سایر منابع:
سایر خبرها
روایتی از حضور سعید قاسمی، سردار نقدی و آیت الله جنتی در جنگ بوسنی
پیش از این نیز در سال 1982 فرستادگانی را برای شرکت در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران به این کشور گسیل داشته بود که باعث دومین دستگیری و به زندان افتادنش در زمان ریاست جمهوری ژوزف تیتو شد ( کسی که مرگش سرآغاز فروپاشی یوگوسلاوی شد) (مترجم: یوسیپ بروز تیتو رئیس جمهور کروات یوگسلاوی و رهبر اتحادیه کمونیستی این کشور بود که با وجود کمونیست بودن از شوروی مستقل ماند و بعدها کشور خود را به عضویت جنبش عدم ...
دولت قادر به محرومیت زدایی از لنده نیست
به گزارش خبرگزاری فارس از لنده، عدل هاشمی پور بعد از ظهر امروز در دومین همایش توسعه شهرستان لنده با اشاره به منویات مقام معظم رهبری در آغاز سال جدید گفت: رهبر معظم انقلاب همه ساله با درایت و هوشیاری مسیر توسعه و پیشرفت کشور را با نامگذاری سال مشخص می کنند. وی افزود: مقام معظم رهبری با بصیرت نافذ خود سال 95 را سال "اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل" نامگذاری کردند تا مسئولان و مردم با تلاش و ...
اقتصادمقاومتی زمینه ساز خوداتکایی می شود
معاون فرهنگی، پژوهشی و آموزشی اداره کل تبلیغات اسلامی بوشهر با اشاره به نامگذاری شعار سال گفت: اقتصاد مقاومتی زمینه ساز دستیابی به خوداتکایی همه جانبه است. به گزارش افق نیوز به نقل از مهر ، حجت الاسلام سیدعلی پناه محمودی نیا اظهار داشت: امسال که آغاز و پایان آن متقارن و متبرک به، ولادت با سعادت فاطمه ی زهرا (س) است به یمن وجود بانوی دو عالم این سال برای ملّت مقاوم و با بصیرت ایران ...
باید با سرعت و جدیت هرچه بیشتر از مرحله حرف و سخن به مرحله اقدام و عمل گام برداریم
امور و خدمت رسانی هرچه بیشتر به مردم خواهد بود. وی اظهار امیدواری کرد با تلاش همگانی سال 95 سال رونق و شکوفایی اقتصاد کشور و مشاهده نتایج و آثار تحقق اقتصاد مقاومتی باشد. در این دیدارها وزرا، معاونین رییس جمهور و دیگر مسئولین ضمن تبریک سال نو گزارشاتی از برنامه های در دست اقدام دستگاه اجرایی خود به معاون اول رییس جمهور ارایه کردند. ...
برخی جاها مواد مخدر و سلاح را می شد مثل نان خرید
چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل [...] چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل مشرق – در قسمت قبل این نوشتار (که ترجمه ای است از سفرنامه ی فهمی هویدی به افغانستان طالبان در سال 1377 شمی با عنوان طالبان، سپاهیان خدا در نبردی اشتباهی! ) ماجرای چگونگی آغاز سفر نویسنده به افغانستان را خواندیم و ایراداتی که به او گرفته می شد تا از این سفر منصرف شود را مرور کردیم. همچنین دیدیم که نویسنده چطور خود را به پاکستان رساند و از آنجا چطور برای وارد شدن به افغانستان به سمت مرز حرکت کرد. ماجرای مواجه با اولین نیروی طالبان و آخرین نیروی طالبان هم ذکر شد. بخش دوم این خاطرات را با هم می خوانیم: حالا ما داخل یک دولت، در دلِ دولت پاکستان هستیم. روی نقشه اگر بخواهی حساب کنی، هنوز از پاکستان بیرون نرفته ایم، و هنوز داخل مرزهای آن هستیم. اما در حقیقت امر، داستان طور دیگری است. این نقطه که حدودا 55 کیلومتر را در بر می گیرد، در اصل تحت سلطه ی حقیقی حکومت پاکستان قرار ندارد. یک جورهایی می توانی بگویی یک منطقه آزاد است. مسئولین این منطقه و اداره کنندگان امورش، شیوخ مشهور قبایل باتان هستند که در دوطرف مرز (یعنی هم در پاکستان و هم در افغانستان) پراکنده اند و حضور دارند. از آنجا که این منطقه، منطقه ی آزاد است، به همین دلیل هرچه در پاکستان ممنوع است، در اینجا مجاز است. از تجارت سلاح گرفته تا تجارت مواد مخدر. از این بگذریم که اینجا، ایستگاه اصلی قاچاق به هر دو کشور است. این اطلاعات برای من تازه نبود، بیست سال پیش هم که در سفرم به افغانستان از اینجا دیدن کردم، مواد مخدر در پیاده رو هم فروخته می شد. سلاح هم –که بخشی از آن در همان منطقه تولید می شد- مثل نان در کنار جاده ها در دسترس بود! از همان جهت که این منطقه منطقه ای آزاد است، در طول سال های گذشته جریان برق