کائیدی، قهرمان پارالمپیک: پناهنده نشدم، تابعیت ترکیه گرفتم
سایر منابع:
سایر خبرها
حسن یزدانی: مردم دعا کنند زودتر برگردم
به گزارش عصر شهروند، حسن یزدانی درباره مصدومیت شدیدش در حین تمرینات برای حضور در جام باشگاه های جهان، اظهار کرد: روز گذشته در حین تمرین زانوی پای راستم به یک باره قفل شد و دیگر نتوانستم به تمرین ادامه بدهم. عکس ام آر ای گرفتم اما پزشکان گفتند خیلی گویا نیست و باید سریع تر به تهران بروم تا اقدامات لازم را انجام بدهم. الان درد و ورم دارم و پزشکان شنبه باید درباره وضعیتم نظر بدهند. دارنده ...
شوک به کشتی ایران/ مینیسک حسن یزدانی پاره شد
به گزارش راهبرد معاصر؛ دارنده مدال های طلای جهان و المپیک در حین تمرینات تیم بازار بزرگ ایران از ناحیه مینیسک پا دچار آسیب دیدگی شد و جام باشگاه های جهان را از دست داد. حسن یزدانی، دارنده مدال های طلای جهان و المپیک که قرار بود برای تیم بازار بزرگ ایران در رقابت های کشتی آزاد باشگاه های جهان کشتی بگیرد، در حین تمرین با نادر حاج آقا نیا از ناحیه مینیسک پا دچار آسیب دیدگی شدید شد و حضور ...
بدون بار فنی نمیتوان به استقبال المپیک رفت
به گزارش "ورزش سه"، کاروان ایران در المپیک ریو موفق به کسب 4 سهمیه المپیک شد که تنها با تک مدال برنز کیمیا علیزاده به کار خود پایان داد. که در حقیقت با وجود انتظارات معقول کارشناسان و اهالی فن و همچنین جوسازیهایی که با القاب و نامهای بازیکنان قبل از المپیک ریو ایجاد شده بود میتوان گفت در کسب مدال ناکام ماند. اکنون پس از سالهای پر حاشیه و فراز و نشیبهای طی شده دوباره هوگوپوشان کشورمان ...
چهارمین دوره المپیاد ورزش های ساحلی بندرعباس
بندرعباس گفت: در سالیان گذشته این مسابقات در رشته های فوتبال، والیبال، دو ساحلی و دیگر رشته های ورزشی برگزار شد که امسال بر این هستیم تا رشته های برگزاری این المپیاد را گسترش دهیم و رشته های قایقرانی، شنا،دو میدانی، دو استقامت، پرتاب وزنه، پرچم در ساحل، بدمینتون ساحلی، والیبال، فوتبال ساحلی، اسکی روی آب ، جت اسکی و پدل برد را به این المپیاد افزوده ایم. ...
پرافتخارترین ورزشکار زن ایران کیست؟
...، حضور بانوان ایرانی در رشته های مختلف به رسمیت شناخته شد. بازی های آسیایی 2010 گوانگجو، اما میدان مهمی بود که ورزش زنان را با تحولی عظیم روبه رو کرد. کاروان ورزش کشورمان در حالی با 362 ورزشکار راهی بزرگ ترین رویداد ورزشی قاره کهن شد که از این تعداد 88 نفر زن بودند. در این بازی ها خدیجه آزادپور در رشته ووشو موفق شد به عنوان اولین ورزشکار زن ایرانی بعد از انقلاب صاحب مدال طلا شود و ...
رییس انجمن پارادوومیدانی: نیزه استاندارد برای دوومیدانی کارهای معلول تهیه شده است
چند روز پیش امان الله پاپی نایب قهرمان جهان در رشته پرتاب نیزه معلولان در گفت وگو با خبرنگار ایرنا گفت: نیزه ای که با آن تمرین می کند در سطح مسابقه نیست و این یکی از دلایل افت رکوردش در مسابقات جهانی امارات بود. او در این رقابت ها با کسب مدال نقره جواز حضور در توکیو 2020 را کسب کرد. بهمن رضایی روز پنج شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به گلایه این ورزشکار اظهار داشت: پیش از ...
هلال احمر را برای کمک به مردم دوست دارم
خانواده را داشتم و الانم مدال جهانی ام را با عشق به پدر و مادر عزیزم تقدیم می کنم، چون اگر نبودند، نمی توانستم در این مسابقات شرکت کنم؛ بدنسازی رشته ای است که حمایت مالی از مسئولان ندارد و متاسفانه هیچ کدام از کارخانه های شهرستان زرند اسپانسر من در مسابقات نشدند و پدرم با پول کارگری هزینه شرکت من برای مسابقات جهانی را پرداخت کرد. تجربه و خاطره در این 6 سالی که هلال احمری بوده ام آن قدر زیاد ...
