سکوت خبری صدا و سیما در قبال کیارستمی قابل توجیه نیست

دورخیز سینمای ایران برای 100 میلیارد تومان بلیت فروشی +ویدیو

ثانیه ای پخش می کند که تأثیر چندانی در تبلیغ یک فیلم سینمایی ندارد؛ اما در مقابل شبکه های ماهواره ای آنونس های رسمی دو دقیقه ای فیلم های سینمایی کشورمان را بدون ذره ای سانسور و با تعرفه ای کمتر از تلویزیون پخش می کنند و به همین دلیل اقبال سرمایه گذاران سینما را در پی داشته اند. به جز فیلم بادیگارد که از تبلیغات تلویزیونی وسیعی برخوردار بود، تقریباً همه فیلم هایی که نوروز سال جاری به ...

اسناد پاناما بلای آبرویرهبران سیاسی جهان

| صلاح الدین هرسنی | مدرس علوم سیاسی و روابط بین الملل پاناما در میان کشور های جهان این روز ها بیشتر از هر زمان دیگر بر سر زبان ها و در صدر خبر هاست.افشای میلیونی اسناد شرکت موساک فونسکا پاناما بسیاری از رهبران و مونیتاریست های (پولداران) سرشناس و معروف جهان را به تکاپو انداخته است. چون در نگاه رسانه ها و افکار عمومی همین رهبران و مونیتاریست ها به فرار از مالیات،اختلاس و پولشویی متهم ...

شماره 23 کتابشناسی ماه منتشر شد

به گزارش لیزنا، کتابشناسی ماه، دربردارنده اطلاعات همه کتاب هایی است که با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شده اند. این مجموعه افزون بر کتاب های ناشران خصوصی، انتشارات مؤسسه های دولتی، کتاب هایی با شمارگان محدود و در دسترس اعضای سازمان های خاص، گزارش های تحقیقاتی، چاپ کرده های به روش افست، آزمون نامه ها و کتاب های کمک درسی، آموزشی، نقشه ها و اطلس ها را نیز دربرمی گیرد. مجید غلامی ...

عصبانیت روزنامه آفتاب یزد از محبوبیت سلحشور

به گزارش مشرق، روزنامه آفتاب یزد در سرمقاله روز گذشته خود، طی یادداشتی که با زیر سوال بردن کیفیت آثار هنری فرج الله سلحشور آغاز می شود کارهای او را فاقد ارزش هنری می داند و اقدام برخی رسانه ها در پوشش اخبار و اطلاعاتی از او را نکوهش می کند. اینکه چطور می شود محبوبیت یوسف پیامبر و خبرساز بودن این سریال در طول هفته (در زمان پخش) را ندید از سوی نویسنده با توجه به خواستگاه فکری و آبشخور ...

شب کوک، دورهمی، خندوانه و پیش بینی جالب مرتضی آوینی

های جریان مذهبی برای ادعای بزرگ "تصرف و غلبه بر رسانه" قلمداد شود چه اینکه تجربه یکساله این شبکه نیز پیش روی ماست. پی نوشت: (1) البته در کنار همه این مطالب، یک علامت سوال بزرگ در این مطالب آوینی به چشم می خورد و آن هم آنجاست که او از "تصرف در تکنیک" سخن می گوید و اینکه اگر از ساحت حیات معنوی به تکنیک ورود کرده و با علمِ به ماهیت آن وارد شویم، می توانیم بر آن غلبه کرده و از ...

گفتگو با شهاب حسینی، سوپر استار مانای ایران

توانست بازی کند. هر کسی دیگری اگر بازی می کرد به هیچ عنوان هامونی که اما امروز می شناسیم نبود. می گویند مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد حضور خسرو شکیبایی در آن فیلم باعث اشتیاق آقای مهرجویی برای ساخت شاهکاری به نام هامون شد. بی شک آن فیلم مدیون خسرو شکیبایی است. امروز همه هامون را بیشتر به اسم شکیبایی می شناسند تا به اسم سازنده اش. هر چند بازی شکیبایی در این فیلم فوق العاده بود اما به ...

ارشاد در صدور مجوز گالری ها به دانش هنری توجه ندارد

داشته باشد که متأسفانه خبری از آن نیست. همانطور که گفتم دولت فقط به مکان نگاه می کند و دوست دارد گالری های شیک، زیرمجموعه اش باشند. گالری دار هم می خواهد پولدارتر شود. همانطور که گفتم مردم می فهمند که کجا بروند و چه چیزی با چه کیفیتی خریداری کنند. این است که همه چیز فعلاْ درحالت تعلیق باقیمانده است. نگاهی که به هنر تجسمی وجود دارد این است که تنها قشر سرمایه دار جامعه می تواند آثار هنری را ...

پیشنهاد محب اهری برای پست ریاست جمهوری

به گزارش پایگاه 598، حسین محب اهری بازیگر تئاتر و تلویزیون که این روزها مشغول بازی در دو نمایش ننه دلاور و فرزندانش و شاهزاده خانم بدترکیب است در این باره گفت: هر دو نمایش ننه دلاور و فرزندانش به کارگردانی امیر دژاکام و شاهزاده خانم بدترکیب به کارگردانی مریم کاظمی از 8 فروردین ماه و [...] به گزارش پایگاه 598 ، حسین محب اهری بازیگر تئاتر و تلویزیون که این روزها مشغول بازی در دو نمایش ننه دلاور و فرزندانش و شاهزاده خانم بدترکیب است در این باره گفت: هر دو نمایش ننه دلاور و فرزندانش به کارگردانی امیر دژاکام و شاهزاده خانم بدترکیب به کارگردانی مریم کاظمی از 8 فروردین ماه و در ایام نوروز اجراهای خود را آغاز کردند. وی درباره اجرای آثار نمایشی در ایام نوروز عنوان کرد: از آنجا که برخی از مردم ما گریزان از تئاتر و به شدت علاقه مند به گذران وقت به بطالت هستند ما خودمان را آماده کرده بودیم که در ایام نوروز با سالن خالی از تماشاگر مواجه شویم چون در روزهای عادی تئاتر از مخاطب کمی برخوردار است په برسد به ایام تعطیل، اما خوشبختانه این اتفاق رخ نداد و استقبال خوبی از هر دو نمایش صورت گرفت. معتقدم تعطیلات نوروز تعطیلاتی است که با تفکر همراه است چون بهار این نوید را به مردم می دهد که همه چیز باید نو و تازه باشد و می توان از اول شروع کرد. از اجرای تئاتر در تعطیلات نوروز غافل نشویم محب اهری ادامه داد: در ایام تعطیلات علاوه بر تشویق مردم به دیدن کاخ ها و موزه ها باید آنها را به دیدن تئاتر نیز ترغیب کرد. تصور کنید خانواده ای از شهرستانی دور که در آن سالن های تئاتر کمی وجود دارد برای گذراندن تعطیلات به تهران می آید، پس این ایام فرصت مناسبی است تا آنها را به دیدن نمایش های روی صحنه دعوت کنیم. این کار نیز باید توسط رسانه ها و با اطلاع رسانی مناسب صورت گیرد و البته نمایش هایی برای اجرا در این ایام نیز انتخالب شود که مخاطب را از تئاتر دلزده نکند و تماشاگری که برای اولین بار به تئاتر می آید عطای آن را به لقایش نبخشد. وی درباره همکاری با مریم کاظمی در نمایش شاهزاده خانم بدترکیب بیان کرد: من از سال 86 با مریم کاظمی همکاری می کنم و شاهزاده خانم بدترکیب ششمین نمایشی است که با او کار می کنم. در این مدت در 5 نمایش ویژه کودک و نوجوان و یک نمایش با عنوان رام کردن زن سرکش که متعلق به بزرگسالان بود بازی کردم. البته نمایش های خانم کاظمی را نمی توان تنها مختص به قشر خاصی دانست بلکه آثار او مختص زندگی است و هر سن و سالی از دیدن آنها لذت می برد. بازیگر فیلم فرزند چهارم یادآور شد: من از سال 86 که مریم کاظمی را پیدا کردم شیفته شیوه کاری، تخیلات، ذهن خلاق، انرژی فراوان و جدی بودن او در کارش شدم. او به شدت جدی و به کارش معتقد است. کاظمی غالبا در حال فعالیت است و من در این چند سالی که او را می شناسم ندیدم که فارغ نشسته و به چیزی فکر نکند. کار با این هنرمند برای من بسیار لذت بخش است و اگر روزی به من بگویند فردی را برای رییس جمهوری پیشنهاد بده من قطعا مریم کاظمی را معرفی خواهم کرد چون شک ندارم اوضاع مملک را درست خواهد کرد. وی درباره نقشی که در این نمایش بر عهده دارد، توضیح داد: در این اثر نمایشی دو نقش برعهده دارم. در پرده اول نمایش پادشاه هستم و در پرده دوم در نقش پدر خانواده ای که راه و رسم درست زیستن را به شاهزاده خانم می آموزد و به او یاد می دهد که یک انسان چگونه باید زندگی کند، بازی می کنم. بازی در نفش سروان و ستوان در ننه دلاور و فرزندانش محب اهری درباره همکاری اش با امیر دژاکام نیز یادآور شد: نمایش ننه دلاور و فرزندانش هشتمین کاری است که با آقای دژاکام کار می کنم. اولین کاری که با وی انجام دادم نمایش لیلی و مجنون بود که سال 82 به صحنه رفت. در نمایش ننه دلاور و فرزندانش من نقش سروان و ستوان را ایفا می کنم. اولی یک فرمانده نظامی در جنگ اول است و دومی یک ستوان جنگ دوم است. وی درباره رویکردی که کارگردان به نمایشنامه دارد، گفت: به هرحال هر کارگردانی نگاه ویژه خودش را به یک متن دارد و دژاکام نیز با نگاهی تراژدی – کمدی این نمایش را به صحنه برده است اما جوهره اصلی این تراژدی خیلی تلخ است. برشت از دست دادن سه فرزند یک زن دوره گرد و مصلحت اندیش را در طول جنگ به تصویر می کشد و چه چیزی بدتر از این اتفاق می تواند برای یک مادر رخ دهد و مگر ملموس تر از این وضعیت هم وجود دارد. محب اهری در پایان صحبت هایش اضافه کرد: در حال حاضر ما شاهد ننه دلاورهای زیادی در سوریه، عراق، یمن، لبنان، آفریقا و... هستیم. حتی معتقدم اتفاقاتی که در زمان برشت رخ داده هم پای وقایع دردناکی است که امروزه شاهدش هستیم. بشر از ابتدا به دلیل داشتن یک خوی وحشی دست به جنایت می زند. من همیشه در این مواقع یاد سوره ای از قرآن با این مضمون می افتم که قسم به عصر که انسان ها زیان کارند و در خسران به سر می برند ... این سوره نشان دهنده وضعیت انسان در طول سال ها در جوامع بشری است. نمایش ننه دلاور و فرزندانش به نویسندگی برتولت برشت و کارگردانی امیر دژاکام هر روز غیر از شنبه ها ساعت 19:30 در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می رود. مه لقا باقری، امیر کربلایی زاده، حسین محب اهری، مرتضی رستمی، حمید فلاحی، علی محمد رادمنش، حسین شهبازی، هدیه آزاده، ابوالفضل جمشیدی، آزاده نوبهار، محمد رحیمی، محمود صفری، شبنم ابریشمی، لیلا حقانی، مسیح رحمتی، سنا رضایی، صادق ملکی، مجید رسام، حامد پور محمد، عارف عباسی، عاطفه بدیعی، مرثین واثقی، سامان میر حسینی بازیگران این نمایش هستند. شاهزاده خانم بدترکیب نیز به نویسندگی اوراند هریس، ترجمه سید حسین فدایی حسین و کارگردانی مریم کاظمی از 8 فروردین ماه ساعت 18 در تالار هنر روی صحنه است. در این نمایش بازیگرانی چون حسین محب اهری، مریم کاظمی، میترا کریم خانی، هایده حسین زاده، شراره طیار، پریسا فلاح زاده، نازنین صفا، مسعود مهرابی، سعید قره داغلی، شیما میرمهدی، نرگس صفا منش، مهدی رمضان زاده، مریم علیپور، پویا ششپری، ماندانا عبقری و مهراد زمانی به ایفای نقش می پردازند. Let’s block ads! (Why?) منبع: 598 کد مطلب : سایر اخبار ...