را به صورت مجانی از حکومت پاکستان دریافت می کرد، آبش را هم از چاه های همان منطقه به دست می آورد. به دلیل فشار بحران اقتصادی ای که کشور به آن دچار بود، حکومت اسلام آباد تصمیم گرفت برای برقی که به این منطقه می داد، مبلغی را تعیین کند. این چیزی بود که موجب تحریک شیوخ قبائل بر علیه حکومت و اعلام شورش آنها شد. و بستن و حمله به راه های تجاری این منطقه یکی از نشانه های این شورش است و همین، چیزی بود که موجب شد نیروهای حکومتی در پیشاور، دیروز به ما اجازه عبور به طورخان را ندهند. در آن ساعات اولیه صبح، با وجود هیبت و هراس انگیز بودن کوه ها[ی سر به فلک کشیده]، جاده، آباد و آرامش بخش به نظر می رسید. شدت حرکت در آن زیاد بود و کاروان ماشین های پر از کالا، با سرعت کم و احتیاط از لبه های کوه در حرکت بودند. البته می ترسم کلمه پر ، نتواند منظور مرا برساند، چون ماشین های باری ای که من می دیدم در اصل در حکم یک سری تپه و کوه متحرک بودند، از بس که جنس در آن گذاشته بودند و ابعاد ماشین را (طولی و عرضی و ارتفاعی) بزرگ کرده بودند! دلیل مسئله این بود که هر کالای صنعتی و تولیدی ای که افغانستان چند میلیون نفری (که حالا بیش از بیست میلیون نفر جمعیت داشت) لازم داشت از طریق پاکستان وارد می شد، حالا یا خود پاکستان هم از خارج وارد کرده بود یا ساخت پاکستان بود. این مطلب نشانگر میزان سودی بود که اقتصاد پاکستان از ادامه ی به هم ریختگی اوضاع در افغانستان و توقف ماشین تولید (در همه ی زمینه ها) در آن کشور می برد. این مطلب تقریبا می توانست تأییدی باشد بر حرف برخی آدم های خبیث که می گویند سودی که پاکستان از جنگ در افغانستان می برد کمتر از استفاده ای که می خواهد در سایه ی صلح به آن برسد، نیست. این نکته هم از چشم آدم مخفی نمی ماند که وانت هایی که به افغانستان می رفتند جنس های صنعتی یا کنسرو بود، اما ماشین هایی که داشت از افغانستان برمی گشت یا آدم سوار کرده بود یا مواد خام بار زده بودند (یا چوب یا تولیدات کشاورزی، از قبیل انگور و سیب و انار) یا آنکه خالی بودند و آمده بودند تا از نو جنس بار زده و به افغانستان ببرند. *** وقتی چشم مان افتاد به لشگری از مگس ها که در هوا می چرخیدند، و سر و صدا و هیاهوی بلندی به گوشمان رسید، و حجم انبوهی از افراد پیاده را دیدیم، و پلیس لاغری را که داشت با عصایی بلند دختربچه ای را به جلو می راند، و دستفروش هایی که در دو طرف راه هرچه خوردنی و نوشیدنی که ممکن بود می فروختند، و ارزفروش هایی که برای جلب نظر، پشت میزهای چوبی بلندی نشسته بودند، دیگر آن موقع لازم نبود کسی خبرمان کند که حاجت روا شده و به طورخان رسیده ایم، دروازه ی ما برای ورود به امارت اسلامی افغانستان . در بین این چیزها، هیچ کدام برای من جدید به نظر نمی رسید. من خودم اهل کشوری بودم که با این قبیل تصاویر مأنوس بود، از مگس ها گرفته تا سر و صدای مردم و جمعیت عظیم آدم های پیاده، و حتی چوب پلیس و فحش هایش. چیزی که بیش از همه ی اینها در آن صحنه نظرم را جلب کرد، چیز دیگری بود که برای اولین بار در زندگی ام می دیدم: صف طولانی ای از بچه های کوچک به چشم می خورد که از پنجره ی ماشین، شبیه صف مورچه هایی بود که در سکوت روی زمین راه می رفتند و اول صف، که داخل خاک افغانستان بود (پشت پست بازرسی ای که چیزی نبود جز یک سری آهن که راه را قطع کرده بود) دیده نمی شد. آخر صف هم با حرکتی یکنواخت و آرام، جلوی چشم همه به سمت عمق اراضی پاکستان پیش می رفت. هر بچه ای روی دوشش یک تکه آهن گرفته بود. برخی آهن ها بزرگ تر یا بلندتر بودند و آنها را دو بچه، هن هن کنان و عرق ریزان، حمل می کردند. پرسیدم داستان چیست، گفتند این بچه ها برای برخی تاجران اجناس اسقاطی و قراضه کار می کنند. می گفتند این تاجرها توانسته بودند از طریق تجارت با بقایای سلاح های روسی خراب که بی صاحب در تمام افغانستان ریخته شده بود، ثروت های هنگفتی به جیب بزنند. چون جا به جایی صدها تانک و توپ سنگین سخت بود، این تجار تصمیم گرفته بودند آنها را به تکه های کوچک تقسیم کرده و بعد به داخل پاکستان قاچاق کنند و بعد آنها را بفروشند. این تکه ها