خلیلیان: پشتیبانی لازم از فدراسیون وزنه برداری انجام می شود
به گزارش خبرگزاری فارس، مهرزاد خلیلیان، سرپرست فدراسیون پزشکی ورزشی در دیدار با داود باقری نایب رئیس و رئیس کمیته پزشکی فدراسیون وزنه برداری با تاکید بر ضرورت و اهمیت خدمات فدراسیون پزشکی ورزشی به فدراسیون های مختلف بویژه فدراسیون های مدال آور نظیر فدراسیون وزنه برداری، گفت: یقینا همکاران ما با همه توان در کنار فدراسیون های مختلف هستند و با تعمیق ارتباط با کمیته های پزشکی خدمات مورد نیاز را به ق ...
اختلافات داخلی و نشانه های فرسودگی در ناتو
برای خود تعریف کرد و تعداد اعضای خود را به 29 عضو افزایش داد. ناتو در هفتاد سالگی به گفته بسیاری از منتقدانش به سنین کهولت رسیده است. طی روزها و هفته های اخیر و همزمان با هفتادمین سالگرد تاسیس ناتو و نشست سران این سازمان نظامی در لندن تردیدها در مورد آینده ناتو نیز بالا گرفته است و نگرانی هایی که پیش از این در نشست های محرمانه و بدور از چشم خبرنگاران در مورد وضعیت اسف بار کنونی ناتو مطرح می شد ...
محمد بنا: از خودباوری حرف می زنم، نه فقط استراماچونی
. امیدوارم همه شرایط دست به دست هم بدهد و در 2020 یک آبروداری کنیم که نتیجه بهتر از المپیک ریو شود ولی اگر این نفرات حفظ شوند، من قول می دهم در 2024 همان معجزه المپیک لندن تکرار شود. محمد بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران درباره حواشی اخیر صحبت هایش پیرامون توجه ها به فوتبال و ماجرای استراماچونی گفت: من نمی دانم. هر شهروندی حق این را دارد که صفحه شخصی داشته باشد. من هم یک صفحه ...
بنا: با حفظ این نفرات می توانیم معجزه المپیک لندن را در 2024 تکرار کنیم
در سطح باشگاهی برگزار می شود نفع هایی هم برای کشتی گیران فرنگی کار ما خواهد داشت که بعدا در اردوهای تیم ملی کشتی که ما با کمبود مالی مواجه می شویم می توانند با فراغ بال بیشتری فشار تمرینات را تحمل کنند. وی درخصوص اینکه چه مقدار مدال گرفتن در این مسابقات می تواند به موفقیت فرنگی کاران در رقابت های المپیک تاثیر مثبت داشته باشد گفت: این مسابقات باشگاهی است قبل از آن ما مسابقات قهرمانی ...
کشتی یکی از امیدهای ایران در المپیک 2020
اصلی ما در المپیک 2020، کشتی است، گفت: برگزاری کشتی جام باشگاه های جهان به آمادگی تیم کشتی در المپیک کمک می کند . وی افزود: در شرایط فعلی 29 سهمیه را گرفته ایم و هر روز به تعداد سهمیه ها افزوده می شود و برآورد می شود که تعداد سهمیه ها افزایش یابد. صالحی امیری خاطرنشان کرد: در برخی از رشته های ورزشی همانند کشتی، وزنه برداری، کاراته، تکواندو در شرایط خوبی قرار داریم و در برخی از رشته ها نیز امید به سکو وجود دارد. انتهای پیام ...
تهران| قهرمان کاراته جهان: بدون مدال المپیک زندگی برایم شیرینی ندارد
قهرمانان اسلامشهری را امری مثبت ارزیابی کرد و اظهار داشت: اعضای شورای پنجم نگاه ویژه ای به گسترش اماکن ورزشی و تجلیل و حمایت از قهرمانان رشته های مختلف ورزشی دارند. وی سپس تصریح کرد: در این راستا با مصوبه شورا تراکم تجاری و مسکونی سیار به این ورزشکاران مدال آور تعلق گرفته است. سالاریان همچنین خاطرنشان کرد: البته یک قهرمان در سطح جهانی نباید دغدغه های دیگری غیر از ورزش داشته و ...
