خانه
سایر منابع:
با دوستان خود به اشتراک بگذارید
می پسندم
0
سایر خبرها
جهان در اولین هفته فروردین 95؛ از پیروزی های ارتش سوریه تا انفجار در قلب سیاسی اروپا
اساس آن نیروهای مسلح و پلیس لندن به منظور مقابله با حداقل 10 حمله تروریستی به حالت آماده باش در آمده اند.این هفته نامه انگلیسی افزود: درحالی که نگرانی ها از بازگشت تروریست هایی که از سوریه بازمی گردند تا حملات مشابه پاریس را در لندن تکرار کنند رو به افزایش است، به آژانس ملی جرم انگلیس دستور داده شده است تا فعالیت نیروهای مسلح را در لندن به شدت مورد توجه قرار دهد. این رسانه نوشت: این ...
در پستوی اینستاگرام هنرمندان
یکی از خصوصیات روزهای پایانی سال، این است که هرکسی به فکر مرور کردن می افتد. همه نگاهی به روزهای پشت سر می اندازند (چه روزهای خوبشان و چه روزهای بدشان) و احتمالا برای اوقاتی که انتظارشان را می کشند، برنامه ریزی می کنند. به گزارش جام جم، این روزها همه مشغول زیر و رو کردن داشته های خود و سرک کشیدن به صندوقچه هایشان هستند. ما هم تصمیم گرفتیم به روزهای بازیگران در سالی که گذشت، مروری داشته ...
پروفسور بالتازار؛ مردی که انستیتو پاستور ایران را متحول کرد نقش محقق فرانسوی در شناسایی منشا طاعون در ...
حضور "بالتار" در کشور دکتر احسان مصطفوی در گفت وگو با ایسنا با مروری بر تاریخچه انستیتو پاستور ایران، گفت: یک سال پس از جنگ جهانی اول، دولت ایران با آنکه هنوز از مشکلات جنگ جهانی رهایی نیافته بود و اثرات خانمانسوز قحطی و بیماری در کشور فراگیر بود، برای تعالی علم پزشکی و تحقیقات پیرامون انواع بیماری های واگیر به فکر تجدید روابط علمی خود با کشور فرانسه افتاد؛ از این رو هیات نمایندگی ایران ...
آنها که رفتند/ کدام چهره های هنری در سال 94 رخ در نقاب خاک کشیدند؟
های طبیعت ایران هم رفت محمدعلی اینانلو وقتی خبر درگذشتش در دی ماه 1394 منتشر شد خیلی ها متاثر شدند. مجری، گزارشگر و روزنامه نگاری که سال های سال از طبیعت ایران و حیات وحش آن نوشت. علاوه بر این اینانلو سابقه بازیگری در فیلم های ارتفاع پست و به رنگ ارغوان را هم داشت. مهران دوستی با صدای ماندگارش خاطره ساز خیلی از شنوندگان رادیو بود. کارش را از رادیو گیلان ...
بازدید هاشمی از اردوی کشتی، وزنه برداری، قایقرانی و تیراندازی
به گزارش خبرگزاری مهر ، کیومرث هاشمی امروز یکشنبه روز پرکاری را پشت سرگذاشت و از اردوهای مختلف تیم های ملی بازدید کرد. بازدید از اردوی تیم ملی تیراندازی کیومرث هاشمی صبح امروز با حضور در مجموعه ورزشی آزادی از نزدیک تمرینات آماده سازی ملی پوشان تیراندازی اعزامی به المپیک ریو را مشاهد کرد. اعضای 5 نفره تیم ملی تیراندازی کشورمان که جواز حضور در بازیهای المپیک 2016 ریو را ...
بازدید کیومرث هاشمی از اردوی ورزشکاران المپیکی
رئیس کمیته ملی المپیک از اردوی تیمهای ملی کشتی، وزنه برداری، قایقرانی و تیراندازی بازدید کرد. به گزارش ایسنا، صبح امروز یکشنبه، کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک با حضور در محل تمرینات چهار رشته المپیکی، جویای وضعیت ملی پوشان المپیکی شد. هاشمی با حضور در خانه کشتی شماره 2 تهران از نزدیک نظاره گر تمرین مرور فن آزادکاران بود. وی همچنین در گفتگو با رسول خادم در جریان روند ...