در پاکستان ذوب، و برای مصارف دیگر به کار گرفته می شد. تعجبم وقتی بیشتر شد که فهمیدم این صف ها، از اوایل دهه ی نود میلادی به صورت منظم و مستمر ادامه دارد، چون حجم عظیمی از سلاح های شوروی خراب شده در خاک افغانستان وجود دارد. ممکن نبود به ذهن کسی خطور کند که آخر کار سلاح های شوروی که برای به زانو درآوردن و سرکوب افغان ها به آن کشور فرستاده شده بود به اینجا بکشد، هر چند این سرنوشت، بعد از سرنوشتی که خود اتحاد شوروی به آن دچار شد و ممکن نبود به ذهن بشری خطور کند، دیگر چندان عجیب به نظر نمی رسید. با نیشگون همراهم به خودم آمدم، تذکر داد نیامده ایم اینجا که بمانیم، آمده ایم که از اینجا رد شویم و داخل افغانستان برویم. حرفش را پذیرفتم. جلو راه افتاد و رفتیم به ساختمانی که در آن چند پلیس پاکستانی با هیکل های قشنگ و قامت های بلندشان نشسته بودند. کاری که باید می کردیم را انجام دادیم و بعد از پله پایین رفتیم و وارد اتاق دیگری شدیم. در آن اتاق خلایقی را دیدم که انگار ریش را با ترازو به مساوات بینشان تقسیم کرده بودند، و از چهره شان سرسختی و تندی پیدا بود. نمی توانستم در بینشان رئیس را از مرئوس تشخیص دهم، کما اینکه نمی توانستم کارمند را از ارباب رجوع تشخیص دهم. همراهم که متوجه حیرتم شده بود در گوشم گفت: اینها جماعت طالبان اند! آمدن از یک طبقه به طبقه ی دیگر، شبیه رفتن از عصری و زمانی به عصر و زمان دیگری بود. سریعا به کسانی که نشسته بودند سلام کرد، با تعجب نظرشان به سمتم جلب شد. خطوط چهره شان وقتی گذرنامه ام را دیدند و فهمیدند عرب و مسلمانم باز شد. سریعا آمدند به سمتم و با خوشحالی آشکاری شروع کردند به خوشامدگویی و دست دادن، انگار دوستانی باشیم که بعد از مدت ها دوری باز همدیگر را ببینیم. ناگهان با جوان های طالبان رو در رو شده بودم و این، باعث شوک و حیرتم شده بود، جوان هایی که از وقتی در افق افغانستان ظاهر شدند همه ی دنیا را به خود مشغول و مردم را حیران کرده اند. البته تعجب و شوکم خیلی طولانی شد، چون بعد از آنکه گذرنامه ی مرا مهر کردند یکی شان گذرنامه را به دستم داد و به فارسی گفت: خداحافظ حالا باید سریع می رفتیم سوار ماشین مان می شدیم تا به کابل برویم. انسان کلی عذاب می کشد تا به کابل برسد. وقتی هم به آنجا می رسد، شوکه می شود. و خیلی خوش شانس خواهد بود اگر بعد از مدتی ماندن در آنجا افسردگی نگیرد! به دلیل اینکه فرودگاه کابل تعطیل، و در تیررس سلاح های احمد شاه مسعود –فرمانده مخالف طالبان که در پایگاهی در 25 کیلومتری پایتخت مستقر است- قرار دارد، کسانی که می خواهند به کابل بیایند راهی ندارند جز آنکه از ماشین و راه های زمینی استفاده کنند. مشکل اینجاست که ماشین در دسترس است ولی آنچه راه خوانده می شود، اصلا اینطور نیست! اینکه یک راهی روی نقشه ترسیم شده باشد، لزوما به این معنی نیست که الان در عالم واقع هم بر روی زمین وجود داشته باشد! بله، در افغانستان، راه هایی قبل از سالهای جنگ داخلی وجود داشت، اما به طول انجامیدن 20 ساله ی جنگ موجب شد که دو طرف درگیر یعنی هم کمونیست ها و هم مجاهدین [1]، راه ها را اهدافی نظامی در نظر بگیرند که می شد با نابود کردن آنها جلوی حرکت دشمن را گرفت یا محاصره اش کرد. هیچ کدام از طرف های درگیری هم در انجام این کار کوتاهی نکردند! من گواهی می دهم که در این مأموریتشان پیروزی بزرگی به دست آوردند، شاید اصلا این نابود کردن راه های مواصلاتی، بزرگترین پیروزی طرف های درگیر بوده باشد! ضمنا به این دلیل که جریان بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! مسئله به همین جا ختم نمی شود، چرا که قسمت هایی از راه ها که از سر تصادف از آسیب خمپاره باران جسته، باران ها و سیل ها به سروقتش آمده و این هم همراه شده با اهمال و عدم صیانت از راه ها، از همین رو آنجا ها هم خود به خود و در سکوت، به سریال حفره های خمپاره باران ها پیوسته است! با توجه به مجموعه این دلایل، حالا راه ها هیچ نقشی ندارند جز آنکه به ماشین ها نشان دهند که در صحراهای وسیع افغانستان باید به کدام سمت برانند. در این وضعیت، عاقل کسی است که به جای حرکت بر