ماجرای طبیبی صبور و همراه / مرهمی بر آلام و درد بیماران باشیم

آنگاه که دستی به نشانه شکر خداوند بر آسمان دراز می شود، لبخندی بر لبان کودکی نقش می بندد، مادری اشک شوق می ریزد و عزیزی جانی دوباره برای زیستن پیدا می کند، تنها سفیدپوشان جامعه پزشکی می توانند این قصه را حکایت کنند، حکایت عاشقی کردن و عاشق ماندن؛ پس بدان مادامی که زندگی می بخشی، زندگی خواهی کرد. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)