فرمانده بی سلاح آسمان ها تاول دستان تو از عشق و ایثار بود

همه فکر و ذکرم تو بودی. بعد از رفتن سیدطاهر، شده بودم سایه ات و هرجا می رفتی، پابه پایت می آمدم. خوب می شناختمت. غم هایت، شادی هایت، دغدغه هایت، سر نترست، خستگی هایت، همه و همه را از بر بودم. می دانستم چطور لبخند روی لبت بنشانم و خستگی را از جانت درآورم. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)