خانهسایر منابع:
با دوستان خود به اشتراک بگذارید
می پسندم
0
سایر خبرها
ویروس هدیه ندهید
کنار پرندگان مهاجر قرار می گیرند و ویروس به سرعت پخش می شود. متاسفانه به علت شکار پرندگان مهاجر و عرضه آنها در بازارها، به خصوص در بازارهای بزرگ محلی جویبار و فریدون کنار در استان مازندران راه برای ورود آلودگی ها به منطقه بازمی شود. از طرفی، برخی شکارچیان از شیوه صید شکار با غاز استفاده می کنند. در این روش آنها غازهایی را تربیت می کنند تا با تولید صدا به نشستن پرندگان مهاجر روی تور کمک ...
ضرورت آشنایی مردم با بیماری آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان
...> نگارستانی پرندگان آبزی اعم از وحشی و اهلی را مخازن عمده طبیعی برای ویروس های آنفلوانزا برشمرد و اظهار کرد: پرندگان آبزی وحشی از عوامل مهم ناقل ویروس آنفلوآنزا هستند که نشانه های بیماری را بروز نمی دهند و ممکن است ویروس را به مدت طولانی دفع و موجب انتشار بیماری شوند. وی نشانه های بالینی این بیماری را در پرندگان متفاوت اعلام کرد و گفت: آغاز ناگهانی بیماری و تلفات، تورم و کبودی تاج و ریش طیور، بی ...
آنفولانزای پرندگان در سیستان و بلوچستان مشاهده نشد/ بیماری ویروسی نیوکاسل پرندگان در استان کنترل شد
دامپزشکی سیستان و بلوچستان مخالفت خود با زنده فروشی پرندگان در سطح شهر زاهدان را اعلام کرد و گفت: از وظایف قانونی شهرداری است که از عرضه و فروش دام زنده جلوگیری کرده و به صورت جدی به این قضیه ورود پیدا کنند تا دیگر شاهد این موضوع در سطح شهر نباشیم. وی در خصوص شیوع بیماری نیوکاسل در بین برخی واحدهی پرورش طیور منطقه شمال استان نیز گفت: در این خصوص دو واحد صنعتی درگیر این بیماری ویروسی بوده اند ...
شناسایی یک کانون آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در استان سمنان
...: مدیرکل دامپزشکی استان سمنان از شناسایی یک کانون روستایی آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در مومن آباد سرخه خبرداد. دکتر محمد سعیدی با اعلام این خبر اظهار کرد: انجام آزمایشات و اخذ نمونه های مختلف از این کانون حکایت از وجود ویروس آنفلوانزای فوق حاد در این روستا دارد. وی از انجام اقدامات پیشگیرانه با محوریت فرمانداری سرخه در این منطقه خبرداد و اضافه کرد: با همکاری دستگاه ...
تشکیل کارگروه مقابله با آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در شهرکرد
به گزارش تابناک شهرکرد- فرماندار شهرستان شهرکرد در این کارگروه افزود: دستگاه ها باید اقدامات لازم را در راستای پیشگیری از آنفلوانزای پرندگان در سطح شهرستان انجام دهند تا در صورت سرایت این بیماری بتوان آن را کنترل کرد. حمید ملکپور با بیان اینکه سال گذشته این بیماری با تلفات کم کنترل شد، تصریح کرد: از تولیدکنندگان طیور خواست تا مسائل بهداشتی را رعایت و هرگونه وسائل حمل و نقل در مزارع را ضد ...
از ورود مرغ زنده به بازار باشت جلوگیری شد / اجرای ایست و بازرسی در پل بریم / از هر گونه مصلحت اندیشی ...
پرندگان مختص کشور و شهرستان باشت نبوده و در جهان شیوع پیدا کرده است. سیدمسعود حسینی با بیان اینکه در کشور ما کار اساسی در جهت مقابله با آنفلوآنزای پرندگان صورت نگرفته ابراز امیدواری کرد با اتخاد تدابیر مهم و اساسی بتوان گامی مفید در کنترل و پیشگیری از شیوع این بیماری در کشور و همچنین استان و شهرستان برداشته شود. وی جلوگیری از فروش مرغ زنده در شهرستان باشت را از جمله اقدامات صورت گرفته ...