بهاره رهنما از جمع های سینمایی فراری است!

او را تنها به عنوان بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر، نمی شناسند؛ کارگردانی تئاتر و فعالیت در حوزه ادبیات داستانی هم در رزومه کاری اش قرار می گیرد؛ علاوه بر این در سال های اخیر شاید بخش قابل توجهی از وقت خود را صرف فعالیت های اجتماعی کرده؛ نظیر فعالیت های مربوط به کودکان کار، فعالیت در خیریه ها و... بهاره رهنما ، نامی است که سوای همه موارد ذکر شده، شاید بیشتر از سایر چهره های شناخته شده، در فضای ...

به دنبال یک عاشقانه آرام

...، برای من یک افتخار بزرگ است. من می دانم که آرزوی خیلی از خواننده ها است که آلبوم شان را با این بزرگان تولید کنند. * نظر یغما درباره مخاطب این مجموعه چیست؟ گلرویی: من در بخش ترانه ها می توانم نظر بدهم. من کلاً نمی آیم قشربندی کنم که کدام طبقه سنی مجموعه کارم را می فهمد. یعنی در زمان نوشتن کارم به این فکر نمی کنم که چه دسته ی خاصی را خطاب قرار می دهم . کیومرث منشی زاده می گوید: من به تیراژ ...

نقش هنر در تولید علم دینی/ طنز لازم است ولی باید با فقه همراه شود

و با تحقق انقلاب بزرگ و این هنری که امام راحل و مردم به خرج دادند، ابعاد دین شکوفا شد و مردم ما و همه بشریت به برکت همین انقلاب به خیلی از معارف، ارزشها و حقیقت های دین آگاهی پیدا کردند. عضو جامعه مدرسین حوزه با اشاره به توسعه هنر در کشور پس از انقلاب اسلامی، گفت: امام خمینی(ره) در واقع هنر را در این کشور احیا کردند و باعث شدند که متدینان دوباره با هنر پیوند بگیرند و به آنها آموختند که ...

روزگار ناخوش خانه سیمین و جلال در بن بست ارض

این مدت، تا جایی که می توانستیم نامه نگاری و پیگیری کردیم؛ حتی جمعی از بزرگان علم و ادب و استادان دانشگاه های کشور وارد صحنه شدند و غیرتمندانه قلم به دست گرفتند و اعتراض خودشان را نسبت به سهل انگاری های مسئولان به گوش مقامات بالای کشور رساندند، از شهردار تهران و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته تا معاون رئیس جمهور و رییس سازمان حفظ میراث فرهنگی و مقامات مسوول در مجلس و شورای شهر تهران و طی آن نامه ...

عناوین برگزیده تیتر فرهنگی - اجتماعی روزنامه ها و پایگاه های اینترنتی (24 فروردین)

او بوده است. (خبرآنلاین 24 فروردین) - حسین نوش آبادی، سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به سؤال ایران: همه فیلم ها باید از امکانات رسانه ملی برای تبلیغ بهره مند شوند. (ایران 24 فروردین) - نتایج انحصار رسانه ای/ هیچ کس عقلش را از دست نداده تا با پرداخت پول به شبکه های ماهواره ای تبلیغی را انجام دهد که هیچ نفعی برای فروش فیلم او نداشته باشد. صداوسیما می تواند در یک ...

مردم باکو برای زیارت به سفارت ایران می روند

مخالفت نمی کردند اوایل انقلاب کمونیست ها دشمنی با انقلاب نشان نمی دادند. چون انقلاب از یک طرف ضدغربی بود و از طرف دیگر آنها امید داشتند که به وسیله حزب توده بتوانند انقلاب را مصادره کنند و حکومت را به دست بگیرند. فکر نمی کردند که این انقلاب بتواند روی فکر مردم تأثیر بگذارد. لذا اوایل انقلاب تلویزیون شوروی همه اخبار و مراسمات مربوط به انقلاب مثل ورود امام به ایران را نشان می داد ...

شکست اسطوره از دلقک

دن کیشوتیزمِ مفرطی که به آن دچارم این اتفاق به ظاهر ساده را هولناک و یک فاجعه بزرگ می دانم. این که سطح سلیقه هنری و فرهنگی مردم در این سال ها به همت رسانه های رسمی و غیر رسمی ما به چنین حضیضی درغلتیده یک بحث است و این که گریز از آرمان گرایی به چه وضعیت رقت باری منتهی شده بحثی دیگر. درباره وضعیت نخست در این سال ها بسیار نوشته شده است و اغلب هم درست و منطقی. وقتی رسانه رسمی کشور در اخبار ...

1+ 12 سیاست اصفهان

شاخص در لیست پنج نفره اصفهان ندارد و از همه تلاش خود برای بسط این ائتلاف به دیگر گروه های اصول گرایی تلاش خواهد کرد. شش روز پس از پایان ثبت نام کاندیدای متقاضی شرکت در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی مجمع اصول گرایان استان اصفهان حجت الاسلام والمسلمین سید حسین بهشتی نژاد، عضو شورای عالی اصول گرایان اصفهان از وجود برخی نگرانی ها در دو سال گذشته در مسیر وحدت اصول گرایان در استان اصفهان پرده ...

