سایر منابع:
سایر خبرها
گزارش کامل برنامه نود با کم ترین حاشیه!
سوالی مبنی بر اینکه از استقلال و پرسپولیس پیشنهاد داشته است، گفت: بهتر است حرفی نزنیم اما زنگ می زنند و می گویند ولی فعلا تمام تمرکزم را برای هفت بازی لیگ برتر و مسابقات آسیایی استقلال خوزستان گذاشتم تا بعد از آن تصمیم گیری کنم. او با بیان اینکه همه جوره به سلیقه و مربیان احترام می گذارم، گفت: ما سوسنگردی هستیم و کسی را نداشتیم در فوتبال به ما کمک کند؛ سوسنگرد در زمان جنگ هشت سال سپر ...
همت چگونه همت شد؟/ چشم مجنون خاری در چشم دشمن / از نبرد با ضد انقلاب تا سرداری خیبر
بود همراه با پدر و مادر عازم کربلای معلی و زیارت قبر سالار شهیدان شد گویی از همان ابتدای شوق دیدار مولایش امام حسین(ع) را در دل داشت و آخر نیز همانند سید الشهدا جانش را در راه اسلام فدا کرد و به دیدار مولایش شتافت. محمد ابراهیم در خانواده مستضعف و متدین دوران کودکی را پشت سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد. در دوران تحصیلش از هوش استعداد فوق العاده ای برخوردار بود و با موفقیت تمام دوران دبستان ...
ویژگی های داستان ایرانی در گفت وگو با علی خدایی
خودشان استفاده کرده اند. یعنی حتی اگر اصطلاحاً داستانی سخت خوان بود و من مجبور بودم از جایگاه خودم به عنوان خواننده حرکت کنم و به آن دست پیدا کنم، حتماً داستان این را لازم داشته است. اگر شما دقت کنید بعضی از داستان ها را که بخوانید شاید بگویید اگر این را با زاویه دید دیگری نوشته بود، این فرم دیگری پیدا می کرد، مکان دیگری پیدا می کرد و بهتر می شد. داستانی، داستان خیلی خوب است که زبان درستی را برای بیان ...
دادکان: وزیر نمی شوم، چون بله قربان گو نیستم
...> همچنان بحث وزیر شدن شما بین مردم و رسانه ها بسیار مطرح است. آیا این بحث ها صحت دارند؟ شما فکر می کنید با توجه به این صحبت هایی که قبلا و الان انجام داده ام به من مسئولیتی را می دهند؟ همین جایگاه خودم را هم از من نگیرند خدا را شکر می کنم. من در زندگی بله قربان بلد نیستم. شما ببینید رئیس جمهور وزرای ورزشی را که انتخاب کرده آیا همان 4 خصیصه را که قبلا گفتم داشته اند. من خدا را شکر می کنم ...
واکنش هافبک پرسپولیس به اعتماد برانکو
عملکرد خوبی نداشتی؟ - به هر حال شرایط طوری است که برخی راحت در مورد هر مساله ای قضاوت می کنند. درباره خودم فقط همین را می توانم بگویم که من در شرایط بدنسازی بودم و فشار زیادی را تحمل می کردم تا خودم را برسانم. خدا را شکر شرایطم روز به روز بهتر شده و با کم شدن فشارهای تمرین توانستم در خدمت پرسپولیس باشم. * با شکست نفت تهران پرسپولیس یک گام به قهرمانی نزدیک شد اما در حالی که ...
آوردگاه علوم انسانی
شخصی سالاری نیست. نیاز به تحول علوم انسانی، به اندازه ای روشن است که شاید به توضیح نیاز نداشته باشد. شما در درس هایتان می خوانید که علوم انسانی به ویژه علوم اجتماعی دارای زمینه هایی اجتماعی و فرهنگی اند. بنابراین سخنی که در یک شرایط تاریخی گفته شده باشد ممکن است در شرایط دیگر تاریخی به کار نیاید. یک مثال عینی می زنم. در دوران انقلاب که دانشجوی کارشناسی بودم و در جریان انقلاب هم قرار داشتم و ...
بایسته های کاروان ایران سرزمین برادری
در جنبه هایی که می توانست ادامه یابد، ادامه پیدا نکرد. یعنی پروژه ای که برای آن پیوست هایی تهیه نشده بود. من همیشه مایل بودم، دغدغه داشتم و حتی دعا می کردم که دوستان بگویند: با این اشخاصی که برای دیدارشان رفتید، ارتباطی دایمی برقرار کنید و می خواهیم این اعتمادسازی و دوستی را تعمیق دهیم . این حرکت قبلی در کنار همه مزایایی که داشت، مثلا همزمان در چند جای کشور انجام شد و چهره های مختلف از ...
مدیرعامل اسبق پرسپولیس رئیس فدراسیون هندبال شد
باشگاه مدیرعامل بودم و حالا تمام این تجربیات را آورده ام در هندبال خرج کنم. قول می دهم اشتباهات گذشته را تکرار نکنم؛ تا وقتی پشت میز هستیم متوجه نمی شویم اوضاع چگونه است. استقلال هیات ها از جمله موارد مهم است که باید توسط فدراسیون ایجاد شود. *کیوان صادقی، دیگر نامزد حاضر در انتخابات تاکید کرد: وزارت ورزش برای هندبال چه کرده است؟ همه نشسته ایم تا یک نفر با اسم رستم بیاید و نجات مان بدهد ...
در غرب باید دیپلماسی حضرت زینب را اجرا کرد
...> همان طور که گفتم ما فعالیت های زیادی داشته ایم از جمله گزارش های مختلف از جنایات در این کشورها تهیه کردیم در نظر داشته باشید که تهیه گزارش حقوقی با نوشتن گزارش خبری در روزنامه فرق دارد؛ چراکه ادبیات و روند خاص خودش را می خواهد و بعد این که باید با مدارک و اسناد مستدل و متقن باشد تا بتوان از طریق آن اقدام کرد و حرفی برای گفتن داشت. ظاهرا شما در زمینه شیخ زکزاکی و قتل عام شیعیان نیجریه در ...
بررسی اتفاقات اخیر شهرداری اهواز در شورای شهر
...، ما باید جلسه مان را همان روز برگزار می کردیم. این جلسه باید به صورت محرمانه برگزار شود تا ما که نماینده مردم هستیم، تا حدی که قانون به ما اجازه می دهد، اطلاعات لازم را کسب کنیم. وی افزود: ما نیز در همه موارد اجازه قانونی نداریم. شاید مسئولین امنیتی صلاح ندانند برخی مسائل را نیز به ما بگویند. جلسه باید با حضور شهردار، مدیر حراست و بازرسی تشکیل می شد. نباید تماشاگر باشیم. عضو شورا ...