30 درصد گله های مرغ تخمگذار معدوم شدند
تعهداتشان بخشی از خسارت وارده به مرغداری هایی که گله هایشان معدوم شده است را پرداخت می کنند که میزان آن 70 درصد کل خسارت ها است. دیماه 96 علیرضا رفیعی پور رئیس سازمان دامپزشکی نیز گفته بود: بیش از 17 میلیون قطعه مرغ از ابتدای امسال در مرغداری های کشور بر اثر بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان تلف شدند که بیش از 85 درصد از آنها تخمگذار بودند. به گفته وی، طبق بررسی ها 15 استان درگیر این ...
19میلیون مرغ مبتلا به آنفلوانزا را معدوم کردیم/ چه کسی گفته گندم وارد می شود؟
. منشأ این ویروس پرندگان مهاجر بود. متأسفانه باید در فصل گرم این ویروس حذف می شد که در طبیعت ماند و با سردشدن هوا ویروس دوباره شروع به تکثیر کرد. متأسفانه مزارع ما را در خیلی از جاها از بین برد. مشکل جدی در این زمینه داریم. عمده هم مزارع مرغ تخم گذار درگیر شدند. امسال تاکنون که بخشی از زمستان باقی است، نزدیک 19 میلیون مرغ معدومی داشتیم. در مزارع مرغ تخم گذار این معدوم سازی ها انجام شد. این گرفتاری ...
مدیران استان همدان مشکلات را صادقانه برای مردم بیان کنند
به گزارش ذاکرنیوزداد نادری فر ظهر دوشنبه در ستاد پیشگیری و مقابله با بیماری آنفلوانزا که با هدف تشریح آخرین وضعیت بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در منطقه و اقدامات انجام شده در راستای پیشگیری از وقوع بیماری و بررسی آمادگی دستگاه های اجرایی در صورت شیوع احتمالی و موانع پیش رو برای اقدامات پیشگیرانه، برگزار شد، با تقدیر از همکاری ادارات و اقدامات اداره کل دامپزشکی استان همدان و دستگاههای اجرایی ...
فرار متفاوت یک مغز ایرانی به همراه خانواده اش
خلیج فارس: تجربه یک شب استراحت در یک روستای آرام، به ایده ای برای تغییر محل زندگی شان تبدیل شد و ساعتی بعد با گفت وگوی جمعی به یک تصمیم قطعی برای سال های آینده زندگی خود رسیدند؛ مهاجرت از تهران و سکونت در روستای آهکلان استان گیلان. شهروند در ادامه نوشت: محمدعلی اسماعیل زاده در آستانه 40 سالگی به همراه همسر و 6 فرزندشان از خانه ای کوچک در پایتخت ایران به خانه ای با حیاط 10 هزار متری کوچ کردند تا حالا هر روز صبح با صدای خروس ها و آواز پرندگان بیدار شوند، تخم مرغ های تازه را از لانه های چوبی بردارند و رو به جنگل های گیلان در ایوان پر از گلدان سفره صبحانه بچینند. مهاجرت از تهران به روستایی در اطراف ماسال، به بوی گل و صدای بلبل و منظره های چشم نواز خلاصه نمی شود. علی کلاس 11 ریاضی است و باید سال آینده در کنکور سراسری با دانش آموزانی از کلانشهرها رقابت کند و می داند که رقبایش با کلاس کنکور و مدارس خصوصی مشغولند. مهدی کلاس هفتم است و هر روز باید تا روستای کناری برای مدرسه برود. فاطمه و مریم همکلاسی و دوستان سابق خود را ندارند و ساکن مدرسه ای در چند قدمی خانه خود شده اند. برای ریحانه و زینب هم دیگر خبری از شهربازی های تهران یا هزار سرگرمی دیگر نیست. پدر خانواده که لیسانس مهندسی صنایع از دانشگاه علم وصنعت دارد، کارشناسی ارشد را در دانشگاه صنعتی شریف و در رشته مدیریت MBA تحصیل کرده و الان دانشجوی دکترای مدیریت در دانشگاه شهید بهشتی است، شاید بخشی از منبع درآمد سابق را ندارد و برای همسرش هم دیگر بازارهای تهران وجود ندارند. ماجرای یک تصمیم ناگهانی