برخی جاها مواد مخدر و سلاح را می شد مثل نان خرید
چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل [...] چون بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! گروه بین الملل مشرق – در قسمت قبل این نوشتار (که ترجمه ای است از سفرنامه ی فهمی هویدی به افغانستان طالبان در سال 1377 شمی با عنوان طالبان، سپاهیان خدا در نبردی اشتباهی! ) ماجرای چگونگی آغاز سفر نویسنده به افغانستان را خواندیم و ایراداتی که به او گرفته می شد تا از این سفر منصرف شود را مرور کردیم. همچنین دیدیم که نویسنده چطور خود را به پاکستان رساند و از آنجا چطور برای وارد شدن به افغانستان به سمت مرز حرکت کرد. ماجرای مواجه با اولین نیروی طالبان و آخرین نیروی طالبان هم ذکر شد. بخش دوم این خاطرات را با هم می خوانیم: حالا ما داخل یک دولت، در دلِ دولت پاکستان هستیم. روی نقشه اگر بخواهی حساب کنی، هنوز از پاکستان بیرون نرفته ایم، و هنوز داخل مرزهای آن هستیم. اما در حقیقت امر، داستان طور دیگری است. این نقطه که حدودا 55 کیلومتر را در بر می گیرد، در اصل تحت سلطه ی حقیقی حکومت پاکستان قرار ندارد. یک جورهایی می توانی بگویی یک منطقه آزاد است. مسئولین این منطقه و اداره کنندگان امورش، شیوخ مشهور قبایل باتان هستند که در دوطرف مرز (یعنی هم در پاکستان و هم در افغانستان) پراکنده اند و حضور دارند. از آنجا که این منطقه، منطقه ی آزاد است، به همین دلیل هرچه در پاکستان ممنوع است، در اینجا مجاز است. از تجارت سلاح گرفته تا تجارت مواد مخدر. از این بگذریم که اینجا، ایستگاه اصلی قاچاق به هر دو کشور است. این اطلاعات برای من تازه نبود، بیست سال پیش هم که در سفرم به افغانستان از اینجا دیدن کردم، مواد مخدر در پیاده رو هم فروخته می شد. سلاح هم –که بخشی از آن در همان منطقه تولید می شد- مثل نان در کنار جاده ها در دسترس بود! از همان جهت که این منطقه منطقه ای آزاد است، در طول سال های گذشته جریان برق را به صورت مجانی از حکومت پاکستان دریافت می کرد، آبش را هم از چاه های همان منطقه به دست می آورد. به دلیل فشار بحران اقتصادی ای که کشور به آن دچار بود، حکومت اسلام آباد تصمیم گرفت برای برقی که به این منطقه می داد، مبلغی را تعیین کند. این چیزی بود که موجب تحریک شیوخ قبائل بر علیه حکومت و اعلام شورش آنها شد. و بستن و حمله به راه های تجاری این منطقه یکی از نشانه های این شورش است و همین، چیزی بود که موجب شد نیروهای حکومتی در پیشاور، دیروز به ما اجازه عبور به طورخان را ندهند. در آن ساعات اولیه صبح، با وجود هیبت و هراس انگیز بودن کوه ها[ی سر به فلک کشیده]، جاده، آباد و آرامش بخش به نظر می رسید. شدت حرکت در آن زیاد بود و کاروان ماشین های پر از کالا، با سرعت کم و احتیاط از لبه های کوه در حرکت بودند. البته می ترسم کلمه پر ، نتواند منظور مرا برساند، چون ماشین های باری ای که من می دیدم در اصل در حکم یک سری تپه و کوه متحرک بودند، از بس که جنس در آن گذاشته بودند و ابعاد ماشین را (طولی و عرضی و ارتفاعی) بزرگ کرده بودند! دلیل مسئله این بود که هر کالای صنعتی و تولیدی ای که افغانستان چند میلیون نفری (که حالا بیش از بیست میلیون نفر جمعیت داشت) لازم داشت از طریق پاکستان وارد می شد، حالا یا خود پاکستان هم از خارج وارد کرده بود یا ساخت پاکستان بود. این مطلب نشانگر میزان سودی بود که اقتصاد پاکستان از ادامه ی به هم ریختگی اوضاع در افغانستان و توقف ماشین تولید (در همه ی زمینه ها) در آن کشور می برد. این مطلب تقریبا می توانست تأییدی باشد بر حرف برخی آدم های خبیث که می گویند سودی که پاکستان از جنگ در افغانستان می برد کمتر از استفاده ای که می خواهد در سایه ی صلح به آن برسد، نیست. این نکته هم از چشم آدم مخفی نمی ماند که وانت هایی که به افغانستان می رفتند جنس های صنعتی یا کنسرو بود، اما ماشین هایی که داشت از افغانستان برمی گشت یا آدم سوار کرده بود یا مواد خام بار زده بودند (یا چوب یا تولیدات کشاورزی، از قبیل انگور و سیب و انار) یا آنکه خالی بودند و آمده بودند تا از نو جنس بار زده و به افغانستان ببرند. *** وقتی چشم مان افتاد به لشگری از مگس ها که در هوا می چرخیدند، و سر و صدا و هیاهوی بلندی به گوشمان رسید، و حجم انبوهی از افراد پیاده را دیدیم، و پلیس لاغری را که داشت با عصایی بلند دختربچه ای را به جلو می راند، و دستفروش هایی که در دو طرف راه هرچه خوردنی و نوشیدنی