بوئینگ پیش بینی می کند که تا سال 2042، آسیا و اقیانوسیه و چین به سهم قابل توجه 26 درصد و 23 درصد از کل ترافیک هوایی جهان خواهند رسید و این یعنی اینکه این منطقه بیش از نیمی از ترافیک هوایی جهان را در یک شعاع محدود جغرافیای سیاسی و درهم تنیده با انواع پیمان های منطقه ای متقابل به خود اختصاص می دهد.