و جمعی در یک صبح سرد زمستانی، مه صبحگاهی، درختان بدون برگ آهکلان را فرا گرفته و چراغ های خانه ای که از پشت به کوهی کم ارتفاع وصل شده، روشن است. زندگی در روستا آغاز شده و مردان و زنان در حیاط خانه های بی حصار با چکمه و لباس های گرم مشغول کارهای روزانه اند. محمدعلی خودرو اش را برای خرید روزانه و نان گرم روشن می کند و در مسیر 7 کیلومتری تا ماسال از زندگی در آهکلان می گوید: روستا هم نانوایی دارد ولی چندان باکیفیت نیست. از وقتی اینجا ساکن شدیم برای خرید های خانه برنامه ریزی درستی داریم و سعی می کنیم هر دو یا سه روز یک بار به شهر برویم. همسرش تماس می گیرد و محمدعلی از او می خواهد که فهرست خرید را پیامک کند. جاده کوهستانی آهکلان تا ماسال زیر سلطه حیوانات است. حیوانات با خیال راحت در خیابان لم داده اند به گونه ای که محمدعلی مدام سرعت خود را کم و زیاد می کند: سلطان جاده های این منطقه، گاوها هستند. وسط جاده می نشینند و سرنشین ها باید سرعت خود را با آنها هماهنگ کنند. بعضی وقت ها هم نگاه های عاقل اندر سفیهی می اندازند و کمی خود را تکان می دهند. محمدعلی سال های قبل از دانشگاه را در قائم شهر استان مازندران زندگی کرده و از زمان تحصیل در دانشگاه، ساکن تهران می شود و حالا بعد از 21 سال زندگی در تهران، مسیر دیگری را برای زندگی انتخاب کرده. او همچنان که مسیرهای اطراف را با اشتیاق نگاه می کند، شمرده و با جملاتی کوتاه همزمان با رانندگی از جرقه سکونت در گیلان می گوید: تابستان امسال با خانواده به یک میهمانی در یکی از روستاهای گیلان آمدیم و بعد از یک شب استراحت و تجربه آرامش روستا، من و همسرم به هم نگاه کردیم و گفتیم اینجا چقدر برای زندگی مناسب است. همسرم پیشنهاد داد بعد از بازنشستگی برای زندگی به اینجا بیاییم. داشتم فکر می کردم که بازنشستگی یعنی چه و من کی بازنشسته می شوم. به یاد کلاس های درسم افتادم. در کلاس های طراحی مسیر زندگی به دانشجویان می گویم شاید کارهایی که برای بعد از بازنشستگی گذاشته اید را همین حالا هم بتوانید انجام دهید. همان لحظه بحث به این سمت پیش رفت که چه موانعی برای اجرایی کردن ایده مهاجرت به روستا داریم که لازم است آنها را برطرف کنیم و چرا الان مهاجرت نکنیم. وضع ادامه کار، فعالیت های اجتماعی، کسب درآمد، مدرسه بچه ها و خیلی چیزهای دیگر را بررسی کردیم و دو طرف ترازوی نامتعادل زندگی در تهران با یک روستا در شمال ایران را مقایسه کردیم. نامعادله از دست داده ها و دستاوردها ساعت حدود 8 و نیم صبح جمعه است و مسیر برگشت، نه به سمت آهکلان که به سمت روستاهای دیگری در اطراف ماسال است. چند ویلا با درهای قفل زده بیرون و نرده هایی فلزی، فضای دوست داشتنی خانه های روستایی را از بین برده اند. ساختمان ها چنان متفاوت از روستا است که در نگاه اول به نظر می آید از جایی کنده شده و در این جنگل کاشته شده اند. محمدعلی سری به تاسف تکان می دهد و پیشنهاد منظره برای عکاسی می دهد: چیزی که این بهشت را تهدید به خرابی می کند همین ساختمان ها با چنین معماری و مصالحی است. اینجاها را ببینید که فکر نکنید روستای ما متفاوت از بقیه است. اینجا همه روستاها همین اندازه زیبا و بکر هستند. من معمولا میهمان ها را به روستاهای دیگر هم می برم که دید درستی نسبت به این منطقه پیدا کنند. اما چه شد که تصمیمی ناگهانی عملی شد و