یعقوبی : 69 ورزشکار بیمه شده داریم
آرا هم در بخش بانوان به عضویت تیم ملی گلبال ایران درآمده است . در رشته پرس سینه هم احد جواهری نماینده اردبیل در اردوی تیم ملی بوده است . یعقوبی خاطرنشان کرد : گلبالیست ها در دوسالن بهزیستی و تختی اردبیل ، پرس سینه در سالن وزنه برداری معلولین تختی ، دو ومیدانی بانوان در استادیوم تختی ، شنا استخر رجب زاده و گلبالیست های پارس آباد نیز در سالن فجر به تمرینات خود می پردازند . او ...
اشتباهی که محمد بنا کرد/ فوتبال را مقابل ورزش های دیگر قرار ندهید
غیر فوتبالی را در فاصله 7 ماه تا شروع المپیک را نیز دارد؟ او که دارای اندک وجهه ای در ورزش ایران است و البته که برای کشتی فرنگی زحمت کشیده، چرا حرف هایی می زند که می تواند میان هواداران فوتبال و کشتی و البته دیگر رشته های ورزشی فاصله بیندازد. سابقه اختلافات بنا با مدیران کشتی آندره آ استراماچونی پس از اینکه چندین بار در مصاحبه هایش نسبت به وضعیت مالی باشگاه استقلال گلایه دا ...
تب داغ مهاجرت بین ورزشکاران؛ مولایی اولی نبود آخری هم نیست
– (پناهنده به فرانسه) * آرزو معتمدی - در رشته قایقرانی و در المپیک 2012 سهمیه گرفت – (مهاجرت به آمریکا) * مهدی جعفرقلی زاده - عضو تیم ملی کاراته ایران – (پناهنده به آلمان) * احسان رجبی - ملی پوش سنگین وزن جودوی ایران و دارنده مدال برنز آسیا – (پناهنده به آمریکا) * سامان طهماسبی - برنده دو مدال برنز جهان و طلای قهرمانی آسیا (برای ایران) و دو نقره و یک ...
اکبری: مجبورم به خاطر نداشتن شغل، با گردن آسیب دیده کشتی بگیرم
استخدامی داشتند اما برای قهرمان ملی جا ندارند. مسئولان استان گفته اند پیگیر هستند اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده و نمی دانم چه خواهد شد. دارنده مدال نقره جهان در سال 2013 که همزمان با حضورش در یکی از مسابقات اترک در لیگ برتر، فرزندش به دنیا آمد، با اشاره به آسیب دیدگی قدیمی گردنش خاطرنشان کرد: سال 2013 در اردوی تیم ملی به شدت از ناحیه گردن آسیب دیدم. پزشک همان وقت گفت دیگر کشتی نگیرم تا ...
تینا آخوندتبار: درگیر تمرینات بوکس و گرفتن کمربند طلایی جهان هستم
به گزارش مدال ، دلش نمی خواست در فیلم بدلکار داشته باشد. همین بهانه ای شد تا ورزش رزمی یاد بگیرد و از بین ورزش های رزمی قرعه به نام بوکس افتاد، اما از همان موقع راه دیگری برایش باز شد، تینا آخوندتبار بازیگر سینما دیگر مبارزه، رینگ و دستکش ها را کنار نگذاشت. شب و روزش شد بوکس تا حدی که دو سالی است به ترکیه رفته و با باشگاه فنرباغچه قرارداد بسته و خیلی حرفه ای تمرین می کند و همه فکر و ذکرش شده ...
مظفرعلی شائی : استاندارد سازی اماکن ورزشی از اولویت های اجرایی وزارت ورزش است
گرفت و کسب مدال در رشته های وزنه برداری و کاراته و دیگر ورزشکار ما در این دوره رتبه چهارم بدست اورد. وی مقام های کسب شده تیمی در سال 98 این استان توسط ورزشکاران کشتی پهلوانی در مسابقات منطقه غرب کشور ، کسب کاپ اخلاق ورزشکاران کونگ فو ایلامی در مسابقات قهرمانی کشور نیمه آزاد ، مقام اول تیمی کاراته بانوان در المپاد استعداهای برتر کشور وبرتری های متعدد در رشته های کاراته بانوان باشگاهی در ...
توصیه حضرت امام خامنه ای برای سبک شدن غم شهادت عزیزان/ قول شفاعتی که شهید باغبانی به همسرش داد
مرتبه 20 روز پس از شهادت، دیدار خصوصی حضرت آقا روزی ما شد. در محفلی که چند تن دیگر از خانواده های شهدا نیز حضور داشتند؛ اما اولین نفر من را صدا کردند. ایستادم و حضرت آقا شروع به صحبت کردند. ایشان اشراف کامل از وضعیت و زندگی مان داشتند. پشتکارم را در اداره امور زندگی و ادامه تحصیلات تحسین کردند و آفرین گفتند. سپس رضوانه را صدا کردند. رضوانه سرماخورده بود و توان ایستادن نداشت. آقا فرمودند، اجازه ...