که ممکن بود می فروختند، و ارزفروش هایی که برای جلب نظر، پشت میزهای چوبی بلندی نشسته بودند، دیگر آن موقع لازم نبود کسی خبرمان کند که حاجت روا شده و به طورخان رسیده ایم، دروازه ی ما برای ورود به امارت اسلامی افغانستان . در بین این چیزها، هیچ کدام برای من جدید به نظر نمی رسید. من خودم اهل کشوری بودم که با این قبیل تصاویر مأنوس بود، از مگس ها گرفته تا سر و صدای مردم و جمعیت عظیم آدم های پیاده، و حتی چوب پلیس و فحش هایش. چیزی که بیش از همه ی اینها در آن صحنه نظرم را جلب کرد، چیز دیگری بود که برای اولین بار در زندگی ام می دیدم: صف طولانی ای از بچه های کوچک به چشم می خورد که از پنجره ی ماشین، شبیه صف مورچه هایی بود که در سکوت روی زمین راه می رفتند و اول صف، که داخل خاک افغانستان بود (پشت پست بازرسی ای که چیزی نبود جز یک سری آهن که راه را قطع کرده بود) دیده نمی شد. آخر صف هم با حرکتی یکنواخت و آرام، جلوی چشم همه به سمت عمق اراضی پاکستان پیش می رفت. هر بچه ای روی دوشش یک تکه آهن گرفته بود. برخی آهن ها بزرگ تر یا بلندتر بودند و آنها را دو بچه، هن هن کنان و عرق ریزان، حمل می کردند. پرسیدم داستان چیست، گفتند این بچه ها برای برخی تاجران اجناس اسقاطی و قراضه کار می کنند. می گفتند این تاجرها توانسته بودند از طریق تجارت با بقایای سلاح های روسی خراب که بی صاحب در تمام افغانستان ریخته شده بود، ثروت های هنگفتی به جیب بزنند. چون جا به جایی صدها تانک و توپ سنگین سخت بود، این تجار تصمیم گرفته بودند آنها را به تکه های کوچک تقسیم کرده و بعد به داخل پاکستان قاچاق کنند و بعد آنها را بفروشند. این تکه ها در پاکستان ذوب، و برای مصارف دیگر به کار گرفته می شد. تعجبم وقتی بیشتر شد که فهمیدم این صف ها، از اوایل دهه ی نود میلادی به صورت منظم و مستمر ادامه دارد، چون حجم عظیمی از سلاح های شوروی خراب شده در خاک افغانستان وجود دارد. ممکن نبود به ذهن کسی خطور کند که آخر کار سلاح های شوروی که برای به زانو درآوردن و سرکوب افغان ها به آن کشور فرستاده شده بود به اینجا بکشد، هر چند این سرنوشت، بعد از سرنوشتی که خود اتحاد شوروی به آن دچار شد و ممکن نبود به ذهن بشری خطور کند، دیگر چندان عجیب به نظر نمی رسید. با نیشگون همراهم به خودم آمدم، تذکر داد نیامده ایم اینجا که بمانیم، آمده ایم که از اینجا رد شویم و داخل افغانستان برویم. حرفش را پذیرفتم. جلو راه افتاد و رفتیم به ساختمانی که در آن چند پلیس پاکستانی با هیکل های قشنگ و قامت های بلندشان نشسته بودند. کاری که باید می کردیم را انجام دادیم و بعد از پله پایین رفتیم و وارد اتاق دیگری شدیم. در آن اتاق خلایقی را دیدم که انگار ریش را با ترازو به مساوات بینشان تقسیم کرده بودند، و از چهره شان سرسختی و تندی پیدا بود. نمی توانستم در بینشان رئیس را از مرئوس تشخیص دهم، کما اینکه نمی توانستم کارمند را از ارباب رجوع تشخیص دهم. همراهم که متوجه حیرتم شده بود در گوشم گفت: اینها جماعت طالبان اند! آمدن از یک طبقه به طبقه ی دیگر، شبیه رفتن از عصری و زمانی به عصر و زمان دیگری بود. سریعا به کسانی که نشسته بودند سلام کرد، با تعجب نظرشان به سمتم جلب شد. خطوط چهره شان وقتی گذرنامه ام را دیدند و فهمیدند عرب و مسلمانم باز شد. سریعا آمدند به سمتم و با خوشحالی آشکاری شروع کردند به خوشامدگویی و دست دادن، انگار دوستانی باشیم که بعد از مدت ها دوری باز همدیگر را ببینیم. ناگهان با جوان های طالبان رو در رو شده بودم و این، باعث شوک و حیرتم شده بود، جوان هایی که از وقتی در افق افغانستان ظاهر شدند همه ی دنیا را به خود مشغول و مردم را حیران کرده اند. البته تعجب و شوکم خیلی طولانی شد، چون بعد از آنکه گذرنامه ی مرا مهر کردند یکی شان گذرنامه را به دستم داد و به فارسی گفت: خداحافظ حالا باید سریع می رفتیم سوار ماشین مان می شدیم تا به کابل برویم. انسان کلی عذاب می کشد تا به کابل برسد. وقتی هم به آنجا می رسد، شوکه می شود. و خیلی خوش شانس خواهد بود اگر بعد از مدتی ماندن در آنجا افسردگی نگیرد! به دلیل اینکه فرودگاه کابل تعطیل، و در تیررس سلاح های احمد شاه مسعود –فرمانده مخالف طالبان که در پایگاهی در 25 کیلومتری پایتخت مستقر است- قرار دارد، کسانی که می خواهند به کابل بیایند راهی ندارند جز آنکه از ماشین و راه های زمینی استفاده کنند. مشکل اینجاست که ماشین در دسترس است ولی آنچه راه خوانده می شود، اصلا