شب مردگی تهران

قدیما تازه بعد از شام، به شب نشینی می رفتیم و تا پاسی از شب رو خوش می گذروندیم. اصلا کسی حواسش به ساعت نبود. دائما گل می گفتیم و گل می شنفتیم. به خودمون هم که می اومدیم، می دیدیم؛ ای دل غافل نزدیک صبحه این حرف ها را بارها و بارها از بزرگترهایمان شنیده ایم. آنها اگر امکانات نداشتند، دلشان خوش بود. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)