ایزدیار: سخت تمرین می کنم تا مسافر توکیو شوم
هفته ای 12 جلسه تمرین دارم و از نظر رکوردی شرایط راضی کننده ای دارم. البته برای من فرقی نمی کند که چه زمانی وضعیت شناگر اعزامی به پارالمپیک توکیو مشخص می شود، سعی می کنم شبانه روز تمرین کنم تا بهترین عملکرد را در مسابقات انتخابی داشته باشم. قهرمان بازیهای پاراآسیایی جاکارتا در پاسخ به این پرسش که در صورت حضور در پارالمپیک توکیو در کدام ماده شنا خواهید کرد، خاطرنشان کرد: بیشترین تمرکز ...
رضازاده جلوی رکوردشکنی مرا نگرفت
اینکه بخواهد نمونه ها جابه جا شود یا اشتباهی صورت بگیرد کم است. دارنده مدال طلای المپیک 2012 لندن در پاسخ به این سوال که چرا اینقدر وزنه برداران ما دوپینگی از آب در می آیند، یادآور شد: ما علم دارویی مکملی داریم که روز به روز در حال پیشرفت است. به هر حال یک ورزشکار حرفه ای با روزی سه وعده غذا مثل دیگران نمی تواند زیر آن وزنه های سنگین برود و باید کالری که می سوزاند به بدنش برگردد تا برای ...
5 ورزشکار معروفی که به رشته خود علاقه ندارند +عکس
از رشته ورزشی که انتخاب کرده راضی نیست. سال 2017، یک سال قبل از آنکه سومین قهرمانی جهانی اش را کسب کند، ویلیامز بی پرده درباره اینکه قصد دارد اسنوکر را رها کند صحبت کرد اما سال 2018 او قهرمان جهان شد. امسال اوضاع برای این مرد 44ساله خوب پیش نرفته و او نتوانسته حتی یک رویداد رنکینگ را ببرد. ویلیامز اما تنها کسی نیست که از فعالیت در رشته ای که خودش انتخاب کرده بیزار است. در ادامه با 5 ورزشکار ...
کیمیا علیزاده و ماجرای ازدواجش + بیوگرافی و تصاویر
بترسد وای به حال بقیه مردم ... عاشق کوهنوردی به جز تکواندو عاشق کوهنوردی هستم. در برنامه های چند روزه کوهنوردی شرکت می کنم. آرامشی که در کوه دارم را هیچ کجا ندارم. دوم دبیرستان را دوبار خواندم من به دلیل حضور در اردوها و مسابقات در ماه های خرداد و شهریور سال گذشته نتوانستم در امتحانات شرکت کنم و مجبور شدم سال دوم دبیرستان را دو بار بگذرانم. در این مدت آموزش ...
منصوریان: گریه مادرم را هیچ وقت فراموش نمی کنم
ترکیب تیم تان حضور دارد؟ تنها ایرانی تیم باشگاهی شیان من هستم و بقیه چینی هستند و جزو مدال آوران مسابقات جهانی و قاره ای. سطح کمی و کیفی لیگ چین را چطور ارزیابی می کنی؟ چینی ها تمرینات دشواری برگزار می کنند و از حضور در جمع آنان، تجربه ارزشمندی به دست می آورم که به طور حتم در سال های پیش رو کمک شایانی برای من خواهد بود. از حضور در جمع آن ها خوشحالم، چون می خواهم تجربه اندوزی ...
خدا دستش را گرفت
کرده است و نه خودش به چاه و چاله ای افتاده است. تضاد و تناقض های زندگی اش هم، همچنان ادامه دارد. او که با فعالیت های تئاتری دوران مدرسه و بعد ادامه تحصیل در رشته ادبیات، زندگی در محله های قدیمی تهران و دمخور شدن با شاعران مختلف و عضویت در کمیته، باید سر از نویسندگی یا فعالیت های فرهنگی یا زندگی نظامی در می آورد، یکباره می شود قهرمان کشتی فرنگی و نخستین مدال جهانی این رشته را پس از انقلاب برای ...
دیگر انگیزه ای برای فعالیت در این رشته ندارم!
شعارسال :قهرمان موتورکراس بانوان می گوید: نه تنها امکان اعزام به مسابقات بین المللی را نداریم، حتی مسابقات داخلی بانوان نیز برگزار نمی شود و کسی اهمیتی به آن نمی دهد. افسانه جباری قهرمان موتورکراس بانوان گفت: با وجود این که چند سال است قهرمان این رشته هستم و همیشه یکی از دغدغه هایم فراهم شدن بسترهای لازم برای اعزام بانوان این رشته به مسابقات بین المللی بود، اما الان شرایط به گونه ای ...
