روایت بدون سانسور آزیتا لاچینی در هزار داستان

شهروند| یک وقت هایی بود که از نداشتن، به عنوان هنرمند این مملکت که همه او را می شناسند، آفتابه مسی به دست می گرفتم، چادر به سر می کردم و می رفتم بازارچه و آن را می فروختم ... ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)