گویی شعر نیز با احمد عزیزی به کما رفته بود
...، امید داشت که کار این شعر فرتوت به بستری شدن نکشد. اما خودش زودتر بستری شد! سختی تیمارداری گاه حتی می کند- از خود دیوانه هم، دیوانه را دیوانه تر! با این همه خوب شد که احمد رفت! نه فقط به خاطر رهایی اش از رنج های بیماری و زخم های بستر! بهتر که عزیز شعر قبل از دیدن مرگ شعر عزیز ، خود چهره در نقاب خاک کشید. خیلی ها نمی دانند چه می گویم! اما دلم به بعضی ها خوش است. دیشب ...
اسدی:برنامه ای برای ساخت ورزشگاه بانوان را ندیدم/اعتراض پاس همدان در فیفا قبول نشده است
چهار جلسه مختلف در این باره صحبت کردیم و در برنامه های تلویزیونی و نشست خبری که داشتم در این مورد توضیح دادیم. چند خبر در رابطه با اینکه نامه نگاری ها با تأخیر انجام شده منتشر شد که این مسئله صحت ندارد. ما همیشه به باشگاه ها می گوییم در چه شرایطی قرار دارند و چه نامه هایی به دست مان رسیده است. این در حالی است که باشگاه ها کاملا مستقل هستند و خودشان به صورت مستقیم این نامه ها را دریافت می کنند ...
اسدی: فیفا با کسی شوخی ندارد/ چتر حمایتی فدراسیون بر سر باشگاه هاست اما منافع ملی مقدم تر هستند
این باره صحبت کردیم و در برنامه های تلویزیونی و نشست خبری که داشتم در این مورد توضیح دادیم. چند خبر در رابطه با اینکه نامه نگاری ها با تأخیر انجام شده منتشر شد که این مسئله صحت ندارد. ما همیشه به باشگاه ها می گوییم در چه شرایطی قرار دارند و چه نامه هایی به دست مان رسیده است. این در حالی است که باشگاه ها کاملا مستقل هستند و خودشان به صورت مستقیم این نامه ها را دریافت می کنند. فدراسیون نقش ناظر ...
فیلم خوب از دیدگاه کیومرث پوراحمد
رسیده بودم. کارگردان سینمای ایران با بیان اینکه با ساخت فیلم قصه های مجید به مرحله ای در زندگی که دوست داشتم دست یافتم، تاکید کرد: من هنوز نیز خود را فیلمساز متوسطی می دانم که سعی می کند هر روز بهتر باشد. وی ادامه داد: بر این اساس گاهی فکر می کنم بدون این دغدغه فیلم هایم چه می شد چراکه اکنون اعتقاد دارم یک در میان فیلم های خوبی دارم. پوراحمد تاکید کرد: دغدغه کنونی ...
زندگی شرافتمندانه بهای کارگری در خانه های دیگران/شب ها از درد دست هایم کلافه می شوم
مردم روی آورده و این روزها به سختی کار می کند. این بانوی سخت کوش ضمن بیان این که همسرش اعتیاد داشت گفت: قبل از این که در خانه های مردم مشغول به کار شوم شرایط زندگی مان به سختی می گذشت حقوق کارگری همسرم خرج موادش را هم درنمی آورد به جایی رسیده بودیم که به نان شبمان هم محتاج بودیم پس خودم دست به کار شدم. وی با اشاره به اینکه شاید آن روز ها وضعیتم از خیلی از گداهای شهر هم بدتر ...
ادامه چالش بر سر اثر برگزیده تجسمی فجر/ هنرمند جایزه اش را به امانت گذاشت
استفاده کردید؟ کی این اثر را دیده بودید؟ بین دیدن اثر و خلق اثر چه زمانی صرف شد؟ در واقع از زمانی که شما اثر هنرمند ترکیه ای را دیدید تا خلق اثر فرایندی را که طی شد برای ما توضیح دهید. خراسانی در پاسخ به پرسش های مطرح شده گفت: من دوست داشتم زودتر جواب این سوال ها را بدهم و در این چند روز فشار روی من بسیار زیاد بود. من 22 سال است کارمند دولت هستم و 17 سال است تدریس می کنم. فوق لیسانس ...
چرا کارگردان سریال پرستاران عوض شد؟
آقای تخشید تا قسمت هفدهم پرستاران را کارگردانی کردند. بعد از آن و با توجه به این که کار نگارش بر عهده علیرضا افخمی هم بود و ضبط عقب مانده بود، شهرام شاه حسینی اضافه شد. الان آقای افخمی فقط می نویسد و روی کار نظارت دارد. هاشمی توضیح تکمیلی تری برای سوال مان دارد: این که افخمی پنجاه قسمت اول سریال را هم بنویسد و هم کارگردانی کند کار سختی است و خیلی اذیت می شد. واقعا پیرشدنش را ما می دیدیم ...
نیاز به جسارت در مدیران برای داشتن چابکی استراتژیک
بودند از: مدیریت اوضاع بحرانی، مشاوره مالی و مشاوره در مورد اندوه ها و زیان های ایجاد شده. او اقدامات دیگر در باقی موارد را آزاد گذاشت. او می گوید، من علامت سوال های زیادی را آنجا گذاشتم؛ همان گونه که موضوعات ناشناخته زیادی در آنجا وجود داشت.نمی دانستیم که چه چیزی مورد نیاز بود و چه کاری برای حرکت رو به جلو باید انجام می شد. در آنجا ساعت به ساعت و روز به روز زندگی می کردیم. بنابراین با تغییر محیط ...
شمسایی: گیگز خاکی تر از مالدینی بود
گرانبها برای خودم شد که وحید شمسایی همیشه بالا نیست، همیشه صدر نیست و روزهای سختی هم وجود دارد. امسال قیمت تجربه هایی که کسب کردم، گرانبها بود. پیش از این فکر می کردم به راحتی قهرمان می شویم. من تا اینجا 11 قهرمانی در لیگ فوتبال ایران کسب کرده ام. تا کنون در مسابقات اول بوده ام و یا دوم، ولی الان پنجم جدول هستم و این موضوع برایم خیلی سخت و دردآور است. *پس عوامل غیر فنی هم در ناکامی ...
رحمانی: منصوریان همه کاسه کوزه ها را سر من شکست
درست است و ما از نظر نتیجه گیری نوسان داریم. اما تمام تلاش مان را در زمین برای کسب نتیجه می کنیم. هرچند که باید از موقعیت هایی که به دست می آوریم بهتر استفاده کنیم. ما در چند بازی واقعا مستحق برد بودیم که نبردیم و اگر می بردیم الان شرایط مان کاملا متفاوت بود. شرایط خودت در فولاد خوب هست؟ بله، خدا را شکر همه چیز آرومه و و کارم را می کنم و راحتم. انگار در فولاد ...