روی این جاده، از کنارش حرکت کند و حرکت بر روی کوه و تپه ها را بر حرکت بر روی این جاده ترجیح دهد. بدشانس کسی که باور کند که این جاده است و از روی آن حرکت کند یا اینکه در برخی اوقات مجبور بشود از روی آن حرکت کند. البته در هر حال، هر دویشان قربانی این وضعیت اند. چون سفری که قاعدتا باید دو ساعت یا سه ساعت طول بکشد، حالا هشت یا حتی نُه ساعت به طول می انجامد. چون ماشین ها در این مسیر با سرعت متوسط بیست کیلومتر یا حتی احیانا ده یا حتی پنج کیلومتر در ساعت می رانند. حالا اگر این ماشین، یک وانت یا کامیون حامل اجناس باشد که دیگر باید با نهایت آهستگی و احتیاط و لاک پشتی حرکت کند! روی همین حساب، رسیدن از یک شهر به شهر دیگر، با مسافتی که بینشان هست سنجیده نمی شود [مثلا گفته نمی شود بین این شهر تا آن شهر 50 کیلومتر فاصله است] بلکه با ساعت هایی که مسافر باید بین این دو شهر در راه باشد سنجیده می شود. [مثلا گفته می شود از این شهر تا آن شهر 5 ساعت راه است!] مثلا فاصله بین طورخان (در مرز با پاکستان) تا کابل 300 کیلومتر است و در شرایط عادی، می تواند حداکثر طی سه ساعت طی شود، ولی در آن اوضاع که ما می خواستیم مسیر را طی کنیم، 12 ساعت طول کشید! و مجبور شدیم در بین راه، شب را در جلال آباد توقف کنیم و فردا صبحش باز به مسیرمان ادامه دهیم. عذاب راه فقط در سختی هایش و ساعت های طولانی که آدم باید در جاده باشد خلاصه نمی شود، بلکه خستگی و کوفتگی ای که آدم (از کثرت بالا و پایین رفتن ماشین و گیر کردنش و تکان های شدیدش در طول مسیر) به آن دچار می شود هم هست. مسئله ای که باعث می شود آدم وقتی به مقصد مورد نظرش می رسد بیشتر شبیه جسدی بی جان باشد! ممکن نیست بتوانی سختی راه و رنج هایش را بفهمی مگر اینکه اوضاع جغرافیایی افغانستان را بشناسی. شمال افغانستان منطقه ای دشتی است که عبارت است از دامنه ی کوه های پامیر و هندوکش. در جنوب غربی افغانستان هم منطقه ای دشتی که البته رود هلمند که از کوه های هندوکش جاری است به آن نفوذ می کند. اما وسط این دو، منطقه ای پر از بلندی هاست که دوسوم وسعت کشور را در بر می گیرد و امتداد بلندی های پامیر محسوب می شود که جغرافی دانان، آن را سقف دنیا نامیده اند و کوه های مشهور هیمالیا از آن منشعب می شود. شاخصه ی اساسی آن هم کوه های سر به فلک کشیده ی هندوکش است و شاخه های آن. ممکن نیست کسی بتواند این کوه ها را تخیل و تصور کند مگر وقتی که خودش با چشم آنها را ببیند و شدت هیبت و سرسختی ای که دارد را درک کند، کوه هایی که در برخی موارد ارتفاعشان به 7620 متر می رسد! تقدیرمان این بود که همین منطقه ی مرکزی کشور محل مورد نظر ما و هدف اولمان باشد. پایتخت کشور و مقر حکومت، کابل، در قلب همین منطقه واقع شده است، اگرچه قندهار (محل استقرار رهبر طالبان که به او امیرالمومنین می گویند) در ارتفاعات جنوبی واقع شده است. چیزی که در راه مابین پیشاور و طورخان دیده بودیم را باز در مسیرمان در فاصله ی طورخان و جلال آباد و حتی کابل مشاهده کردیم. ماشین های باری پُر و ماشین های سواری [اتوبوس یا مینی بوس های] رنگارنگ با پرچم های سیاهشان که خیال می کردند با آنها چشم زخم را از خود دور می کند، در برخی موارد هم راننده، یک میمون کوچک (که به آن نسناس میگویند) بالای ماشینش بسته است، شاید معتقد است خوش شانسی می آورد. البته تصویری که در این موضوع در افغانستان دیدیم از سه جهت با تصویری که در پاکستان دیدیم فرق دارد: جهت اول اوضاع بسیار وحشتناک و بد جاده هاست که به آن اشاره کردیم. دوم اینکه جاده های افغانستان هنوز در بین صحنه های نبرد قرار دارد و تانک ها و توپ های سوخته، بالای صخره ها و شن ها دیده می شوند و اتاقک ماشین ها در جای جای مسیر افتاده است. البته ساکنین و مسافران هم با این مسئله سازگاری پیدا کرده اند و مثلا اتاقک ماشین ها تبدیل شده به سایه بان هایی که در پناه آن در سایه بنشینند و گاهی هم این اتاقک ها تبدیل شده به مغازه های کوچکی که به ساکنین چادرها[ی آوارگان] جنس می فروشد. در مورد بقایای تانک ها و توپ ها هم بچه ها را می دیدم که رویش می پرند یا پشتش مخفی می