خانه
سایر منابع:
با دوستان خود به اشتراک بگذارید
می پسندم
0
سایر خبرها
خاتمی: روحانی برای رفع حصر تلاش زیادی کرد
و باشخصیتی هستند اما شاید مدیران دوره خاصی نباشند که بتوانند شعارهایی که آقای روحانی داده و توقعاتی که در مردم ایجاد کرده را برآورده کند. به هرحال اختیار با آقای روحانی و مجلس است اما توقع اصلاح طلبان این است که تغییرات اساسی در سطح کابینه صورت بگیرد. * در طول تبلیغات مشاهده کردیم که آقای روحانی از حضور زنان در دولت صحبت های بسیاری کرد. فکر می کنید حضور این قشر از جامعه چه کمکی می تواند ...
کیانوش عیاری: هیچ اما و اگری را برای اکران خانه پدری نمی پذیرم/ این فیلم چقدر کشنده تر از مناظره های ...
انگار ما عمر نوح داریم و باید صدها سال زندگی کنیم. ما مدام در حال تکرار تجربه های پیشینیان خودمان هستیم و هیچ وقت با اتکا به آن تجربیات قدمی را برنمی داریم. خانه پدری کیانوش عیاری رفع توقیف شد. این نخستین اقدام عملی دولت دوازدهم در حوزه فرهنگ و هنر است؛ فیلمی که در فضای غبارآلود سیاسی و اجتماعی سال های 89 ساخته شد اما از همان روزها هیچ وقت نتوانست به معنای واقعی کلمه اکران گسترده شود. به گزارش هفت روز خبر به نقل از سلام سینما، بی انصافی است اگر به اقدامات دولت یازدهم برای از میان برداشتن موانع اکران خانه پدری اشاره نکنیم؛ اقداماتی که سال 92 منجر به نمایش فیلم در جشنواره فجر و بعد از آن با اصرار و پافشاری فراوان به اکران آن در گروه سینمایی هنر و تجربه ختم شد اما واقعیت اینجاست که مدیران فرهنگی دولت یازدهم توان ایستادگی در مقابل این سنگ اندازی ها را نداشتند و در نهایت عیاری وادار شد به صبر مثال زدنی اش برای حل این مشکل تکیه کند. عیاری که در این مدت کاناپه را ساخت، این روزها از خبر مسرت بخش خانه پدری هم خوشحال است و هم غمگین، غمگین برای سال هایی که او و سینمای ایران از دست داده اند و خوشحال از اینکه سال های بیشتری از عمر او و این سینما قربانی نگاه سلیقه ای مدیران نشده است. چه اتفاقی افتاد که بعد از شش سال ونیم فیلم خانه پدری از توقیف نجات پیدا کرد؟ به نظر می رسد دولت دوازدهم در ابتدای کار خود برگ برنده ای در حوزه فرهنگ و هنر رو کرد... این اتفاق شاید از منظر هر دولتی اتفاق زیاد مهمی نباشد، اما به عنوان یک نماد بسیار بااهمیت است. نه تنها خانه پدری که هر فیلم دیگری و حتی هر اتفاق فرهنگی که سال ها توقیف بوده اگر به هر شکل اجازه عرضه پیدا کند، طبیعتا نشانه گشایش در وقایع سیاسیِ در حال وقوع است. از این رو به نظرم برای دولت جدید سرآغاز خوبی است. اطلاع دارید کدام نهاد یا سازمانی مشخصا در رفع توقیف این فیلم نقش داشتند؟ من خودم پنجشنبه با این مساله برخورد کردم و از انعکاس این خبر در رسانه ها متوجه رفع توقیف شدم. موج این خبر را در فضای مجازی دیدم و از ماوقع اطلاع چندانی ندارم. دو روز گذشته هم تعطیل بود و باید صبر می کردم تا امروز اتفاق خاصی بیفتد. شما همچنان بر سر مواضع تان درباره نحوه اکران خانه پدری هستید؟ قرار نیست صحنه ای حذف شود؟ فکر می کنم اگر جای تصمیم گیرنده ها بودم، هر پاسخی به این سوال بیشتر من را عصبانی می کرد. چون قاعدتا باید بگویم معلوم است بعد از گذشت شش سال و نیم همچنان بر سر مواضعم هستم. اگر قرار باشد اصلاحیاتی که آن زمان من را ملزم به انجام آن دانستند، بعد از گذشت این همه مدت رعایت کنم، از این همه کار بیهوده باید دچار ناراحتی و افسردگی شوم پس لطفا از خیر این سوال بگذرید. خانه پدری تاریخ مصرف دارد؟ اگر این فیلم شش سال و نیم پیش اکران می شد چه فرقی با این می کرد که حالا اکران شود؟ این فیلم قاعدتا تاریخ مصرف ندارد. یک درامی در حال مطرح شدن است و اگر پایه های این درام درست باشد در هر زمانه ای می تواند روی پرده برود. من در جایی هم گفته بودم که ممکن است فیلم بیات شود اما می بینید که الان شاهد نسل هایی هستیم که از لذت ناشی از دیدن فیلم شاهین مالت یا جویندگان فورد تعجب می کنند. توجیه چنین لذتی حتما دشوار است. خانه پدری شش سال ونیم پیش ساخته شده و به طور طبیعی در این مدت صدها فیلم دیگر ساخته شده است که به دوران حاضر نزدیک تر هستند، اما شاید موضوعات این فیلم همیشگی باشد و مشمول زمان نشده باشد. من ترجیح می دادم به خاطر منافع خودم هم که شده این فیلم را همان زمان عرضه کنم. یعنی اینکه سال 89 یا حداقل سال 90 این فیلم روی پرده برود، اما محرومیت این فیلم از حیث مالی زیانبار است. مخارج 900 میلیون تومانی این فیلم در سال 89 شبیه راکد ماندن سرمایه ای است که خیلی عوامانه است تا در موردش بگویم با این پول اگر زغال هم می خریدم می توانستم سود خوبی کنم! نمی خواهم وارد این وادی بشوم، اما اگر این فشار مالی نبود برای ساخت فیلم کاناپه وارد مسیر سخت جذب سرمایه نمی شدم. این حداقل و مهم ترین آسیبی است که توقف این فیلم به زندگی من زده است. چه اتفاقی می افتد که فیلمی مثل خانه پدری این همه مدت توقیف می شود و بعد در حالی که قوانین همچنان همان قوانین است، فیلم اجازه اکران پیدا می کند؟ این اتفاق به نظر عجیب نیست؟ در حالی که ممیزی ها و خط قرمزها همان هایی است که از قبل بوده است... وقتی مبنای توقف یک فیلم صرفا سوءتفاهم است چنین اتفاقی عجیب نیست. اصلا این اتفاق می توانست در مدت طولانی تری بیفتد. یعنی 20 سال خانه پدری متوقف شود و بعد از 20 سال گروهی بیایند که بدون تعصب و داشتن افکار تنگ نظرانه خودشان متوجه شوند توقف یک فیلم از اساس سوءتفاهم بوده است. گاهی گذشت زمان آدم ها را متوجه این می کند که درگیر سوءتفاهم شده اند. گاهی هم دیگران، آنها را متوجه می کنند. در مورد خانه پدری هم این اتفاق افتاد و فهمیدند نکات ظریفی که در این فیلم دیده بودند کاملا واهی بود. فیلم خیلی راستگو است و مطلب خودش را می گوید. این اتفاق می توانست شش سال پیش بیفتد یا حتی سال 92 که این فیلم در فستیوال ونیز عرضه شد، می توانست نقطه پایانی برای رفع این سوءتفاهم باشد. درست بعد از این بود که فیلم از حضور در 10 فستیوال محروم شد. من چون اصولا اهل ایجاد بحران نیستم، فیلم در جشنواره ای شرکت نکرد و ترجیح دادم در لاک خودش باقی بماند و مشکل آفرین نشود. من بهانه ای ندادم که بتوانم فیلم بعدی ام را راحت تر شروع کنم. اگرچه از رفع توقیف خانه پدری خوشحالم اما پشت این خوشحالی ناراحتی هم وجود دارد، اینکه چطور راحت چنین تصمیم هایی گرفته می شود؟ تصمیم هایی که عده ای می گیرند و عده ای دیگر در جایی دیگر متوجه واهی بودن این اتهامات و تصمیم ها می شوند. سعی می کنم خوشبینانه به این مساله نگاه کنم و صرفا به خاطر بازی های سیاسی این جریان را توجیه نکنم و با این حساب بیان دیگری داشته باشم برای رفع توقیف این فیلم. به هر حال این فضا، چه بخواهیم چه نخواهیم، برآمده از فضای نوین سیاسی و اجتماعی است. بعد از انتخابات دیدیم که ادبیات مردان سیاست کشورمان فرق کرد و حرف های آنها وارد وادی دیگری شد؛ وادی ای که در آن صراحت بیش از پیش پررنگ شد. من تعجب می کردم اگر باز هم گفته می شد فیلم خانه پدری مسائلی دارد. با فرض کنار گذاشتن ذهنیات مرتبط با شریعت و دین، درباره ساختار تلخ فیلم و ناهنجاری های آنا اگر وقت بگذاریم متوجه این موضوع می شویم. نگاه کنید که در مناظره های پیش از انتخابات پرده دری ها تا کجا رفت؟ در فضای مجازی با یک لطیفه ای برخورد کردم که یک نفر با 110 تماس گرفته و گفته بود در صداوسیما شش نفر دارند آبروی هم را می برند و مدرک های مستدلی هم برای این کارشان دارند. خب، این لطیفه ای که ماحصل ذهنیت تیزبین بسیاری از مردم ایران است، درباره این فیلم هم می توانست صدق پیدا کند. خانه پدری چقدر کشنده تر از مناظره های انتخاباتی شش نامزد ریاست جمهوری بود؟ اینجا فقط بحث خانه پدری مطرح نیست و فیلم هایی چون آشغال های دوست داشتنی ، عصبانی نیستم و... هم وجود دارند. همه فیلم هایی که در طول تاریخ و نه فقط این 38 سال، بلکه از زمانی که دوربین وارد ایران شده است با مشکل مواجه شدند از چنین منظری دچار توقیف می شوند. وقتی گروهی با بصیرت بیشتری روی کار می آیند و در واقع با درایت با این مساله برخورد می کنند و تمام این اتهامات را کنار می گذارند، باید تناقض موجود برای همه، حتی برای مردان سیاسی فعلی ما درس عبرتی باشد. آنها ممکن است برای فیلم دیگری سختگیری هایی را به وجود بیاورند در حالی که باید به این نگاه کنند که چند ماه قبل تر از تعدادی فیلم ها که سال ها توقیف بود رفع توقیف کردند. چیزی که شما می گویید خیلی ایده آل است، چون این اتفاق به شکل یک سیکل مداوم در تاریخ سینمای ایران در حال تکرار است. در دوره های مختلف فیلم هایی ساخته شدند که یک دولت اجازه ساخت و نمایش آن را داده و دولت بعدی هم امکان اکران آن را فراهم کرده است. به نظر می رسد سینماگران ما هم به چنین وضعیتی تن داده اند و در این میان تنها تبدیل به آدم های صبوری شده اند. نه فقط در فرهنگ و سینما، بلکه در همه زمینه ها وضعیت این چنین است. انگار ما عمر نوح داریم و باید صدها سال زندگی کنیم. ما مدام در حال تکرار تجربه های پیشینیان خودمان هستیم و هیچ وقت با اتکا به آن تجربیات قدمی را برنمی داریم. همین باعث می شود سیر پیشرفت و توسعه، درست در زمانی که برای ما به طور طبیعی مورد نیاز است، کور یا کند شوند و با طولانی شدنش، آن نتایجی که دنبالش هستیم را دور از دسترس ما قرار بدهد. در چنین فضایی نمی توان روی قانون تاکید کرد؟ نمی دانم شاید لازم باشد که صنف سینما به عنوان یک مرجع حمایت کننده پا در میانی کرده و از حقوق سینماگران دفاع کند. یا حداقل اگر قرار است سینما به عنوان بچه ای یتیم به عرصه ای برای سهم خواهی دولتمردان تبدیل شود، این موضوع به صورت شفاف و روشن برای سینماگران عنوان شود. محافظه کاری اجازه این کار را نمی دهد. در همه جا این محافظه کاری وجود دارد. ما ردپای این محافظه کاری را در عرصه ورزش هم می بینیم. برخی از مشکلات و بن بست هایی که در حوزه ورزش و سینما وجود دارد ناشی از تناقضات موجود است. باید کارهایی انجام شود اما آن کارها به سدهایی که عرف است و توسط افراد پذیرفته شده، تبدیل می شود. همه ما این عرف را به صورت نانوشته در ذهن خودمان داریم و جالب تر اینکه آن را در ذهن مان می پرورانیم. ما در حال حاضر خودمان می دانیم خطوط قرمز ما کجاست، اما کثرت این خطوط قرمز خواه ناخواه اجازه نمی دهد که ما آزادانه به کشف آینده بپردازیم. به هر چیزی فکر می کنیم بلافاصله در قدم بعدی مشکلات و موانعی که گفته می شود جامعه ما را دچار نارضایتی می کند، به ذهن مان می آید. البته این مورد را هم بگویم که من چنین چیزی را قبول ندارم. مثلا دلواپسانی که در جامعه ما مانع ایجاد می کنند، سبب می شوند که نتوانیم به راحتی پیش برویم. غل و زنجیری که به پای فیلمساز ایرانی و هر کسی که در عرصه فرهنگی کار می کند بسته شده، راه رفتن را مشکل می کند. در این صورت من چطور می توانم همپای کسی که غل و زنجیر بر پای او نیست بدوم و عقب نیفتم. حرف من این است که سینماگران هم در طول این سال ها از ایده آل های شان فاصله زیادی گرفته اند. این را قبول دارید؟ بدون تردید همین است. من هر فیلمی که می سازم به این فکر می کنم که اگر آبشخور این اثر، 20 یا 30 درصدش از فکر اولیه من باشد برایم کافی است. آقای کیمیایی، 30 سال پیش حرفی زده بودند که همچنان در ذهن من مانده است. ایشان گفته بودند که فیلم های فیلمسازان ایرانی با توجه به ظرفیت و استعدادشان بسیار کوتاه قدتر از خودشان است. این در حالی است که فیلمی که در هالیوود ساخته می شود بسیار بلندقدتر از ظرفیت های فیلمسازش است. فیلمساز هالیوودی آنچنان مورد حمایت قرار می گیرد که در نهایت این حمایت ها و آزادی ها باعث تبلور بیشتر کارش می شود. در چنین شرایطی آن اثر از فکر سازنده اش بالاتر قرار می گیرد. اما این مساله در سینمای ایران کاملا برعکس است. به نظر من کارهای درخشانی هم که در این سینما، طی چهار دهه ساخته شده، محصول اعجاب برانگیز استعداد سازندگان شان بوده است. حالا ببینید اگر چنین موانعی بر سر راه این فیلمسازان نبود، آنها چه پروازی داشتند. آیا این، یکی از دلایلی است که موجب محدودیت زمانی بروز استعداد سینماگران در ایران می شود؟ به نظر می رسد ما در اینجا سن مفید فیلمسازی داریم... من ترجیح می دهم این مساله را خیلی بومی و محلی نکنم. این اتفاق شامل حال همه فیلمسازان دنیا می شود. مگر کوروساوا دچار فروکش و نشست نشد؟ نه فقط او، بلکه خیلی های دیگر هم این اتفاق برای شان افتاده است. این اتفاق دلایل متعددی دارد. سن، یکی از این دلایل است. بی حوصله و خسته تر شدن فیلمساز طی سال ها هم می تواند به چنین اتفاقی دامن بزند. اینکه فیلمساز دیگر شور دوران جوانی خودش را نداشته باشد. کوروساوایی که هفت سامورایی و ریش قرمز را ساخته با کوروساوایی که شبح جنگجو را ساخته است مقایسه کنید تا ببینید او چقدر از آن شور جوانی اش فاصله گرفته است. پختگی هایی در کارهای بعدی یک فیلمساز وجود دارد اما این پختگی ها نمی تواند همپای شوری قلمداد شود که او صرف فیلمش می کند. این شور هم عمدتا در سنینی رخ می دهد که فیلمساز هنوز تا میانسالی فاصله دارد. به نظر شما رفع توقیف خانه پدری نتیجه تغییر سیاست های دولت است یا تغییر و بلوغ جامعه؟ خیلی وقت ها فیلمی را به این بهانه توقیف می کنند که جامعه آمادگی درک و هضم آن را ندارد. به نظرم تغییر سیاست نخستین چیزی است که در رفع توقیف خانه پدری نقش داشته است. در اوایل صحبت هایم تلاش کردم بهای زیادی به این مساله ندهم، اما در جایی ناچاریم درباره اهمیت این تغییر سیاست حرف بزنیم. اما در مورد جامعه باید بگویم که حضور و هستی فضای مجازی در کنار همه معایبی که داشته و دارد و بعضا مزاحمت هایی را ایجاد می کند، برای این اتفاقات نقش کمک کننده دارد. فضای مجازی در این روزها می تواند با برداشتن یک گام بلند جای رسانه ملی و مطبوعات را بگیرد. طبیعتا فضای مجازی مانع از این می شود تا خانه پدری گم، محو و کم رنگ شود. این فضا کمک می کند موضوعاتی از این دست در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی دیده شود و خطاهای ریز و درشت مردان مطرح کشور ما زیر ذره بین قرار بگیرد. به نظر من امنیت نداشتن فضای مجازی بخش کاملا طلایی و زرین آن است. خواه ناخواه تحت تاثیر چنین فضایی بود که خانه پدری در طول این هفت سال هرگز به صورت قاطع به بوته فراموشی سپرده نشد. یعنی معتقدید فضای مجازی در برخی موارد نقش اهرم فشار را بازی می کند؟ در مقاطعی این اتفاق افتاد و فضای مجازی فشار زیادی وارد کرد. این فشار در سطوح بسیار بالای مملکت ما هم بسیار تاثیرگذار بوده است. فکر می کنید مدیران فرهنگی تا چه زمانی صرف نظر از خطوط قرمز مشخص و معین ارشاد، می توانند برای مخاطبان و اینکه دیدن یک محصول فرهنگی به نفع آنها است یا به ضررشان تعیین تکلیف کنند؟ اینکه این اتفاق تا کی می افتد قابل پیش بینی نیست؛ اما چیزی که قطعی است این است که این حقارت ها مثل آینه ای در مقابل افراد تنگ نظر است. آنها یک زمانی به اشتباه خودشان پی می برند، اگرچه از اتفاق های زندگی شان کمتر عبرت می گیرند! اگر عبرت خود آنها هم حایز اهمیت نباشد، دست کم برای دیگرانی که خلف آنها هستند این موضوع می تواند عبرت برانگیز باشد. اما به نظر می رسد در عبرت گرفتن همه با هم پوست کلفت شده اند و دیگر خیلی چیزها برای آنها بی اهمیت است. آنها بیشتر به فراموش کردن مردم اتکا می کنند و به اینکه حافظه مردم در یادآوری خطاهای شان یاری نکند. اما فشار زندگی باعث نمی شود این خطاهای شان برای مردم ابدی ازلی باشد. اگر مشخصا بخواهید به این اشاره کنید که رفع توقیف خانه پدری را شخصا مدیون کدام مدیر فرهنگی و وزیر هستید، می توانید از شخص خاصی اسم بیاورید؟ فعلا از جزییات خبر ندارم، اما می دانم که آقای محمدمهدی حیدریان به اندازه کافی پیگیر حل این مساله بودند و به نوبه خودم از او تشکر می کنم. ادامه این راه می تواند رضایت نسبی به وجود بیاورد و کمک کند تا این رضایت نسبی به طور کامل نهادینه شود. همین اتفاقات سبب می شود ما کم کم باور کنیم اتفاق های رو به جلویی در حال وقوع است. تا جایی که من شنیدم دستوری است که در وزارت ارشاد داده شده و گفته اند که پیگیر فیلم های توقیفی باشند. بله، کمیته ویژه ای تشکیل شده است... من از شما می پرسم دستور این کمیته ویژه را چه کسی داده است؟ آقای حیدریان... پس در واقع پاسخ پرسش شما همین چیزی است که گفتید. این اتفاق ها زمان آقای حیدریان افتاده است و به نظر می رسد او باقدرت تر با تکیه بر شرایط نوین جامعه و با تکیه بر اتفاقاتی که در یکی دو ماه گذشته برای دولت و آقای روحانی افتاده است پیش می رود. به نظرم تاثیر خودش را روی مدیریت سینمایی کشور گذاشته است. جایی هم مجلس شورای اسلامی به این مساله ورود پیدا کرد... بله، آقای الیاس حضرتی در صحن علنی مجلس درباره اتفاقاتی که درباره خانه پدری افتاده است، گلایه کرده بودند و خواهان نگاه مجدد به توقیف طولانی فیلم شدند. آن قدم ها در شکل گیری چنین روزی موثر بود. گمان می کنم پیش از عید این اتفاق افتاد. حرکت آقای حضرتی برای خیلی ها در فضای فرهنگی جامعه ما غافلگیرانه بود که با شجاعت و تمرکز کامل در صحن مجلس درباره چیزی که شاید از نظر مسوولان چندان مهم نباشد، صحبت و روی آن تاکید کرد. چنین اتفاقاتی واقعا مثبت و جلو برنده است. الان که مجلس، دولت و شورای شهر همسو و هم جهت هستند، زمان خوبی است تا همه اقشار جامعه مطالبات خودشان را بیان کنند، به خصوص هنرمندان و سینماگران که تلاش خودشان را برای استمرار دولت آقای روحانی به بهترین شکل انجام دادند. اگر قرار باشد نگاهی به مطالبات سینماگران داشته باشید، شاخص ترین خواسته های تان کدام است؟ در قدم اول دادن آزادی عمل به فیلمساز است. بعد از این وارد حیطه صنفی می شویم. ما در امور صنفی با مشکلاتی مواجه هستیم که باید آنها را مرتفع کنیم. وضعیت معیشت تمام دست اندرکاران سینمای ایران که چندهزار نفر می شوند باید بهبود پیدا کند. پیش از حضور شما برای این گفت وگو برنامه ای از تلویزیون درباره هنروران پخش شد که از میان همه آنها من فقط چهره غلام ژاپنی را شناختم. تصاویری از این هنروران با چهره های شکسته دیدم، اما به نظرم باید بپذیریم آنها هم سهمی از سینمای ایران دارند. سهم شان باید به فراخور حال شان خوب باشد. این گروه سال های سال است که در یک گوشه سینما در حال کمک کردن هستند. به همین دلایل نیازهای صنفی یکی از مسائل مهم سینمای ایران است. این مساله بستگی زیادی به جدل های میان خانه سینما، صنوف و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد. به عنوان مثال دوست دارم به بیمه اهالی سینما اشاره کنم که یک سالی می شد برچیده شده بود. به هر حال آنهایی که در سینما فعالیت می کنند هم بخشی از مردم هستند و به گرفتاری های روزمره ای که همه درگیر آن هستند، دچار می شوند. این گروه سینمایی هم خانواده دارند و در قبال خانواده های شان مسوولند. در نگاه اول چنین مطالبه ای در مقایسه با آزادی عمل فیلمساز شاید ناچیز به نظر برسد، اما وقتی وارد خلوت آن فرد شویم خواهیم دید که سلامتی یکی از عزیزانش از تاریخ سینمای ایران هم مهم تر است. برای من هم سلامتی عزیزان و نزدیکانم از خیلی مسائل دیگر مهم تر است. من نمی توانم ارزش گذاری کنم و با قاطعیت بگویم پیش از هر چیز آزادی عمل فیلمسازان ایرانی را می خواهم! چنین چیزی در ظاهر مهم به نظر می رسد اما مسائل صنفی و نیازها و آرامش از مهم ترین شرایط زندگی همه ما است. یکی از نقدهای وارد شده به دولت یازدهم، پرهیز از جوان گرایی بود. در حوزه سینما به نظرتان چقدر چنین نقدی وارد است؟ جوان گرایی یک امر از پیش تعیین شده دولتی نیست که کسانی مدعی باشند با عنایت به جوان گرایی سعی می کنیم آینده سینمای ایران را تضمین کنیم. در هر دورانی جوان گرایی وجود دارد. به طور طبیعی جوان ها می آیند و کسی هم نمی تواند مانع از حضور آنها در عرصه های مختلف جامعه شود. اما از سوی دیگر مشکلی که وجود دارد و ممکن است موانعی جلوی پای کسانی که قرار است وارد سینما شوند، ایجاد کنند. این سنگ اندازی ها صرفا از ترس تنگ شدن جای خودشان اتفاق می افتد. خیلی طبیعی است که جا تنگ شود. اما این تنگ شدن جا نتیجه خباثت نسل جوان نیست. همان طور که یک پدر کم کم در عرصه مدیریت زندگی عقب نشینی می کند و مدیریت را به فرزندان خودش واگذار می کند، در تمام زمینه ها و حتی علوم دیگر نیز این جوان گرایی شکل می گیرد. اما کوشش برای جوان گرایی ممکن است به یک واقعه افراطی تبدیل شود. گاهی متوجه می شویم که فیلمسازی به صورت افراطی به شیوه ای دم دستی تبدیل می شود و همه می توانند این عرصه را تجربه کنند. من نمی گویم همه باید دشواری های نگفتنی خود را، مثلا برای خودم در فاصله سال های 58 تا 63 که نخستین فیلمم تنوره دیو را ساختم، از سر بگذرانند. این شرایط آن سال ها بود و ما با چنگ و دندان تلاش می کردیم خودمان را بالا بکشیم و فیلم بسازیم. الان شرایط متفاوت شده و حتی می شود با دوربین عکاسی و موبایل هم فیلم ساخت. در نتیجه فیلمسازی آسان تر شده اما این آسان تر شدن نباید باعث شود تا با فیلمسازی سهل و ممتنع برخورد شود. فیلمسازی همچنان باید مشکلات خودش را داشته باشد، اما باید که این مشکلات بدون شرط و شروط های رایج باشد. منظورم این است کسی که مشکلات این حوزه را با تمام وجود لمس می کند تنها حق فیلمسازی دارد. به عقیده من نگاه ما به سینما باید درست و اصولی باشد و به عنوان یک بازیچه به سینما نگاه نکنیم. هرچند خودم بارها گفته ام که سینما برایم اسباب بازی ای است که از بازی کردن با آن لذت می برم. در حوزه اقتدارگرایی مدیران فرهنگی دولت دوازدهم چه تغییراتی باید رخ بدهد؟ اصلا اقتدارگرایی یک ویژگی ذاتی است یا اکتسابی؟ به ندرت و گاهی اوقات ممکن است با آدمی برخورد کنیم که گشودگی بسیاری در رفتار دارد اما این خصلت آنقدر نایاب است که ما مجبوریم بپذیریم که اقتدار یک امر ذاتی و نه اکتسابی، آن هم برای همه است. در واقع زمینه ساز افراد قدرت طلب می شویم. در سینما هم طی سال های گذشته معمولا با افراد گشوده رو و آدم هایی که نقطه مقابل شان هستند زیاد برخورد کردیم. چه اتفاقی می افتد که شما با داشتن دو فیلمی که سرنوشت نامعلومی داشتند، تصمیم به ساخت سریال می گیرید؟ نمی گویم توقیف که خودمان برچسب نچسبانیم! اتفاقا نباید از کلمه توقیف وحشت کنیم. سرنوشت نامعلوم تعابیر دیگر این کلمه است و درست مثل بشین، بفرما و بتمرگ می ماند! خب، با وجود دو فیلم توقیفی چه می شود که از ادامه حیات دولت یازدهم دفاع می کنید؟ برگردیم به همان بخشی از صحبت هایم که به تناقض ها و بن بست های ذاتی اشاره کردم. گاهی اوقات احساس می کنم مدیران سینمایی هم از همه این اتفاق ها و خیلی چیزهای دیگر که ممکن است دست آنها نباشد، متحیرند. ساخت سریال 88 متر که الان یک مترش هم کم شده و 87 متر شده است، ریشه در هشت سال پیش دارد. من در آستانه شروع سریال درگیر مسائل شخصی شدم و ساخت این سریال از اولویت افتاد. آقای اسلامی مهر، مدیر وقت سیمافیلم هم همان موقع به من گفت نگران پولی که از ما گرفتی نباش و هر وقت آمادگی روحی پیدا کردی سراغ ساخت این سریال بیا! من هم قصد سوءاستفاده از حسن نیت ایشان را نداشتم. به صورت طبیعی شرایط به گونه ای پیش رفت که پروژه ای که سال 87 کلید خورده، در سال 96 پیگیری شود. خیلی ها تصور کردند شما از آرمان گرایی و حرف های تان بعد از ساخت کاناپه عدول کردید! من درباره چیزی که جزیی از اقتدار خودم و به سرمایه خودم مربوط است صحبت کردم، اما با سرمایه دیگری که نمی توانم شوخی کنم. این یک تعهد هشت ساله است و بنابراین من از قدیم به تلویزیون متعهد هستم تا با همان شرایط رایج در فیلمسازی این سریال ساخته شود. نوبت فیلمسازی مجدد خودم و با سرمایه خودم که شد معلوم می شود چقدر روی حرفم می ایستم. اگر به شما پیشنهاد اکران خانه پدری در گروه هنروتجربه را بدهند، می پذیرید؟ بله، فیلم قابلیت برخورد عمده تماشاگران را داشته است. نمایش آن در هنروتجربه از ابتدا یک ضرورت بود. با پیشنهاد آقای امیرحسین علم الهدی که کمکی به اکران فیلم شود، من هم این مساله را پذیرفته بودم، اما اگر این فیلم از حیث رفع نیازهای روحی تماشاگر مشمول زمان نشده باشد، می تواند فیلم پرمخاطبی باشد. بنابراین فرقی نمی کند در گروه هنروتجربه اکران شود یا گروه آزاد. اصل مطلب برای من اکران عمومی است. بعد از رفع توقیف خانه پدری ، به مرتفع شدن مشکلات و موانعی که بر سر راه کاناپه است، امیدوار شده اید؟ در فیلم کاناپه هیچ بدعتی وجود ندارد برای اینکه چیزی که دیده می شود موی مصنوعی است. این مساله چیزی نیست که به کسی بربخورد و بی اعتنایی به ارزش ها، باورها و آن چیزی که نظام در پی تحقق آن است قلمداد شود. بنابراین من با چنین اعتماد به نفسی سمت ساخت کاناپه رفتم. مگر قبل از این، فیلم ملک سلیمان بدون حجاب ساخته نشد؟ خب، تفاوت میان این دو فیلم چیست؟ مشکل این است که کاناپه جامعه امروز ایران را تصویر می کند؟! این ذهنیت که با این فیلم ممکن است دیگران تحریک شوند چنین چیزی را در فیلم های شان دنبال کنند، با حفظ رعایت ضوابط چه اشکالی دارد؟ این کار غیرشرعی و غیرقانونی نیست و من این فیلم را برای خودنمایی نساختم. من فیلم کاناپه را ساختم که پیشنهادی به سطوح بالای مملکت بدهم. پیشنهاد اینکه ببینیم آیا این اتفاق واقعا ناهنجار و شکننده است و باعث آزار کسانی خواهد شد یا نه؟! خوشبین هستید برای کاناپه اتفاق خوشایندی بیفتد؟ واقعا امیدوارم. امیدوارم باور کنند این فیلم توهینی به ارزش ها و باورهای شان نیست. شما آدم بسیار صبوری هستید من خسته کننده صبورم. تا امروز هیچ وقت خانه سینما با نهاد صنفی دیگری به عنوان مزد این همه صبوری، پیگیر مطالبات و حقوق تان نبوده است؟ من در ارتباط با دو فیلم اخیرم انتظار توجه بیشتری از سوی خانه سینما داشتم. این توجه بیشتر برآورده نشد و گله مند هم نیستم، چون اصولا آدم گله مندی نیستم. چنین چیزی به خودی خود نوعی پوست کلفتی است، اما با تمام این اوصاف فکر می کنم خانه سینما می تواند در ارتباط با موارد مشابه مقتدرتر و سرسخت تر برخورد کند، چون خانه سینما تنها مفری است که ما داریم. نمی توانیم انتظار داشته باشیم صنف را کنار بگذاریم و آن را دور بزنیم و بعد مطالبات مان را از سوی مقامات دولتی پیگیری کنیم. این فرق عادت است و بدون توجه به صنف ناباورانه خواهد بود. کسی به صورت رسمی تا اینجا خبر رفع توقیف خانه پدری را به شما داده است؟ نه، منبع من هم مطبوعات و فضای مجازی است و همچنان نمی توانم این اتفاق را باور کنم. اما بسیار خوشحال می شوم که این فیلم بدون اما و اگری اکران شود. طبیعی است که هیچ اما و اگری را برای اکران فیلم نمی پذیرم و همانطور که گفتم اگر به چنین چیزی راضی می شدم، شش سال ونیم پیش این کار را می کردم. باز هم تاکید می کنم فیلم خانه پدری هیچ چیزی برای توقیف نداشته و ندارد. من این حرف را به شهادت خیلی از دوستان، سینماگران و مخاطبانی که فیلم را 10 سئانس در هنروتجربه و جشنواره فیلم فجر دیده اند، می گویم. به جز صحنه کوبش سنگ به سر دختر که اتفاقا گونی ای به سر دختر کشیده می شود، صحنه ای دلخراش تر ندارم. این تجسم فیلم است که باعث برانگیخته شدن تخیل تماشاگر می شود. من خودم حتی وقتی در فیلمی تصویر فرو رفتن سرنگی را بر دست بازیگر می بینم چشمانم را می بندم. این را گفتم که بگویم طاقت دیدن چنین چیزی را ندارم. خودم اگر باشم فکر می کنم کارگردان فیلم سادیسم دارد که این را به تماشاگر نشان می دهد. من با چنین تفکری آن صحنه خانه پدری را ساختم. حتما ضرورتی داشته که آن صحنه را در فیلم قرار دهم. فیلمی که داستانی پیچیده و بالا و پایین ها و گره هایی ندارد، احتیاج به صحنه ای دارد که تاثیرگذار باشد، صحنه ای که همیشه بوی مرگ را از آن زیرزمین بلند کند. ...