اینطور نیست! اینکه یک راهی روی نقشه ترسیم شده باشد، لزوما به این معنی نیست که الان در عالم واقع هم بر روی زمین وجود داشته باشد! بله، در افغانستان، راه هایی قبل از سالهای جنگ داخلی وجود داشت، اما به طول انجامیدن 20 ساله ی جنگ موجب شد که دو طرف درگیر یعنی هم کمونیست ها و هم مجاهدین [1]، راه ها را اهدافی نظامی در نظر بگیرند که می شد با نابود کردن آنها جلوی حرکت دشمن را گرفت یا محاصره اش کرد. هیچ کدام از طرف های درگیری هم در انجام این کار کوتاهی نکردند! من گواهی می دهم که در این مأموریتشان پیروزی بزرگی به دست آوردند، شاید اصلا این نابود کردن راه های مواصلاتی، بزرگترین پیروزی طرف های درگیر بوده باشد! ضمنا به این دلیل که جریان بمباران و موشک باران و خمپاره باران، راه ها را چند قرنی به عقب برگردانده بود، شاید بتوانم بگویم راه های مواصلاتی افغانستان به دوره ماقبل عصر نقل و انتقال برگشته است! راه ها حالا تبدیل شده است به مجموعه ای از حفره های عمیق که بین هر دو حفره، یک حفره ی سوم وجود دارد! مسئله به همین جا ختم نمی شود، چرا که قسمت هایی از راه ها که از سر تصادف از آسیب خمپاره باران جسته، باران ها و سیل ها به سروقتش آمده و این هم همراه شده با اهمال و عدم صیانت از راه ها، از همین رو آنجا ها هم خود به خود و در سکوت، به سریال حفره های خمپاره باران ها پیوسته است! با توجه به مجموعه این دلایل، حالا راه ها هیچ نقشی ندارند جز آنکه به ماشین ها نشان دهند که در صحراهای وسیع افغانستان باید به کدام سمت برانند. در این وضعیت، عاقل کسی است که به جای حرکت بر روی این جاده، از کنارش حرکت کند و حرکت بر روی کوه و تپه ها را بر حرکت بر روی این جاده ترجیح دهد. بدشانس کسی که باور کند که این جاده است و از روی آن حرکت کند یا اینکه در برخی اوقات مجبور بشود از روی آن حرکت کند. البته در هر حال، هر دویشان قربانی این وضعیت اند. چون سفری که قاعدتا باید دو ساعت یا سه ساعت طول بکشد، حالا هشت یا حتی نُه ساعت به طول می انجامد. چون ماشین ها در این مسیر با سرعت متوسط بیست کیلومتر یا حتی احیانا ده یا حتی پنج کیلومتر در ساعت می رانند. حالا اگر این ماشین، یک وانت یا کامیون حامل اجناس باشد که دیگر باید با نهایت آهستگی و احتیاط و لاک پشتی حرکت کند! روی همین حساب، رسیدن از یک شهر به شهر دیگر، با مسافتی که بینشان هست سنجیده نمی شود [مثلا گفته نمی شود بین این شهر تا آن شهر 50 کیلومتر فاصله است] بلکه با ساعت هایی که مسافر باید بین این دو شهر در راه باشد سنجیده می شود. [مثلا گفته می شود از این شهر تا آن شهر 5 ساعت راه است!] مثلا فاصله بین طورخان (در مرز با پاکستان) تا کابل 300 کیلومتر است و در شرایط عادی، می تواند حداکثر طی سه ساعت طی شود، ولی در آن اوضاع که ما می خواستیم مسیر را طی کنیم، 12 ساعت طول کشید! و مجبور شدیم در بین راه، شب را در جلال آباد توقف کنیم و فردا صبحش باز به مسیرمان ادامه دهیم. عذاب راه فقط در سختی هایش و ساعت های طولانی که آدم باید در جاده باشد خلاصه نمی شود، بلکه خستگی و کوفتگی ای که آدم (از کثرت بالا و پایین رفتن ماشین و گیر کردنش و تکان های شدیدش در طول مسیر) به آن دچار می شود هم هست. مسئله ای که باعث می شود آدم وقتی به مقصد مورد نظرش می رسد بیشتر شبیه جسدی بی جان باشد! ممکن نیست بتوانی سختی راه و رنج هایش را بفهمی مگر اینکه اوضاع جغرافیایی افغانستان را بشناسی. شمال افغانستان منطقه ای دشتی است که عبارت است از دامنه ی کوه های پامیر و هندوکش. در جنوب غربی افغانستان هم منطقه ای دشتی که البته رود هلمند که از کوه های هندوکش جاری است به آن نفوذ می کند. اما وسط این دو، منطقه ای پر از بلندی هاست که دوسوم وسعت کشور را در بر می گیرد و امتداد بلندی های پامیر محسوب می شود که جغرافی دانان، آن را سقف دنیا نامیده اند و کوه های مشهور هیمالیا از آن منشعب می شود. شاخصه ی اساسی آن هم کوه های سر به فلک کشیده ی هندوکش است و شاخه های آن. ممکن نیست کسی بتواند این کوه ها را تخیل و تصور کند مگر وقتی که خودش با چشم آنها را ببیند و شدت هیبت و سرسختی ای که دارد را درک کند، کوه هایی که در برخی موارد ارتفاعشان به 7620 متر می رسد! تقدیرمان این بود که همین منطقه ی مرکزی کشور محل مورد نظر ما و هدف اولمان باشد. پایتخت کشور و مقر حکومت، کابل، در قلب همین منطقه واقع شده است، اگرچه قندهار (محل استقرار رهبر طالبان که به او