کاسه ی خون

هنوز ظهر نشده بود، اما هوا گرم و نفس گیر بود، چوپان ها گوسفندان را در چراگاه که مملو از علف و درختان کُنار و بلوط می باشد رها کرده بودند و در سایه ی درخت کُناری نشسته بودند و از اینجا و آنجا حرف می زدند یا به نوبت به لهجه ی محلی شعر می خواندند که با صدای زنگوله و بع بع گوسفندان قاطی می شد ... ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)