ه. الف. سایه؛ او که شعرش مرهم و دواست

در زمانه عسرت و دلتنگی، شعر سایه مرهم است، دواست، آفتابی است بی گزند و گسترده. جان را به آشوب می کشاند و قرار می دهد. چشم را به اشک می نشاند و لب را به خنده. می میراند و زندگی می بخشد. جمع نقیضین است. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)