِی فَقَالَ الْحُسَیْنُ ع أَنَا أَبْنِیهَا لَکَ فَقَالَ أَخَافُ أَنْ تُؤْخَذَ ضَیْعَتِی فَقَالَ الْحُسَیْنُ ع أَنَا أُخْلِفُ عَلَیْکَ خَیْراً مِنْهَا مِنْ مَالِی بِالْحِجَازِ فَقَالَ لِی عِیَالٌ وَ أَخَافُ عَلَیْهِمْ ثُمَّ سَکَتَ وَ ...
پس از نماز جنگ را ادامه دهیم 1 ؟ حصین بن نمیر فریاد برداشت: یا حسین! هر چه می خواهی نماز به جای آر که نماز تو مورد پذیرش خدا نیست!! حبیب فریاد برداشت: ای فرزند زن شراب خوار! آیا نماز تو پذیرفته می شود و نماز فرزند رسول خدا به درگاه خدا قبول نمی شود؟! دیگر اصحاب نیز پاسخی دندان شکن به دشمن دادند، از پی این گفتگو جنگ سختی درگرفت که حبیب بر اثر آن به شرف شهادت نایل آمد ...
و سیره رسول الله ندارند. چرا که این حدیثی نیست که تنها منابع شیعی روایت کرده باشند، بلکه بزرگان اهل تسنن نیز آن مورد تاکید قرار داده اند. اما درباره موضوع دوم؛ اتفاق نظر منابع بر این است که مقارن حرکت حضرت امام حسین(ع) بسوی عراق، انس در کوفه[3] بوده و از کوفه به وی ملحق شده است . اگرچه برخی نیز گفته اند که انس از مکه[4] همراه امام بسوی عراق حرکت کرد که صحیح نمی باشد. گزارش ...
خصوص با افرادی که ظرفیّت بالایی در فهم حقایق و تأثیرگذاری بر دیگر افراد دارند باعث می شود که نه تنها خود و اطرافیان آن ها بیدار شوند بلکه آیندگان نیز با مطالعه این برخوردها به فکر بیُفتند و اهداف ارزشی را مرور کنند . امام حسین علیه السلام در یکی از منازل که به همراه سپاه حُر بودند این گونه می فرماید: فَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَدْ قَالَ فِی حَیَاتِهِ مَنْ رَأَی سُلْطَاناً ...
که بس است دیگر. به هرچه می خواستی رسیدی، چرا این قدر بر آل ابیطالب سختگیری می کنی؟ معاویه گفت همه آمدند و رفتند اما این آقا اسم خودش را کنار اسم خدا در مأذنه ها گذاشته و من باید این را محو کنم. این است که حضرت فرمود صبر کن موذن اذان بگوید، آن وقت معلوم می شود پیروز و شکست خورده کیست. این، در حالی است که حضرت در غل و جامه اسیرند و اهل بیت و نوامیس رسول خدا، گِردشان در اسارت هستند، زخم زبان خوردند ...
شِیعَتِنَا فَلْیَتَوَرَّعْ عَنْ شُرْبِ الْفُقَّاعِ وَ اللَّعْبِ بِالشِّطْرَنْجِ وَ مَنْ نَظَرَ إِلَی الْفُقَّاعِ أَوْ إِلَی الشِّطْرَنْجِ فَلْیَذْکُرِ الْحُسَیْنَ وَ لْیَلْعَنْ یَزِیدَ وَ آلَ زِیَادٍ یَمْحُو اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِکَ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ کَانَتْ بِعَدَدِ النُّجُومِ. [24] هنگامی که سر حسین بن علی(ع) را به سوی شام بردند، یزید دستور داد آن را در کناری نهاده و سفره غذا را ...
مطمئن شود که بگوید غرض همین است و بعد از حصول غرض هیچ تکلیفی نداریم، اگر کسی این اطمینان را پیدا کرد آن وقت باید به سمت کفائیت برود. دو. آیه 104 سوره آل عمران دلیل دوم آیه شریفه است؛ وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ [1]، که طبق این استدلال ظهور آیه این است که مِن تبعیضیة است و ظهور آن در ...
أَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامَکُم 3 ای کسانی که ایمان آورده اید! اگر (آیین) خدا را یاری کنید، شما را یاری می کند و گامهایتان را استوار می دارد. اشاره کردیم اگر امام از ما یاری می طلبد، فکر نکنیم امام به ما نیاز دارد بلکه این ما هستیم که به ایشان نیاز داریم و اگر ما به کمک امام می رویم در واقع خودمان را بالا می بریم و این کار مایه ی تکامل ...
ایجاد فضای بحث آزاد و دادن مجال و امنیت به طرف متهم، به بغی جهت بیان شبهات و نظریات خود امکان ندارد (منتظری، [بی تا]، ج 2، ص526.) * عَبْدُاللَّهِ بن جَعْفَرٍ الْحِمْیرِی فِی قُرْبِ الْإِسْنَادِ عَنْ هَارُونَ بن مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بن زِیادٍ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ أَنَّ عَلِیاً(ع) لَمْ یکنْ ینْسُبُ أَحَداً مِنْ أَهْلِ حَرْبِهِ إِلَی الشِّرْک وَ لَا إِلَی النِّفَاقِ وَلَکنَّهُ ...
گردانی گرچه مشرکان را خوش نیاید، و این کار پس از آن بود که در جایگاه راستی از اهلش جایش دادی، و قرار دادی برای او و ایشان نخستین خانه ای که برای مردم بنا شد، لَلَّذِی بِبَکَّهَ مُبَارَکا وَ هُدًی لِلْعَالَمِینَ فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کَانَ آمِنا وَ قُلْتَ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ ...
برخی از فقهای متأخر، مقتضای اطلاق موثقه عمار که در آن آمده است: امام صادق (ع) فرمودند: رسول خدا (ص) مردی از اصحاب خود را به فرمانروایی مکه منصوب کرده و فرمودند: من تو را به سوی اهل خدا؛ یعنی اهل مکه فرستادم؛ پس آن ها را از فروش چیزی که در دست ندارند و از دو شرط در یک معامله و از سود چیزی که ضامنش نیستند، نهی کن! (طوسی، 1418: 231؛ حرّ عاملی، 1409: 58) را ثبوت حکم نسبت به هر آنچه به فرد منتقل شده و ...
خانه