خانواده هشت نفره اسماعیل زاده ساکن گیلان شدند: از روز میهمانی در گیلان تا روز سکونت در روستا حدود 28 روز طول کشید. همان روز اطراف را گشتیم و پرس و جو کردیم و 10 روز بعد دوباره با خانواده به اینجا آمدیم که بیشتر شرایط را بررسی کنیم. مدرسه بچه ها، نحوه زندگی در روستا و مشکلات و خوبی های این سبک زندگی را. بعد از آن بچه ها مدام بررسی می کردند که این مهاجرت چه خوبی یا سختی هایی برای آنها دارد. کفه ترازو به سمت روستا سنگین تر و تصمیم مهاجرت قطعی شد. حالا آنها باید خانه ای برای اجاره پیدا می کردند که کار چندان راحتی هم نبود. شمالی ها ترجیح می دهند خانه های خود را چندروزه به مسافران اجاره دهند که معمولا درآمد بیشتری برای آنها دارد: تمام دفاتر املاک ماسال را دنبال خانه گشتیم اما مورد مناسبی پیدا نشد. هیچ خانه ای در روستاها برای اجاره پیدا نمی شد. کنار جاده، رو به جنگل به خانه های اطراف اشاره می کند. زنی حدودا پنجاه ساله اردک هایش را با گویش محلی به سمت حوضچه آب کنار خانه روانه می کند، در حیاط خانه مردی پلاستیک به دست لیموشیرین می چیند. سلام می کند و دستش را با سه لیمو دراز می کند و بفرمایید می گوید. محمدعلی سخنانش را درباره اجاره خانه ادامه می دهد: ما پنج روز صبح تا شب درِ تمام این خانه ها را تک تک زدیم و از ساکنین روستاها سراغ خانه ای برای اجاره گرفتیم ولی خانه ای پیدا نشد. کم کم داشتیم ناامید می شدیم و احساس می کردیم که بالاخره قسمت نبود تا اینکه در عصر روز پنجم یکی از املاکی ها گفت خانه ای با 10 هزار متر حیاط را برای اجاره به بنگاه سپرده اند. من و همسرم همدیگر را نگاه کردیم، می دانستیم که امکان اجاره چنین خانه ای برای ما وجود ندارد ولی مشتاق بودیم که خانه ای با این مشخصات را ببینیم. خانواده اسماعیل زاده حالا ساکن همان خانه رویایی اند و هر روز هم این خانه برای آنها جذابیت تازه ای درست می کند. هزینه رهن خانه روستاهای شمال بین 15 تا 50 میلیون است. صاحبخانه که مستاجرهای خوبی پیدا کرده بود، با آنها کنار آمد و آنها با قیمت مناسبی مستاجر خانه رویاهایشان شدند. آن طور که این خانواده می گویند، آنها زندگی را ساده گرفتند و روزگار و مردم هم با آنها راه می آیند. صبح بیدار جمعه خرید روزانه تمام شده و حالا سایه ابرها بخشی از خانه های کوهپایه ای روستا را پوشانده است. از مه غلیظ صبح رمقی نمانده و تا چشم کار می کند جنگل با پوشش زمستانی است. هنوز خودرو خاموش نشده، مهدی پسر دوم و فاطمه دختر ارشد خانواده کنار پدرشان ایستاده اند. مهدی پلاستیک های گندم و دانه مرغ را در دو دستش می گیرد و فاطمه هم نان ها را روی دستانش می گذارد و فاصله در ورودی تا خانه را طی می کنند. مریم و ریحانه کنار مرغ ها ایستاده و با هم حرف می زنند. چند متر آن طرف تر هم سگ سفیدی نشسته است که بیشتر اوقات به این خانه سر می زند و مراقب است که شغال ها به مرغ و خروس ها آسیب نزنند. ریحانه سه سال دارد و سراغ یکی از خروس ها را می گیرد و مریم توضیح می دهد که مریض و تحت درمان است و امروز از لانه اش خارج نشده است. هر کسی در سمتی از خانه مشغول است که زمان صبحانه می رسد. پنج تا از فرزندان خانواده در کنار مادرشان سفره را در ایوان خانه می چینند و کوچک ترین فرزند خانواده یعنی زینب در بغل پدرش است. سفره با پنیر، کره، مربا و عسل محلی رنگ دیگری گرفته