خیز بانوان برای شکستن رکورد حضور در المپیک
رجبی (پرتاب وزنه)، کیمیا علیزاده (تکواندو)، الهه احمدی، نجمه خدمتی، گلنوش سبقت الهی و مه لقا جام بزرگ (تیراندازی )، ندا شهسواری (تنیس روی میز)، زهرا نعمتی (تیروکمان)، مهسا جاور (قایقرانی) سهم قابل توجه تیراندازان دوومیدانی، ژیمناستیک، شمشیربازی، تیراندازی، تیروکمان، قایقرانی، تکواندو و تنیس روی میز رشته هایی هستند که بانوان ورزشکار آنها در تاریخچه هشت دوره ای حضور ورزشکاران زن ...
وضعیت ناراحت کننده عموفردوس + فیلم
سراسر ایران تبدیل کرد و عنوان عمو فردوس را برای همیشه به او داد جوان ترین پژوهشگر برگزیده سازمان علمی،فرهنگی،تربیتی ملل متحد(یونسکو) – ششم اکتبر 1998 مصادف با 14 مهر ماه 1377 دارای تندیس خادم برگزیده ی آموزش از سوی انجمن حمایت از حقوق کودکان فارس وصندوق حمایت از حقوق کودکان (یونیسف) دارنده ی مدال خوارزمی به عنوان استاد وپژوهشگر برگزیده ی بخش هنر ومعماری در بیست و ...
مهران زند؛ قهرمان معلولی که می خواهد کلیه اش را بفروشد
روزنامه شهروند – محمد باقرزاده: هنوز 6 سالش تمام نشده بود که روزگار از او تصمیم گیری دشواری می خواست؛ مهران زند لشنی سال 76 باید تصمیم می گرفت که برای ادامه زندگی خانواده پدر یا مادرش را انتخاب کند و او پیش از این با مادربزرگش یعنی مادرِ پدرش انس گرفته بود. مهران پس از جدایی پدر [...] روزنامه شهروند – محمد باقرزاده: هنوز 6 سالش تمام نشده بود که روزگار از او تصمیم گیری دشواری می خواست؛ مهران زند لشنی سال 76 باید تصمیم می گرفت که برای ادامه زندگی خانواده پدر یا مادرش را انتخاب کند و او پیش از این با مادربزرگش یعنی مادرِ پدرش انس گرفته بود. مهران پس از جدایی پدر و مادر دیگر آن کودک شاد نبود و بازی هایش از کوچه های دورود در استان لرستان به کنج خانه و همزبانی با مادربزرگی قصه گو و دلسوز کشیده شد. دوری از پدر و مادر، اما پایان تراژدی زندگی کودکی با آرزو های بزرگ نبود و روزگار برای مهران بازی های دیگری هم در چنته داشت. هر چه زمان می گذشت نرمی استخوان مهران هم بیشتر خودنمایی می کرد، اما او مصمم به زندگی و پر از امید و آرزو بود تا نوبت به آن صبح حادثه ساز رسید؛ در آن روز مهران پانزده ساله شال و کلاه کرده بود که به دیدن مادرش برود، اما خودرویی از پشت او را چنان نقش زمین کرد که پس از 13 سال هنوز برخاستن برای او دشوار است. بازی روزگار و خطای پزشکان هر دو پای مهران را به یغما برد و حالا چند سالی است که از آن کودک شاد و پرامید، جسمی ناقص و روحی پر از درد و دل نگرانی به جای گذاشته است. مهران زند لشنی در همه این سال ها در سر سودای ایستادگی و مبارزه داشت و پس از خداحافظی از نیم تنه پایین بدنش، بر فشار های روحی و جسمی مسلط شد. او این بار پرامیدتر از گذشته روی دو دست خود بلند شد و به والیبال نشسته روی آورد. چند بار روی سکوی قهرمانی ایستاد و درست در روز هایی که گمان می کرد امید و روشنی به زندگی اش رسیده است، مشکلات تازه سربرآوردند. مهران در 28 سال گذشته هر چه در توان داشت برای زندگی گذاشت، اما روزگار چندان روی خوشی به او نشان نداد؛ بدعهدی مسئولان و بی توجهی دوستان حالا مهران را به جایی رسانده است که می خواهد کلیه اش را بفروشد و همین چند روز پیش هم برگه اهدای کلیه را پر کرده است. با کِرمی که گوشت بدنم را می خورد، درد دل کردم 27 سال از نام گذاری سوم دسامبر، 12 آذر، به نام معلولان در سازمان ملل متحد و با هدف توجه به مشکلات این گروه از جامعه و آماده سازی زمینه رشد آن ها می گذرد، اما همچنان میلیون ها معلول در ایران و در