امیرالمومنین می گویند) در ارتفاعات جنوبی واقع شده است. چیزی که در راه مابین پیشاور و طورخان دیده بودیم را باز در مسیرمان در فاصله ی طورخان و جلال آباد و حتی کابل مشاهده کردیم. ماشین های باری پُر و ماشین های سواری [اتوبوس یا مینی بوس های] رنگارنگ با پرچم های سیاهشان که خیال می کردند با آنها چشم زخم را از خود دور می کند، در برخی موارد هم راننده، یک میمون کوچک (که به آن نسناس میگویند) بالای ماشینش بسته است، شاید معتقد است خوش شانسی می آورد. البته تصویری که در این موضوع در افغانستان دیدیم از سه جهت با تصویری که در پاکستان دیدیم فرق دارد: جهت اول اوضاع بسیار وحشتناک و بد جاده هاست که به آن اشاره کردیم. دوم اینکه جاده های افغانستان هنوز در بین صحنه های نبرد قرار دارد و تانک ها و توپ های سوخته، بالای صخره ها و شن ها دیده می شوند و اتاقک ماشین ها در جای جای مسیر افتاده است. البته ساکنین و مسافران هم با این مسئله سازگاری پیدا کرده اند و مثلا اتاقک ماشین ها تبدیل شده به سایه بان هایی که در پناه آن در سایه بنشینند و گاهی هم این اتاقک ها تبدیل شده به مغازه های کوچکی که به ساکنین چادرها[ی آوارگان] جنس می فروشد. در مورد بقایای تانک ها و توپ ها هم بچه ها را می دیدم که رویش می پرند یا پشتش مخفی می شوند، آن هم در بین گله های بز و گوسفند که آنها هم در حرکت و پریدن روی این وسایل با بچه ها همراهی می کنند! سومین تفاوت بین مسیر در افغانستان و پاکستان هم خود را در شکل محل های استقرار آوارگان نشان می دهد. در طول سال های جنگ اوضاع شهرهای اصلی افغانستان به کلی بهم ریخت و برخی از ساکنین آنها ترجیح دادند برای پناه جویی به جنوب کشور بروند و سازمان های بین المللی در آغاز برای سرپناه یافتن آنها چادرهایی برپا کردند که در ادامه تبدیل شدند به خانه های فقیرانه ی آنها که بیشتر شبیه جعبه های گلی چیده شده کنار هم به نظر می رسند. این خانه ها بعد از آنکه ساکنینش به دیار خود برگشتند همچنان باقی ماند و تا الان هم برجاست و شاهدی است از آن دوره. تا وقتی به ورودی کابل نرسیده بودیم برخوردی با نیروهای طالبان نداشتیم. آنها، پنج تایشان برای استراحت کنار جاده نشسته بودند و چای سبز می نوشیدند و پشتشان یک وانت دوکابینه بود که پشتش مسلسل سبک کارگذاشته بودند. چون ماشین گرد و خاک گرفته بود و به جای اینکه پلاک داشته باشد، سلاح داشت، راننده سریعا فهمید که ماشین، ماشین حکومت است، فلذا به محض دیدنش ضبط ماشین را خاموش کرد و نوار کاست را به آرامی در جیبش گذاشت. آن موقع داشتیم به آوازهای زیبایی از یکی از مشهورترین خوانندگان زن افغان به نام نغمه گوش می کردیم که بعد از وارد شدن طالبان به کابل و ممنوع شدن آواز و موسیقی توسط آنان به پاکستان رفته بود. برایم تعریف کردند که صدای شیرین او و خواننده ی محبوب پشتون عبدالله مقری با نوار کاست هنوز در همه ی خانه ها پخش می شود، نوارهای کاست این دو هم در حجم عظیم از پاکستان به افغانستان قاچاق می شود. آواز نغمه که گوش می کردیم می گفت: آقای ملای من، به دادم برس. معشوقم تب کرده و منتظر دعایی است که تو برایش بنویسی، شاید جان را به تنش برگرداند! صحنه خالی از پارادوکس هم نبود، نغمه داشت با آواز مخاطب خودش ملا را صدا می کرد، و کمی بعد چند نفر از ملاهای طالبان در جاده پیدا شدند! [در زبان افغان ها، به نیروهای طالبان ملا هم گفته می شود.] ادامه دارد ... پی نوشت ها: 1- مجاهدین ، به نیروهای اسلام گرایی گفته می شد که با گرایش های سیاسی و بینشی مختلف، در دوران حکومت کمونیستی و حضور شبه اشغالگرانه ی ارتش سرخ شوروی در خاک افغانستان (از اواخر دهه ی 50 شمسی)، به عنوان جهاد ، شروع به جنگ با آنان کردند. در بین این نیروها، هم نیروهای دارای گرایش های بازترسیاسی دیده می شد و هم نیروهای اسلام گرای سنتی و هم برخی نیروهای سلفی. مجاهدین از احزاب و گروه های مختلفی تشکیل شده بود که پس از پیروزی بر کمونیست ها و اخراج شوروی از افغانستان در سال 92 نتوانستند بین خود به توافق برسند و جنگ داخلی بین خود آنان آغاز شد که در نهایت موجب به وجود آمدن حرکت طالبان و شکست همه ی مجاهدین از این حرکت تازه تأسیس گردید. از سران مجاهدین می توان به احمد شاه مسعود، برهان الدین ربانی، گلبدین حکمتیار، عبدرب الرسول سیاف و شهید عبدالعلی مزاری نام برد. قسمت های قبل: مقدمه قسمت 1 Let’s block ads! (Why?) منبع: مشرق کد مطلب : سایر اخبار ...