ترامپ نمی تواند فرار کند!
با لباس های سفید را می توان دید اما خبری از زنان نیست. استیون بنن راه را برای پیروزی ترامپ در انتخابات هموار کرد اما حالا ضد اسلام ترین شخص حاضر در کاخ سفید، درست در یکی از مراکز کشورهای اسلامی نشسته است. ترامپ، همچون ریچارد نیکسون او سوره های قرآنی را روی دیوار، لوسترهای بزرگ و کریستالی که هم وزن خودرویی کوچک هستند و گنبد مرکزی را مشاهده می کند. سپس از خودش می پرسد: من اینجا ...
عزم شرکت دانش بنیان برای بومی سازی محصولات پزشکی
به گزارش راهنمای سفر من به نقل از گروه علمی ایرنا، شرکت دانش بنیان بهیار صنعت سپاهان واقع در شهرک علمی تحقیقاتی اصفهان از جمله شرکت های دانش بنیان است که در طول سال های اخیر اقدامات مناسب و رو به رشدی در زمینه تولید محصولات پزشکی با هدف قطع وابستگی به خارج از کشور داشته است. این شرکت که برگزیده سیزدهمین جشنواره ملی فن آفرینی شیخ بهایی است و اخیرا نیز در ششمین دوره نمایشگاه بین المللی فناوری ...
14 دوگانه پنداری افراطی در اندیشه بشر/ رجعت سینمای نوصدرایی به انقلاب و مردم
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) ، جایگاه و رویکرد پرداختن به موضوعات دینی در هنر و به ویژه سینما همواره موضع چالش و اظهارنظرهای مختلف بوده است، اما متاسفانه اکثر نظرات ارائه شده بیشتر بر مدار سلایق شخصی و به دور از چارچوب های علمی و فکری بیان شده است؛ از همین رو خبرگزاری ایکنا طی نشستی با حضور عماد افروغ، جامعه شناس، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم و عضو هیئت انتخاب سی و پنجمین جشنواره ...
این مردان خبیث
به گزارش بولتن نیوز، در جشنواره کن امسال سینماگران زن حضوری فعال دارند. دو اثر برجسته فریب خورده و بعد از جنگ از نمونه های شاخص کارهای زنان بود. آخرین اثر سوفیا کاپولا به نام فریب خورده از مهم ترین فیلم هایی است که در بخش رقابت اصلی جشنواره کن به نمایش درآمده. این کار بازسازی فیلمی است که در دهه 70میلادی دان سیگل با بازیگری کلینت ایستوود کارگردانی کرده بود. داستان درباره یک سرباز فراری است که در ...
مادر شهید: با کت و شلوار به سوریه رفت، به من گفته بود به سیستان می رود
قسمت نمی شد و برمی گشت. بچه های من هیچ وقت این قدر از من دور نشده بودند. بیشتر با من درد دل می کرد. می گفت: اگر جنگ بشود می روم و بعد برای اینکه من را راضی کند می گفت: مگر شما مسلمان نیستید و نمی بینید که حرم حضرت زینب(س) را به آتش می کشند و زن ها و بچه های بیگناه را می کشند؟ فردا اگر امام زمان(عج) بیاید چطور می خواهید با او روبه رو شوید؟ من هم راضی بودم و اجازه دادم که برود. می ...
خاطره انگیزترین لحظات جشنواره کن در 69 سال گذشته
اولین و آخرین برنده وقتی پای مهم ترین جایزه کن وسط باشد، اعداد دروغ نمی گویند: نخل طلا در هر دوره فقط به آقایان اهدا شده بود، تا اینکه بالاخره یکی پیدا شد که باشگاه آقایان را به هم بریزد. سال 1993، هیئت داوران دو فیلم را به عنوان برنده مشترک نخل طلا انتخاب کرد؛ فیلم اول ساخته چن کایگه از چین بود. اما اثر دوم، رکوردها را شکست. وقتی نام پیانو ی جین کمپیون هم به عنوان دیگر برنده نخل طلا ...
اپیدمی مرگ در میان کارگران
به گزارش شفاف، قرار بود تا چند ماه دیگر عروسی کند و برود سر خانه و زندگی اش... اما عشق و علاقه اش به کار و نجات جان مردم، عاقبت کار دستش داد. 30 دی 95 هم با همین علاقه و البته برحسب وظیفه رفت تا آتش گرگرفته غول پیر جمهوری، پلاسکو را خاموش کند که آتش جانش را گرفت... بهنام میرزاخانی، کارگر آتش نشان، فقط 26 سال داشت که در حریق و آوار ساختمان فرسوده پلاسکو با 65 درصد سوختگی بر اثر شدت جراحات، پس از ...
بازار 16 هزار میلیارد تومانی رستوران و هتل در ایران
کدام از این کمپانی ها هزار دلار سرمایه گذاری می کردید، حالا سرمایه شما حداقل دوبرابر شده بود. در اکثر موارد، این سرمایه ها چندین برابر شده اند. اما چه خواهد شد دیگری هم وجود دارد. اگر سرمایه تان را دقیقا در جایی بگذارید که دهان تان آن جاست، آن وقت چه می شود؟ یعنی پول هایتان را در شرکت های پشت پیتزاها سرمایه گذاری کنید. در این حالت، در این حالت، شما الان بیشتر از20 هزار دلار، به ازای ...
