همراه با کودکان حرم

- همشهری دو - مریم سمائی: به این سو و آن سو می دود، بی صدا اشک می ریزد، گریه می کند، گاهی آرام می نشیند و به دوردست خیره می شود، گاهی می دود و با کفش هایی که به پایش بزرگ است بار ها به زمین می افتد، می دود و می نالد، می دود و می گرید، می دود و نام پدر را فریاد می زند. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)