چهره گرام / ستاره خنداونه
اداهای بامزه را جلوی چشم مخاطب می آورد. او حتی یک سلفی خیلی قدیمی یا به بیان خودش زیرخاکی را که با دوربینی آنالوگ گرفته، از سال 1372 منتشر کرده؛ زمانی که هنوز خود تلفن همراه نیز وجود نداشته چه برسد به گوشی های هوشمند امروزی. از عادل فردوسی پور گرفته تا اکبر عبدی همه در قاب سلفی های رامبد حضور دارند و البته قانون و اصل این سلفی ها بر خنده است و کمتر دیده می شود که کسی در این عکس ها جدی باشد، حتی کیهان ...
حضور رئیس کمیته ملی المپیک در اردوی تیم ملی وزنه برداری
به گزارش ایرنا از روابط عمومی فدراسیون وزنه برداری؛ اردوی آماده سازی تیم ملی وزنه برداری ایران برای حضور قدرتمند در مسابقات پیش رو از جمله (قهرمانی آسیا، جام فجر و المپیک ریو) از شنبه 7 فروردین در کمپ تیم های ملی وزنه برداری آغاز شده است که بر همین اساس کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک با حضور در فدراسیون وزنه برداری با علی مرادی رییس فدراسیون و اعضای شورای فنی فدراسیون که در حال برگزاری جلسه ...
تشریح و بررسی فیلم های توقیفی ارشاد در دولت دهم و یازدهم
جوانان به عنوان یکی از بحران های امروز جامعه می پردازد. خیابان های آرام : فیلم خیابان های آرام داستان یک خبرنگار است که در یک روز کاری خود با حوادثی در سطح شهر روبه رو می شود و سایر بازیگران این فیلم عبارتند از: نیکی کریمی ،حسن معجونی، لعیا زنگنه، محمدرضا فروتن و رضا داودنژاد و مینه لی هاکوپیان دیگر بازیگران فیلم کمال تبریزی هستند. در این فیلم نیکی کریمی در نقش یک ...
شهید قهرمان “حسین املاکی” را بهتر بشناسیم + تصویر
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر ، سردارشهید حسین املاکی از جمله دلاورانی بود که در سنین جوانی در مقابل دشمن متجاوز ایستادگی کرد و در جزو فرماندهان بنام دفاع مقدس نیز قرار گرفت. رهبر معظم انقلاب نیز در وصف این شهید فرمودند : قهرمان یعنی این. زندگینامه کامل سردار شهید قهرمان “حسین املاکی” رو می توانید اینجا بخوانید. ...
15 پتروشیمی جدید ساخته می شود/طرح های جدید پتروشیمی چه مشخصاتی دارند؟
به گزارش خبرآنلاین؛ بسیاری از سهامداران طرح های پتروشیمی ایران به امید افزایش تولید گاز میدان مشترک پارس جنوبی و حضور سرمایه گذاران خارجی طی دو سال آینده به شدت مشغول توسعه خود هستند، زیرا با کامل شدن فازهای پارس جنوبی یعنی اتمام طرح های توسعه فازهای 12 تا 24 این میدان تا چند سال آینده به میزان 650 هزار بشکه در روز میعانات گازی و 6.7 میلیون تن LPG (شامل پروپان و بوتان) و 4 میلیون تن اتان در سال ...
راهکار های عملیاتی اقتصاد مقاومتی/ اقتصاد ایران نیازمند استراتژی سرمایه گذاری است
سال های گذشته و در دوران تحریم مجموعه های مختلف کشور تمام انرژی خود را صرف آن کرده که چگونه کشور را اداره کند اما امروز این شرایط را سپری کرده ایم و سال شروع اقتصاد مقاومتی در عمل خواهد بود. *بنگاه داری دولت را از کارهای اصلی اش بازداشته است به گفته جلال پور متاسفانه بارها به مسئولان هم این مساله را گفته ایم که دولت در دهه های اخیر آنقدر گرفتار مسائل بنگاه داری شده که عملا از ...
تا زمانی که صدایم درآید، گزارش می کنم/ بدون فوتبال می میرم
خوانم و می دانم فرهنگ ما نیاز به بازنگری هایی کلی در مقوله های اجتماعی، ادب و زیستی دارد زیرا مطمئنم که فرهنگ غنی کشور ما می تواند این بحران خشونت و ضدفرهنگ را از تن خود بزداید. در دهه 70 داستانی هفت جلدی چاپ شد از مارسل پروست با عنوان در جستجوی زمان از دست رفته که در سال های اخیر همه با هم یک جا منتشر شده اند. قبلا هر یکی دو سال یکی از آنها را خوانده بودم اما اینک این مجموعه هفت جلدی را دوباره ...
بازدید هاشمی از اردوی کشتی، وزنه برداری، قایقرانی و تیراندازی
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛کیومرث هاشمی امروز یکشنبه روز پرکاری را پشت سرگذاشت و از اردوهای مختلف تیم های ملی بازدید کرد. بازدید از اردوی تیم ملی تیراندازی کیومرث هاشمی صبح امروز با حضور در مجموعه ورزشی آزادی از نزدیک تمرینات آماده سازی ملی پوشان تیراندازی اعزامی به المپیک ریو را مشاهد کرد. اعضای 5 نفره تیم ملی تیراندازی کشورمان که جواز حضور در بازیهای ...