شوند، آن هم در بین گله های بز و گوسفند که آنها هم در حرکت و پریدن روی این وسایل با بچه ها همراهی می کنند! سومین تفاوت بین مسیر در افغانستان و پاکستان هم خود را در شکل محل های استقرار آوارگان نشان می دهد. در طول سال های جنگ اوضاع شهرهای اصلی افغانستان به کلی بهم ریخت و برخی از ساکنین آنها ترجیح دادند برای پناه جویی به جنوب کشور بروند و سازمان های بین المللی در آغاز برای سرپناه یافتن آنها چادرهایی برپا کردند که در ادامه تبدیل شدند به خانه های فقیرانه ی آنها که بیشتر شبیه جعبه های گلی چیده شده کنار هم به نظر می رسند. این خانه ها بعد از آنکه ساکنینش به دیار خود برگشتند همچنان باقی ماند و تا الان هم برجاست و شاهدی است از آن دوره. تا وقتی به ورودی کابل نرسیده بودیم برخوردی با نیروهای طالبان نداشتیم. آنها، پنج تایشان برای استراحت کنار جاده نشسته بودند و چای سبز می نوشیدند و پشتشان یک وانت دوکابینه بود که پشتش مسلسل سبک کارگذاشته بودند. چون ماشین گرد و خاک گرفته بود و به جای اینکه پلاک داشته باشد، سلاح داشت، راننده سریعا فهمید که ماشین، ماشین حکومت است، فلذا به محض دیدنش ضبط ماشین را خاموش کرد و نوار کاست را به آرامی در جیبش گذاشت. آن موقع داشتیم به آوازهای زیبایی از یکی از مشهورترین خوانندگان زن افغان به نام نغمه گوش می کردیم که بعد از وارد شدن طالبان به کابل و ممنوع شدن آواز و موسیقی توسط آنان به پاکستان رفته بود. برایم تعریف کردند که صدای شیرین او و خواننده ی محبوب پشتون عبدالله مقری با نوار کاست هنوز در همه ی خانه ها پخش می شود، نوارهای کاست این دو هم در حجم عظیم از پاکستان به افغانستان قاچاق می شود. آواز نغمه که گوش می کردیم می گفت: آقای ملای من، به دادم برس. معشوقم تب کرده و منتظر دعایی است که تو برایش بنویسی، شاید جان را به تنش برگرداند! صحنه خالی از پارادوکس هم نبود، نغمه داشت با آواز مخاطب خودش ملا را صدا می کرد، و کمی بعد چند نفر از ملاهای طالبان در جاده پیدا شدند! [در زبان افغان ها، به نیروهای طالبان ملا هم گفته می شود.] ادامه دارد ... پی نوشت ها: 1- مجاهدین ، به نیروهای اسلام گرایی گفته می شد که با گرایش های سیاسی و بینشی مختلف، در دوران حکومت کمونیستی و حضور شبه اشغالگرانه ی ارتش سرخ شوروی در خاک افغانستان (از اواخر دهه ی 50 شمسی)، به عنوان جهاد ، شروع به جنگ با آنان کردند. در بین این نیروها، هم نیروهای دارای گرایش های بازترسیاسی دیده می شد و هم نیروهای اسلام گرای سنتی و هم برخی نیروهای سلفی. مجاهدین از احزاب و گروه های مختلفی تشکیل شده بود که پس از پیروزی بر کمونیست ها و اخراج شوروی از افغانستان در سال 92 نتوانستند بین خود به توافق برسند و جنگ داخلی بین خود آنان آغاز شد که در نهایت موجب به وجود آمدن حرکت طالبان و شکست همه ی مجاهدین از این حرکت تازه تأسیس گردید. از سران مجاهدین می توان به احمد شاه مسعود، برهان الدین ربانی، گلبدین حکمتیار، عبدرب الرسول سیاف و شهید عبدالعلی مزاری نام برد. قسمت های قبل: مقدمه قسمت 1 Let’s block ads! (Why?) منبع: مشرق کد مطلب : سایر اخبار ...
طبیعت گردی بدون رد پا
خارج می شوند انبوهی از زباله از خود به جای می گذارند که بیشتر آنها از نوع ظروف یکبار مصرف است که حداقل 500 سال در طبیعت باقی می مانند. وی اظهار کرد:هر گردشگر باید به طبیعت مانند فضای خانه اش نگاه کند و زباله را به راحتی در آن رها نکند. *** بوق زدن موجب ناشنوا شدن حیوانات می شود وی گفت: برخی از جاده های کشور از میان مناطق حفاظت شده عبور می کند مانند پارک ملی گلستان، منطقه ...
شاه سعودی: با هیچ کس دشمن نیستیم؛برای وحدت مسلمانان تلاش می کنیم!
کشور عربی همسایه رژیم های مرتجع حاشیه خلیج فارس هم در حملات بی وقفه متجاوزان ویران شد، آل سعود به گفته عبدالملک الحوثی حتی به مراسم عروسی و عزا و گورستان های یمن هم رحم نکرد و همه را هدف قرار داد. با وجود این همه جنایت و ویرانی و کشتار در طول یک سالی که از تجاوز آل سعود به یمن می گذرد، سخنگوی ائتلاف متجاوزان مدعی شد پادشاهی سعودی، مردم یمن را نجات داده است. رسانه های سعودی و ...