مرتضی آوینی :وقتی بشر به موسیقی عادت می کند، دیگر قابل اعتماد نیست

اینها حرف های منتشر نشده ای از سیدمرتضی آوینی است که گویا در نمازخانه روایت فتح در جمع عده ای از علاقه مندان و دوست داران هنر و تبلیغات مطرح شده است. موضوع اصلی این بحث ها هنر غربی و هنر اسلامی و وجوه تفاوت این دو است. آوینی در این جلسه های خودمانی درباره موسیقی و تبلیغات حرف می زده که هنوز [...] اینها حرف های منتشر نشده ای از سیدمرتضی آوینی است که گویا در نمازخانه روایت فتح در جمع عده ای از علاقه مندان و دوست داران هنر و تبلیغات مطرح شده است. موضوع اصلی این بحث ها هنر غربی و هنر اسلامی و وجوه تفاوت این دو است. آوینی در این جلسه های خودمانی درباره موسیقی و تبلیغات حرف می زده که هنوز کهنه نشده و انگار همین دیروز گفته شده است. به گزارش خبرگزاری دانشجو، نگاه شهید آوینی به موسیقی به نوبه خود نگاه بدیعی است که سعی کرده هنر واقعی را مطرح کند و تمایز آن را با مقوله تبلیغات که امروز به طور گسترده ای در غرب جای هنر را گرفته است بپردازد؛ سید مرتضی آوینی: درباره موسیقی حداقل دو جور می شود بحث کرد؛ این دو جور، یکی بحث فقهی درباره موسیقی است که اصلا در حد بنده نیست و آدم هایی مثل ما اصلا نباید به خودشان اجازه بدهند که وارد بحث های فقهی شوند، مسایلی کاملا تخصصی است و به هیچ وجه در حیطه ما نیست. مسایل کاملا تخصصی به تحصیلاتی در همان زمینه احتیاج دارند. به این دلیل است که اصلا از نظر فقهی درباره موسیقی بحث نمی کنیم؛ یعنی این وجه مطلب را به طور کلی کنار می گذاریم. بنابراین اگر ضمن بحث، این سوال پیش بیاید که موسیقی مجاز است یا نیست؟ حرام است یا نه؟ به طبع نمی توانم به این سوال ها جواب بدهم. باید از حضرت امام (ره) سوال کرد. البته از ایشان هم سوال شده و جواب هم داده اند. اما می شود درباره این بحث کرد که چرا در تلویزیون، به نظر امام (ره) عمل نمی شود؟ اینها بحث های فقهی نیستند؛ به مسایل اجتماعی و سیاسی برمی گردند و از بحث فقهی خارج می شوند. اگر از وجه فقهی شان خارج شوند، می شود درباره آنها بحث کرد. ولی هر چیزی که وجه فقهی به خود بگیرد، اصلا در محدوده ما نیست و وارد آن نمی شویم. بنابراین از اول مشخص است بحثی که می کنیم، بحثی نسبتا اعتقادی، از غیر وجه فقهی است. تبلیغات در غرب از بین رفته است حیوان ها و گیاهان که پایین ترین مرتبه عقل را هم ندارند؛ موسیقی بر آنها موثر است! دلیلش این است که اصلا برای دریافت موسیقی هیچ احتیاجی به عقل نیست. یعنی عقل نیست که محتوای موسیقی را ادراک می کند، بلکه اعصاب است. امروزه تبلیغات در غرب جای هنر را گرفته است؛ یعنی بدون هیچ شکی می شود گفت هنر در غرب مرده و به طور کلی اثری از هنر در غرب باقی نیست. از بعد رنسانس این اتفاق به تدریج افتاد و هنر در غرب از بین رفت. تا جایی که عقلم می رسد عرض می کنم که چرا از بین رفت. تبلیغات امروز در دنیای غرب جای هنر را گرفته است. مثال های خیلی ساده می توانند این مطلب را اثبات کنند. نگاهی به سینمای خوب می تواند این مطلب را به طور کامل به ما نشان بدهد، یا مثلا نگاهی به آثار هنری که در قرن های اخیر از به اصطلاح هنرمندان غربی صادر شده اند، خیلی راحت نشان می دهد که هنری در غرب باقی نمانده است. آخرین پدیده های هنری در غرب آپارت و پاپارت هستند. خودشان این اسم ها را گذاشته اند. آپارت از آپتیک است، یعنی آپتیک آرت و فقط به بازی های بصری ختم می شود؛ بازی های چشم؛ آن هم فقط در حد فیزیک چشم؛ در حد قوه باصره ظاهری ما و مشخصاتی که دارد؛ یعنی با توجه به مشخصات فیزیکی چشم، بازی های بصری اختراع کرده اند که اسم اینها را آرت –هنر- گذاشته اند که اصلا هنر نیست؛ مثلا کارهای وازرلی را ببینید که خیلی هم مشهورند و از آنها زیاد صحبت می کنند و از او به عنوان بزرگ ترین هنرمندان غرب اسم می برند. در تلویزیون هم گاهی پشت گوینده ها از تابلوهای او استفاده می کنند که در موزه هنرهای معاصر و جاهای منور الفکری هم هست. این کارها فقط مقداری کارهای بصری اند، مثلا خواسته کره را با تعداد دایره دربیاورد و با حالت هایی که به آنها داده، کره را تجسم کرده است. چیزهایی که ممکن است برای چشم قشنگ باشد ولی به هر ترتیب خودشان هم اسمش را با توجه به چیزی که هست، گذاشته اند: آپتیک آرت . یعنی هنر بصری. فقط هم مقداری بازی است. یعنی از محتوا به طور کامل خالی است و اصلا محتوایی باقی نمانده است. از بازی های چشمی چه چیزی دستگیر آدم می شود؟ تابلوهایی هست که از کنار نگاه شان می کنید، یک چیزند و از سوی دیگر که نگاه می کنید، چیز دیگر و به نسبت جهت هایی که می گیریم، صورت های جدیدی دارند. در این تابلوها چه محتوایی هست؟ آثار خیلی ضعیفی موجودند، اما نه به این مفهوم که هنر باشند. پاپارت هم که می گویند چیزی در همین حد است. یعنی اصلا ریشه این هنر تبلیغات است؛ تبلیغات تلویزیونی. یک مجسمه همبرگر جزو آثار هنری شان است که با گچ ساخته اند. کاملا مثل همبرگر است. همان رنگ ها را هم به آن زده اند؛ گوشت، پنیر، کاهو و... خیلی بزرگ ساخته شده اند. به کتاب های هنری شان مراجعه کنید –من دیده ام، کارم این بوده- این را به عنوان اثر هنری نمایش می دهند. پاپ از پاپیولار می آید؛ یعنی مردمی. هنر مردمی آنها هم صرفا ریشه در تبلیغات دارد و از آن نتیجه شده است. کاری به این معنا نداریم و نمی خواهیم به طور خاص درباره هنر غرب بحث کنیم. اصلا کاری نداریم، چون هنری در غرب باقی نمانده است. دلیل این اتفاق کاملا روشن است. چون هنر مستقیما تجلی روح انسان است. آثار هنری که از انسان ساطع می شوند، همان برتری روح انسان را دارند؛ یعنی همان قدر نسبت به حقیقت عالم و ذات مقدس پروردگار قرب و بعد دارند. از انسان کاملی همچون حضرت علی(ع)، نهج البلاغه صادر می شود که البته گزیده ای از فرمایشات و خطبه های ایشان است، ولی به هر ترتیب مشخص است که کلیت آن چه بوده و در تعریف آن گفته اند: دون کلام الخالق و فوق کلام المخلوق . از انسان بدبختی مثل وازارلی هم صرفا یک سری بازی بصری صادر می شود، چون تمدن غرب کلا از محتوای هنری خالی شده است. محتوای هنر هم همان حقیقت عالم وجود است. ولی در این که محتوای هنری مستقیما تجلی روح بشر است، هیچ شکی نیست. در بعضی کتاب های غربی درباره این بحث می کنند که چه طور گیاهان مقابل موسیقی رشد بیشتری دارند. حتی شنیده ام وقتی برای گاوها موسیقی گذاشته اند، دیده اند شیر گاوها بیشتر شده است. این چه چیزی را می رساند؟ اصلا برای دریافت موسیقی هیچ احتیاجی به عقل نیست. یعنی عقل نیست که محتوای موسیقی را ادراک می کند، بلکه اعصاب است. بنابراین همان مرتبه ای که روح نسبت به حقیقت عالم دارد، در اثر هنری ظاهر می شود و به هیچ وجه نمی شود کلک زد. همان طور که بیان انسان – حرف ها و کلام او- بیان کننده روح اوست، همان قدر اثر هنری هم مبین روح انسان است؛ بیان کننده روح هنرمندی که اثر هنری از آن ناشی و صادر شده است. اصلا هم نمی شود کلک زد. یعنی کسی که خمیرمایه درونی ندارد و روحش خالی از محتواست، نمی تواند کلک بزند و یک اثر هنری عظیم از خود خلق کند؛ محال است. یعنی اثر هنری درست با روح هنرمند متناسب است و اصلا نمی شود در این زمینه کلک زد و آدم را لو می دهد؛ مثل بیان. می گویند: تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد عینا همین طور است. تا هنرمند محتوای درونی اش را بیان نکرده باشد، نهفته است ولی وقتی بیان کرد دیگر خود را لو می دهد. یعنی درونش را لو می دهد و نفسانیت خود را بیرون می ریزد. موسیقی نتیجه روح کسی است که آن را ساخته است این یک بحث مقدماتی درباره موسیقی است که لازم است بدانیم. چون اگر فعلا در مقدمه به عنوان هنر به موسیقی نگاه کنیم، موسیقی هم از محدوده ای که گفتیم خارج نیست. موسیقی مستقیما نتیجه روح کسی است که آن را ساخته است و از روح آن هنرمند موسیقی دان ناشی می شود. البته در غرب، آثار ضعیفی از هنر هست. اگر اینجا بگویم، زیاد درست نیست. ولی مثالی می زنم که همیشه زده ام و چیزی غیر از آن نمی گویم. در رمان های غربی و نویسندگانی که آنجا کار داستان نویسی می کنند – داستان نویسی بلند- در دوره بعد از رنسانس اصلا به هنر برخورد نکرده ام. ما به آثار بعد از رنسانس یعنی قرن های اخیر کار داریم. در این آثار به هنر برخورد نکرده ام جز نوشته های کسی به اسم هرمان هسه که آلمانی است و کتاب هایی نوشته ازجمله گرگ بیابان ، دمیان ، سفر به شرق و... در آثار داستایوسکی هم تا حدودی می شود هنر پیدا کرد. البته مساله روسیه اصلا جداست. هنر روسیه را به طور کلی باید از مقوله ای که درباره اش بحث می کنیم، جدا کرد. روسیه در قرن های اخیر جایگاهی دارد که مخصوص خود اوست و به طور جدی باید درباره اش حرف زد. به همین دلیل اگر داستایوسکی را وارد این مقوله نکنیم، خیلی بهتر است. چون ما در قرن های قبل از انقلاب اکتبر روسیه، آدمی به اسم تولستوی هم داشته ایم که مذهبی و مسیحی معتقدی است و اعتقادهایش در کتاب هایش هم ظاهر است و می شود از نوشته های او به عنوان اثر هنری نام برد و شکی نیست که هنرمند است. اصلا به روسیه کاری نداریم، درباره تمدن غرب بحث می کنیم و روسیه را در سال های اخیر است که می شود به تمدن غرب پیوند زد و قبلا جزو این تمدن نبوده است. آثار داستایوسکی را هم که ببینید، کاملا مشخص است. حالتی داشته اند مثل 60 سال پیش ما که چه طور فرهنگ غرب به این مملکت می آمد، همان طور کشمکشی بین فرهنگ قدیم شان و فرهنگ جدیدی که از طریق غرب وارد می شده، در نوشته های داستایوسکی خیلی صریح مشخص است. این بحث به عنوان مقدمه برای بحث موسیقی لازم بود و عرض کردم موسیقی هم نتیجه روح هنرمند است. یعنی تجلی روح هنرمند و عین ذات اوست و اصلا از ذات هنرمند قابل تفکیک نیست. همان رتبه ای که ذات هنرمند موسیقی دان دارد، موسیقی هم که از او صادر می شود، همان رتبه را دارد. هیچ عاملی در تبلیغات غربی به اندازه موسیقی مهم و موثر نیست عامل اصلی برای هنر و تبلیغات غرب و هیچ عاملی دیگر هنری یا تبلیغاتی این قدر در تبلیغات غربی مهم و موثر نیست که موسیقی هست. موسیقی در تبلیغات غرب یک عامل اصلی است و می شود گفت که اصلی ترین عامل به شمار می رود در تبلیغات غربی که عین هنر غرب است، موسیقی یک عامل اصلی است. عامل اصلی برای هنر و تبلیغات غرب و هیچ عاملی دیگر هنری یا تبلیغاتی این قدر در تبلیغات غربی مهم و موثر نیست که موسیقی هست. موسیقی در تبلیغات غرب یک عامل اصلی است و می شود گفت که اصلی ترین عامل به شمار می رود. این مقدمه ها را می گوییم چون قبل از این که وارد اصل بحث موسیقی بشویم، لازم است. به عنوان نمونه در یک فیلم غربی -هریک از فیلم ها که باشد، فرقی نمی کند – در هر جای دنیا که ساخته شده باشد، موسیقی در آن اصل است. راه راحتی هم دارد که می شود تشخیص داد چه طور اصل است. در فیلم ها و تبلیغات غربی، احساساتی را که می خواهند به تماشاچی منتقل کنند، از روش دیگری جز موسیقی انتقال نمی دهند. اگر احساس غم و اندوهی هست که می خواهند آن را به تماشاچی منتقل کنند، عامل اصلی آن هم موسیقی است. اگر می خواهند شادی را به تماشاچی منتقل کنند، عینا همین طور است و عامل اصلی آن موسیقی است. همین طور درباره هیجان و خیلی از مسایل دیگر. ان شاء الله در اینجا به بحثی درباره قالب و محتوا می رسیم؛ درباره قالب و محتوا و نسبت آنها با هم که اصلا در هنر قالب و محتوا چه نقشی دارند و نسبت آنها با هم باید چه طور باشد. گاهی در سینمای غرب می بینید صرفا چهارچوب اس وقس داری که هنرمند یا فیلم ساز، انتخاب و فیلمش را بر آن مبتنی کرده، ریتم موسیقی است. یعنی اصلا ریتم موسیقی است که به فیلم حیات داده و آن را ساخته. چهارچوب اصلی، فیلم است و بقیه فیلم روی این چهارچوب بنا شده است: ریتم موسیقی . نمونه اش الان در ذهنم نمی آید. اگر ذهن تان یاری می کند، یک نمونه بگویید، ولی لااقل در قسمت های هیجانی فیلم این مطلب کاملا واضح است. این روح تبلیغات غرب است، منتها کم کم ظاهر می شود. در کارهای اوایل اختراع سینما این مساله بروز چندانی نداشت. ولی رفته رفته ظاهر شده و می شود پیش بینی کرد که در آینده سینمای غرب خیلی شدیدتر از این خواهد بود. به عنوان نمونه، فیلم های کارتون از این دست زیاد دیده اید. فیلم های والت دیسنی که حتی براساس موسیقی تصویرگذاری شده اند. یعنی متناسب با موسیقی برایش تصویر گذاشته اند. مثلا باله قو را دیده ام که بر این اساس ساخته اند و برایش تصویر گذاشته اند. عقل نیست که محتوای موسیقی را ادراک می کند، بلکه اعصاب است موسیقی به هر ترتیب عامل اساسی تبلیغات غرب است. دلیل این که از موسیقی به این شکل استفاده می کنند، این است که موسیقی برای تاثیرگذاری بر بشر، مانع عقل را برابر خود ندارد. موسیقی فقط به وسیله اعصاب دریافت می شود. یعنی احساساتی که در موسیقی موجود است، فقط از راه اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک دریافت می شود- که توضیحش را بعد عرض می کنم. در بعضی کتاب های غربی درباره این بحث می کنند که چه طور گیاهان مقابل موسیقی رشد بیشتری دارند. حتی شنیده ام وقتی برای گاوها موسیقی گذاشته اند، دیده اند شیر گاوها بیشتر شده است. این چه چیزی را می رساند؟ نمی خواهم از این مطلب استفاده کنم که در دام داری ها باید موسیقی پخش کرد. البته روشی هم که الان در دام داری ها وجود دارد، غلط است و ریشه در تمدن غرب دارد. فعلا به روش های غلطی که اعمال می شود، کاری نداریم. موسیقی اصلا از راه عقل دریافت نمی شود. بلکه به طور مستقیم روی اعصاب موثر است و از راه اعصاب، تاثرات به انسان منتقل می شود. تاثراتی که در موسیقی موجود است، یک دلیل خیلی ساده دارد. بچه ای که اصلا رقص ندیده، به هیچ وجه ندیده کسی برقصد – نمونه اش را خودم دیده ام- بچه ای که از اول بچگی اصلا رقص ندیده و موسیقی هم نشنیده است؛ اگر عده ای دوروبرش شروع کنند به دست زدن، ببینید چه حالتی از خودش بروز می دهد؟ کاری هم نداریم که در اثر موسیقی، رشد گیاه بیشتر می شود یا کم تر؟ یا اصلا این افزایش رشد چه دلیلی دارد؟ یا اگر در دام داری ها شیر گاوها بیشتر می شود، دلیلش چیست؟ می دانیم که گیاهان عقل ندارند. حیوان ها به مفهومی که درباره انسان مطرح است، عقل ندارند. یعنی حتی از مراتب پایین عقل هم که فاهمه و واهمه است، برخوردار نیستند. درباره عقل ان شاء الله بحث می کنیم؛ یعنی حیوان ها و گیاهان حتی پایین ترین مرتبه عقل را هم ندارند که در زبان معمولی به آن فهم یا هوش می گوییم. پس چه طور است که موسیقی بر آنها موثر است؟ دلیلش این است که اصلا برای دریافت موسیقی هیچ احتیاجی به عقل نیست. یعنی عقل نیست که محتوای موسیقی را ادراک می کند، بلکه اعصاب است. در حالی که در یک کلام با محتوا – که هر دو صدا هستند- کسی که حرف می زند و کلمه ها را مبتنی بر محتوایی به کار می برد، طرف مقابل این محتوا را چه طور دریافت می کند؟ مسلما از طریق عقل. آن قضاوتی که انسان نسبت به آن بیان می کند، وجودش از آن محتوا تاثیرپذیری دارد. محتوا را می گیرد، درباره آن قضاوت می کند. حالا یا تصدیق می کند یا رد می کند، اگر تصدیق کرد، وجودش متناسب با آن محتوا متاثر می شود. الان من که حرف می زنم، کلمه های ویژه ای را به کار می برم. معنای آن مورد نظرم است. شما معنا را از چه طریقی می گیرید؟ علامت ها، کلمه ها و اسم ها تمثیل و بیان حقیقت هایی هستند، چه قراردادی چه غیرقراردادی. آیا زبان صرفا قراردادی است یا ریشه های غیرقراردادی هم هست که قرارداد براساس آن ریشه ها برپا شده است؟ همین طور است. منتها فرض کنیم کلمه هایی که از آنها استفاده می کنیم، براساس قرارداد است. شما این قراردادها را در ذهن تان تنظیم می کنید؟ هریک از این قراردادها مقابل مفهوم دیگری وضع شده است. اصلا قرارداد به عربی می شود وضع. وقتی وضع را در علم نحو تعریف می کنند، می گویند وضع یعنی این که مقابل شیئ، شیئ دیگر را قرار دادن، آن چنان که وقتی شیء اول می آید، شی ء دوم در ذهن متبادر شود. چه طور؟ مثلا شما می گویید قرارداد مقابل وضع، معنی قرارداد، وضع است یا معنی وضع، قرارداد است. وقتی کسی می گوید وضع، در ذهن شما قرارداد هم می آید. مقابل این مایع شفافی که با باران نازل می شود، گفته اید آب که هر وقت این شی می آید، دیگری هم به خاطرتان می آید. وقتی آب می بینید، می خواهید آن را بیان کنید و می گویید آب. وضع یعنی این قرارداد در زبان که می گویند، همین است. ولی کلمه هایی که می گویم، هریک مقابل معنایی هستند و برای معنایی وضع شده اند. وقتی من یک کلمه می گویم، معنایش در ذهن شما متبادر می شود. اما این معنا را از چه راهی می گیرید؟ به وسیله عقل. راه دیگری ندارد. در موسیقی این چیزی که الان موجود است، جلسه های شب نشینی است که همه در فعل حرام صرف می شوند. اینها اصلا بوی دود تریاک می دهند و بوی گند مشروب و عرق کشمش از آن بلند است. این نی هایی را که کسایی به صورت تک نوازی زده گوش کنید و ببینید چه اندوهی در آن موجود است؛ چه اندوه یأس آمیزی! شما تاثیر گریه را به وسیله اعصاب نمی گیرید و گریه از راه اعصاب بر شما تاثیر نمی گذارد. از طریق اعصاب – یعنی اگر گریه را برای گیاه هم بگذارید- روی آن تاثیر بگذارد یا اگر گریه را برای گاو هم بگذارید، متالم شود، اصلا گریه بر اعصاب تاثیر نمی گذارد. اگر نوای نی، تناسب هایی بین صوت ها برقرار کند که این تناسب ها درست مثل موسیقی به وسیله اعصاب دریافت شوند، هیچ فرقی ندارد. چون وقتی آدم می خواهد ضجه بزند، با موسیقی ضجه می زند. آدم در خیلی از موارد به درگاه حضرت پروردگار که دعا می کند، با موسیقی است. اصلا آدم با موسیقی دعا می کند. موسیقی آهنگی است که به دعایش می دهد که در دستگاه های موسیقی فارسی هم هست. اگر آن دعا را بیاورید، می شود گفت که در کدام دستگاه است. یعنی موسیقی دارد. کاری به این معنا نداریم. منظورم این است که دلیل آن که اینها در تبلیغات چنین استفاده ای از موسیقی می کنند، این است که موسیقی اصلا از راه عقل دریافت نمی شود. بلکه به طور مستقیم روی اعصاب موثر است و از راه اعصاب، تاثرات به انسان منتقل می شود. تاثراتی که در موسیقی موجود است، یک دلیل خیلی ساده دارد. بچه ای که اصلا رقص ندیده، به هیچ وجه ندیده کسی برقصد – نمونه اش را خودم دیده ام- بچه ای که از اول بچگی اصلا رقص ندیده و موسیقی هم نشنیده است؛ اگر عده ای دوروبرش شروع کنند به دست زدن، ببینید چه حالتی از خودش بروز می دهد؟ کسی که موسیقی گوش می دهد، خودش را دست موسیقی می سپرد و بنده آن می شود دلیلش این است که تاثراتی که انسان از موسیقی می گیرد، فقط از راه اعصاب است و بعد تصمیم می گیرد آیا از آن متاثر شود یا نه. خودش را دست این موسیقی بسپرد یا نه. چون اصلا مساله، خود را دست موسیقی سپردن است، موسیقی گوش دادن نیست. اشتباه نشود. اصلا موسیقی گوش دادنی نیست. کسی که موسیقی گوش می دهد، خودش را دست موسیقی می سپرد و بنده آن می شود. یعنی تصمیم گرفته که موسیقی، خوب چیزی است و من می توانم موسیقی گوش کنم و تاثرات عصبی آن را بگیرم. به این دلیل دیگر عقلش کنترل ندارد. کسی که این طور است، مانع عقل را از همان اول از سر راه برداشته و تصمیم گرفته که خودش را به دست موسیقی بسپرد. دلیل خیلی ساده ای دارد؛ چه موسیقی را برای حضرت امام (ره) بگذارید، چه برای من، تفاوتی نمی کند. با این که مراتب عقلی مان متفاوت است ولی موسیقی را برای هریک بگذارید، تفاوتی نمی کند. ایشان هم اگر یک موسیقی شاد را بشنود، همه تاثیرهای موسیقی به ایشان منتقل می شود. منتها بعد تصمیم می گیرد و موسیقی را قطع می کند و خودش را دست موسیقی نمی سپرد. اگر کسی خودش را دست موسیقی بسپرد، خب لذت هم می برد. ولی اگر کسی خودش را دست موسیقی نسپرد، موسیقی برایش عذاب آور است. جدی می گویم. این طور نیست که موسیقی برای همه مردم لذت بخش باشد. این یک اشتباه است. اما متاسفانه موسیقی گوش کردن آن قدر در روزگار ما اشاعه دارد که اصلا نمی شود این حرف را به کسی زد. چون برایش این تجربه پیش نمی آید که مدتی موسیقی گوش نکند، بعد برایش یک موسیقی شادی آور – به قول خودشان – بگذارید و ببینید اصلا احساس شادی به آدم دست می دهد یا نه. چیزی غیر از عذاب نیست، غیر از تکرار اصواتی که اعصاب آدم را خرد کرده و جدا او را ناراحت می کند. کسی که خود را دست موسیقی نمی سپرد،یعنی معیارهایی را قبول نمی کند که در موسیقی هست و بنده موسیقی نمی شود – احساسی که در موسیقی موجود است به او منتقل نمی شود که هیچ، بلکه اصلا حالت اشمئزاز به انسان دست می دهد. ولی اگر خودش را بسپرد و مانع عقلش را از سر راه بردارد، به وسیله اعصاب به راحتی تاثرات آن منعکس می شود. بهترین دلیل آن که از طریق زیست شناسی -به قول خودشان – موجود است، این که وقتی برای گیاه موسیقی گذاشتند، رشد بیشتری پیدا کرد. این دلیل خوبی نیست. یعنی دلیل به نفع موسیقی نیست، ضدموسیقی است. یعنی موسیقی به وسیله اعصاب گیاهی هم درک می شود، یعنی به وسیله اعصاب حیوانی هم درک می شود. وقتی از راه اعصاب حیوانی درک شد، یعنی اصلا واسطه عقل را نمی خواهد. وقتی واسطه عقل را نخواهد، بحث کاملا فرق می کند. کسانی که موسیقی گوش می کنند، اولا موسیقی اعتیادآور است، خیلی شدید و اعتیادش از هر چیز دیگر هم شدیدتر است و حالت تخدیری آن خیلی عمیق تر از هر چیزی است؛ مثل تریاک، مشروب و... حالت تخدیری آن همچنان زیاد است که اصلا قابل ترک نیست. البته ما بحث فقهی نمی کنیم، اما چون خیلی از اصول فقه مبتنی بر مبحث های فلسفی است، شاید به بحث فقهی شبیه شود، ولی ما بحث فقهی نمی کنیم؛ به هیچ وجه. بحث اعتقادی می کنیم، شبیه بحث های فقهی می شود، ولی ما از آن نتیجه فقهی نمی گیریم. یکی از دلیل ها این که در اسلام بیشتر مرجع ها، موسیقی را مطلقا حرام می دانند، همین است. البته بیان نمی کنند و این موضوع از سوی مراجع بیان نشده. ولی منظورم این است که دلیل این که