سفر به پایتخت طبیعت ایران/به دیدارچشمه اسرارآمیز وقت و ساعت برویم
در میان رشته کوه اشترانکوه در استان لرستان واقع است. این دریاچه در منطقه حفاظت شده اشترانکوه و بین بخش زز و ماهرو الیگودرز و بخش مرکزی دورود قرار دارد قرار دارد. این دریاچه که به نگین اشترانکوه معروف است یکی از زیباترین دریاچه های طبیعی ایران به شمار می رود و با ارتفاع 2360 متر از سطح دریا در میان منطقه حفاظت شده اشترانکوه واقع شده است. این دریاچه به سبب نداشتن راه ماشین رو ...
سابقه نقاشی خط به تصاویر غارها بازمی گردد
مهر نوشت: زمان شروع کار هنری اش را به خاطر ندارد اما روز جمعه 15 بهمن ماه سال 1327 ساعت 4 بعدازظهر را به خوبی به یاد دارد که مشغول کار هنری بوده و همان ساعت از رادیو خبر ترور ناموفق شاه پهلوی در دانشگاه تهران پخش شده است. می گوید همه می پرسند از چه زمانی کار هنری را شروع کرده ام و من می گویم اصلاً به خاطر ندارم از چه زمانی شروع نکرده ام. او اکنون در دهه هشتاد زندگی است و هر اثری که خلق می کند ...
معرفی بقاع متبرکه امام زادگان سبزوار
روشنی در بقعه وجود ندارد و با توجه به امام زاده یحیی های دیگر در تهران، ورامین، گرگان، سمنان و جوزجان توجیه دقیق آن کاری مشکل است و به احتمال قریب به یقین می توان گفت که این مرقد متعلق به یحیی بن زیدبن امام زین العابدین علی بن الحسن (ع ) نیست . امامزادگان خسروگرد در حاشیه جنوب شرقی روستای خسروگرد بقعه ای وجود دارد که مدفن 4 تن از نوادگان امام علی (ع)، امام سجاد (ع) و امام کاظم ...
عمارت مسعودیه؛ عقیقی بر انگشتر تاریخ تهران
چهارهزار مترمربع بنا شد. از این رو، این عمارت را مسعودیه می نامند. مجموعه عمارت مسعودیه شامل پنج عمارت دیوانخانه، سفره خانه، حوضخانه، عمارت سیدجوادی و عمارت مشیرالملکی است. همچنین 2 عمارت سردر که گچ بری، کاشی کاری، خطاطی و نقاشی دیواری خیره کننده ای دارد بر جذابیت این مجموعه افزوده است. این مجموعه تاریخی، دارای هفت کتیبه است که 2 کتیبه در سردر اصلی، یک کتیبه در سردر کالسکه رو، 2 کتیبه در عمارت ...
بازدید کیومرث هاشمی از اردوی ورزشکاران المپیکی
رئیس کمیته ملی المپیک از اردوی تیمهای ملی کشتی، وزنه برداری، قایقرانی و تیراندازی بازدید کرد. به گزارش ایسنا، صبح امروز یکشنبه، کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک با حضور در محل تمرینات چهار رشته المپیکی، جویای وضعیت ملی پوشان المپیکی شد. هاشمی با حضور در خانه کشتی شماره 2 تهران از نزدیک نظاره گر تمرین مرور فن آزادکاران بود. وی همچنین در گفتگو با رسول خادم در جریان روند ...
هم فروغ نیستم، هم فروغ هستم
می دادند. من در رادیو و بعدتر در تلویزیون شهرت زیادی داشتم و برنامه ادبی من که دفتر آدینه نام داشت بسیار مورد توجه بود و اکثر شعرا و نویسندگان شهیر امروز در برنامه من حاضر می شدند و در کل می توان گفت فضای خوب و بدون تنشی بود. اولین کتاب شما در چه سالی منتشر شد؟ سال 55، مجموعه داستان عاشقانه های دنیا رو ترجمه کرده بودم. بعد هم نشر مروارید آمد و شعرهای من را گرفت و برد و چاپ ...
دیالوگ های ماندگار سینمای ایران
...: مرده شور این زندگی رو ببرن. همه چی داری، خونه، ماشین، مستقلات، پول... ولی عشق که نداری ینی هیچی نداری! (آدمکش-رضا کریمی) - حامد بهداد:الان که فقط باید جنسه چینی بخری ، بی ناموسا دنیارو گرفتن! امروز فرداست که هممون باید بریم زنه چینی بگیریم! ارزون تموم میشه ... نه مهری نه چیزی ، زبونتم نمیفهمن راحت! (سعادت آباد-مازیار میری) - بابا اتی(جواد عزتی):وقتی تو یه ...
صدور مجوز به یک کتاب ضد دینی به بهانه تاریخ آذربایجان/ از توهین به روحانیت تا تفسیر عجیب از قراردادهای ...