استقبال گردشگران نوروزی از امامزادگان آذربایجان شرقی
رهبر معظم انقلاب اسلامی با عنوان اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نامگذاری شده است، اظهار داشت: پیرو مشکلات اقتصادی برخی کشورهای اروپایی به اقتصاد ریاضتی روی آوردند، اما رهبری از همان ابتدا اقتصاد مقاومتی را مطرح کردند که اگر جنبه های این نوع از اقتصاد را بررسی کنیم، می بینیم که بسیار کاراتر و موثرتر از اقتصاد ریاضتی است. مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان آذربایجان شرقی افزود: اقتصاد مقاومتی ...
غار سنگ شکن نباید به شیوه ساده و سنتی اداره شود
اقدام شود. وی در پاسخ به سوال خبرنگار پسین جهرم مبنی بر ارتقا نمایندگی میراث فرهنگی این شهرستان نیز گفت: هدف ما چابک سازی سیستم اداری بوده و معتقدیم با توسعه سیستم اداری مشکلات بر طرف نمی شود. معاون زیارت و گردشگری استاندار فارس اظهارکرد: باید متناسب با ظرفیت های استان و شهرستان ارتقا انجام شود؛ اما نه ارتقا به سمت افزایش تعداد نیروی انسانی، بلکه ارتقا باید از لحاظ تسهیلگری در رفع موانع و مشکلاتی که در جهت توسعه صنعت گردشگری وجود دارد، محقق شود. ...
عید واقعی عیدی است که شاه و گدا خوش باشند
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از ندای تفرش ، "حجت الاسلام محمد مومنی" امام جمعه تفرش طی پیامی به مناسبت فرا رسیدن سال جدید، عید نوروز را تبریک و تهنیت گفت. مومنی در ادامه این پیام عید واقعی را عیدی دانسته که همه مردم خوشحال باشند و افزوده است: عید واقعی عیدی است که شاه و گدا خوش باشند و در روایات آمده است که اگر کسی بتواند شادیهای خود را با دیگران به خصوص محرومان تقسیم ...
روحانی: تمرکز دولت در سال 95 شتاب و هم افزایی در روند اجرای اقتصاد مقاومتی است
سایت خبری تحلیلی هنگام Hengamnews.com: حجت الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان در دیدار نوروزی با جمعی از کارگزاران قوا و مدیران دستگاه های مختلف اجرایی کشور، اعلام کرد که دولت مصمم است در سال 1395 که از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی، سال اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل نامگذاری شده، برنامه های خود را برای تحقق سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی، با شتاب بیشتری در فرصت پسا تحریم ادامه دهد. ...
دهکده گردشگری بوشهر؛ آرزویی که برآورده شد
بلااستفاده بود، تا اینکه مسئولان استان بوشهر تصمیم گرفتند از بخش دیگر بندر بوشهر نیز که به دریا متصل است استفاده کرده و دهکده گردشگری احداث کنند. دهکده گردشگری بوشهر ایده ای بسیار جذاب و قابل قبولی بود که از سوی مسئولان استان پیگیری و نهایتاً اواخر سال 94 بود که محقق شد و روزنه جدیدی برای گردشگری ساحلی در بوشهر باز کرد. در حالی که سال های سال مردم بوشهر برای گردش و تفریح به ویژه ...
چگونه به المپیک ریو 2016 برویم؟
...؛ دیرزمانی است هم در قبل از انقلاب و هم از زمان پیروزی انقلاب مسئولان درجه اول ورزش همواره اعلام کرده اند که باید ورزش های پایه مثل شنا، ژیمناستیک و دوومیدانی مورد توجه قرار گیرد و در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم. در بیان این اظهارات تفاوتی بین مدیران سازمان تربیت بدنی اعم از ورزشی و غیرورزشی وجود نداشته است. هم آنان که تحصیلات تربیت بدنی داشته اند به این امر اصرار ...
کوچک زاده: هیچ فردی از من فحاشی سراغ ندارد/ یکی به من گفت شعبان بی مخ، دیگری هم گفت حضرت سلیمان نیستم که ...
برجام بود که بیانگر این بود در این مجلس 290 نفر نماینده هیچ کاره هستند و تنها اراده رئیس مجلس حاکم است آن هم با القای مطالبی که صحت نداشت یعنی در آن روز به نمایندگان مردم این گونه القا شد که این نظر رهبری است که برجام به این صورت به تصویب برسد در حالی که چند روز بعد دیدیم که رهبر معظم انقلاب روی مصوبه مجلس و مصوبه شورایعالی امنیت ملی نامه ای برای اجرایی شدن برجام نوشتند که در آن 9 تذکر به عنوان تبصره ...
جلوگیری از واردات بی رویه راهکاری برای تحقق اقتصاد مقاومتی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در محمودآباد، حجت الاسلام سید داوود موسوی، امام جمعه محمودآباد امروز در دیدار جمعی از مسؤولان این شهرستان با تبریک فرا رسیدن سال جدید به نامگذاری امسال از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به عنوان سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل اشاره کرد و گفت: فلسفه نام گذاری سال که بیش از یک دهه از آن می گذرد، در درون خود حکایت ها و عبرت های بس پیچیده ای دارد که با نگاه سطحی و ابتدایی ...