و همه در کنار هم نشسته اند. حالا زمان آن رسیده که علی از زندگی چهارماهه خود در آهکلان سخن بگوید: معلم حسابان خوب نیست ولی فیزیک و شیمی بد نیستند. در کل نمیشه بگیم تهران بهتره یا اینجا؛ اینجا خوبی های خودشو داره و تهران هم خوبی های دیگه ای داشت. هرکدوم از جهتی خوب هستند. مهدی هم حرفش را تأیید می کند. فاطمه اما از مدرسه اش راضی است: مدرسه مان همین نزدیکی است، کلا از تهران بهتر است، خانم معلم هم خوبه. پنجم و ششم یک کلاس هستیم؛ 11 نفر، 3 نفر کلاس ششمی و 8 نفر هم پنجم. با هم دوستیم و بعضی وقت ها با هم درس می خوانیم. دوستانم به خانه ما می آیند، یا من می روم خانه آنها. صبحانه که تمام می شود، بی هیچ توضیحی، هرکسی شکر و تشکری می کند و بخشی از وسایل روی سفره را به داخل خانه می برد. گفت و گوی کوهنوردان مستقل ریحانه و مریم روی دو تاب میان درختان فشرده حیاط نشسته اند و با هم حرف می زنند. فاطمه جلوتر از بقیه به سمت جنگل پشت خانه حرکت می کند و پشت سر او تیمی از اعضای خانواده اسماعیل زاده در حرکت است. آنها در ماه های گذشته بارها این مسیر را طی کرده اند. علی با دوربین شکاری اش آخر صف در حرکت است و حالا فاصله ها بیشتر شده و بین هر دو سه نفر بحث های متفاوتی در جریان است. غیر از مادر خانواده، زهرا خانم، بقیه در حال کوهنوردی هستند و زینب هم در بغل پدرش کم کم به خواب می رود. ریحانه با کفش های نو و براقش، با عکاس روزنامه مشغول صحبت است و حالا محمدعلی با تامل همیشگی اش در حرف زدن و پاسخ گفتن، از مداخله در امور روستا و تلاش برای توسعه پایدار این منطقه سخن می گوید: در تلاشیم که روستا تبدیل به روستای دوستدار محیط زیست شود و صحبت هایی را هم با سازمان ملل انجام داده ایم. روستاهایی در نقاط مختلف دنیا برای این طرح در نظر گرفته شده اند و ما هم در تلاشیم که این روستا را برای این طرح معرفی کنیم. داریم تلاش می کنیم که مدارس این منطقه را به مدارسی نمونه و الگو در کشور تبدیل کنیم. در حال بازسازی مدرسه روستا هم هستیم که در روند این بازسازی دانش آموزان حضور فعال دارند و خود دانش آموزان مشغول بازطراحی مدرسه شان هستند. برای اینکه بتوانند طراحی را انجام دهند نیاز به یادگیری نقشه کشی و ماکت سازی دارند. در همین چندماه دانش آموزان آموزش ها را دیده و شروع به ماکت سازی کرده اند. در همین فرآیند اتفاقاتی جالب و دوست داشتنی درحال رخ دادن است. مدیریت فرآیند طراحی و معماری ساختمان مدرسه روستا و آموزش معماری به دانش آموزان را خانم فربد که مهندس معمار است به عهده گرفته است. خانم فربد هم چهار سال پیش به همراه همسرشان آقای دکتر جهان زاد و دو فرزندشان از تهران به رشت مهاجرت کرده اند و حالا دوستان خوبی برای خانواده اسماعیل زاده هستند. آن طور که اسماعیل زاده می گوید، کانال تلگرامی که برای معرفی فعالیت هایشان در روستا راه انداخته اند، زمینه ساز آشنایی این دو خانواده شده است. در همسایگی این خانه، ساختمانی سه طبقه آخرین مراحل ساخت را پشت سر می گذارد که شاید در آینده محلی برای برگزاری کلاس های تفکر سیستمی این عضو شورای راهبری گروه آسمان شود. گروه آسمان یک گروه آموزشی و پژوهشی در دانشگاه صنعتی شریف است و محمدعلی که در سال های گذشته میهمان مدارس، شرکت ها و سیاست گذاران مختلفی بوده تا تفکر سیستمی را آموزش دهد، از برنامه های خود