ترامپ به ایران می رفت، آنها را می ستود
زندگی می کنیم و این ورزش نشان دهنده هویت ما هستند. در ایران این حس، به کشتی وجود دارد. میهن پرستی آنها با عشق به کشتی تعریف می شود. به همین دلیل است که آنها بهترین هستند . چقدر برای شما به عنوان یک آمریکایی سخت بود که بعد از چند دهه دشمنی بین این دو کشور به ایران بروید؟ با توجه به قانون اخیر آقای ترامپ اوضاع چطور بود؟ خودم را یک ناسیونالیست نمی دانم اما کشورم را دوست دارم. آنچه ...
شوالیه های مرگ
به گزارش شفاف، و خروجی روز، مرگ است و ارمغان شب، مرگ؛ که روز، هر لحظه مرده می آورند، با بدن های تکه تکه، دست و پای سوخته، گوشت های پخته، استخوان های سیاه، چشم های از حدقه درآمده و شب، برای آنها، برای شوالیه های قدرتمند مرگ با خیال مرگ و کابوس آن می گذرد ... با آوازی غمناک، غمناک خروجی آن ... به گزارش شفاف، و خروجی روز، مرگ است و ارمغان شب، مرگ؛ که روز، هر لحظه مرده می آورند، با بدن های تکه تکه، دست و پای سوخته، گوشت های پخته، استخوان های سیاه، چشم های از حدقه درآمده و شب، برای آنها، برای شوالیه های قدرتمند مرگ با خیال مرگ و کابوس آن می گذرد ... با آوازی غمناک، غمناک خروجی آن روزها هم برای شناسندگان مرگ که در همسایگی مردگان تهرانی خانه دارند، مرگ بود؛ وقتی تن های سوخته و استخوان های جداشده آتش نشان های شهید را آوردند و گفتند: شناسایی کنید. آنها گفتند شناسایی کنید و آن 9 نفر دست به کار شدند؛ 9 پزشکِ پزشکی قانونی استان تهران که دو هفته نخوابیده بودند و حالا کم کم داشت آماده باش شبانه روزی شان تمام می شد. و چه چیز سخت تر از باز کردن لباس های آتش نشان هایی که هیچ ازشان نمانده بود؟ وقتی زیپ لباس هایشان را باز می کردیم، اسکلت ها و گوشت های پخته شان می ریخت. جمجمه هایشان هم کاملا از بین رفته بود ولی پودر نشده بود. یک سری دیگر هم از همان اول که آوردند، استخوان بودند. و چه چیز سهمناک تر از دیدن تن های تکه تکه آتش نشان های ناجی پلاسکو، بعد از آن همه سروصدا، بعد از شنیدن شیون تازه عروسان مردان آتش زده، بعد از آن همه عکسی که شاید کمترین شان، صورت گریان و تکیده مردی بود که جفتش، قُل همیشه یاورش، زیر خروارها خاک و آتش، خُرد شده بود. همین سختی ها هم بود که بغض 15ساله عباس ساداتیِ 50ساله را شکست؛ بغض او را که معاون سالن تشریح پزشکی قانونی تهران است و حالا چسبیده به دیوارهای سرد ساختمان قدیمی کهریزک، زیر آن نور سفید، وسط ویزور چشم های زن جوان کنجکاو تازه از راه رسیده، از روزهایی می گوید که شبانه روز آماده باش بود و وقتی یکی، یکی اجساد آتش نشان ها را برای شناسایی آوردند، اشک، گلوله سهمناکی شد که ریز ریز و پنهانی از چشم های دنیادیده اش به بیرون پرتاب شد. درست است که ما به این کار عادت کرده ایم ولی باز هم خیلی وقت ها موقع کار، احساساتی می شویم و گریه می کنیم. مثلا این حادثه پلاسکو خیلی ما را ناراحت کرد؛ اصلا قبل این که جسدها را ببینیم، اشک ما را درآورده بود. نمی دانم چه مظلومیتی در این بچه ها بود که قبل از این که بدن هایشان پیدا شود، اشک همه را درآورد؛ شاید مظلوم بودنشان و این که از قشر ضعیفند و همیشه با مردمند. حادثه حله و قطار هم ما را بسیار ناراحت کرد. عباس ساداتی یکی از قدیمی ترین هاست؛ یکی از شناخته شده ترین پزشکان سالن تشریح، آن جا که به قول خودش، هر روز کالبد دست کم 30 مرده را می گشایند، در جست وجوی یافتن حقیقت، برای زبانِ دفاع شدنِ بی زبان های دست از دنیاکوتاه. آن روزهایی هم که آتش نشان های معروف تهرانی را می آوردند تا نامشان مشخص شود و هویتشان، دکتر ساداتی مثل همیشه خط مقدم بود، با بغضی سنگین در گلو و زبانی آرام بخش برای هشت دکتر سالن تشریح و تکنیسین های سالن که خودشان به آنها پروسکتور می گویند. چند روز اول منتظر بودیم که جسدی نیاوردند. بعد از آن من یک شب این جا کشیک بودم که یک نفر را آوردند و خود بازپرس کشیک هم آمده بود. موقعی که آمد، داشت تلوتلو می خورد. می گفت چند روز است که نخوابیده ام ولی می خواهم ببینم زمان مرگ این فرد کِی بوده است. اجساد اولیه ای که آوردند همان هایی بودند که می گفتند در موتورخانه گیر کرده بودند. درست است؟ درباره زمان مرگ آنها حرف و حدیث های زیادی بود. بله، اما زمان مرگ با همان زمان وقوع حادثه جور درمی آمد، چون فاسد شده بودند. آنها همان روز اول فوت کرده بودند. یک وقت سنگ به سر آدم می خورد و درجا می میرد، یک وقت زلزله می آید و زیر آوار، جایی هست که بتواند پناه بگیرد و برای یکی، دو ساعت زنده باشد ولی در مورد پلاسکو، بعضی از این افراد جا در جا مرده بودند و بعضی دیگر هم که جا در جا نمرده بودند، بعد از چند ساعت فوت کردند، در همان روز حادثه؛ یعنی این طور نبود که دو، سه روز کسی زنده مانده باشد. ما اجساد را دیدیم، آنها فساد نعشی داشتند و بررسی هایمان نشان داد که روز حادثه فوت کرده بودند. ساعت مرگشان دقیقا به همان روز می خورد. بقیه را هم که روزهای بعد آوردند، بدنشان متلاشی شده بود و از آنها دی ان ای گرفتیم. آمار فوت شده ها هم همانی بود که مراجع قضائی اعلام کردند. نفر آخری را هم که آوردند و گفتند کارگر بوده، من خودم دیدم، اعضای بدنش کاملا متلاشی شده بود. و غم یادآوری، لبخند گشاده و ملایم ساداتی را چنگ می زند و قورت می دهد: تمام فیلم های پلاسکو را در تلفن همراهم ذخیره کرده بودم؛ آن آتش نشانی که در پنجره بود، نتوانسته بود وارد سبد نجات شود و فوت کرد. جمجمه او شکسته بود و ما سرش را دوباره درست کردیم. فیلم او را در گوشی ام داشتم، می گفتند یکی، دو ماه مانده بود تا خدمتش تمام شود، خب، این برای ما خیلی ناراحت کننده بود. مرده ها نقش اول زندگی دکتر ساداتی اند؛ زندگی کسی که از نگهبان های ساختمان