وقتی داستان موی بازیگران خارجی پیچیده می شود+ نظرات برخی مراجع درباره استفاده از کلاه گیس
. عمر استفاده از کلاه گیس در تلویزیون استفاده از کلاه گیس عمری طولانی در تلویزیون ایران دارد، به نقل از روزنامه قانون، مجموعه سربداران به کارگردانی محمدعلی نجفی یکی از اولین مواردی است که در تلویزیون جمهوری اسلامی ایران، بازیگران زن از کلاه گیس استفاده کرده اند. این مجموعه تلویزیونی در سال 62 ساخته شد. البته این سریال در زمان خودش هم مورد انتقاد قرار گرفت. بعد از آن هم این ...
دوچرخه را از فیلمساز نگیرید برایش حاشیه امن ایجاد کنید/ ماجرای ویلایی که روی قبرستان بود/ ژانر وحشت ...
مطبوعات بلکه در سایر سالن های در نظر گرفته شده شب های شلوغ و پر مخاطبی را پشت سر گذاشت. یک کارگردان فیلم اولی جسارت تجربه کردن در ژانری را از خود نشان داد که سینمای ایران در آن فقیر است. دلایل این فقر نیز نیاز به آسیب شناسی دارد که در این مجال نمی گنجد، اما مهم گام ارزشمندی است که یک فیلم اولی برای سینما برداشته است نه خود. قطعا نسبت به این اثر سینمایی مانند هر فیلم دیگری می توان نقد جدی ...
نقش بنگاه های کوچک و متوسط در تولید و اشتغال
در بسته رونق تولید و اشتغال در دو مورد بر اهمیت بنگاه های کوچک ومتوسط تاکید شده است. وزارت صنعت، معدن و تجارت مکلف شده تا به منظور افزایش ده درصدی فرصت های شغلی حوزه های مربوطه اش، به صیانت از شرایط فعالیت بنگاه های کوچک و متوسط بپردازد و در رفع موانع و رونق تولید در ده هزار واحدهای تولیدی صنعتی / معدنی و معادن بکوشد. در ضمن انتظار می رود وزارتخانه فوق به منظور حمایت و تقویت شبکه های کسب و کار ...
درخشش کیارستمی حتی پس از مرگ
وبرق فرش قرمزش نداشت. در این سالن فیلم های متعددی از کیارستمی مانند کپی برابر اصل در سال 2010 و مثل یک عاشق در سال 2012 روی پرده رفته بود. نمایش 24 فریم جزو رویدادهای جشن هفتادمین سالگرد جشنواره فیلم کن بود که با حضور احمد کیارستمی برگزار شد. در بخش رویدادهای هفتادمین سالگرد جشنواره کن، دو قسمت نخستین سریال های بر فراز دریاچه: دختر چینی ساخته جین کمپیون، تنها فیلمساز زنی که برای ساخت ...
آغاز دوباره کمپین خرید خودرو صفر ممنوع / چگونه مفت فروشی در قراردادکرسنت دامن قرارداد گازی ایران ترکیه ...
نیویورک تایمز نوشت: ترامپ فرصت حضور در عربستان را مغتنم شمرد و کشف جدیدش را اعلام کرد و گفت بالای 95 درصد قربانیان تروریسم خود مسلمانان هستند. عربستان خانه مقدس ترین اماکن مسلمانان است. اما همین عربستان تشنه خرید سلاح از شرکت های تسلیحاتی شیطان بزرگ است. چقدر خوب می شد اگر ترامپ فرصت سفر به عربستان را مغتنم می شمرد و در اولین سفر خارجی اش به یک پادشاهی که شمشیر در دست تکان دادن پادشاه ...
موهای برخی از زنان در سریال نفس کلاه گیس نیست، واقعی است +عکس
حضور بازیگران خارجی ضبط شود. نفس در ایام ماه مبارک رمضان هر شب ساعت 21 از شبکه سه سیما روی آنتن می رود و روز بعد ساعت 00:30 بامداد، 10 صبح و 16 بعد از ظهر بازپخش می شود. همچنین شبکه افق نیز پخش این سریال را با قدری تأخیر آغاز می کند و مخاطبان شنبه تا چهارشنبه ها، هر شب ساعت 23:30 و روز بعد ساعت های 9:30 و 14:30 شاهد پخش این اثر هستند./ جام جم آنلاین 115 ...
ما در علوم پایه جزء بهترین تولیدکنندگان مقاله هستیم
که در کشور ما از ابتدای تأسیس نهادهای علمی تا حالا و به خصوص بعد از انقلاب فرهنگی تا الان، کشیده شده است که امروز ما محصولات آن را داریم برداشت می کنیم. در قسمت دوم هم وقتی می خواهیم نقد کنیم، طبیعتا به عنوان جامعه علمی همیشه اهداف و همتمان را بالا می گیریم. طبیعتا وقتی از نداشته ها صحبت می کنیم باید خیلی برجسته و درشت نشان بدهیم تا از پژوهش که تضمین کننده موفقیت نسل های آینده کشور و تأمین کننده ...
ویلایی ها؛ حماسه یا مرثیه؟
فرهادی منتقد هم در ادامه با اشاره به تعلیق حاکم بر فیلم گفت: به عقیده من شمایلی از خیمه گاه حضرت حسین (ع) در این فیلم ساخته شده است که در آن همه چشم به راه خبرند. نظری که در ادامه جلسه به شدت از سوی ناصر هاشم زاده مورد انتقاد قرار گرفت. فرهادی در ادامه گفت: داستان از زاویه سه شخصیت بیان می شود. خانم خیری، عزیز و خانم طباطبایی. هر سه حس مادرانه قوی دارند. مثلاً یکی از صحنه های خوب فیلم آن جایی است ...
سیمای زنی در میان جنگ
قابل توصیف است. این فیلم البته از برخی جهات هم یگانه است. و از آن جمله اینکه تقریبا تنها فیلم سینمای ایران است که تصویری قابل توجه، دقیق، بکر و خلاقانه، از پشت جبهه و درون جبهه با محوریت زنان و خانواده های رزمندگان پدید آورده و این نکته بسیار بدیع و مهمی است؛ یک نکته مغفول مانده و فراموش شده و در عین حال مهم وخطیر و اساسی در تمام طول این سال ها. در همه این سال ها چه در دوران جنگ و در ...
قطعی شدن احیای وزارت بازرگانی
طوری که برخی از مسوولان دولتی خبر از بحث کارشناسی این موضوع مهم در بدنه دولت می دهند. بر همین اساس باید دید، تصمیم دولت روحانی در این زمینه چه خواهد بود؟ در همین راستا این روزنامه برای بررسی چند و چون این موضوع به گفت وگو با چند تن از فعالان بخش خصوصی و یکی از مقامات وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت پرداخته است. عضو هیات رییسه اتاق تهران درباره جداسازی این دو وزارتخانه می گوید: تجربه 4ساله ...