برای برگزاری دوره های تفکر سیستمی در روستا می گوید: ساختمان کناری را می خواهیم تبدیل به یک مرکز آموزشی کنیم که هم محل سکونت و هم کلاس برای آموزش داشته باشد. برای دانش آموزان ایده این است که با خانواده ها به این روستا بیایند و دوره های مشترکی برای آنها و خانواده هایشان برگزار شود. محمدعلی یک بار دیگر از دستاوردهای این چند ماه می گوید: در این مدت بچه ها خیلی بزرگ و پخته شده اند. بچه ها قبل از این خیلی ارتباط با طبیعت به این معنی نداشتند که مثلا مرغ و گاو و حیوانات دیگر را به این صورت از نزدیک ببینند. قبلا شیر و تخم مرغ خورده بودند اما جوجه ای را بزرگ نکرده بودند که حالا برایشان تخم بگذارد و دوشیده شدن شیر گاو را ندیده بودند. اولین بار که یکی از مرغ ها تخم گذاشت و تخم مرغ را از لانه بیرون آوردند، دلشان نمی آمد آن را بخورند و جایی گذاشته بودند و نگاه می کردند. ما اواخر تابستان اینجا آمدیم. میوه درختان گردو و فندق رسیده بود و هر شب سنجاب ها برای خوردن گردو و فندق به حیاط ما می آمدند. ما در ایوان خانه می نشستیم تا آمدن سنجاب ها را نگاه کنیم. بعد فصل انار رسید و چیدن و آب گرفتن انارها و بعد فصل چیدن پرتقال و آب گرفتن نارنج و خلاصه تمام این مدت سرگرم تجربه کارهای جدید بوده ایم. حالا روز به نیمه رسیده است. زینب در بغل پدرش به خواب رفته، فاطمه مسیر کوه پیمایی را متفاوت از همیشه طی کرده و بقیه را پشت سر خود کشانده که با اعتراض مهدی هم روبه رو می شود. علی، ریحانه و مریم هم همین مسیر را ادامه می دهند. چندتا بچه کافیه؟ تصمیمات متفاوت خانواده اسماعیل زاده، به مهاجرت یا نحوه برخورد با فرزندان و ... خلاصه نمی شود. داشتن 6 فرزند در آستانه چهل سالگی آن هم در دورانی که همه به زندگی بهتر در کنار فرزندان کمتر فکر می کنند، پرسش دیگری است که محمدعلی ریشه آن را گفت وگوهای جلسات شبانه خوابگاه دوران کارشناسی در دانشگاه علم و صنعت می داند: مسائل زیادی دست به دست هم می دهد که یک خانواده تصمیم بگیرد فرزندان کمتر یا بیشتر داشته باشد یا اصلا داشته باشد یا نه. یک مسأله اینکه شاید برخی افراد جامعه ریشه فکری برای کارهای خود نداشته باشند. آدم ها بیشتر بر مبنای فکرهای سطحی عمل می کنند. بیشتر نگاه می کنند ببینند دور و اطراف آنها چه می گذرد یا دیگران چه فکری نسبت به دیگر موارد دارند. در دانشگاه علم و صنعت که بودیم در اتاقمان جلسات شب نشینی درباره خود زندگی، هدف زندگی، چرایی ازدواج و بچه دارشدن و کار و چیزهای دیگر داشتیم. دانشجویان دیگری هم برای شرکت در این جلسات به اتاقمان می آمدند. نزدیک به یک سال و نیم این گفت وگوها طول کشید و همین جلسات یک عقبه فکری برای من شد. من به این جمع بندی رسیدم که برخی موارد که بسیاری از افراد جامعه آنها را درست می دانند، ممکن است چندان هم درست نباشند و حتی برای جامعه هم عامل آسیب شوند. به همین دلیل در دوره کارشناسی با وجود اینکه دانشجوی مهندسی صنایع بودم، پایان نامه ام را با موضوع جمعیت انتخاب کردم چون احساس کردم کار دقیق و عمیقی در این زمینه انجام نشده است. سال 78 تا 80 یک تحلیل ارائه دادم که با وضع رشد جمعیت کنونی، 25 سال دیگر با مشکل نیروی کار روبه رو خواهیم بود. کاملا روند ها نشان می داد که با این پیش رانه های تکنولوژی، ورود زنان به بازار کار، افزایش سن ازدواج و تغییرات دیگری