بسیاری از کشور های دنیا برای ابتدایی ترین نیاز های خود تلاش می کنند. مهران یکی از همین افراد است که سال هاست در آرزوی یک خبر خوش شب و روز را به سختی پشت سرمی گذراند. او تک فرزند خانواده ای است که خیلی زود از هم پاشید و پدر و مادر هر کدام زندگی تازه ای را برای خود برگزیدند. دلتنگی مهران، اما هیچ وقت رهایش نکرد و پس از جدایی پدر و مادر، همواره دلش برای هر دو آن ها تنگ می شد هر چند حالا می داند که زندگی کاری با دلش ندارد: پدرم گاهی اوقات به من سر می زد، اما خودش ازدواج کرده بود و همسرش راضی نبود که من پیش آن ها زندگی کنم و مادرم هم همین شرایط را داشت. دلتنگی من یک چیز بود و واقعیت زندگی چیز دیگر. او، اما همه این روز ها را گذراند تا به پانزده سالگی رسید: 15 سالم بودم که تصادف کردم. صبح زود بیدار شدم که بروم مادرم را ببینم؛ ماشین از پشت به من زد، زمین خوردم و جفت پاهایم شکست، اعزامم کردند به تهران و بیمارستان شفا یحیائیان میدان بهارستان. همان روز سریع من را اعزام کردند. پس از آن روز و با آغاز دشواری های تازه، سختی های گذشته و دلتنگی های کودکی برای مهران تبدیل به روز های خوب زندگی شد: بیمه نبودم، وضع مالی خوبی نداشتم، پدر و مادرم سختی های خودشان را داشتند. سختی زندگی تازه شروع شده بود، ولی همه کمک کردند و به تهران اعزام شدم. گفتند باید پلاتین بگذاریم. برگه رضایت را امضا کرد و پلاتین ها هم به بدن نحیفش اضافه شد، اما درد و دل شوره مهران کم نشد: پلاتین خوب در بدنم جا نگرفته بود. باعث شد که پاهایم بی حرکت بماند و زخم بستر بگیرم. بعد از سه چهار سال فهمیدیم که این درد ها و مشکلات به پلاتین برمی گردد. او پس از عمل، سال های زیادی را روی تخت گذراند، پاهایش سیاه شده بود و نمی توانست قدمی بردارد و همین باعث شد زخم بستر بگیرد: شنیدن این دوران دل می خواهد، آن قدر تلخ و آن قدر سیاه است که هر کسی نمی تواند گوش کند. در همین حد که یک روز به پشت پایم دست زدم و دیدم کرم ها مشغولند. یکی را به دست گرفتم و با هم حرف زدیم. درد دل کردم، بعد هم سرجایش گذاشتم و گفتم بخور این روزی تو است. روز وداع با نیمی از بدن مهران هفت سال را روی تخت گذراند و در همه این سال ها هم مادربزرگش همراه و همدرد او بود: هفت سال آرزو داشتم برف را لمس کنم، باران را لمس کنم و بوی خوش بهار را بچشم، اما همه این تغییرات را فقط از شیشه پنجره می دیدم. سال 92، نوبت به روز دشوار و تصمیمی سرنوشت ساز رسید. مهران انتخاب کرده بود که با پا ها و نیمی از بدنش وداع کند: پاهایم سیاه شده بود و خودم رضایت دادم که قطع شوند. هفت سال روی تخت بودم؛ هفت سال که لحظه لحظه اش سخت و تلخ بود. خانواده می گفتند مهران را بگذارید کهریزک. من همه این ها را می شنیدم و ذره ذره آب می شدم و خجالت می کشیدم که چرا سرنوشت مهران باید این باشد؟ چرا یک اشتباه باید من را به اینجا برساند. اما مادربزرگم لحظه ای تنهایم نگذاشت. مهران تصمیمش را گرفته بود، اما پزشکان نظر دیگری داشتند: می گفتند اگر پاهایت قطع شود خونریزی شدید باعث مرگت می شود، چون زخم بستر هم داری و این خون اگر به بالا و قلب برسد حتما می میری، پزشکان متخصص زیادی به من می گفتند و به همین دلیل این پروسه هفت سال طول کشید و خانواده ام هم راضی نمی شدند. می گفتند همین جوری نفس بکشی هم خوب است، چون معلوم نیست بعد عمل زنده بمانی. جوان بیست ودو ساله آن روز، از هفت سال نفس کشیدن سخت روی یک تخت و زل زدن به سقف خسته شده بود: در نهایت خودم رضایت دادم که پاهایم قطع شود. زمانی که می خواستم بی هوش شوم برای قطع پا، آیت الکرسی