چنین برخوردی با موسیقی هم موجود است، ریشه اش در حدیث هایی است که از حضرت رسول(ص) و ائمه اطهار(ع) رسیده است. یک دلیل همین است. دلیل های دیگر را هم عرض می کنم. ولی یکی از دلیل هایی که می شود برایش متصور شد، همین است که چرا اسلام چنین برخوردی با موسیقی دارد. یکی این است که وقتی انسان نتواند از راه عقلش بر چیزی نظارت کند، آن چیز قابل اعتماد نیست؛ به هیچ وجه. چون انسان اصلا موجودی عقلانی است. عقل مشخصه اصلی و فصل انسان است؛ یعنی اگر عقل را از انسان بگیرید، دیگر انسان نیست. عقل چیزی است که انسان را از موجودات دیگر جدا می کند. اگر بخواهید در تعریف انسان وارد شوید، عقل را باید به عنوان فصل ذکر کرد. فصل یعنی چیزی که اگر از آن موجود بگیرید، چیزی نمی ماند؛ یعنی مشخصه ای که آن موجود را از موجودات دیگر سوا می کند و فاصله می دهد. بنابراین آنچه انسان نتواند به وسیله عقل بر آن نظارت داشته باشد، اصلا قابل اعتماد نیست و نباید سراغش رفت. فرض کنید جذابیت هایی که از غیر راه عقل بر انسان تحمیل می شود، آیا اینها قابل اعتمادند؟ خیر. نمی شود به آنها اعتماد کرد. معاذالله اگر کسی صور قبیحه ببیند، خب جذابیت دارد. فیلم های پورنوگرافیک جذابیت دارند. آیا این جذابیت، جذابیتی است که به وسیله عقل بر انسان تحمیل می شود؟ خیر. می دانید که عقل این وسط کاره ای نیست. فقط خصوصیت های حیوانی را در بشر تحریک می کند. چون این غریزه، کشش و جاذبه در بشر موجود است، وقتی این تصویرها را نشانش می دهند، تصور لذتی که از جمع شدن با جنس مخالف موجود است، باعث گرایش انسان و جذابیت در بشر می شود. آیا این جذابیت به وسیله عقل به او تحمیل شده است؟ خیر. حالا که از راه عقل تحمیل نشده، اصلا قابل اعتماد نیست، این را به عنوان جاذبه کاذب می شناسیم و آن را کنار می گذاریم. چون اصل بر این است که ما در محدوده انسانیت باقی بمانیم. اگر کسی سر این اصل شک دارد، اصلا کاری با او نداریم. وقتی کسی در تعریف انسان می گوید حیوان ناطق، ما کاری با او نداریم. بگذارید تعریف کند حیوان ناطق. فقط آن ناطق را فصل انسان با حیوان می داند و ما کاری به او نداریم و کسی که انسان را حیوان ابزارساز تعریف می کند، به او هم کاری نداریم. با اینها اصلا کاری نداریم و بحثی هم نمی کنیم. ولی آن چیزی که در اسلام مطرح است، باید همیشه سعی کنیم در محدوده انسانی خودمان بمانیم و تکامل ما هم در همین محدوده است. گذشتن از این حد، سقوط و هبوط است. تکامل ما در محدوده انسانیت است؛ بنابراین از حد طریق عقل – که فصل انسان با اشیا و موجودات دیگر است- نمی شود خارج شد. یکی از بحث های اساسی درباره موسیقی، تناسب بین محتوا و قالب موسیقی است در ضمن همین مطلب که به آن اشاره هم شد، درباره دعا بود که وقتی انسان با تمام وجودش به فقر ذاتی اش مقابل حضرت پروردگار پی می برد و با حالت احتیاج و نیاز رو به درگاه حق می آورد، خب دعای انسان با موسیقی همراه است؛ یعنی اصلا موسیقی را با خود دارد. یا همین طور درباره قرآن خواندن که صوت خوش قرآن سفارش هم شده است. در حدیث های زیادی دیده ام – به ویژه حدیثی که فکر می کنم از امام سجاد(ع) باشد- نقل شده حضرت رسول(ص) صدای شان را سر نماز به قدر طاقت مأموم بلند می کردند، صوت خوش را به قدر طاقت مأموم از خودشان بروز می دادند. این طور نبوده با آهنگی که برای خودشان نماز می خوانند، برای مردم هم بخوانند. چون می گفتند و نقل شده از امام سجاد(ع). می گفتند اگر می خواستند با آن بیان بخوانند، همه از شدت لذت، غش می کردند. نقل شده ایشان صدای خوش حضرت داوود(ع) را داشتند. درباره اینها چه می شود گفت؟ این یکی از بحث های اساسی درباره موسیقی است. یعنی تناسبی که بین محتوا و قالب موسیقی موجود است و اگر این نسبت یا ارتباط قطع شود، آن وقت است که ما موسیقی را به طور کلی طرد می کنیم و حرام می دانیم. ولی تا وقتی این محتوا را دارد و ارتباط ظاهر و قالب آن با محتوا حفظ شده است، سفارش هم شده در حدیث ها درباره این که مثلا انسان قرآن را با صوت خوش بخواند یا نمازش را با صوت خوش بخواند. دلیلش این است که وقتی در آن دعا انسان با تمام وجودش مشغول دعاست، محتوای دعا ریشه ای صوتی است که انسان به بیان و لحن خود می دهد. موسیقی که در دعا از انسان صادر می شود، متناسب با محتوای دعاست که به نیاز و فقر ذاتی انسان برابر خداوند مربوط است. وقتی بشر به موسیقی عادت می کند، دیگر قابل اعتماد نیست. اعتیادش خیلی شدیدتر است و فقط باید خودش را به موسیقی بسپرد؛ موسیقی چنین طلبی از انسان دارد. طلب بندگی و معبودیت می کند چون باید خودش را بسپرد، اعصابش را در اختیار آن بگذارد تا آن تاثر در او ایجاد شود. بنابراین از اول انتخاب کرده و بنده وار تاثیر موسیقی را پذیرفته است. مثل دیگر؛ الان صحبت سر این بود که از نظر فنی دعای آدمی که با کمال نیاز دعا می کند، جزو یکی از دستگاه های موسیقی ایرانی است. ولی چه طور است که حرام نیست؟ در حالی که شجریان مثلا حرام است. هیچ شکی هم در آن نیست. بحث فقهی نمی کنیم، ولی شکی نداریم که شجریان را نمی شود گوش داد. چون این حضراتی که این قدر لیبرال هم هستند، شجریان را در تلویزیون پخش نمی کنند، رادیو را نمی دانم. ولی در تلویزیون پخش نمی کنند؛ یعنی قشنگ معلوم است که این قدر آش شور است که خود اینها هم فهمیده اند. منتها چه طور این قدر شور است؟ در حالی که همان دستگاه ها را ممکن است ایشان هم بخواند. وقتی انسان در قرآن صوت خوش دارد، حتما از نظر فنی در یکی از دستگاه های موسیقی فارسی است. چه طور این کار حرام نیست، اما وقتی این موسیقی ارتباطش را با محتوای معنوی قطع می کند، حرام می شود. چرا؟ اگر دیدید موسیقی بر محتوا غلبه دارد، گوش نکنید، برای این که باعث گناه می شود حتی در ظاهرش هم مشخص است. یعنی وقتی ظاهر، ارتباط خودش را با آن محتوای الهی، روحانی و معنوی قطع می کند، هرچند از نظر فنی در همان دستگاه های موسیقی است، منتها با این حال دیگر قابل گوش دادن نیست و حرام است، یعنی گناه دارد. اصلا مساله اساسی در موسیقی همین جاست. اگر این مساله ادراک نشود، نمی شود فهمید چرا برخورد اسلام با موسیقی این طور است. بله، از نظر فنی مثل این است که ما 32 حرف در فارسی داریم. کلامی که انسان می گوید، از این 32 حرف خارج نیست. حتی شعر از نظر عروضی در وزن های خاصی است. فعولن، فعولن، فعولن فعول. چنین گفت رستم به اسفندیار فعولن فعولن فعول بر این وزن است و هرکس بخواهد شعر بگوید به هر ترتیب از این وزن های عروضی خارج نیست. اما آیا هر شعری قابل گوش دادن است؟ نیست. هر شعری هم خوب نیست. نمی شود گفت شعرهایی را که در وزن فعولن فعولن فعولن فعول است، کسی گوش نکند، ولی اگر در وزن های عروضی دیگری آمد، گوش کند. این طور نیست. درباره موسیقی هم همین طور است. دستگاه های موسیقی ایرانی از نظر فنی شبیه همین وزن های عروضی شعرند. اصل محتواست که در این دستگاه ظاهر می شود؛ محتوایی که در این قالب ریخته می شود. وزن های عروضی یا دستگاه های موسیقی فارسی مثل ظرف هایی هستند که آن محتوا را در بر می گیرند. البته ارتباط خیلی غنی تر و حقیقی بین این ظرف و آن محتوا موجود است. ولی از نظر ظرف بودن آن، وزن های عروضی هم چنان که ظرف است برای شعر، دستگاه های موسیقی فارسی هم ظرف هستند، برای محتوای شان. این طور هم نیست که هر موسیقی و آهنگی به دلیل این که محتوایش قرآن است، خالی از اشکال باشد. من خیلی از اقسام قرائت های قرآن را که الان هست، گوش نمی کنم، چون موسیقی بر محتوایش غالب است و صورت موسیقی دارد، نه صورت قرآن. خیلی از چیزهایی که الان وجود دارند، اصلا قابل گوش دادن نیستند و بهتر است -یعنی پیشنهاد می کنم- گوش ندهید. حکم شرعی نمی دهم، پیشنهاد می کنم گوش نکنید. چون در آنها موسیقی اصل است، نه قرآن. این یک حساب خیلی ساده است و حساب فقهی هم نمی خواهد. اگر دیدید موسیقی بر محتوا غلبه دارد، گوش نکنید، برای این که باعث گناه می شود. این سلیقه شخصی نیست. وقتی در قرائت قرآن هم موسیقی بر محتوا غلبه کند، گوش کردنش گناه دارد. فرض کنید در همین اذا الشمس کورت شیخ عنتر بدوی، به نظر ما قرآن اصالت دارد یا موسیقی؟ موسیقی غلبه دارد. خیلی از سوره هایی که همین آقای عبدالباسط می خواند، کاملا مشخص است و شکی ندارم که تمرین کرده هریک از اینها را با چه لحن و موسیقی بخواند و ترکیب موسیقی اش نسبت به معنایش اصل است. در بیشتر چیزهایی که شنیده ام، دیده ام که اصلا معنای قرآن و محتوای آن مورد نظر نیست؛ فقط موسیقی قرآن است که مورد نظر است. شخصا قرآن هایی را که بچه های شیعه با همین صوت معمولی می خوانند، ترجیح می دهم. آقایی هست به اسم قادری که قبل از انقلاب هم می خوانده، قرائت قرآنش را خیلی دوست دارم. چون لحن آن با معنایش متناسب است. وقتی می شنوید، معنایی که درباره قیامت می گوید، در دل تان ظاهر می شود. نه این که وقتی تمام شد، بتوانید آهنگ آن را با سوت بزنید. این خیلی فرق دارد. آن دیگر قرائت قرآن نیست، موسیقی است و می شود با سوت هم زد. قرائت قرآن آن است که وقتی درباره قیامت می گوید، تن آدم بلرزد. منظورم از ارتباط محتوا با قالب اینجاست. البته این حد خیلی ظریف است و اصلا قابل تشخیص نیست. حدش آن قدر ظریف است که اگر می گفتند محدوده طول و حرام بودن موسیقی این است که موسیقی هایی که مثلا در دستگاه ابوعطا خوانده شده اند، به طور کلی حرام هستند و آنهایی که در دستگاه های دیگر خوانده شده اند، حلال. اگر محدوده اش این بود، خیلی راحت می شد، کاری نداشت و جمهوری اسلامی هم می توانست به راحتی در رادیو و تلویزیون به این مساله عمل کند. دلیل اصلی این که نمی تواند عمل کند، این است که حد آن مشخص نیست. حد این مساله به مطابقت محتوا و قالب باز می گردد. حالا که حد این است، اصل در درک موسیقی هم همین است. موسیقی که الان موجود است، اصلا بوی دود تریاک می دهند و بوی گند مشروب و عرق کشمش از آن بلند است این که گفتم هنر، مستقیما تجلی روح انسان است، منظورم این بود و می خواستم این استفاده را کنم که نهج البلاغه حضرت علی(ع) هم در همین 28 حرف عربی است. از این 28 حرف خارج نیست. از کلمه های عربی هم خارج نیست. ایشان کلمه های جدیدی برای بیان مقاصدشان نیاورده، بلکه از همان کلمه ها استفاده های جدیدی کرده اند؛ در همان 28 حرف و همان قالب ها. حتی در همان وزن های عروضی هم شعرهایی به ایشان نسبت داده اند. همان وزن های عروضی که عرب ها به طور معمول شعر می گویند. اما این کجا و آن کجا؟ دلیلش چیست؟ دلیلش آن روحی است که پشت این معانی است. آن روحی که ریشه تجلی این کلمه هاست. در موسیقی هم همین طور است. در موسیقی این چیزی که الان موجود است، جلسه های شب نشینی است که همه در فعل حرام صرف می شوند. اینها اصلا بوی دود تریاک می دهند و بوی گند مشروب و عرق کشمش از آن بلند است. این نی هایی را که کسایی به صورت تک نوازی زده گوش کنید و ببینید چه اندوهی در آن موجود است؛ چه اندوه یأس آمیزی! اندوهی داریم که اندوه خوشی است؛ اندوهی که آدم دلش می خواهد تمام دلش از آن پر باشد. آن اندوه و غمی که حافظ در شعرهایش به آن اشاره می کند، یا آن غمی که در روضه دنبالش می رویم، یکی است. ولی یک اندوه هم داریم که ریشه اش در یأس و قنوط است. آن اندوه اصلا قابل تحمل نیست، تخدیر نفس بشر است. موسیقی کسایی را گوش کنید، چنین حالتی به انسان دست می دهد؛ چون ریشه اش در دود تریاک است. آن تخدیر در موسیقی ظاهر می شود و جلو آن را هم نمی شود گرفت. همان طور که روح هنرمند در اثر هنری اش ظاهر می شود. اصلا هم نمی شود مانعی در برابر قرار داد و کلک هم نمی شود زد؛ در موسیقی که به هیچ وجه. در موسیقی این ارتباط نسبت به زمینه های هنری دیگر مستقیم تر و خیلی نزدیک تر است. برای این که تاثیرهای موسیقی هم از راه اعصاب دریافت می شود. از آن طرف هم عواملی که موسیقی برای بیان از آنها استفاده می کند، عوامل مجردند؛ مجرد از معناهای کلامی و ادبی؛ معناهایی که عقل انسان بر آنها نظارت دارد. فرض کنید این کاری را که می گویم شما به وسیله عقل تان ناظر بر آن هستید؛ وقتی تصدیق کردید، می پذیرید. بعد هم تاثراتش را می گیرید. اما عواملی که موسیقی از آنها استفاده می کند، فقط تناسب های مجرد بین صوت هاست. این تناسب های مجرد، اصلا از راه عقل ادراک نمی شوند. نت های مختلف را بزنید. اصلا انسان اینها را به وسیله عقل نمی فهمد. ولی وقتی من می گویم آب شما می فهمید، ولی اگر بگویم دام دام دام نمی فهمید. تکرار این نت ها با عقل، ادراک نمی شود و عقل، نظارتی بر آنها ندارد. بیان این، از راه تناسب های مجرد ریاضی است که در عالم بین صوت ها هست. تا کسی بنده وار با موسیقی برخورد نکند، تاثیری روی انسان نمی گذارد این تناسب هایی که برای بشر خوش آیند بوده یا بدآیند، در طول سال ها از همان اول انتخاب شده است که بشر به کره ارض هبوط کرده. از همان اول، این تناسب های مختلف را از طبیعت انتخاب کرده و برگزیده و تا امروز حفظ کرده. تناسب های ریاضی هم بین اینها موجود است که فقط تجرد ریاضی دارند. چون بیان شان به وسیله تناسب های مجرد است و عقل، نظارتی بر آنها ندارد و از راه عقل هم ادراک نمی شوند و تاثرات شان هم فقط از راه اعصاب است که دریافت می شود، نه از راه عقل. به این دلیل است که تمدن غرب از آنها به عنوان عامل اصلی در تبلیغات استفاده می کند. مساله مهم دیگری هم که به عنوان جمع بندی عرض می کنم، این که تا کسی بنده وار با موسیقی برخورد نکند، تاثیری روی انسان نمی گذارد. برای این که آدم راحت می تواند قطع کند و گوش ندهد. وقتی بنده وار نشستید و تاثیر آن را پذیرفتید، آن وقت موثر است؛ از غیر طریق عقل و از طریق تاثیرها روی انسان موثر است. منظورم این بود کسانی که موسیقی گوش می کنند، اولا موسیقی اعتیادآور است، خیلی شدید و اعتیادش از هر چیز دیگر هم شدیدتر است و حالت تخدیری آن خیلی عمیق تر از هر چیزی است؛ مثل تریاک، مشروب و... حالت تخدیری آن همچنان زیاد است که اصلا قابل ترک نیست. مصاحبه ای از حضرت امام (ره) هست اوایلی که تشریف آورده بودند، یا وقتی اروپا و فرانسه بودند، فرموده بودند اصلا مغزی که به گوش دادن موسیقی عادت کرد، دیگر قابل استفاده نیست. وقتی بشر به موسیقی عادت می کند، دیگر قابل اعتماد نیست. اعتیادش خیلی شدیدتر است و فقط باید خودش را به موسیقی بسپرد؛ موسیقی چنین طلبی از انسان دارد. طلب بندگی و معبودیت می کند چون باید خودش را بسپرد، اعصابش را در اختیار آن بگذارد تا آن تاثر در او ایجاد شود. بنابراین از اول انتخاب کرده و بنده وار تاثیر موسیقی را پذیرفته است. کد مطلب : سایر اخبار ...

