خاطره ای از جانباز شهید سمیره مسمایی

روزها گذشت ،آن روز آخرین روزی بود که من فضای خانه و چهره مادر ، پدر ، خواهر و برادرانم را می دیدم .چهره خسته پدر وقتی که از دریا می آمد و من اولین کسی بودم که به اسقبالش می رفتم . آن زمان من 22سالم بود که دیدگانم برای همیشه با آسمان پر ستاره ی جزیرۀ مینو خداحافظی کرد. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)