آخرین شایعات روز پیرامون نقل و انتقالات برترین باشگاه های اروپایی
به لیگ سری آ است. فوروارد باشگاه تاتنهام که در حال حاضر به دلیل مصدومیت ران پا از میادین دور است سابقا در باشگاه های اینترمیلان و رم بازی کرده است. دوشنبه 7 فروردین پیشنهاد بکهام به جک ویلشر برای پیوستن به میلان به گزارش دیلی میل با صحبت های اخیر دوید بکهام و پیشنهاد او برای نقل مکان جک ویلشر به میلان، این بازیکن در تصمیم خود برای حضور در میلان جدی تر شده ...
یک قابلمه اسید و 17ضربه چاقو برای یک شک!/ تصاویر(16+)
به گزارش جام جم، اسید 5 سال و یک ماه و 20 روز پیش زندگی این مرد را سوزانده است؛ چشم و گوش راست اش را برای همیشه از او گرفته و چهره ای دیگری به او داده؛ حالا انبوهی از گوشت و پوست ورآمده جای بینی، لب ، چانه و گونه روی صورت او نشسته اند. چهره ای که کمترین شباهتی به روزهای قبل از اسیدپاشی ندارد. محسن مرتضوی اما بعد از گذراندن تمام روزهای سخت و پر از درد و رنج این چند سال، حالا دوباره به زندگی سلام کرده است. دست هایش با معرق آشنا شده و تلخی گذر زمان را در این آشنایی فراموش کرده. او یکی از قربانیان اسیدپاشی در کشورمان است؛ مثل بقی ...
سخنگوی حزب اعتماد ملی: پاسخ به مانور نظامی با مانور دموکراسی
، مجرب و اصلاح طلب برگزیند. ماندن دولت در همین چهره های فعلی، آسیب جدی به عملکرد و پشتوانه مردمی آن می زند. اگر مردم تغییر و تحولات را در اعضای کابینه مشاهده کنند، امیدوار می شوند. حدود 50 درصد کابینه باید تغییر کند. بسیاری از مدیران کار بلد، پاکدست و اصلاح طلبی هستند که اگر مد نظر روحانی قرار گیرند می توانند در کابینه دوازدهم ایفای نقش کنند. ایرنا: دولت برای جذب سرمایه خارجی باید چه ...
مصاحبه اسکوآیر با کریس اوانز ، کاپیتان آمریکا
قرارداد ببندد ولی اوانز اصرارداشت که فقط در 6 قسمت از این فیلم حضور داشته باشد. اعضای خانواده اوانز به عقلش شک کردند و فکرمی کردند که اوانز باید دیوانه شده باشد که این قرارداد پر منفعت را رد کند، ولی او جور دیگری به این قضیه نگاه می کند. ضبط هر یک از قسمت ها برای کمپانی مارول کامیکس تقریبا 5 ماه طول کشید. اوه پسر وقتی وارد این کار میشی، لعنتی، ناخودآگاه موضوع تعهد به تبلیغات هم به وظایفت ...
سیاسی ترین کارگردانان سینمای ایران
فیلم ها از جمله پل چوبی را هم اضافه کرد. فیلم هایی مثل ماجرای نیمروز و سیانور که درباره تاریخ معاصر ساخته شده اند در تعریف فیلم سیاسی نمی گنجند که اگر این بود با صف طویلی از فیلم ها رو به رو بودیم. مسعود کیمیایی نام فیلم: گوزن ها سال ساخت: 1353 نسبت فیلم با سیاست و سرنوشت آن: از گوزن ها به عنوان سیاسی ترین فیلم مسعود کیمیایی یاد می شود. فیلم بلافاصله بعد از اکران با ...
آغاز دوباره کمپین خرید خودرو صفر ممنوع / بلوکه سریالی پول های ایران پس از برجام
پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: مفت فروشی گاز کشور به ترکیه مورد انتقاد روزنامه ها قرار گرفته است. * همشهری - صدای پای تورم دو رقمی؛ اقتصاد رونق می گیرد؟ همشهری درباره افزایش تورم گزارش داده است: اظهارات یک مقام ارشد در وزارت اقتصاد در مورد احتمال دورقمی شدن نرخ تورم، مهر تأییدی است بر پیش بینی ها از بازگشت تورم دورقمی به اقتصاد. آیا دورقمی شدن نرخ تورم یک سیاست اعلام نشده ...
وقتی تیروییدتان بیمار است
.... دکتر شهرام افضلی نقش هورمون تیروئید در سلامت جنین و کودک مهم ترین هورمون غده تیروئید، هورمون تیروکسین است که از دوران جنینی و از هفته نهم تا دهم شروع به ترشح می کند. این هورمون روی مغز جنین اثر می کند، ولی قبل از آن رشد مغز جنین وابسته به ترشح غده تیروئید مادر است. به همین دلیل است که جنین مادرانی که کم کاری تیروئید کنترل نشده دارند در معرض خطر است. پس برای ...
آقاسی از گروه خونیِ مردم بود
.... یعنی دیگر نیاز نبوده مردم بروند شعر را پیدا کنند و بخرند. نقش آقاسی اینجا مشخص می شود که آمد برای کسی که زندگی خودش را می گذراند، شعر خواند. یعنی شعر را به مردم بازگرداند. چقدر این زمینه موفق بود؟ بسیار زیاد. تا جایی که سی دی های شعرخوانی او در رقابت با سی دی های فیلم هایی که در بازار است، قرار گرفت. خیلی ها چشم به راه این بودند که بین شعرهای ارزشی و مخاطب عمومی پیوند ...
پیش بینی منتقد گاردین درباره ی کن 2017
...؛ بی عشق ، اُکجا ، پایان خوش و یک فیلم عالی از رابین کامپیلو به نام 120 تپش در دقیقه . همه جا حرف از جایزه رابرت پاتینسون است؛ کسی که نقش یک سارق مضطرب بانک را در درام جنایی وقت خوش ساخته برادران سفدی بازی کرده است. فهرست زیر پیش بینی های من از جوایز فردا شب و البته جوایزی است که اگر در کن بودند، احتمالا به چه کسانی اهدا می شدند. حقیقتا جشنواره ی بسیار لذت بخش، آموزنده و مهم تر از همه ...
موانع حضور زنان کردستانی در شوراهای شهر و روستا
بانوان شکل گیرد. چراکه زنان شاعر، نویسنده، فعال و ... زیادی در دیار و سرزمین ما وجود داشته و دارند که توانایی و نقش مهم زنان را ثابت کرده اند. این مهم با باور کردن زنان و اعتماد به آنان صورت می گیرد چرا که بیش از نیمی از جمعیت شهر ما را زنان تشکیل می دهند. یکی دیگر از کاندیداهای زن این دوره که سابق فعالیت درخشانی را در سازمان های مردم نهاد دارد، گفت: شهروندان باوری به حمایت از یک خانم ندارند ...