را با خود برده بودم اتاق عمل. هیچ کس نبود و فقط من بودم و خدای خودم. فکر می کردم شاید دیگر دنیای من تمام شده باشد، اما زندگی راه و رسم خودش را دارد. باید بدون پا برمی خاستم مهران از آن عمل سخت هم جان سالم به در برد، اما دیگر دو پایش را از دست داده بود. جسم تازه با خود سختی های دشوار هم می آورد و روح انسان را آزار می دهد. افسردگی پس از عمل، مهران را رها نمی کرد، اما او تصمیم گرفته بود بدون پا برخیزد: گفتم این حق من است و باید زندگی کنم، با پا یا بدون پا. باید زندگی کرد. پیش خودم گفتم وقتی خداوند به من فرصت زندگی داده چرا من کوتاه بیایم؟ دوره سخت نقاهت، مبارزه با افسردگی و آشنایی با بدن جدید برای مهران چند ماه طول کشید و او این روز ها را هم پشت سرگذاشت و بار دیگر برای زندگی بلند شد. این بار می خواست با ورزش و والیبال به روز های آینده اش رنگ زندگی بپاشد: تصمیم گرفتم بروم در عرصه ورزش. عمه ام خیلی کمکم کرد. می دانستم باید تلاش کنم. رفتم سراغ والیبال. شرایط من از همه هم بازی هایم بدتر بود، اما می خواستم و انرژی زیادی داشتم. او دوستان تازه ای پیدا کرده بود و با هم شوخی و خنده های خود را داشتند. به نواقص بدن هم گیر می دادند و با هم می خندیدند و روزگار هم به آن ها چراغ سبز نشان داده بود. تمرین دوستانه برای مهران نتیجه داد: تیم خوبی شده بودیم و تمرین مان هم زیاد بود. توانستیم در والیبال نشسته چندین مقام بیاوریم. دو مدال طلا، یک نایب قهرمانی و یک سومی. در مسابقات شهرداری تهران قهرمان شدیم و خیلی خوب پیش می رفتم. تا همین سه ماه پیش و روی دیوار های خانه ای که حالا از بین رفته، مدال ها، لوح تقدیر و تصویری از مهران در کنار محمدباقر قالیباف شهردار پیشین تهران، خودنمایی می کرد. حالا انگار سرنوشت آن مدال های افتخار هم شبیه آوارگی مهران است: خانه متعلق به یک خیّر بود. دو سه ماه به من داده بود که تا قبل از تخریب، آنجا زندگی کنم. خیلی لطف داشت، اما او هم زندگی خودش را داشت و برای خانه اش برنامه دیگری ریخته بود. خودم که آواره ام و وسایلم هم شبیه زندگی خودم. سختی های تازه از راه می رسد حضور در جامعه و گذران زندگی با ورزش برای هر معلولی در ایران با مشکلات فراوانی همراه است و پس از سال ها شعار و برنامه هنوز پایتخت ایران برای حدود 10 درصد از ساکنان مناسب نیست. اما برای مهران تهران شهر بهتری بود. او دوستان تازه ای پیدا کرد، چند قهرمانی هم کسب کرد و درست در روز هایی که به تیم ملی فکر می کرد، جسمش بازی تازه ای درآورد: بعد از چند سال عوارض بیماری باعث شد زمین بخورم و دیگر نتوانم ادامه دهم. جایی نداشتم بخوابم و شرایط مالی هم بد بود. دیگر نمی توانستم بروم خانه عمه ام. چند روزی پیش پدرم رفتم، ولی همسر پدرم راحت نبود و مشکلات روحی برگشت. هیچ کس را نداشتم. جوانی تنها حالا مزه زندگی و پیروزی بر مشکلات را چشیده بود. او نمی خواست تسلیم شود. مشکلات تازه او را به نهاد های دولتی و مستقل فراوانی کشاند، اما هیچ کس دست او را نگرفت: به هر نهادی برای کمک رفتم که حقوقی به من بدهند یا مسکن بدهند، ولی هیچ کس کمک نمی کرد. مجلس که رفتم من را راه ندادند. بنری همراه داشتم و روی آن نوشته شده بود: آقای لاریجانی من می خواهم با شما درد دل کنم. به هر جایی که فکر می کردم ممکن است موثر باشد رفتم. ناامیدتر از همیشه برگشتم. بعد ها دوباره به مراکز بهزیستی و همه جا رفتم، ولی هیچ کس کمکی به من نکرد. او حالا باید با دریافتی ماهی 160 هزار تومان از بهزیستی و ماهی 45 هزار و 500 تومان یارانه چرخ زندگی را بچرخاند، اما نمی شود: هزینه