پزشکی قانونی در کهریزک که بامعنا به بهشت زهرا چسبیده است تا منشی ها و حراست و تکنیسین ها، او را زبان گویای تاریخ پزشکی قانونی می دانند. حالا هم او که در یک صبح سرد و بعد از یک شب تا صبح شیفت، نشسته در اتاقش و با صورتی خندان و بشاش، از روزهای پرتلاطم حادثه پلاسکو می گوید، اشاره اش مدام به نقش مرده ها در زندگی اش است، در کارش و روحیه اش: خب، لحظاتی هست که کم می آورم و حتی می زنم زیر گریه. مثلا در قضیه حادثه حله باز توانستم خودم را جمع و جور کنم با این که حدود 40–50 نفر را این جا آوردند که بدن هایشان متلاشی شده بود، ولی در حادثه پلاسکو گریه کردم، به نظرم این آتش نشان ها هیچ فرقی با شهدای غواص ندارند با این فرق که شهدای غواص می دانستند که دارند به سمت شهادت می روند ولی این بنده خداها نمی دانستند که قرار است بمیرند و آن روز با بقیه روزها فرق می کند. آنها بیرون آمده بودند و باز به داخل ساختمان رفتند تا مردم را نجات دهند. بعد از پلاسکو، من خودم را بارها جای خانواده های آتش نشانان قرار می دادم و گریه می کردم تا خودم را خالی کنم. من خانواده های آنها را می دیدم که برگه به دست در راهروهای این جا می رفتند و می آمدند و گریه می کردند. گریه خیلی خوب است، خیلی بد است که می گویند مردها نباید گریه کنند، آدم هایی که گریه نمی کنند، یک دفعه می ترکند. و اینجاست که زنگ قدیمی تلفن اتاق رنگ و رورفته معاون سالن تشریح، حس او را به هم می ریزد؛ صحبت از یک جسد یخ زده است، جسدی که آن را از خارج کشور آورده اند و گذاشته اند بدنش نرم و جواز برایش صادر شود و حالا این دکتر ساداتی است که باید مهر دفن شدن او را برای زیر خاک منتظر پذیرنده گورستان بزند پایین پرونده اش. جواز مرگ صادرکردن برای مرده ها سال هاست در سرنوشت اوست؛ مثل سرنوشت محمدجواد هدایت شده ، رئیس تالار تشریح پزشکی قانونی که وقتی پیراهن سفید دکتری اش را می پوشد و جا می گیرد پشت میز رنگ و رورفته اتاقش، دستی به چال چونه ته ریش دارش می کشد و حرف هایش را مثل معاونش از پلاسکو شروع می کند؛ از آن روزها که سخت ترین شدند در یادش برای سال های سال. اولین آتش نشانی که آمد از بیمارستان مطهری به این جا منتقل شد و قابل شناسایی بود؛ چون چهره اش سالم مانده بود. هر چه یافتن پیکرها با تأخیر اتفاق افتاد، شناسایی از طریق چهره ها سخت تر شد. شناختن کسانی که در روزهای اول از زیر آوار پیدا شدند، از چهره راحت تر بود ولی بعد از آن به دلیل حجم آوار و میزان حرارت، دیگر پیکرها از روی ظاهر قابل شناسایی نبودند. البته متعلقاتی اطرافشان بود ولی مشخص نبود که مال آن شخص باشد. با آن وضعیت، ما برای این که ضریب اطمینان را بالا ببریم، آزمایش دی ان ای انجام دادیم. نکته مهمی که وجود دارد این است که در این حوادث دسته جمعی، حضور پزشکی قانونی در صحنه الزامی است؛ در صورتی که در مدیریت بحران ما چندان نقش پزشکی قانونی را در آن مرحله پررنگ نمی بینند، یعنی فکر می کنند که خب ما پیکرها را پیدا می کنیم و بعد می فرستیم که شما بقیه کارها را انجام دهید. آمار جانباخته ها همانی بود که اعلام شد؟ بله، 16 آتش نشان بودند که شناسایی شدند؛ 5 تا هم جانباخته غیرآتش نشان؛ کلا 21 نفر. هنوز هم از بین نخاله ها قطعات و تکه های اجساد را برای شما می فرستند؟ بله، برای ما می فرستند و ما هم می فرستیم آزمایش ژنتیک، هنوز جواب قطعی به دست ما نرسیده است. آمار ما همان آمار قبلی است. یعنی در نخاله ها کسی پیدا نشده است؟ مثلا آن نگهبان؟ آن نگهبان، پنجمی بود که پیدا کردند. مابقی که برای ما فرستادند، قطعات استخوان کوچک و بزرگ بود که هنوز جواب قطعی آنها نیامده است. از نگهبان هم قطعاتی از بدنش به این جا آمد؟ یک پیکر نیمه کامل بود، با آزمایش ژنتیک تطبیق دادیم و احراز هویت قطعی انجام شد. آن روزها همه پزشکان و تکنیسین های پزشکی قانونی استان تهران در ساختمان کهریزک هر دقیقه منتظر بودند که کسی را بیاورند برای شناسایی، تا جوابی داشته باشند برای گفتن به خانواده های چشم انتظارشان؛ محبوبه عسگری 42ساله، زن تر و فرز و باتجربه کادر پزشکی هم یکی از آنها بود. او یکی از سه زنی است که در کادر پزشکان پزشکی قانونی کار می کند و حالا با ناخن های لاک زده و صورتی ریز و قشنگ و با پلک هایی که خستگی شیفت از شب تا صبح دیروز، آنها را با شیب ملایمی روی حدقه هایش چشمش انداخته، از نیمه دوم امسال می گوید که یکی از سخت ترین تجربه های کاری اش بود؛ نمونه اش همین حادثه پلاسکو. او یکی از شناسندگان آتش نشان های شهید و سوخته بود. مرگ آتش نشان ها خیلی ها را جریحه دار کرد، همه آماده باش بودند. در سالن تشریح بالای سر آنها بودم و با همکارانم، جواز دفن می دادیم، خیلی تأسف آور بود. لباس های آتش نشان ها نسوخته بود ولی وقتی آنها را باز می کردیم، فکر می کردیم که جسد سالم است، در حالی که کامل از بین رفته بود، برخی تبدیل به استخوان شده بود. و حال و روز او هم آن روزها مثل بیشتر همکارهایش بود. خب خیلی تأثیر منفی روی ما می گذاشت، خیلی متأثر می شدم اما با دقت هر چه تمام تر، برای تعیین دی ان ای، کارشان را انجام دادیم، فرستادیم برای بخش دی ان ای، پیگیری های لازم انجام شد، کالبدشکافی خوب انجام شد و حنجره ها را خوب نگاه کردیم آنهایی که عضله مانده بود و استخوان هایی که سالم بود به دی ان ای فرستادیم. به هر حال مردم منتظر بودند و چشمشان به نظر ما. این که آن روزها می گفتند بدن هایشان به پودر تبدیل شده بود، درست نبود؟ نه پودر نشده بودند ولی بعضی استخوان ها به طور شدیدی از بین رفته بود به طوری که فقط قسمت هایی از استخوان مانده بود. برای بعضی دیگر هم حرارت زیاد، باعث شده بود فساد اتفاق بیفتد. مهم ترین فاکتور فساد جسد، حرارت بالاست، چون حرارت محیط بالا بود، میکروب هایی که باعث فساد می شوند، در داخل ریه و روده بزرگ هستند و شروع به فعالیت می کنند. در روز تشییع جنازه، حستان چطور بود، وقتی دیدی که آن جمعیت زیاد به بدرقه آنها آمده بودند. آن روز این جا غم عجیبی داشت. اسامی شان را که اعلام می کردند، مدام با خودم می گفتم اینها را از زیر دست ما با آن وضعیت بردند، آنها را ما شناسایی کردیم، من همه شان را دیدم. و دنبال حرف های محبوبه عسگری را نیکو دهقانی زاده ، دیگر پزشک زنی که جزو اصلی ترین شناسندگان اجساد در پزشکی قانونی است، پی می گیرد؛ زنی با صورتی تپل، چشم هایی روشن و با تجربه و صدایی نازک که حس، اولین نکته بیرونی آن است. او تازه از سالن تشریح آمده با دستکشی سفید روی دست های گوشتالو و ماسکی سفیدتر که به اعتقاد همکارهایش عبور می دهد میکروب هایی را که باید سدشان شود؛ تا بیاید دستکش ها را دربیاورد و امضاهای لازم را برای اجساد تر و تازه امروز بنشاند پایین پرونده های سبز، فرصت، خودش را نشان می دهد برای حرف زدن درباره آن روزهای خون و آتش: من جزو کسانی بودم که آن روزها از این ماجرا خیلی تحت تأثیر قرار گرفتم؛ خیلی، خیلی، خیلی. واقعا خیلی. این ماجرا خیلی فرق می کرد. یادم است سقوط هواپیمای آنتونوف که اتفاق افتاد هم همین حال را داشتم. همه جسدهایی را که بررسی می کردم، با خودم می گفتم که خب هر کدام اینها عازم جایی بوده اند و حالا این جا خوابیده اند؛ مدام گریه می کردم. برای پلاسکو هم در خود سالن تشریح گریه می کردم. همکارها خودشان را کنترل می کردند ولی من همین طور کار می کردم و حین کار گریه می کردم. موقع در سالن تشریح کارکردن، وقتی بدانی که آن ماجرا یک اتفاق بولد است، خب برایت خیلی تأثیرگذار است. در آن چند روز عکس هایشان را دیده بودیم و وقتی آنها را برای شناسایی آوردند، خیلی سخت بود، واقعا سخت بود. وقتی جسد به سالن تشریح می آید، نباید وارد حواشی آن بشوی، این که بستگانش چه کسانی بوده و چه اتفاقی افتاده است، وگرنه خیلی اذیت می شوی. روز تشییع آتش نشان ها این حس را داشتم که اینهایی که با آن شکوه روی دست مردم تشییع می شدند، ما بالای سرشان بودیم و تشخیص شان دادیم. خیلی حس عجیبی بود. اما مرگ، چطور خودش را به آنها نشان می دهد، وقتی که هر روز. . . گرداگرد آنها را مردگانی زیبا فراگرفته اند آنها 9 نفرند؛ با حدود 20 نفر دستیار که مسئول اصلی شکافتن بدن مرده هایند؛ با گله ای همیشگی که چرا همه فکر می کنند ما بدن های اجساد را تکه و پاره می کنیم؟ آنها 9 نفرند با ماهی حدود سه تا چهار میلیون حقوق و یک دنیا سختی؛ 9 نفر و دستیارانی که در طول سال، 10 تا 11 هزار جسد، ماهانه بین 900 تا 1000 و روزانه بین 30 تا 35 جسد را در سالن تشریح پزشکی قانونی تهران بررسی می کنند. هیچ کدام از پزشکان پزشکی قانونی را سرنوشت به سالن تشریح نکشاند؛ همه شان انتخاب کردند. مثل دکتر ساداتی که هر چند عجیب ولی انتخابش درنهایت کارکردن با مرده ها شد: این را شنیده اید که می گویند هر کس از چیزی بدش بیاید، ناخودآگاه به سمتش می رود؟ من بچه که بودم و حتی بزرگتر که شدم، مدرسه ام را یک بار به این دلیل که کنار بیمارستان بود، عوض کردم؛ یک بار به این دلیل که کنار قبرستان بود و جالب است که اگر یک بار در خیابانی بودم که تابوت و جنازه ای را از آن می بردند، من دیگر از آن خیابان رد نمی شدم. اما زندگی هر روز، مرحله ای را جلوی پای آدم ها می گذارد که خودشان فکرش را هم نمی کنند. در زمان پزشکی عمومی، با وجود همه اینها باز هم وقتی یک جسد را در بیمارستان می دیدم، خیلی کمتر تحت تأثیر قرار می گرفتم تا مثلا وقتی در قبرستان می دیدم که تابوتی را می بردند، حسش کاملا متفاوت بود ولی وقتی وارد پزشکی قانونی شدم، همان ماه اول وارد تالار تشریح شدم. جسد هم انواع و اقسام داشت؛ یک وقت هایی جسد تر و تمیز است، ولی جسد فاسد، جسدی که زیر خاک بوده آن را درآورده اند و برخورد خانواده ها و مسائل احساسی هم مطرح بود؛ اینها مسائلی بود که اوایلش روبه رو شدن با آنها سخت بود و کم کم به آن خو گرفتم. او یادش می آید آن اول که در تالار تشریح پارک شهر کار می کرد، همکار آذری زبانش همیشه حرف شیرینی به او می زد: او به من می گفت دکتر ساداتی از مرده ها نترس، از زنده ها بترس؛ می گفت امروز داشتم می آمدم در اتوبوس مردم داشتند من را له می کردند، این مرده ها که کاری به کار ما ندارند. این جمله او برای من قشنگ بود، دیدم واقعا راست می گوید و مرده هایی که ما با آنها کار می کنیم، بی ضررترین و بی خطرترین آدم ها هستند ولی به هر حال این کار سخت است، آلودگی و بیماری دارد ولی باز هم بیماری هایی که از طرف آدم های زنده ما را تهدید می کند، خطرشان خیلی بیشتر از این مرده های بی آزار است. منظور از بیماری ها، اچ آی وی و هپاتیت و سل ریوی است، کافی است زمان خونگیری سوزن به دست ما فرو برود، این موضوع ما را خیلی تهدید می کند. همه اش اما این انواع و اقسام بیماری ها نیست؛ ساداتی از تجربه هایی می گوید که در این سال ها، زندگی او را پر و پرتر کرده است؛ تجربه هایی خاص از مرگ: فقط این حوادث جمعی نیستند که ما را ناراحت می کنند؛ مثلا من معمولا شب های سال تحویل این جا کشیک هستم. آن لحظه ای که عید می شود و مثلا پدری می آید که نیم ساعت پیش بچه هایش تصادف کرده اند و دو سه تایی با هم مرده اند، نمی توانید تصورش را کنید که چقدر برای ما سخت است. همین الان هم که دارم درباره اش صحبت می کنم، بغض کرده ام یا مثلا نیم ساعت مانده به سال تحویل، جسد یک پیک موتوری را می آورند که چیزی را جایی می برده تا خرج زن و بچه اش را دربیاورد و حالا با مغز ترکیده در تصادف، او را برای شناسایی می آورند؛ خب اینها ما را خیلی اذیت می کند. و راست می گوید، بغض مانعی