"رساله ای در تاریخ آذربایجان ج ن و ب ی" در سال 1364 شمسی در باکو به رشته تحریر درآمده است و در دی ماه سال 94 نیز در تبریز با ترجمه پرویز زارع شاهمرسی منتشر شده است. توضیح مترجم این کتاب در مقدمه به روشنی نشان می دهد که حتی مترجم نیز از جهت گیری های ضد دینی این کتاب کاملا مطلع بوده است و سعی کرده تا به نوعی خود را از اتهامات بعدی درباره انتشارکتاب تبرئه کند. مترجم کتاب در ذیل پیشگفتار مترجم این کتاب ...
در دوران احمدی نژاد دو سه بار تذکر گرفتم/ وقتی فرماندار شدم در مبحث زیر ساختهای رشت خیلی عقب بودیم/ به ...
زیر ساختها خیلی عقب بودیم ، مثلا در راه رو ستایی ما از میانگین استانی هم عقب تر بودیم ، در گازرسانی هم چیزی در حدود 10 درصد از میانگین استانی هم پایین تر بودیم ، در موضوع آب همچنین . در بحث اجرای طرح هادی خوب بودیم ، اما باز هم مشکلات خاصی داشتیم ، بسیاری از معابر روستایی ما تقریبا غیر آسفالت بود و راههای خاکی زیادی داشتیم ، ما ابتدا به ساکن، متناسب با اینکه شهرستان در چه چیزی عقب ماندگی دارد آمدیم ...
معین:تحکیم فکر می کرد در انتخابات84 هاشمی رئیس جمهور می شود/ انتخاب شخص آقای خاتمی، من بودم/شکست 84 خیلی ...
عالی ایران را شروع کردیم که هفت، هشت سال از شروع آن گذشته است. دو جلد منتشر شده که یک ماه پیش در دایره المعارف بزرگ اسلامی از جلد دوم آن رونمایی شد. جلد سوم هم ان شاءالله در پیش خواهد بود که هرکدام از اینها چند صد صفحه تاریخ است و مجموعه آن فکر می کنم نزدیک به دوهزار صفحه خواهد رسید. هدف من این بود که 10 سال کار در آموزش عالی و در دوران مسئولیت من گم نشود. تاریخ ما متأسفانه شفاهی بوده و تاریخ ...
پهلوانی، نتیجه قدیمی ترین تربیت سنتی و اجتماعی ایرانیان است
شیفتگی در برابر غرب آن را هموار کرده بود. *پای توپ چه زمانی به ورزش باز شد؟ توپ، سرآغاز ورزش نوین ایران در عصری بود که همه سیرت و صورت تربیت بدنی سنتی و پهلوانی پابه پای دیگر مناسبات فرهنگی و مدنی رو به غرب آورده بود. انفعال فرهنگی، میدان مناسبی برای حضور جریان فعال و در عین حال عقیم و وابسته روشن فکری بود. چنان که همه امر تعلیم و تربیت، به دست فرنگی مآبان قرن 13 قمری افتاد و ...
راهبرد گام سوم در فضای سیاسی
...> جلایی پور: آخرین نکته من این است گفت وگو و تعامل مورد اشاره آقای علوی تبار، یک نکته مهم است و شاید باعث شود برخی افراد و نهادها بپذیرند در سر جای خود و در حیطه وظایف شان عمل کنند. به نظرم حالا که هنوز همه سابقون انقلاب در صحنه حضور دارند باید روی آینده بر اساس ارزیابی از گذشته تصمیم گیری کنند. همان طور که گفتم، یک جریان خاص گمان می کند می تواند برنامه هایی که در ذهن دارد را اجرا کنند. حالا ...
تکواندو؛ چشم انتظار دو مسافر دیگر
...: مهر نوشت: تکواندو ایران سالهاست روی نوار موفقیت و کسب افتخارات متعدد بین المللی گام برمی دارد. هر چند این حرکت گاهی با نوسان همراه هست ولی نکته اساسی اینکه همین نوسان اندک هم باعث نمی شود که تکواندو ایران از مسیر خود خارج شود. کارنامه تکواندو در سال 94 پر است از عناوین متعدد قهرمانی و مدالهای رنگارنگ که تداوم حضور ایران به عنوان یکی از قدرتهای اصلی جهان تکواندو را به همراه داشت ...
تلاقی ادیان
می ماند که حدود تنگ آن متناسب با نظر بانیان آنست. یک رشته شعائر محدود و گذران نمی تواند ممتاز و قطعی و مطلق باشد. درستست هر گروه اجتماعی شعائر و رسوم و نظر آرمان اجتماعی و مدینه ی فاضله دارد که دروازه های آن به روی افراد گروه باز است ولی ما نمی توانیم به هر چه نسبت به آن انس و الفت داریم به نظر تام و کامل بنگریم. حقیقت همیشه مافوق دسترش بشر است. خدا بزرگتر از آنست که علم ما احاطه کند ...
زیارتگاه ها و اماکن مذهبی بانه همچنان ناشناخته
یعنی 231 سال قبل به رشته تحریر در آمده است. این قرآن مربوط به دوره زنده است و دارای 344 صفحه است و به خط نسخ کتابت شده است. پرونده ثبتی این نسخه خطی در سال 88 توسط کارشناسان واحد میراث فرهنگی تنظیم و برای ثبت در فهرست آثار ملی کشور تحویل اداره کل میراث فرهنگی استان داده شد. اعتبارات لازم برای مرمت و باز سازی این گنجینه با ارزش از محل اعتبارات استانی و ملی تامین شد و از آن طریق ویترین ...