داروها، اسپری و کپسول تنگی نفس و چندین مورد دیگر را که برای تنگی تنفس باید استفاده کنم، ندارم. این دارو ها یک طرف، لباسم هم یک طرف. من غرور دارم، می خواهم در این مملکت نان بازوی خودم را بخورم. الان باید منتظر بمانم که آیا همسایه لباس جدید می خرد یا نه که لباس کهنه اش را به من بدهد. آوارگی: امید دادند و ناامیدم کردند مهران زند لشنی حالا تنهاست؛ نه خانه ای، نه حقوقی، نه همراهی. او که چندماهی در خانه یک خیّر زندگی می کرد، جایی برای زندگی ندارد: قبلا در تهران خانه عمه، دختر عمه و ... بودم؛ 10-15 روز یک بار خانه هر کدام از دوستان و آشنایان می روم و حتی هزینه ایاب و ذهاب هم ندارم. بعضی وقت ها هم می روم دورود، خانه عمویم. در همین سال ها مهران یک بار با رسانه ای حرف زد و یک بار هم به برنامه ای تلویزیونی رفت و وعده های فراوانی گرفت: از شبکه سه به من قول دادند، ولی الان حتی جوابم را هم نمی دهند. وقتی به من وعده دادند خیلی خوشحال شدم و یک لحظه دردم فراموش شد. گفتم مشکل خانه ام حل می شود و ورزشم را ادامه می دهم، ولی الان سردرگم هستم که چرا بعضی افراد به راحتی قول می دهند و فراموش می کنند همه این وعده ها و بدقولی ها روی روح و روان جوانی که تنها یک زندگی ساده می خواست، تاثیر گذاشته است و حالا مهران 28ساله ناامید است: وقتی می بینم اطرافیانم آینده خود را رقم می زنند خوشحال می شوم، اما وقتی به خودم نگاه می کنم، غبطه می خورم که مهران دلش پاک بود، برای کسی بدی نمی خواست، چرا به این روز افتاد. روزگار سخت مهران و بدقولی مسئولان، در چند ماه گذشته با مجموعه ای از خبر های بد تکمیل شد: پدرم چند ماه پیش فوت کرد؛ همان پدری که به من پیام می داد مهران، پسرم! فکر می کنی دوست ندارم پیش من باشی؟ پدرم می خواست، ولی شرایط مالی و شرعی اجازه نمی داد که من پیش او باشم. کاش پدرم بود و فقط به من می گفت پسرم، همین. همان پدر را هم از دست دادم. از هیچ چیزی بهره نبردم، نه از راه رفتن، نه از نفس کشیدن و نه از زندگی و ازدواج، اما شاکرم. سرماخوردگی، عفونت، آسم، مشکل ریه، بی پولی و در به دری از جوانی ورزشکار، مهرانی ناامید و خسته ساخته است. او هرچه فکر می کند هیچ راه و روزنه امیدی نمی بیند تا جایی که چند روز پیش تصمیم دشواری گرفت: آن همه قول و وعده ای که به من دادند و هیچ کدام اجرایی نشد، شرایط من را از قبل بدتر کرد. دیگر واقعا به بن بست رسیده ام و هیچ کاری نمی توانم انجام دهم. نه کاری می توانم بکنم، نه درآمدی از خودم دارم. تصمیم گرفتم کلیه ام را بفروشم، هرچند دکتر ها من را از این کار منع کردند و گفتند ممکن است خطرناک باشد. می گویند شانس موفقیت چند درصد است، ولی چند روز پیش رفتم و فرم اهدای کلیه را پر کردم. تصمیمم را گرفتم و این کار را کردم. درست یا غلط آن را نمی دانم، اما این را خوب می دانم که هیچ کس اطرافم نیست و هیچ کس دستم را نمی گیرد. مهران حالا و پس از این تصمیم سخت، نمی داند چه روز هایی انتظارش را می کشد و حتی نمی داند چند روز دیگر زنده است، اما یک جمله برای مردم دارد: بدانید که آرزو داشتم تنها یک شب سرم را راحت بگذارم و بخوابم. روزگار سپری شده مهران، سرگذشت یکی از چندمیلیون ایرانی معلول است که با وجود تمام تغییرات همچنان بسیاری از حقوق ابتدایی آن ها نادیده گرفته می شود؛ جمعیتی که همین چند ماه پیش، همایون هاشمی نماینده مردم میاندوآب در مجلس تعداد آن ها را حدود 10میلیون اعلام کرد و براساس اطلاعات مستند، بهزیستی ایران تا سال 96، تنها یک میلیون و 415 هزار نفر از آن ها را تحت پوشش قرار داده است. درج شده توسط : ...