می شود برای ادامه دادن. یا مثلا صبح های زود می آییم و می بینیم که یک کارگر شهرداری یا سوپوری را که در خیابان ها کار می کنند با همان لباس کارشان آورده اند، چون در خیابان ماشین به آنها زده و کشته شده اند. کلا سوپورها به دلیل این که لباس شبرنگ تنشان است، کمتر دقت می کنند و فکر می کنند راننده ها آنها را می بینند ولی راننده ها خیلی راحت آنها را می زنند. خیلی وقت ها صبح ها در راه سازمان، ما آنها را می بینیم که خیابان ها را تمیز می کنند و بعد دو ساعت می بینیم که جسدشان را با همان لباس کارشان آورده اند. خب اینها ما را ناراحت می کند. کاش به آنها آموزشی داده شود، چون خیلی بی محابا در خیابان کار می کنند. این حرف همه کسانی است که در سالن تشریح پزشکی قانونی کار می کنند؛ نگاه مردم به آنها، ترسشان، کلیشه های معمولی که سال هاست با آنها دست به گریبانند و احتیاط های افراطی که سبک زندگی شان شده؛ محبوبه عسگری ، یکی از سه پزشک زن سالن تشریح هم سال هاست درگیر این حرف هاست. مردم از ما می پرسند از مرده ها نمی ترسید؟ نام پزشکی قانونی که می آید، همه فکر می کنند یک جسد روی دست ماست. اما واقعیت این نیست، من کمیسیون پزشکی برای قصور پزشکی می روم، فوت هایی که در بیمارستان ها رخ می دهد یا درصد ارش و دیه که انجام می شود، آن جا دیگر مرده ای وجود ندارد. به عنوان پزشک جنایی و قتل اگر باشد، سر صحنه فوت می رویم، این جا موارد خاصی می آورند، گلوله خوردگی و چاقوخوردگی یا در مراکز نگهداری می شوند یا از سالمندان و... علت فوت آنها را هم تعیین می کنیم. 5 درصد کار پزشکی قانونی تشریح است. اگر بروید در معاینات، آنها اصلا تشریح نمی بینند، ارش و دیه می بینند، کسی که در کمیسیون کار می کنند، اصلا جسد نمی بیند. شما این جا فقط روی زنان کار می کنید؟ نه؛ در سالن تشریح من فقط روی زن ها کار نمی کنم. مردها هم خانم ها را می بینند ولی اگر خانم جوان باشد، ممکن است خانم ها ببینند، باید نمونه برداری از واژن انجام شود. تعداد زنانی که این جا می آورند نسبت به مردان کمتر است؟ مردان بیشتر هستند چون حادثه کار بیشتر برای مردان است. اوردوز بیشتر مربوط به آقایان است یا سکته های قلبی. خودکشی های اگرسیو، بیشتر برای مردهاست و.... خیلی ها ممکن است تا متوجه شوند شغل تان این است، فکر کنند که تأثیر این کار روی زندگی شما چه می تواند باشد؟ من بابت هر یک موردی که می بینم ناراحت می شوم مثلا جوانها را که می بینم، قتل و گلوله ای. نگرانی در من ایجاد می شود، اما این که هیچ حقی ضایع نشود، قتلی صورت گرفته، وضعیتی ایجاد شده، این که این قتل بوده یا خودکشی و... برای من مهم است که حقش ضایع نشود. وقتی استراحت می کنم یا در خواب، می فهمم که این کار رویم تأثیر می گذارد، در خانه که به این مسأله فکر می کنم، احساس می کنم چه تصادف سختی بود یا مثلا در برنامه های تلگرام می بینم، کسی که خودکشی کرده، همه ابراز تأسف می کنند، من آن روز آن جسد را دیده ام اما نمی توانم حرف بزنم، چون اینها اسرار پزشکی به شمار می رود. در خانه هم کسی از من سوالی نمی پرسد، عادتشان دادم. امروز چند تا جسد دیده اید؟ من دیشب کشیک بودم، امروز از ساعت 6:30 تا 8، 10 تا جسد دیدم. دیروز هم سر یک صحنه احتمال قتل رفتم، هم بیمارستان رفتم و هم خانه رفتم صحنه دیدم، نمونه های بیمارستان را هم دیدم، یک سری موارد در خیابان آمده بودند، مجهول الهویه آورده بودند، آن را هم دیدم. بررسی هر جسد حدودا چقدر طول می کشد تا کار تمام شود؟ بستگی به کیس دارد، اگر مورد جراحی باشد، ممکن است یک ساعت هم طول بکشد، اگر گلوله خورده باشد باید سر تا پایش را عکس بگیرم که ببینم آثار گلوله وجود دارد یا ندارد. و در میان همه این تجربه های معمول، دیدن کدام مرده برای آنها خاص تر از همیشه بوده است؟ چرا که... مرگ، مسخی است دردناک در کوچه های شایعه برای من دیدن جسد یک بچه بسیار سخت است. بارها شده که حتی گریه کرده ام و هیچ وقت برایم عادی نمی شود. مرگ هیچ وقت برای ما عادی نمی شود، درست است که کارمان است ولی نه، آن ترومایی که باید در روح و روان و جسم ما بگذارد، می گذارد. آن حالت محتاط بودن و... را در ما ایجاد می کند؛ مثلا من همیشه نگرانم که برای اطرافیانم و فرزندانم نگرانم. اینها حرف های نیکو دهقانی زاده است؛ دیگر پزشکی که می نشیند به گفتن خاطره های جور و واجورش در این سال های گشایندگی کالبد. مثلا یک پرونده داشتم، موقعی که یزد کار می کردم. از طبس پزشکمان زنگ زد گفت جسدی در خیابان افتاده بوده، تصادفی و له و لورده، گفت خانم دکتر جوازش را بدهم؟ من همیشه در ذهنم این بود که باید به این نوع جسدها خیلی حواست جمع باشد چون ممکن است او را به قتل رسانده و برای اختفای موضوع، او را به حالت تصادف در خیابان رها کرده باشند. خلاصه به دکتر گفتم ببین اگر علایم زمان حیات دارد و واقعا تصادفی است، جوازش را بده، اگرنه به هیچ وجه. گفت دادستان خیلی اصرار دارد که جوازش را صادر کنیم، خلاصه فردایش جسد را فرستادند مرکز و رفتم بررسی کردم، هیچی از جسد نمانده بود یعنی نمی شد فهمید سرش کجاست و تنش کجا، به همکارها هم گفتم و آنها گفتند تصادفی است. بعدش به پروسکتورمان که جسد را باز می کند، گفتم پشتش سه تا سوراخ کوچک است، گفتم پشتش را باز کن، سوآپ زدیم دیدیم رفت تا قفسه سینه، گفتم وای خاک عالم، یک وقت این گلوله نباشد؟ بعدش فرستادیمش رادیولوژی، دیدیم گلوله است. بعدش همکارم گفت واقعا که تو شوالیه ای، چطوری فهمیدی؟ اینها ولی همه خاطره های خاص نیستند؛ جالب ترین خاطره ها را شاید دکتر ساداتی، معاون سالن تشریح می گوید با آن شوقی که برای گفتن و گفتن دارد: اجساد هنرمندان و ورزشکاران بارها شده که به این جا منتقل شده؛ مثلا اولادی و خدابیامرز هادی نوروزی را که بازیکنان پرسپولس بودند، برای کالبدشکافی این جا آوردند. من پرسپولیس دوآتشه ام، خودم بالای سر اولادی بودم موقع کالبدشکافی. روزی هم که هادی نوروزی فوت کرد، من شیفت بودم، زنگ زدم به بچه ها گفتم برای هادی خیلی مواظب باشند. مثلا همین اولادی را خودم کالبدگشایی کردم. بچه مازندران بود و من هم بچه مازندرانم و وقتی دیدم پدرش در برنامه 90 صحبت و گریه می کرد، یک ساعت گریه کردم. ما خیلی از این هنرمندان را می شناسیم و اجسادشان را می آورند و ما بررسی شان می کنیم. و حالا نوبت گفتن از تلخ ترین خاطره است: ما این جا همکاری داشتیم که پنجشنبه ها می آمد و به ما کمک می کرد. یک روز صبح که آمدم سر کار، دیدم یک پرونده ای آمده و اسم همین آقا که همکارمان بود روی آن است، به خودم گفتم حتما اشتباه است یا اسمش شبیه همکارمان است ولی بعد یکی از همکارها گفت که همان است و دستور قضائی بر کالبدگشایی بود. هیچ کس حاضر نبود که کار را انجام دهد، خلاصه همه کنار کشیدند و رئیس تالار گفت دکتر ساداتی شما سابقه ات از همه بیشتر است، شما زحمت را بکش. دلیل مرگش عارضه قلبی بود و خب آن روز خیلی به من سخت گذشت. این روز و شب های سخت اما کم نیستند: شب هایی که این جا کشیک هستیم، صبح ساعت 6 که از خواب بیدار می شویم، وارد سالنی می شویم که حدود 30 جسد را کنار هم خوابانده اند؛ شما حساب کن بیشتر صبح های ما این طوری شروع می شود. این اجساد هم انواع و اقسام دارند؛ مثلا یکی را می بینی با کت و شلوار و کراوات روی تخت است، بعد می بینیم که مثلا با کیف سامسونت در فرودگاه بوده و داشته می رفته خارج کشور اما سکته کرده و مرده است. این جا به ما آموخته است که زندگی واقعا همین است؛ طرف با کت و شلوار و آمال و آرزو دارد می رود مثلا سواحل بارسلونا، یک دفعه سر از پزشکی قانونی درمی آورد یا مثلا یک بار استاد دانشگاه خودمان را که 70سالش بود در سالن تشریح دیدیم و یکی، دو نفر از پزشکانمان تا ظهر در شوک بودند. و آخرین حرف ها از زبان محمدجواد هدایت شده ، رئیس تالار تشریح است. او از اجساد مجهول الهویه می گوید و مومیایی کردن بعضی از آنها. تعداد اجساد مجهول الهویه زیاد است؟ تعدادشان خیلی زیاد نیست. شاید در روز، متوسط دو تا سه نفر باشند که ممکن است فردی در اماکن عمومی فوت کرده باشد و کارت هویت همراهش نباشد. این جا کاری که انجام می شود عکس و فیلم گرفته می شود. با هماهنگی با پلیس آگاهی داریم این عکس ها را در اختیار آنها قرار می دهیم. کسی که گمشده ای دارد، اول به پلیس مراجعه می کند. پزشکی قانونی روالش این است که اگر بخواهد عکس های ما را ببیند باید از مراجع انتظامی و قضائی نامه ای داشته باشند. به همین دلیل افراد ابتدا به کلانتری و آگاهی مراجعه کنند و آن جا عکس ها را به خانواده نشان می دهند و بعد ما در جریان قرار می گیریم. با این روند، 90 درصد افراد مجهول الهویه هویت دار می شوند. آنهایی که نمی شوند، با هماهنگی قوه قضائیه دفن می شوند، البته اینها طی یکی، دو ماه شناسایی می شوند. در ماه مشخص است که چه تعداد اصلا شناسایی نمی شوند؟ شاید زیر 10 نفر باشند. جای خاصی این اجساد را دفن می کنند؟ احتمالا؛ ما در تهران این اجساد را به بهشت زهرا منتقل می کنیم. چون به هرحال هم سردخانه ما محدودیت دارد و هم این که جسد بعد از مدتی فاسد می شود. سردخانه نقش کُند کردن فساد جسد را دارد نه متوقف کردن آن. جسدی که سه روزه فاسد می شود، در سردخانه دو هفته ای فاسد می شود. ما نمونه برداری و مستندسازی می کنیم. بعد از دستور قضائی جسد دفن می شود، مثلا بعد از 6 ماه اگر خانواده آمدند، ما با نمونه برداری که کردیم، مطابقت می دهیم و به این ترتیب جسد هویت دار می شود. درخواست مومیایی کردن جسد هم می شود؟ معمولا از طرف چه کسانی و چقدر هزینه اش می شود؟ مومیایی کردن اجساد، برای اجسادی است که از کشور خارج می شوند، چون اینها باید در هواپیما قرار گیرند. دلیل این کار هم جلوگیری از فاسد شدن جسد و انتقال بیماری است. این کار را ما با درخواست اولیای دم با مواد تثبیت کننده ای انجام می دهیم که مانع از فساد جسد می شود. چون به هرحال این جسد قرار است در بار مسافر و داخل هواپیما قرار گیرد، هزینه آن هم براساس تعرفه های دولتی که مصوب قوه قضائیه است، تعیین می شود. هزینه آن چقدر است؟ الان فکر می کنم حدود دو میلیون تومان است. درِ بزرگ و سفید پزشکی قانونی نزدیک ظهر بسته می شود؛ با سروصدایی که به صدای خودرو بزرگ حمل اجساد درمی آمیزد، خودرو بزرگی که بدن های امروز را آورده برای پزشک های منتظر تا شناسایی شوند، دلیل مرگشان مشخص شود و... و آنها زبانی بشوند برای بی زبان ها، در برزخ مرده ها. مهمترین نکات حرف های پزشکان تالار تشریح به گفته این پزشکان بیشتر پیکرهای آتش نشانان حادثه پلاسکو به کلی از بین رفته و از آنها تنها قطعاتی باقی مانده بود پزشکان سالن تشریح پزشکی قانونی می گویند همه زیرآوارماندگان حادثه پلاسکو همان روز اول جانشان را از دست داده بودند در طول سال، 10 هزار تا 11 هزار جسد، ماهانه بین 900 تا 1000 و روزانه بین 30 تا 35 جسد برای بررسی به سالن تشریح پزشکی قانونی تهران می آیند در حال حاضر در پزشکی قانونی استان تهران 9 پزشک، مسئول شناسایی و تشخیص علت مرگ اجسادند از این 9 پزشک، 6 نفر مرد و 3 نفر زن هستند پزشکان پزشکی قانونی هرماه بین سه تا چهار میلیون تومان حقوق می گیرند بر اساس عرف پزشکی قانونی، حوادثی که بالای 12 کشته داشته باشند، حوادث بحرانی اند هرماه حدود 10 جسد مجهول الهویه وارد سالن تشریح پزشکی قانونی تهران می شوند معمولا هویت 90 درصد اجساد مجهول الهویه تهرانی مشخص می شود هزینه مومیایی کردن اجساد برای خروج از کشور دو میلیون تومان است منبع:روزنامه ی شهروند ...