نقش جنبش دانشجویی در تحقق اقتصاد مقاومتی-بخش دوم
تشکل دانشجویی ایجاد شود، هم طمع این گونه کارها را اضافه می کند. رهبر معظم انقلاب با علم به این آسیب بارها به ماهیت کار بسیجی به ویژه در دیدار با دانشجویان بسیجی تأکید کرده اند: شرط دیگر این است که در مقابل این حرکت و کار، از کسی مزد نخواهد. مزد، مربوط به جایی است که کسی از بیرون به ما انگیزه میدهد- این کار را بکن، این پول را بگیر- وقتی ما از درون و عمق جان و از عشقمان انگیزه می گیریم ...
سال 95 را سال آغاز محرومیت زدایی از چهره شهر سیاهکل و غربت زدایی از مساجد می نامم
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از درسیاهکل ، حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا شکسته دل امام جمعه سیاهکل در خطبه های عبادی سیاسی اولین نمازجمعه این شهر در سال 95، با اشاره به شعار سال که توسط مقام معظم رهبری به نام اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل نامگذاری شده است، اظهار داشت: علاج تحریم ها و بسیاری از مشکلات امروز جامعه ما اهتمام به اقتصاد مقاومتی است. همه مردم و مسئولان باید دست به دست هم ...
قالیباف: تهران نیازمند یک سازمان گردشگری است
سال نیز نسبت به سال قبل شرایط بهتر شده است. قالیباف با بیان اینکه شهرداری تهران نمی خواهد بحث گردشگری را دولتی کند، تاکید کرد: شهرداری یک نهاد عمومی غیردولتی است و ما باید در حوزه گردشگری مدیریت، حمایت و بسترسازی کنیم و اجازه دهیم تا بخش خصوصی وارد عمل شود. قطعا تمام افرادی که برای اسکان مراجعه کنند، مستقر می شوند وی افزود: شهروندان عزیز می توانند از طریق سامانه ...
ارائه خدمات درمانی در 20 مرکز شهرستان دشتستان در تعطیلات نوروز
علیرضا حاجیونی امروز در گفت وگو با خبرنگار فارس در دشتستان اظهار داشت: دولت یازدهم در حوزه سلامت عملکرد مطلوبی داشت و به ویژه در سال گذشته شاهد اقدامات زیربنایی در این عرصه بودیم. وی افزود: در استان بوشهر، علاوه بر طرح نظام سلامت که با موفقیت اجرایی و عملیاتی شد، طرح بهداشت دهان و دندان و طرح غربالگری دیابت و بیماری های قلبی عروقی نیز با موفقیت بسیار خوبی به طور رایگان اجرایی شده است ...
بقاع متبرکه دشتستان میزبان 200 هزار نفر زائر نوروزی
: برای خدمت رسانی به این زائران و مسافران نهایت تلاش خود را بکار گرفته ایم و دراین ارتباط زائرسراهایی نیز برای اسکان کامل آنها بویژه شب ها فراهم و در اختیار زائران قرار داده شده است. رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان دشتستان گفت: طرح آرامش بهاری در جوار آستان مقدس امامزادگان و بقاع متبرکه دشتستان که از 25 اسفند سال گذشته آغاز شده شده تا پایان تعطیلات نوروزی ادامه دارد. وی تقویت باورهای ...
چرا با وجود عهدشکنی های آمریکا برخی مسئولان همچنان خوشبین هستند
عضو هیأت رئیسه مجلس با بیان اینکه دولت اقدام جدی برای جلوگیری از واردات کالا نمی کند گفت: چرا برخی مسئولان همچنان به آمریکا خوشبین هستند و به جای امید به خارج برای حل مشکلات به توان داخل تکیه نمی کنند؟ محمد دهقان در گفت وگو با خبرنگار فارس در مشهد با اشاره به نامگذاری سال 95 از سوی رهبر انقلاب به نام اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل اظهار کرد: رهبر معظم انقلاب در بیانات خود در اول فروردین ...
تحقق اقتصاد مقاومتی نیازمند حرکت از شعارگرایی به سمت عمل گرایی است
حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم یعقوبی، نماینده ولی فقیه در استان خراسان شمالی و امام جمعه بجنورد، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در بجنورد، با اشاره به انتخاب شعار اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل برای سال 95 از سوی رهبر معظم انقلاب، اظهار کرد: بهترین و مهم ترین راه نجات کشور از وابستگی به خارج در عرصه های مختلف، اجرای اقتصاد مقاومتی است. وی با بیان اینکه تا زمانی که اقتصاد ما مقاومتی ...
دولت هواپیمای آنچنانی خریداری می کند درحالی که در مشهد قطار وجود ندارد که روی ریل بگذارند تا مسافران را ...
