عطر دل آویز حرمش مستی روح است

پدری نوزاد خود را در آغوش گرفته و در کنار همسرش در گوشه از صحن ایستاده و به گنبد خیره شده است، نزدیک می شوم و اجازه صحبت می گیرم؛ هنوز لب به سخن نگشوده ام که می گوید: اینجا حرم یار است، یار که "او" باشد، اجازه دست اوست، ما چه کاره ایم! ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)