رحیمی رئیس فدراسیون هندبال شد
به گزارش خبرنگار توپ و تور گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان مجمع انتخاباتی فدراسیون هندبال که قرار بود راس ساعت 10:00 صبح در محل آکادمی ملی المپیک آغاز شود کار خود را با 10 دقیقه تاخیر شروع کرد. علت این تاخیر حضور دیر هنگام نمایندگان وزارت و روسای هیئت های استانی بود. هم اکنون داورزنی معاونت ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان نیز در سال حضور دارد. داورزنی در ابتدای مراسم ...
امیرحسین رستمی: در بازیگری خوش شانس ام
نکرده بودم اما هر چه از ایشان شنیده بودم تعریف بود که واقعا هم مرد نازنینی هستند. همه می گفتند او خیلی سینما و تلویزیون را می فهمد و از معدود تهیه کننده های تحصیلکرده است. مسعود را دوست دارم با توجه به اینکه قرار است سری دوم لیسانسه ها روی آنتن برود، به نظر شما آیا این قصه قابلیت این را دارد که سری دوم آن هم ساخته شود؟ از همان ابتدا که برای قرارداد ما صحبت کردیم ...
فرهنگ ایران، نگاهم را به نقاشی تغییر داد
دور تمام زیبایی های طبیعت نمایان می شود. آدم وقتی در شلوغی شهر توکیو در قطار می نشیند، فراموش می کند که انسان جزئی از طبیعت است ولی وقتی همان فرد به دامان طبیعت می رود، زیبایی طبیعت را بهتر احساس می کند. من زمانی که به طبیعت می روم خود به خود به آرامش می رسم و این آرامش به نوعی در آثارم نمود پیدا می کند. شما در بسیاری از نقاشی هایتان از تکنیک رنگ روغن استفاده می کنید حال آنکه نقاشی ...
همت بالای "همت" او را خدایی کرد
.... محمد ابراهیم رو کرد بهشان و گفت: بگویید من به خودش می گویم. یکی از آنها گفت: ما دیشب ده یازده کیلومتر زدیم به عمق خط دشمن، آخر سر همت به ما می گوید عقب نشینی کنید، یعنی چه؟! آنها سه چهار درشت هم گفتند که به حاجی بگوییم. حاجی گفت: چشم. همه اینها را می گویم ولی شما بدانید تکلیف بالاتر از اینهاست. *آخرین دیدار سه روز بعد با حاجی آمدیم ...
پرده برداری از رازهای هیجان انگیز
. بله همین طور است وحتی قسمتی از کار ما در لابلای تصاویر و در ظرایف تصویربرداری تا حدی قابل رویت است. اما این را بدانید که برای نقش هایی که سرکیس بازی می کند و آن موجودات کوچولوی هوشمند چاره ای جز سپردن تصویر سازی ها به کامپیوتر وجود ندارد زیرا کمتر موجودی واقعاً این قدر کوتاه قد است که کاراکتر سزار در فیلم ما هست. ما تصاویر چهره سرکیس را می گیریم و سپس آن را به کامپیوتر می سپریم و آنجا ...
عشوری: خودم هم سردرگم هستم!
ورزش سه: سینا عشوری درباره بازگشتش به تمرینات تراکتورسازی عنوان کرد: من از روز گذشته به تمرینات تراکتور رفتم و کارهای سبک انجام دادم. دویدن دور زمین و آیتم های سبک تمرینی را زیر نظر کادر پزشکی پشت سر می گذارم تا به شرایط ایده آل برگردم. فکر می کنم از سال آینده با آمادگی کامل بتوانم به فوتبال برگردم. وی درباره شرایط قراردادش با تراکتورسازی و اینکه آیا می تواند سال بعد برای این تیم به ...
بختیار:منصوریان در 90 همه کاسه کوزه ها را سر من شکست
آرزوی موفقیت داشتم و الان هم شرایط استقلال خوب است و ان شاءا... در ادامه لیگ موفق باشند. شماره هفت سابق استقلال می گوید: حرف های علی آقا بعد از بازی با سپاهان را در برنامه90 شنیدید؟ مردم خودشان می فهمند. نمی گویم ناراحتی نبوده و نیست. وقتی شما هافبک داری و سه تا هافبک وسط می خری یعنی چی؟ من که از این تیم رفتم اما برای جوان ها این حرف ها را می گویم. اگر آن سه تا خرید انجام شده بود و مشکل ...
صاحب چهارشنبه سوری ماییم
مجبوریم بیشتر از قبل نوآوری کنیم. آخر می دانید! با بچه های محله بالایی کل داریم که کدام محله شب چهارشنبه سوری بیشتر می ترکد. خب خود شما با کسی رقابتی ندارید؟ توی رقابت کم می گذارید؟ اجازه می دهید حریف کل تان را بخواباند؟ خب معلوم است که نه. بعد اسم می گذارید روی همین یک شبی که ما داریم که بی خطر و فلان و بهمان؟ اصلا صاحب چهارشنبه سوری ماییم، شما چرا روی آن اسم گذاشته اید. حالا امسال همین ...