که در جامعه و سبک زندگی وجود دارد، نرخ رشد جمعیت به سمت منفی شدن پیش خواهد رفت. این مطالعات منجر به این شد که من که با توجه به روند معمول جامعه تصمیم داشتم در 28 سالگی و بعد از گرفتن مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد و سربازی رفتن و داشتن کاری پایدار ازدواج کنم، همان سال 78 در 21 سالگی تصمیم به ازدواج گرفتم. درباره تعداد فرزندان مناسب در خانواده، خیلی تحقیق و مطالعه کردم و بررسی هایم در حوزه های مختلف به این نتیجه رسید که تعداد فرزندان برای یک خانواده حداقل باید سه فرزند باشد. اما آقای اسماعیل زاده حالا در آستانه چهل سالگی پدر 6 فرزند است: ما با همان ایده که حداقل سه فرزند داشته باشیم مسیر زندگی را شروع کردیم. روش مدیریت فرزندانمان هم این بود که بچه ها از اول مستقل بار بیایند و ما مدام نگوییم چپ بروید و راست بیایید. بچه ها چون از بچگی مسئولیت داشتند، الان به بچه های کوچک تر هم پشتیبانی می دهند. وقتی سه فرزند داشتیم شرایط جوری بود که احساس کردیم فضای خانوادگی مان برای حضور فرزند چهارم مناسب است و یک فرزند دیگر می تواند همراه لحظه های خوب زندگی و محیط صمیمی یادگیری و بالندگی مان باشد. این گونه شد که مریم به جمعمان اضافه شد و همین مسیر تا اینجا همراهی ریحانه و زینب با خانواده را در پی داشته و برای همراهی این فرزندان دوست داشتنی شکرگزار خداوند هستیم. در انتظار میهمانان دیگر روز به نیمه رسیده، لبخندهای دسته جمعی با دوربین عکاسی ثبت شده و قرار است میهمانان تازه ای از راه برسند؛ روندی که در این چهار ماه بارها تکرار شده است. محمدعلی و همسرش نوع رابطه های آهکلان و دیدار فامیل را متفاوت از زندگی در شهرهای بزرگی مثل تهران می دانند و معتقدند که صله رحم برای آنها در حال معناشدن است. اما در تمام تصمیمات متفاوت این خانواده، خانم خانه چه نقشی داشته و تا چه اندازه تاثیرگذار بوده است؟ این سوالی است که پیش از این محمدعلی درباره آن گفته بود که من سال هاست که گفت وگو درس می دهم و سعی کرده ایم که گفت وگو و تصمیم گیری جمعی در خانه خودمان هم جریان داشته باشد. در تمام تصمیم های مهم خانواده گفت و گو و رسیدن به اجماع نقش کلیدی دارد. همسرم همیشه در تمام تصمیم ها نقش کلیدی داشته و بچه ها هم متناسب با سن و سال، در این تصمیم گیری ها حضور داشته اند. حالا و در آخرین لحظات همسرش می گوید که از زندگی در این روستا راضی است: اول ترس و استرس داشتیم و با فضا آشنا نبودیم. الان اینجا احساس امنیت می کنیم و از هوا و طبیعت خوب اینجا استفاده می کنیم و علاقه مند هستیم که اینجا بمانیم. خورشید به نیمه آسمان رسیده و ظهر آهکلان همچنان سرد است اما سرمای آن کمتر از حد انتظار است. حالا هر کسی در گوشه ای از حیاط یا داخل اتاق های خود به زندگی مشغول است. ...
فروش اوراق برای یارانه نان /وضعیت آنفلوانزا فوق العاده نگران کننده است
این رابطه نظری ندارید؟ مرگ هیچ انسانی بر اثر آنفلوانزا گزارش نشده است. هر وقت وزیر بهداشت این موضوع را تأیید کرد، می توانیم بگوییم که تلفات انسانی داشته ایم. اینها ربطی به هم ندارند. آیا وضعیت آنفلوانزا نگران کننده است؟ وضعیت آنفلوانزا فوق العاده نگران کننده است. ویروسی سال گذشته آمد و خسارت های خیلی زیادی به بار آورد. منشأ این ویروس پرندگان مهاجر بود. متأسفانه باید در فصل ...
