هنوز صدای مادرم در این ویرانه می پیچد

هر روز صبح که چشمانش را باز می کند اول به خانه آرزوهایش نگاهی می اندازد؛ خانه نیمه ویران. چشمانش را می بندد و در رؤیاهایش غرق می شود. مادر را می بیند که پله ها را تند و تند بالا و پایین می رود. صدایش می زند که زودتر از خواب بلند شود. صبحانه بخورد و ظرف ها را بشوید. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)