این شورا تخریب زیاد بود تا شورا ناکارآمد جلوه کند. امروز چهره ی شورا و شهردار در بین مردم فرق کرده است، مهم کار بعد از این است. آیت الله علم الهدی افزود: اگر بودجه ی سال بعد را طبق رهنمود های رهبری و مبانی اقتصاد مقاومتی برنامه ریزی و تغییر دهید و آنجا که نیاز به تجدید نظر دارد اعمال کنید بسیار خوب است. نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی تصریح کرد: یکی دیگر از مسائل که ...
کدام انتظارات امریکایی ها از توافق هسته ای محقق نشد؟
سال گذشته در چنین ایامی مذاکرات هسته ای در اوج خود در لوزان سوئیس پی گیری می شد. در آن زمان همه طرف های مذاکرات به دنبال پیدا کردن راه حل برای رسیدن به توافق نهایی بودند. البته در آن زمان کمتر کسی پیش بینی می کرد که در نهایت راهکاری برای برون رفت از این بحران ساختگی وجود داشته باشد. به گزارش تابناک ، به هرحال سال 94 با همه فراز و نشیب خود در حوزه سیاست خارجی و مذاکرات هسته ای با توافق ...
چشم اندازهای طبیعی فارس به روی میهمانان نوروزی آغوش گشوده است
فارس گفت: امسال نیز همزمان با تجدید حیات طبیعت و آغاز سال نو همچون سالهای گذشته استان تاریخی و فرهنگی فارس، میزبان هزاران نفر از میهمانان نورزی است و حضور جمعیت عظیمی از طبیعت دوستان در دامان طبیعت و اکثر مناطق تحت حفاظت محیط زیست استان فارس را شاهد خواهیم بود ، این موضوع ضمن آنکه نقطه عطفی در آشتی مردم با طبیعت قلمداد می شود چنانچه مراقبت نگردد تهدیدی برای حفاظت از مواهب طبیعی نیز بشمار می آید ...
بازیگری که اولین عیدی خود را قورت داد
های سین هفت سین، در خصوص بودن سکه به عنوان جذاب ترین سین اظهار داشت: سیب، سبزه، سنبل و بقیه سین های هفت سین را خیلی دوست دارم اما آنقدر سال 94 بهم فشار آمد کمی سین سکه و درخشش آن درشت نمایی می کند و برای سفره دل من جذاب است. امیدوارم همه هنرمندان در سال 95 در موقعیت بهتری قرار بگیرند و سبز، سبز، سبز باشند. آقاجانی از احساسات خود در لحظه تحویل سالن گفت: هنوز هم مانند کودکی ذوق می کنم و ...
ارتش میانمار مدعی ماندن در قدرت سیاسی شد
به گزارش تهران پرس ، نیروهای نظامی میانمار روز یکشنبه (امروز) چند روز پیش از روی کار آمدن دولت منتخب مردم اعلام کردند که نیاز به وجود ارتش در عرصه سیاست همچنان وجود دارد. به نوشته رویترز، ژنرال مین آونگ لاینگ در سخنرانی روز ارتش گفت که اعتقاد ارتش این است که تنها نیروی کشور برای ایجاد اتحاد و محافظت از قانون اساسی است. وی افزود، با وجود آنکه ارتش با دولت و مردم همکاری کرد تا ...
امام جمعه موقت تهران: فکر می کنند با برجام، فتح الفتوح صورت گرفته / آب نبات زیر دهانشان مزه کرده و به ...
را قبول ندارند. خطیب نماز جمعه تهران همچنین برخورد منطقی و استدلال را دیگر ویژگی گفتمان فاطمی دانست و گفت: ما باید نگاه جدیدی به خطبه فدک داشته باشیم تا ببینیم که چطور حضرت فاطمه (س) در این خطبه در اوج احساسات ذره ای از منطق عقب نشینی نکرده است. خاتمی در بخش دیگری از خطبه های نماز جمعه با اشاره به نامگذاری سال جدید از سوی رهبری به عنوان سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل اظهار ...
استفاده صحیح از منابع آبی و توسعه صنعت گردشگری مهمترین گام توسعه در لنده
...> حجت الاسلام بزرگواری در ادامه به شعار سال اشاره کرد و افزود: چرا به سخنان و رهنمودهای رهبری گوش نمی دهیم و آنطور که باید در جهت تحقق اقتصاد مقاومتی که از مهمترین راه های توسعه است حرکت نمی کنیم. وی خاطر نشان کرد: هنوز گشایشی از برجام نصیب ملت ایران نشده، دشمنان ما می خواهند از برجام به نفع خود استفاده کنند و توان و ظرفیت کشور را به سمت خاموشی و رکود هدایت کنند. این نماینده مجلس ...
کودکان در اردوگاه های پناهندگان وادار به جدایی از عزیزان می شوند
و خون، با توده ای از بدن های عریان و خشمگین درون آن. چه می تواند به ما بگوید؟ همه چیز! تئاتر همه چیز به ما می گوید. این که چگونه خدایان در آسمان ها سکونت دارند و زندانیان در سیاه چال های فراموش شده جان می بازند. چگونه شعله هوس زبانه می کشد و عشق تباه می شود. چگونه در جهان به انسان های خوب نیازی نیست و فریب، فرمانروایی می کند. چگونه مردم در آپارتمان ها زندگی می کنند در حالی ...