چاوشی؛ معذب از انتخاب بین شهرزاد و سنتوری

هشدار نیوز - بازخوردهایی که چاوشی با تک آهنگ هایش برای شهرزاد گرفت، در مواقعی بسیار بزرگ تر و همه گیر تر از برخی آثارش در قالب آلبوم بود و به مرور موج چاوشی و شهرزاد پررنگ شد. همه این اتفاقات هم باعث نشد که این خواننده از لاک اش بیرون بیاید. او زمان بیشتری را در استودیوی تجریش گذراند و کار به جایی رسید که شماره موبایلش را هم عوض کرد تا از دسترس خارج باشد. چاوشی بالاخره دل به دریا زد و در این گفت وگو تقریباً به همه سوالات بی پاسخ سال 94 جواب داد. محسن چاوشی رو ...

کاراکترهای کفش هایم کو؟ به خاطر هم ناراحتند

سینما ایجاد کرد. در جشنواره فیلم یاس با پوراحمد بیش از گذشته برخورد داشتم و وقتی به من پیشنهاد کار داد، خوشحال شدم. به تهران که آمدیم فیلمنامه را خواندم و این آغاز همکاری من با او بود. با تمام وجود خوشحال هستم بعد از کسی مثل بهرام بیضایی با هنرمند بزرگ دیگری به اسم کیومرث پوراحمد کار کرده ام. در فیلم کفش هایم کو؟ من نه تنها برای اولین بار با کیومرث پوراحمد همکاری کردم، بلکه مقابل دوربین زرین دست ...

انتقام صهیونیست ها از مرحوم سلحشور در یک روزنامه

فیلم فاخر را بگیرد. این روزنامه با ابراز ناراحتی از تجلیل و تکریم هنرمند موفق انقلاب می افزاید: متأسفانه پس از درگذشت کارگردان فیلم یوسف پیامبر برخی از رسانه ها جریانی را به راه انداخته اند و با انتشار اخبار وسیع و درج حاشیه های فراوان از زندگی مرحوم سلحشور تلاش دارند وی را بیشتر از آن چیزی که بوده نشان دهند. یادآوری خاطرات و اثرات هنرمندان تازه در گذشته امری نیکو و پسندیده است اما افراط ...

چاوشی، معذب از انتخاب بین شهرزاد و سنتوری

گروه فرهنگ و هنر: بهمن بابازاده: محسن چاوشی اصولاً کم حرف است و برای صحبت و گفت وگوی رسانه ای، رغبتی ندارد. این را تقریباً همه اهالی رسانه می دانند. اما سال 94 با تمام بالا و پایین هایی که در عرصه موسیقی به خود دید، سالی ویژه و پربار برای محسن چاوشی بود. او در سال 94 آلبومی منتشر نکرد ولی با حضور به عنوان خواننده سریال شهرزاد نه تنها خلأ انتشار آلبومش را به شکلی ویژه پر کرد، بلکه به مرور توانست ...

شناسایی پیکر شهید پس از 35 سال در شوش

به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان ، رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان شوش گفت که این شهید والامقام 'بالااوغلان عباس زاده قره تپه' اهل اردبیل و از نیروهای کادر ارتش جمهوری اسلامی ایران بود. علی الوار افزود: این شهید در چهارم آبان ماه سال 1359 در بمباران توپخانه ای دشمن بعثی در یکی از پادگان های نظامی اطراف ایستگاه سبزآب شوش به شهادت رسید. وی گفت: پیکر مطهر این ...

انتقام صهیونیست ها از سلحشور/نظر هاشمی درباره تبلیغات رسانه ها/بنگاه خارجی املاک به ایران می آیند

وزیر خارجه بود، برای به ارمغان آوردن صلح تلاش کمی کرد و تنها با حضور جان کری در وزارت خارجه بود که رسیدگی به این مسائل بسیار مهم و حیاتی آغاز شد. لزوم حضور پرشور در دور دوم انتخابات یک عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها گفت: با برگزاری مرحله دوم انتخابات، سهم هر جریان در مجلس محقق می شود. علی محمد حاضری درباره اهمیت مشارکت مردم در مرحله دوم انتخابات دهمین دوره مجلس اظهار کرد ...

مردی که شاید روزی وزیر بهداشت ایران شود

کرد پزشکیان: فرد دلسوزی که به باورهای خودش بیش از اندازه اعتقاد دارد رسانه: محمل خوب برای کمک به حوزه درمان پزشک: موجودی شریف پرستار: موجودی خدمتگزار و شریف درد بیمار: جانکاه جراح: نجات دهنده آنی وزارت بهداشت: کمک برای سلامت مردم و گاهی هم مانع جدی وزارت رفاه: وزارتخانه ای بزرگ و پیچیده خبرنگار: زبان ...

این گروه را دیگر نمی توان نادیده گرفت!

یک سری آدم ها هم از لحاظ مالی دچار مشکل می شوند و هم زمانشان از دست می رود و حتی ممکن است دچار افسردگی شوند . البته باید دستگاه های متولی تولید، فکری به حال این مساله که فعالان حوزه سینما دچارش هستند، بکنند. شاید این تب فیلمسازی در دو سه سال آینده فروکش کند که افراد متوجه شوند صرف داشتن ابزار نمی توانند فیلمساز شوند و فیلمساز هنر و تجربه علاوه بر ابزارش حتما باید ایده ای قوی در کارش وجود ...

تصاویر خیره کننده از یک هنرمند

جذاب است، می خواهد بگوید خدا در جایی در وجود انسان حضور دارد . او به آنها به عنوان روح بشریت؛ اهمیت معنوی مذهبی می دهد. دیگران بر این باورند که این چیزی بوده که او در تلاش بوده انجامش دهد و تا حدودی هم موفق بوده است. در ادامه تصاویری از پرتره ها و آثار خلق شده ی این هنرمند خلاق می بینید. /انتهای پیام/ خبرگزاری میزان : انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود. ...

مکان نمایشگاه کتاب تا 5 سال رایگان است

شاهد مواردی مانند بداخلاقی و شیوع منکرات در جامعه نباشیم. شکایت کردن حق قانونی همه است؛ مانند دولت وی در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران در خصوص اظهارات روز گذشته وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که گفته بود دولت یازدهم از هیچ رسانه ای شکایت نکرده است، این در حالی است که ما شاهد خلاف این مدعا هستیم، گفت: شکایت کردن حق قانونی هر فردی است که احساس کند به حق او تجاوز شده است. چه این ...

پاسخ اسماعیل دوستی به علی اصغر اسفندیارپور

را به استانداری انتقال دادیم. در واقع آقایان هنگامی که متوجه شدند دزدی آرا عقب ماندگی شان را جبران نمی کند دست به غارت زدند و برایشان محلی از اعراب نداشت که مردم نظاره گر تخلفات اظهر من الشمس آن ها باشند و در ادامه به مصادیقی از تخلف و غارت اشاره می کند که طرفداران ملکشاهی هم می توانند متناظر و قرینه آن را در رفتار حامیان رقیب یا روستاها و محلات شهری حامی او مثال بزنند و در هر دوره مواردی هم سطح ...

فرهنگ در رسانه

های پایین شهر است که علاوه بر فقر با اعتیاد نیز دست و پنجه نرم می کنند. یکی از پسرهای خانواده مدام از کمپ ترک اعتیاد فرار می کند و پسر بزرگ خانواده نیز پیش تر اعتیاد را ترک کرده است. سمیه دختری درون گرا که به نوعی سنگ صبور و دلسوز همه اعضای خانواده است و سعی می کند با فدا کردن خودش زندگی خانواده را نجات دهد؛ دختری که قرار است با پسری افغان اما از نظر مالی موجه ازدواج کند. اما درون گرایی این شخصیت ...

موگرینی و 7 کمیسیونر اروپایی شنبه به تهران می آیند